Εθνική Μπάσκετ: Ένα στοργικό χτύπημα στην πλάτη

• Σωστή η κριτική στο Eurobasket, όχι τώρα
• Start from scratch

Ούτε σε εμένα, ούτε σε εσάς, ούτε στον οποιονδήποτε δεν άρεσε ο αποκλεισμός της Εθνικής μας από τη συνέχεια του Mundobasket. Όμως να το δούμε λίγο ρεαλιστικά; Δεν το περιμέναμε; Δεν το ξέραμε μέσα μας ότι θα συμβεί; Δεν λέγαμε όλοι για πιθανότητα «υπέρβασης» εάν και εφόσον κατάφερνε να πάρει το εισιτήριο για τα προημιτελικά;

Καλώς ή κακώς το ταβάνι της Εθνικής μας σε αυτή τη διοργάνωση ήταν χαμηλό. Και θα το «τρυπούσε» εάν και εφόσον έφτανε στα νοκ άουτ παιχνίδια. Δεν το έκανε, δεν έγινε και τίποτα. Η ζωή συνεχίζεται και πάμε παρακάτω. Απλά πρέπει να δούμε την ωμή πραγματικότητα όσον αφορά την Εθνική μας ομάδα. Δυστυχώς η μεγάλη ευκαιρία ήταν πέρυσι στο Eurobasket, όταν -θεωρητικά πάντα- είχαμε «κατεβάσει» το καλύτερο ρόστερ.

Σωστή η κριτική στο Eurobasket, όχι τώρα

Τότε, ναι. Φανήκαμε κατώτεροι των προσδοκιών μας και καλώς ασκήθηκε σκληρή κριτική. Τώρα τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Ουδέποτε θεωρηθήκαμε το φαβορί και ουδέποτε είχαμε υψηλές απαιτήσεις από αυτήν την ομάδα. Για τους χίλιους-δυο λόγους. Πολλά μπορούμε να πούμε και να υπογραμμίσουμε. Για την απουσία του Γιάννη, για το γεγονός ότι δεν είχαμε δεύτερο ψηλό, για το γεγονός ότι δεν είχαμε έμπειρους πλέι μέικερ πίσω από τον Γουόκαπ, για, για, για. Όπως είναι γνωστό με τα «εάν» και τα «εφόσον» δεν έχει γραφτεί καμία ιστορία.

Αυτούς είχαμε, με αυτούς πορευτήκαμε. Μόνο ο τραυματισμός του Μήτογλου πρέπει να μπαίνει στην κουβέντα. Τίποτε άλλο. Κι αυτό διότι ο Έλληνας φόργουορντ ήταν κομβικός σε αυτήν την Εθνική ομάδα και έδειξε κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας και των φιλικών αγώνων ότι θα αποτελούσε σημείο αναφοράς της ομάδας. Ε, εδώ που τα λέμε δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο να μπορείς να αναπροσαρμόσεις τα πλάνα σου από την -στην κυριολεξία- μία μέρα στην άλλη. Αν δεν ήταν από την αρχή ο Μήτογλου, να πω «ναι». Όμως ήταν ενεργό μέλος της Εθνικής και θεωρώ ότι η απουσία του στοίχισε στην ομάδα. Και στοίχισε πολύ.

• Ο αρχηγός Παπανικολάου ηγήθηκε μέσα από δρόμο... επίπονο

Από εκεί και πέρα η Εθνική μας δεν είχε απουσίες. Όλοι οι διαθέσιμοι παίκτες ήταν εκεί. Μου άρεσε πολύ η δήλωση που έκανε ο Βαλαντσιούνας στους εκπροσώπους των ελληνικών media την παραμονή του αγώνα. Συγκεκριμένα είχε ερωτηθεί για τις απουσίες της Λιθουανίας και εκείνος απάντησε καθαρά και ξάστερα: «Έχουμε 12 ικανούς παίκτες. Δεν έχουμε τραυματισμούς. Έχουμε πεινασμένους παίκτες που θέλουν να παίξουν και να κερδίσουν». Και έτσι είναι στην τελική. Την ιστορία την γράφουν οι παρόντες.

Και η Εθνική μας μέχρι εκεί μπορούσε να φτάσει. Από εκεί και πέρα ωστόσο είναι -τουλάχιστον στο δικό μου μυαλό- αδιανόητο να στήσουμε τους παίκτες στον τοίχο και να αρχίσουμε να τους... εκτελούμε. Ίσα-ίσα που τους βγάζω το καπέλο. Πήγαν, έπαιξαν, προσπάθησαν, έβαλαν τα κορμιά τους στη φωτιά, ίδρωσαν, μόχθησαν και ας γνώριζαν ότι οι πιθανότητες για μια επιτυχία ήταν από ελάχιστες έως και μηδαμινές. Το μόνο που δεν χρειάζονται είναι σκληρή κριτική. Παρά μόνο ένα στοργικό χτύπημα στην πλάτη, ένα «δεν πειράζει» και ένα «ευχαριστούμε».

Start from scratch

Δεν προσπαθώ να γίνω ρομαντικός, αλλά αντίθετα να βρεθώ στην θέση τους. Αυτό θα είχα ανάγκη τη δεδομένη χρονική στιγμή. Αυτό έχουν ανάγκη. Και αυτό πρέπει να τους δώσουμε. Να τους ανεβάσουμε την ψυχολογία και το ηθικό. Γιατί πιστέψτε με. Εκείνοι έχουν στεναχωρηθεί περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον Έλληνα φίλαθλο. Και βάζω και το χέρι μου στη φωτιά γι' αυτό. Για του λόγου το αληθές δείτε τις δηλώσεις του Παπανικολάου στο Gazzetta, ο οποίος μετά βίας προσπαθούσε να συγκρατήσει τα δάκρυά του.

• Ιτούδης: «Χρειάζεται να έχεις συνέχεια στον αγώνα, δεν αρκεί ένα ημίχρονο ή τρία δεκάλεπτα»

Και πρέπει να καταλάβουμε όλοι κάτι. Δεν γίνεται σε κάθε, μα κάθε, διοργάνωση να έχουμε ψηλά τον πήχη των προσδοκιών. Απλά, δεν γίνεται. Πάντα πρέπει να βλέπουμε τα δεδομένα και να «ζυγίζουμε» σωστά τις καταστάσεις. Το καλοκαίρι του 2024 είναι, θαρρώ, η τελευταία ευκαιρία για αυτήν την γενιά της Εθνικής ομάδας να κάνει κάτι καλό. Δηλαδή να διεκδικήσει τη μεγάλη πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Είτε τα καταφέρει, είτε όχι, η συνέχεια αναμένεται να είναι διαφορετική. «Start from scratch» που λένε και οι Αμερικανοί. Θα χρειαστεί rebuild της Εθνικής μας ομάδας βάζοντας στην εξίσωση και άλλα παιδιά που περιμένουν στον προθάλαμό της. Εάν μπορούν να «σηκώσουν» το βάρος της; Κανείς δεν μπορεί να το πει με σιγουριά. Θα φανεί στο μέλλον...

Πάντα υπήρχαν οι καλές «φουρνιές» της Εθνικής μας. Κανείς δεν πίστευε ότι θα βγάζαμε άλλον Γκάλη, άλλον Γιαννάκη, άλλον Φάνη. Όμως βγάλαμε Διαμαντίδη, Σπανούλη, Παπαλουκά. Μπορεί αύριο-μεθαύριο να βγάλουμε άλλους αντίστοιχους παίκτες. Ποιος ξέρει;