Εθνική μπάσκετ: Η Χάκα στη φάκα

• Εκοψε τη δημιουργία και τους οδήγησε σε λάθη
• Κομπιούτερ ο Γουόκαπ
• Ευρωλιγκάτοι παίκτες
• Απέφυγε την αποτυχία και προχωρά ανακουφισμένη

Μία βασική διαφορά της εθνικής ομάδας με τους συλλόγους συγκριτικά με τις σχέσεις μεταξύ των μελών της είναι πως δεν προλαβαίνουν να φθαρούν. Η τριβή μεταξύ των παικτών κρατά περίπου 45 μέρες. Οι πρώτες 15 είναι ο λεγόμενος «μήνας του μέλιτος» όπου όλοι είναι χαρούμενοι κι ενθουσιασμένοι. Μετά θα ξεκινήσουν λίγο τα προβλήματα, αλλά δεν θα προλάβουν να μεγαλώσουν αφού θα έχει τελειώσει η διοργάνωση.

Αυτό το αναφέρω διότι οι 12 παίκτες του Δημήτρη Ιτούδη (φυσικά και θα συμπεριλάβω τον Μήτογλου) μπορεί να μην είναι οι καλύτεροι που κυκλοφορούν, (και το ξέρουν) αλλά οι δεσμοί αγάπης μεταξύ τους είναι πανίσχυροι. Δεν θυμάμαι ποτέ καλύτερο κλίμα μεταξύ των παικτών σε Εθνική ομάδα. Ποτέ όμως!

• Εθνική Μπάσκετ, Mundobsket 2023: Ο νέος όμιλος και το πρόγραμμα

Το παιχνίδι με τη Νέα Ζηλανδία ήταν η επίτομη του refuse to lose. Παράδειγμα προς μίμηση για το πως ένα άθλιο πρώτο ημίχρονο μπορεί να μετατραπεί σε «μαγικό». Με μία ομιλία του αρχηγού της ομάδας, με δύο απλές οδηγίες του προπονητή και με πείσμα όλων.

Στο μπάσκετ του 2023 η «φουστανέλα», το «ελληνικό πάθος» δεν κερδίζουν αγώνες. Αποτελούν μία μικρή δόση ενέργειας και τίποτα περισσότερο. Η Ελλάδα έπαιξε μπάσκετ στο δεύτερο 20άλεπτο με τους Νεοζηλανδούς και για αυτό πανηγύρισε. Ας δούμε όσα άλλαξαν από την τρίτη περίοδο κι έπειτα.

Εκοψε τη δημιουργία και τους οδήγησε σε λάθη

Η Νέα Ζηλανδία διαθέτει αθλητικά γκαρντ με ικανότητα στο «ένας εναντίον ενός». Στο πρώτο ημίχρονο έδωσαν 10 ασίστ, στο δεύτερο εφτά. Ο αριθμός 3 της διαφοράς είναι σημαντικός στο μπάσκετ. Το λάθος που διόρθωσαν οι διεθνείς μας ήταν πως στο πρώτο μέρος έδιναν τον δεξιό διάδρομο στους περιφερειακούς των αντιπάλων, ο οποίος είναι και ο αγαπημένος τόσο του Ίλι όσο και του Τε Ράνγκι. Μόλις στέρησαν αυτό από τους Νεοζηλανδούς και τους υποχρέωσαν να πάνε αριστερά, τους μπλόκαραν, τους βραχυκύκλωσαν και συνεπώς τους έκοψαν τη δημιουργία.

Το μπέρδεμα ήταν τόσο μεγάλο για αυτούς που από τα 7 λάθη του ημιχρόνου, τελείωσαν με 21 το παιχνίδι. Αυτό ήταν μία ξεκάθαρη κατάκτηση της ελληνικής άμυνας.

Small ball όταν έπρεπε και Παπαγιάννης όπως έπρεπε

Ο Ιτούδης στο τρίτο δεκάλεπτο έπαιξε με ένα ασυνήθιστο κοντό σχήμα. Γουόκαπ στο 1, Λαρεντζάκης στο 2, Μποχωρίδης στο 3, Παπαπέτρου στο 4 και Παπανικολάου στο 5. Αυτομάτως οι αλλαγές σε όλα τα σκριν απέκτησαν μεγαλύτερη ένταση, οι παίκτες έβγαιναν με περισσότερη επιθετικότητα και φυσικά είχε πιο αποτέλεσμα αυτό που ανέφερα πιο πάνω σχετικά με τον δεξίο διάδρομο. Ενα μειονέκτημα είχε αυτό το σχήμα και δεν ήταν άλλο από το ριμπάουντ λόγω μεγέθους. Τη λύση την έδωσε η επιθυμία να παλέψουν, να πάρουν καλύτερη θέση. Η επιθυμία να κάνουν μπλοκ άουτ όχι για να πάρουν αυτοί το ριμπάουντ, αλλά κάποιος συμπαίκτης τους.

• Εθνική μπάσκετ: Ποιος να πει και τι σ' αυτά τα παιδιά και σ' αυτή την ομάδα…
• Εθνική μπάσκετ: Στα θρανία της ελληνικής σχολής

Ως γνωστόν, το 2023 ένα παιχνίδι μπορεί να γυρίσει με ένα τρικ, με ένα τέχνασμα, αλλά για να πανηγυρίσεις τη νίκη θα πρέπει να επιστρέψεις στα βασικά. Η Ελλάδα γύρισε τον αγώνα με το small ball και όταν ο Παπαγιάννης επέστρεψε στο παρκέ έκανε τα πάντα τέλεια. Ο διεθνής σέντερ έκρυψε τον ήλιο, σκέπασε τα καλάθια, πήρε ριμπάουντ, έπαιξε καλά τις αλλαγές και στην επίθεση τελείωσε τις φάσεις που του αναλογούσαν. Μπορεί Παπαπέτρου και «Λάρε» να πρωταγωνίστησαν στη νίκη, αλλά τα δύο «πεντάρια» της Ελλάδας (Παπανικολάου και Παπαγιάννης) έπαιξαν κομβικό ρόλο.

Κομπιούτερ ο Γουόκαπ

Ο νατουραλιζέ γκαρντ της εθνικής ομάδας είναι ο μοναδικός (σχεδόν) δημιουργός της. Η άμυνα της Νέας Ζηλανδίας το γνώριζε και τον αντιμετώπισε εξαιρετικά. Με ξύλο, με πίεση σε όλο το γήπεδο και με πρόθεση να τον κουράσει. Στο πρώτο ημίχρονο κατάφερε να τον αποκόψει και μαζί όλο τον τρόπο παιχνιδιού στην επίθεση. Τα δύο άστοχα lay up και ένα χαμένο follow εξ επαφής δεν τον βοήθησαν να φτιάξει την ψυχολογία του.

Στο δεύτερο ημίχρονο είδαμε ένα κανονικό κομπιούτερ στο παρκέ. Ο Γουόκαπ ολοκλήρωσε με 10 πόντους, 9 ασίστ και μόλις 2 λάθη. Ξεκινάω ανάποδα. Για να κάνεις μόλις 2 λάθη όταν έχει τη μπάλα στα χέρια σου τόση ώρα, όταν σε πιέζουν μέχρι σκασμού και όταν στήνεις δεκάδες pick ‘n’ roll σημαίνει πως είσαι σε εκπληκτική κατάσταση.

Οι 9 ασίστ του πρόσφεραν 19 πόντους στους οποίους αν αθροίσουμε και τους 10 που σκόραρε, φτάνουμε στους 29 από τους 83. Ο γκαρντ του Ολυμπιακού δημιούργησε το 35% των συνολικών πόντων της Ελλάδας!

Για την άμυνά του δεν χρειάζεται να γίνει αναφορά…

Ευρωλιγκάτοι παίκτες

Στο δεύτερο ημίχρονο ο Ιτούδης μίκρυνε το rotation κι επέλεξε να πορευτεί με τους πιο έμπειρους παίκτες. Παιδιά με ισχυρή προσωπικότητα και «μπαρουτοκαπνισμένα» στην Euroleague. Ο coach γνώριζε πως θα χρειαζόταν μία μικρή υπέρβαση, πως τα συναισθήματα από την πίεση θα έπρεπε να τα διαχειριστούν όσοι βρίσκονταν στο παρκέ και πως υπήρχε ανάγκη να βγουν παίκτες μπροστά.

Καλή η άμυνα, αλλά το πρόβλημα της Ελλάδας ήταν στην μπροστινή πλευρά του γηπέδου. Δεν μπορούσαν να κερδίσουν τον αμυντικό τους, δεν μπορούσαν να σκοράρουν σε σετ επίθεση.

Παπαπέτρου και Λαρεντζάκης βρήκαν τεράστια σουτ. Ευστόχησαν κατ’ επανάληψη και υποχρέωσαν τους Νεοζηλανδούς να ανοίξουν την άμυνά τους βγαίνοντας πιο μακριά.

Τώρα θα γράφαμε για την αγγαρεία με το Μεξικό και την Αίγυπτο αν δεν υπήρχε η ισχυρή προσωπικότητα των δύο αυτών παιδιών. Το «κρύο αίμα» του φόργουορντ του Παναθηναϊκού και ο υψηλός δείκτης συγκέντρωσης που είχε. Αν δεν υπήρχε αυτή η «τρέλα» του Λαρεντζάκη να τα… μπουμπουνάει από παντού και να αισθάνεται ο καλύτερος παίκτης της Γης. Αυτή η «ανιωθίλα» όπως την έχω βαφτίσει τα τελευταία χρόνια.

Απέφυγε την αποτυχία και προχωρά ανακουφισμένη

Αν η Ελλάδα έχανε από τη Νέα Ζηλανδία θα είχε ένα ισχυρό άλλοθι, τον τραυματισμό του Μήτογλου. Αυτό δε θα ήταν αρκετό από το να έμπαινε η ταμπέλα «αποτυχία». Μερικές φορές στο τέλος μένει η ουσία και όχι η διαδρομή. Προσωπικά θα το θεωρούσα αποτυχία. Οχι μεγάλη. Κατανοητή και δικαιολογημένη, αλλά αποτυχία.

Η ταμπέλα αυτή πετάχτηκε στα σκουπίδια. Η Ελλάδα αν νικήσει Λιθουανία και Μαυροβούνιο (υπάρχει κι ένα σενάριο με νίκη επί των Λιθουανών και ήττα από την παρέα του Βούτσεβιτς) και πάει στους «8» θα έχει κάνει ένα θαύμα. Θα έχει κάνει μία τεράστια υπέρβαση που θα μπορούσε να παρομοιαστεί με μετάλλιο.

Αν δεν τα καταφέρει κι επιστρέψει στην πατρίδα την επόμενη Δευτέρα (04/09) αφού δεν υπάρχουν αγώνες κατάταξης 9-16, θα έχει κάνει ένα καλό Mundobasket. Θα έχει δώσει τον καλύτερο της εαυτό με αρκετές απουσίες και σίγουρα κανείς δεν θα μπορεί να χαρακτηρίσει την πορεία της στη Μανίλα αποτυχημένη. Ισως ούτε επιτυχημένη, Σίγουρα θα έχει κάνει όμως το χρέος της.

ΥΓ: Στο πρώτο ημίχρονο οι διεθνείς μας διαμαρτύρονταν συνεχώς στους διαιτητές (κάποιες φορές δικαιολογημένα) και δεν ήταν συγκεντρωμένοι. Στο δεύτερο ημίχρονο απάντησαν με τον ίδιο τρόπο στην σκληράδα των αντιπάλων τους, δεν ασχολήθηκαν με τους ρέφερι και το αποτέλεσμα φάνηκε.

ΥΓ 2: Σημαντικό πράγμα η σωστή χρήση των ομαδικών φάουλ.