Mundobasket 2023: Το αξιοζήλευτο παράδειγμα της Λετονίας

• Η Λετονία απέδειξε τι σημαίνει... ΟΜΑΔΑ
• Σουτάρουν από την... κοιλιά της μάνας τους

Ομολογώ ότι έπιασα τον εαυτό μου να ψελλίζει ρυθμικά το «La-tvi-a» που φώναζαν οι Λετονοί φίλαθλοι στην «Mall of Asia Arena» παρακολουθώντας από την τηλεόραση τον αγώνα με τη Γερμανία...

Μα, τι ωραία ομάδα! Πόσο όμορφο μπάσκετ. Τι θαυμάσιοι αυτοματισμοί. Πραγματικά βγάζω το καπέλο στον Λούκα Μπάνκι και στους παίκτες του. Άξιοι συγχαρητηρίων. Όλοι. Και ας μην κατάφεραν να πάρουν το εισιτήριο για τα ημιτελικά. Και ας μην εξασφάλισαν την απευθείας πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Προσωπικά θα έχω να θυμάμαι από αυτό το Mundobasket το πόσο «γεμάτος» ένιωθα μπασκετικά όταν παρακολουθούσα τα ματς των Λετονών. Όπως επίσης και το πόσο απογοήτευση ένιωθα όταν έφερνα στο μυαλό μου συνολικά το ελληνικό μπάσκετ και την παραγωγική διαδικασία έως και την πόρτα της Εθνικής.

Πριν από μερικές ημέρες είχα γράψει ότι δεν είχα απαιτήσεις από τα παιδιά που πήγαν στη Μανίλα. Αυτό μπορούσαν, αυτό έκαναν. Όμως ρε διάβολε, όταν έβλεπα και τη Λετονία, ήταν δυνατόν να μην περνούσε από το μυαλό μου το «γιατί αυτοί και όχι εμείς;» Απάντηση δεν μπόρεσα να δώσω στον εαυτό μου. Μάλλον για να ακριβολογώ δεν μου άρεσε η απάντηση που έδινα στον εαυτό μου. Γιατί, πολύ απλά, δεν μπορούμε. Δεν μπορούμε (όχι ότι δεν θέλουμε) να ακολουθήσουμε τέτοια παραδείγματα.

Η Λετονία απέδειξε τι σημαίνει... ΟΜΑΔΑ

Και τι απέδειξαν οι Λετονοί; Ότι δεν χρειάζεται ο σούπερ σταρ για να μπορέσει μια ΟΜΑΔΑ να είναι πετυχημένη. Και να έλεγα ότι δεν είχαν σούπερ σταρ και ότι είχαν μάθει να παίζουν μόνο μεταξύ τους; Είχαν και παραείχαν σημείο αναφοράς. Τον Πορζίνγκις. Και μάλιστα ο Πορζίνγκις «σεληνιάζεται» κάθε φορά που φοράει τη φανέλα της εθνικής ομάδας της χώρας του. Και γι' αυτόν τον λόγο, άλλωστε, οι Λετονοί ήταν ξεγραμμένοι πριν από το τζάμπολ του Mundobasket. Γιατί μην μου πείτε ότι περιμένατε ότι θα τα πάνε καλά. Ψέματα θα είναι. Ειδικά μετά και τον τραυματισμό του Νταϊρίς Μπέρτανς.

• Μπάνκι: «Μεγάλη η απογοήτευση, η καρδιά μας ράγισε»

Πόνταρε κανείς ότι θα «πέταγε» εκτός Α' φάσης την Γαλλία ή ότι θα έκανε την ζημιά στην κάτοχο του τίτλου Ισπανία ή ότι θα έριχνε «20άρα» στη Βραζιλία; Ακόμα και στο do or die δεν παρέδωσε ποτέ τα όπλα. Έκανε την ανατροπή με τη Γερμανία και κράτησε την τύχη στα χέρια της με το buzzer beater του Ντάβις Μπέρτανς. Ομολογώ ότι όταν είδα τη μπάλα να χτυπάει στο σίδερο, στεναχωρήθηκα σαν να είχε αστοχήσει παίκτης της Εθνικής μας.

Η Λετονία ήταν -τουλάχιστον στα δικά μου τα μάτια- η πιο «fun to watch» ομάδα. Τρομερό spacing, απίστευτη ταχύτητα στην πάσα, εξαιρετικές συνεργασίες, off ball κίνηση και φυσικά σουτ: «Πάσα-πάσα-σουτ» όπως έλεγε και ο... γνωστός «κυρ-Αλέκος». Προφανώς και αστειεύομαι αλλά οι Λετονοί έκαναν τα πάντα να μοιάζουν πολύ απλά και εύκολα. Αρκεί να ξέρεις και να μπορείς να σουτάρεις.. Κάτι που στην Ελλάδα αγνοούμε επιδεικτικά.

Σουτάρουν από την... κοιλιά της μάνας τους

Άλλωστε το σουτ αποτελεί το αιώνιο πρόβλημά μας. Οι κλασσικοί σουτέρ που έχει να επιδείξει ΣΥΝΟΛΙΚΑ το ελληνικό μπάσκετ είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού. Και από τη στιγμή που διαχρονικά έχουμε αυτό το πρόβλημα, το βλέπουμε μπροστά μας σε ΚΑΘΕ διοργάνωση. Οι Λετονοί για παράδειγμα (όπως και οι περισσότεροι που προέρχονται από τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης ή της πρώην Ενωμένης Γιουγκοσλαβίας) το πρώτο πράγμα που μαθαίνουν στο μπάσκετ είναι το σουτ. Από την κοιλιά της μάνας τους.

Πώς λοιπόν να μην κάνουν την διαφορά; Πώς λοιπόν να μην το εκμεταλλεύονται; «Βρωμόχερο» λέμε έχει ο τάδε Λετονός, ο δείνα Λιθουανός και πάει λέγοντας. Στην Ελλάδα να δω πότε θα λέμε κάτι αντίστοιχο. Είχαμε πιάσει και στην εκπομπή «Mundolive του Gazzetta» αυτήν την κουβέντα η οποία ωστόσο δεν έχει τελειωμό. Και για να σταματήσουμε στο μέλλον να ζηλεύουμε ομάδες όπως η «λειψή» Λετονία θα πρέπει να γίνουν πολλά (διαφορετικά) πράγματα στο ελληνικό μπάσκετ ξεκινώντας από τις μικρές ηλικίες.

• Μπέρτανς: «Βάλαμε τον εαυτό μας σε θέση νίκης, επειδή παίζαμε ως ομάδα»

Γιατί κακά τα ψέματα. Ίδια η εμπειρία και ίδιες οι παραστάσεις των περισσοτέρων παικτών της Εθνικής Ελλάδας με τους αντίστοιχους της Λετονίας; Με εξαίρεση τον Ρόναλντ Σμιτς και τα αδέρφια Μπέρτανς, αμφιβάλλω αν οι μπασκετικές γνώσεις ενός μέσου ανθρώπου που ασχολείται με το άθλημα να ήξερε τον Γκρατζιούλις της Τρέντο, τον Ρόντιονς Κούρουκς της Μούρθια, τον Ζόρικς της τουρκικής Πετκίμ, τον Σκέλε της πολωνικής Οστρόφ, τον Ζάγκαρς της Νεβέζις, τον Πασέτσνικς της Μπέτις ή ακόμα και τον Άρτουρς Κούρουκς ο οποίος τη νέα σεζόν θα αγωνίζεται στην Ελλάδα και δη στον Προμηθέα Πάτρας.

Κι όμως. Αυτοί οι (όχι και τόσο γνωστοί) μπασκετμπολίστες έζησαν το δικό τους... παραμύθι στο πρώτο Mundobasket της ιστορίας τους. Hats off στους Λετονούς. Και μακάρι να παραδειγματιστούμε και εμείς. Για να μην ζηλεύουμε...