Ο Ντόντσιτς κατάλαβε ότι εκτέθηκε και προσπάθησε να το «μαζέψει»!

• Ο Ντόντσιτς έκλεψε αδίκως την δόξα του Γκίλτζιους-Αλεξάντερ!
• Ζήλεψα το μπάσκετ της Λετονίας, απέχουμε έτη φωτός από το μπάσκετ των μεταλλίων!

Τα νοκ-άουτ παιχνίδια έχουν πάντα μία άγρια ομορφιά που γίνεται ακόμη ελκυστική όταν κρίνονται στις τελευταίες κατοχές. Από αυτή την άποψη η πρώτη πράξη της φάσης των “8” του Mundobasket ήταν ανιαρή.

Εντάξει, είδαμε μπασκετάρα από τους Σέρβους που ισοπέδωσαν το – για πολλούς – φαβορί της διοργάνωσης (Λιθουανία), με βάση την εικόνα που είχε στα πρώτα πέντε παιχνίδια του τουρνουά και μάλλον είχαμε υποτιμήσει λίγο την ομάδα του Πέσιτς, ωστόσο, το σασπένς έλλειψε ολοκληρωτικά.

Το δεύτερο ματς, άλλωστε, ήταν μία «σούπα» από την οποία έλλειπε το όποιο πικάντικο συστατικό θα μπορούσε να την κάνει πιο εύγευστη. Οι Αμερικανοί πάτησαν από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό την Ιταλία και ούτε ο ημίτρελος Τζιανμάρκο Ποτζέκο δεν είχε όρεξη να κάνει το ματς λίγο… ροντέο, έτσι για να γουστάρουμε!

Αν η καλή μέρα φαίνεται από το πρωί, λοιπόν, η ηλιοφάνεια που επικρατούσε από το πρωί στην Μανίλα ανέβασε στο ζενίθ την ψυχολογία μας. Στο γήπεδο άρχισε να συρρέει κόσμος από πολύ νωρίς το μεσημέρι (το πρώτο sold out στην “MoA Arena”) και αν το, χρονικά, πρώτο ματς της ημέρας έμοιαζε με γρίφο, το πιο εμπορικό ενδιαφέρον επικεντρωνόταν στο δεύτερο ζευγάρι και στην μάχη Καναδά-Σλοβενίας.

Ο Ντόντσιτς έκλεψε αδίκως την δόξα του Γκίλτζιους-Αλεξάντερ!

Aς αρχίσουμε ανάποδα. Με τον Ντόντσιτς που έκλεψε με την αρνητική έννοια την παράσταση σε ένα ματς, που τα φώτα έπρεπε να πέσουν πάνω στον μεγάλο πρωταγωνιστή της αναμέτρησης, που οδήγησε τον Καναδά στις τέσσερις καλύτερες ομάδες του κόσμου για πρώτη φορά στην ιστορία του.

Ο Σέι Γκίλτζιους Αλεξάντερ (31π., 10ρ., 4ας. & 2κλ. με 8/12 σουτ) είναι ένας αρτίστας της πορτοκαλί μπάλας (έχει ίσως το καλύτερο footwork μαζί με τον Καϊρί Ίρβινγκ) και αποτελεί ίσως τον πιο ανερχόμενο combo guard στο ΝΒΑ.

Πάνω του, ο επίσης ανερχόμενος 40χρονος Καταλανός προπονητής με την πολυετή θητεία στις Ηνωμένες Πολιτείες (εργάστηκε από τους Καβαλίερς και τους Νάγκετς και από πέρυσι είναι πρώτος βοηθός του Μάικ Μπράουν στους Σακραμέντο Κινγκς), έχει στήσει όλη την αγωνιστική λειτουργία της πολύ αθλητικής ομάδας από την Βόρεια Αμερική, η οποία παίζει ίσως το καλύτερο μπάσκετ στο τουρνουά.

Η ήττα από την Βραζιλία και η διαδικασία του νοκ-άουτ με την Ισπανία, την χαλύβδωσε και πλέον οι παίκτες του Τζόρντι Φερνάντεζ παίζουν με λιγότερη πίεση ένα πολύ μοντέρνο μπάσκετ, χωρίς να βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στο τρίποντο, αλλά στην εύρεση της ιδανικής συνθήκης για να φτάσουν στο καλάθι.

Ο Λούκα, λοιπόν, ξέφυγε για μία ακόμη φορά και το χειρότερο είναι ότι αποφάσισε να τινάξει το ματς στον αέρα, όταν πλέον αντιλήφθηκε ότι η ομάδα του δεν είχε ελπίδα να διεκδικήσει τη νίκη.

Μέχρι το ημίχρονο, που η Σλοβενία σούταρε με ασύλληπτα ποσοστά πίσω από τα 6,75 (ξεκίνησε με 10/14 τριπ. ήτοι 71,4%), το σκορ ήταν ισόπαλο (50-50)! Στην 3η περίοδο, όμως, που η άμυνά της έμπαζε από παντού (χωρίς να μπορεί να σταματήσει την επιθετική πολυφωνία του Καναδά) και η επαφή με τον σκόρ χάθηκε (77-61 στο 27’), ο 24χρονος ακριβοπληρωμένος superstar των Μάβερικς αποφάσισε ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος από το να πάει την διαμαρτυρία σε άλλο επίπεδο.

Από το πρώτο λεπτό, άλλωστε, δεν σταμάτησε να μιλάει και να μανουριάζει με τους διαιτητές. Σε ένα βαθμό είχε τα δίκια του (έφαγε πάρα πολύ ξύλο), αλλά αυτό που κάνει πραγματικά ξεπερνάει την κάθε διάθεση που υπάρχει για να αντιμετωπιστεί με παραπάνω από τον νορμάλ σεβασμό.

Και να θέλει ένας διαιτητής να μην τον αποβάλει, όμως, στην περίπτωσή του η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Ο τύπος όταν δεν γκρινιάζει, είτε ειρωνεύεται και κάνει χειρονομίες, ενώ δεν υπάρχει ενέργειά του που να έχει αρνητική κατάληξη, χωρίς να μιλήσει στους «γκρι».

Η κίνηση περί χρηματισμού τους να ξεπέρασε τα εσκαμμένα και επέσυρε την 2η τεχνική ποινή και την αποβολή του στο 34ο λεπτό, ίσως και αργοπορημένα με βάση τα όσα είχε κάνει στο παρκέ.

Η απόφασή του να επιστρέψει στον αγωνιστικό χώρο (είδε τα τελευταία 6 λεπτά του αγώνα στα αποδυτήρια) με παντόφλες για να συγχαρεί τους αντιπάλους και να χαιρετήσει με τους συμπαίκτες του, αλλά και η επιμονή του να δώσει το παρών στην συνέντευξή Τύπου ώστε να δικαιολογηθεί και να «φτιάξει» την εικόνα του, δείχνει ότι μάλλον κατάλαβε πόσο πολύ εκτέθηκε και ήθελα να φτιάξει την «τσαλακωμένη» εικόνα του.

Σε ένα γήπεδο, που η πλειοψηφία των θεατών τσίριζε μόλις έπιανε την μπάλα και ζητωκραύγαζε πριν αυτή φύγει από τα χέρια του σε κάθε σουτ που επιχειρούσε. Ίσως και γι’ αυτό να δήλωσε μετανιωμένος για την συμπεριφορά του και απάντησε με ένα ξερό «nothing», όταν του ζητήθηκε να σχολιάσει αν έχει κάποιο παράπονο από την FIBA.

Ας του γίνει επιτέλους μάθημα, το τελευταίο μάθημα. Γιατί δεν αρκεί να είσαι τεράστιος παίκτης, αν δεν ξέρεις να χάνεις και να φέρεσαι σωστά.

Συμπερασματικά, ο Καναδάς νίκησε (100-89) δίκαια και προσωπικά μου δίνει την αίσθηση ότι μπορεί να ανέβει στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου. Έχει ίσως την μεγαλύτερη επιθετική συνέπεια από οποιαδήποτε άλλη ομάδα και αν το αποφασίσει μπορεί να παίξει και την καλύτερη άμυνα. Απέναντι στην Σερβία, βέβαια, θα έχει την δυσκολότερη αποστολή. Αλλά το ματς με την Ισπανία, θα τον βοηθήσει πολύ και θα είναι οδηγός.

Ζήλεψα το μπάσκετ της Λετονίας, απέχουμε έτη φωτός από το μπάσκετ των μεταλλίων!

Ας πάρουμε, όμως και στο πρώτο ματς. Με τον νεαρό και πιο ταλαντούχο Φραντζ Βάγκνερ να τίθεται στην διάθεση του προπονητή, υπο φυσιολογικές συνθήκες η «νάσιοναλμανσάφτ» δεν θα έπρεπε να δυσκολευτεί πολύ για να κάμψει την αντίσταση της αποδεκατισμένης (χωρίς Πορζίνγκις, Στρέλνιεκς και τον μεγάλο Μπέρτανς).

Κοινώς, βάσει μπασκετικής λογικής, χρειαζόταν η συνωμοσία αρκετών δυνάμεων για να έχουμε μάχη στο συγκεκριμένο ζευγάρι. Μία απ’ αυτές συνέβη και δεν ήταν άλλη από «το χειρότερο παιχνίδι της καριέρας» (έτσι το αποκάλεσε ο Ντένις Σρέντερ στην μικτή ζώνη, χωρίς να διευκρινίσει αν εννοούσε με την Εθνική ομάδα της χώρας του) του ηγέτη των «πάντσερ».

Ο 29χρονος νεοαποκτηθείς point-guard των Τορόντο Ράπτορς (9π., 4ας. & 4λ. με 4/26 σουτ) ήταν ο καλύτερος παίκτης των αντιπάλων και όσο βρισκόταν στο παρκέ (30’), έδινε δικαιώματα στην Λετονία να ξαναμπεί στο ματς. Η επιμονή και η υπομονή του Γκόρντον Χέρμπερτ μαζί του άγγιξε όρια της αυτοχειρίας.

Όσο έπαιζε ο Λο και στην πεντάδα βρίσκονταν οι αδελφοί Βάγκνερ και ο Ομπστ (13π. με 3/6 τριπ.) με τον Τίμαν (10π. & 7ρ.) να αλλάζει τον Τάις (9π. & 8ρ.), οι Γερμανοί έβρισκαν ρυθμό με αποκορύφωμα το +14 του 34ου λεπτού. Εκεί που όλα φάνηκαν να έχουν τελειώσει και κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί ότι το ματς θα κρινόταν σε ένα άστοχο σουτ (81-79), που αν έμπαινε θα διαμόρφωνε μία ακόμη μεγάλη έκπληξη!

Σε αυτό εδώ το σημείο, λοιπόν, θέλω να αποδώσω τα εύσημα τόσο στον Λούκα Μπάνκι που επέλεξε τα πρόσωπα και διαχειρίστηκε αυτό το υλικό, όσο και στην ομοσπονδία της Λετονίας για την δουλειά που γίνεται στο κομμάτι της παραγωγής παικτών. Και δεν το κάνω επειδή η ομάδα του Ιταλού σχεδόν αναποδιογύρισε ένα φαινομενικά χαμένο ματς, δεν θέλω να εστιάσω στο αποτέλεσμα.

Αυτό που ζήλεψα είναι το μοντέρνο μπάσκετ που παίζουν οι Λετονοί. σε πλήρη εναρμόνιση με τις σύγχρονες αρχές του και που μάλιστα το υποστηρίζουν με παίκτες που έχουν ελάχιστες παραστάσεις από το υψηλότερο επίπεδο (με εξαίρεση τον μικρό Μπέρτανς και τον Σμιτς).

Το να βλέπεις την μπάλα να μεταφέρεται ταχύτητα από την μία πλευρά του γήπέδου στην άλλη, το να κινούνται όλοι μακριά της, το να σουτάρουν όλοι από παντού και επί το πλείστον να βάζουν τα ελεύθερα και παράλληλα να τρέχουν, να πηδάνε και να είναι εξίσου επιδραστικοί στην άμυνα και τα ριμπάουντ, αποτελεί μεγάλη μπασκετική ευλογία.

Μόνο τυχαία δεν ήταν η απόδοση της ομάδα του γνώριμου μας Ιταλού coach στο τουρνουά, έστω κι αν σημαντικό ρόλο έπαιξαν παιδιά όπως ο Ζάγκαρς, ο Γκρατζούλις, οι αδερφοί Κούρουκς και ο Ζόρικς, που δεν έχουν περάσει σχεδόν ούτε απ’ έξω από τα γήπεδα της Euroleague. Με μικρή εξαίρεση τον μεγάλο Κούρουκς (ο μικρός υπέγραψε στον Προμηθέα), τον Ρόντιονς που είχε περάσματα με μικρή συμμετοχή από Μπακς (ΝΒΑ), Μπαρτσελόνα και Μπασκόνια.

Από την άλλη πλευρά, βέβαια, θα ήταν παράλειψη να μην εξάρω την εκπληκτική δουλειά που γίνεται από την γερμανική ομοσπονδία στην παραγωγή παικτών και την σωστή διαχείρισή τους στο κομμάτι της εκμάθησης των βασικών.

Μετά την 3η θέση στο Πανευρωπαϊκό εφήβων και την 5η στο αντίστοιχο των παίδων, σε επίπεδο ανδρών έχουν κάνει άλματα και έχουν φτάσει στο σημείο να θεωρούνται μέσα στις πέντε μεγαλύτερες δυνάμεις παγκοσμίως και να παραμένουν ακόμη αήττητοι στο 19ο Παγκόσμιο Κύπελλο.

Με τρεις παίκτες με ουσιαστικό ρόλο (οι αδέλφοί Βάγκνερ και ο Σρέντερ) και τρεις ρολίστες (ο Τάις και οι απόντες Κλέμπερ και Χάρτενστάϊν) στο ΝΒΑ, έχουν φτιάξει έναν εντυπωσιακό κορμό που συνεχώς πλαισιώνεται και με νέους παίκτες (Ομπστ, Μπόνγκα και Χόλατζ), με αποτέλεσμα να παρουσιάζεται κάθε χρόνο και πιο συμπαγής.

Με τον νεότερο Βάγκνερ, τον Φραντζ (φάνηκε ότι ξεπέρασε πλήρως τον τραυματισμό του) να έχει ακόμη πολλά περιθώρια βελτίωσης, μην εκπλαγείτε δειτε την Γερμανία να καθιερώνεται στην ελίτ του παγκοσμίου μπάσκετ για τα επόμενα 5-6 χρόνια.

Άραγε, ακόμη και με πανστρατιά, μπορεί η Εθνική μας να είναι ανταγωνιστική σε αυτό το επίπεδο ή οι άλλες ταχύτητες που παίζεται το μπάσκετ της ανώτατης ιεραρχίας, δεν είναι ακόμη προσεγγίσιμες από την δεξαμενή παικτών που διαθέτουμε;