
MundoBasket 2023, ΗΠΑ: Ο Λάιλς τους βλέπει και... γελά

«Παγκόσμιοι Πρωταθλητές πού; Στις Ηνωμένες Πολιτείες;» Αυτή ήταν η σκέψη που έκανε φωναχτά ο Νόα Λάιλς, για το NBA και όσους φορούν κάθε χρόνο το δαχτυλίδι του πρωταθλητή. Ο κορυφαίος σπρίντερ της γενιάς του βρήκε την ευκαιρία μετά το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Βουδαπέστης να μιλήσει για τους συμπατριώτες του. Η αφορμή μπορεί να πήγαζε από αλλού, όμως η προσπάθεια να τους αφυπνίσει έπεσε στο κενό, μιας και το μόνο που δέχτηκε ήταν κριτική, στα όρια της αλαζονείας.
Μέχρι και ο Drake έκρινε σκόπιμο να απαντήσει στον Λάιλς για να υπερασπιστεί την ταμπέλα του Παγκόσμιου Πρωταθλητή, ταμπέλα την οποία φοράει αυτήν την ώρα οποιοσδήποτε παίκτης αγωνίστηκε στους Νάγκετς την περασμένη σεζόν. Κανείς όμως δεν έδωσε βάρος στα λόγια του Λάιλς και σε μία εύλογη απορία που έκανε φωναχτά.
Πρωταθλητής κόσμου σε τι; Πώς γίνεται να στεφθείς ενώ δεν έχεις ανταγωνιστεί τον κόσμο; Η Λιθουανία και η Γερμανία ήρθαν να δώσουν τις δικές τους απαντήσεις στο MundoBasket. Η Team USA απέτυχε παταγωδώς. Όχι γιατί οι παίκτες της είναι κατώτεροι, ούτε γιατί το NBA έχασε την αίγλη του και το ταλέντο του. Το αντίθετο μάλιστα!
Οι Αμερικανοί απλώς δεν κοίταξαν ποτέ τον εαυτό τους στον καθρέπτη για να αντιληφθούν αυτό που συμβαίνει γύρω τους, βουτηγμένοι στη σκέψη ότι παραμένουν οι ανώτεροι στον κόσμο. Τον δρόμο τον έδειξαν εδώ και χρόνια, απλώς τώρα τον ακολουθούν και άλλοι, με την ίδια ικανότητα και περισσότερο ζήλο. Αν ρίξει κανείς μια ματιά στο ρόστερ της Γερμανίας θα δει μια τετράδα NBAers έτοιμη να κατακτήσει κορυφές στη μέρα της, όπως και έπραξε. Παράγωγα του δικού τους μπάσκετ, οι Σρέντερ, Βάγκνερ, Τάις τους κοίταξαν στα μάτια, γιατί αυτό έχουν μάθει να κάνουν στη ζωή τους.
Ο τελευταίος έβαλε στα καλάθια τον Τζάρεν Τζάκσον Τζούνιορ, όπως είχε κάνει ο επίσης NBAer, Γιόνας Βαλαντσιούνας. Προϊόντα του NBA, από το παιχνίδι ως τον τρόπο σκέψης. Οι ΗΠΑ δεν έχασαν το τρένο, όμως είδαν τους αντιπάλους τους να ανεβαίνουν σε αυτό. Ολοένα και περισσότεροι κάνουν το βήμα στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Τα προσόντα πλέον δεν αρκούν, γιατί τα έχουν και άλλοι. Η Γερμανία και η Λιθουανία μπορούν να τους βάλουν 110+ πόντους σε παιχνίδι πάνω από τις 90 κατοχές, ενώ ο συντηρητικός Πέσιτς, ένας κόουτς μίας άλλης… χιλιετίας δημιούργησε ένα οικοδόμημα που πιέζει την μπάλα και τρέχει στο transition.
Το ατομικό ταλέντο πλέον δεν αρκεί για να νικήσει, αφού στην πράξη αγωνίζονται NBAers απέναντι σε NBAers. Ο Φράντς Βάγκνερ δεν έχει κανέναν λόγο να φοβηθεί τον Χαρτ, ούτε ο Μπογκντάνοβιτς τον Ριβς.
Η αλαζονεία της Team USA
Επί πολλών συναπτών ετών, οι Αμερικανοί έπαιζαν κάτι πολύ ανώτερο στα μάτια όλων. Ένα μπάσκετ άλλης ταχύτητας σε εκτέλεση και σκέψη, που δε γινόταν να ακολουθήσουν οι υπόλοιποι. Αυτοί που χάραξαν τον δρόμο δεν αντιλήφθηκαν πως με την πάροδο, οι υπόλοιποι θα τους ακολουθήσουν. Δε θα τους ξεπεράσουν, αλλά θα τους κοιτούν στα μάτια.
Ο Τζάρεν Τζάκσον Τζούνιορ ήρθε ως ο καλύτερος αμυντικός του NBA στην κανονική περίοδο, αλλά στην πραγματικότητα το statpadding του δεν έφτανε για να αποδείξει τον τίτλο του στη Μανίλα. Όσοι αντίπαλοι του έβαλαν πλάτη τον εξέθεσαν. Ο Μπανκέρο δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στο small ball του Κερ, μιας και δεν είναι Ντρέιμοντ Γκριν, ούτε θα γίνει ποτέ. Ο ψηλός από το top tier του NBA, ο οποίος λέγεται Άντονι Ντέιβις, δε θα ρίσκαρε το «γυάλινο» κορμί του σε ένα MundoBasket.
Οι υπόλοιποι σέντερ που αγωνίστηκαν στη διοργάνωση ήταν ανώτεροι των Αμερικανών. Όχι γιατί ήταν ευρωπαίοι, ούτε για κάποιον εξωπραγματικό λόγο. Απλώς και μόνο διότι σε ταλέντο, δύναμη, αθλητικότητα και όλα τα βασικά του μπάσκετ έφτασαν το επίπεδο των αντιπάλων τους. Αλλά στις ΗΠΑ αντί να κοιτάξουν το πρόβλημα στα μάτια, θεώρησαν πως θα κερδίσουν στον αυτόματο πιλότο, ως... Παγκόσμιοι Πρωταθλητές με το εξωπραγματικό ταλέντο τους. Όμως Κάρι, Ντουράντ, Ντέιβις, ΛεΜπρόν, ακόμα-ακόμα Τέιτουμ, Μπούκερ, Σμαρτ, Λίλαρντ, Τόμπσον και λοιποί δεν υπήρχαν για να κάνουν φανερή τη διαφορά ποιότητας στο παρκέ και στη «μάχη» μεταξύ ίσου προς ίσο πέρασαν κάτω από τον πήχη της σκέψης, της διάθεσης της όρεξης και τους έμεινε στα χέρια η αλαζονεία. Ούτε καν ένα μετάλλιο, μιας και η ίωση τους αποδεκάτισε πριν τον μικρό τελικό με τον Καναδά. Μια ομάδα με εξίσου αμερικανικό μοντέλο, όμως με παίκτες που διψούσαν για να επιστρέψουν στη χώρα τους με κάτι ιστορικό.
Κάπου σε μία γωνιά στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Λάιλς φορά στο στήθος τρία χρυσά μετάλλια από το Παγκόσμιο της Βουδαπέστης, που σχεδόν συνέπεσε με αυτό στη Μανίλα. Κοιτάει την αντανάκλασή του, έχοντας στο βιογραφικό του το 9.83 των 100 μέτρων και χαμογελά σαρδόνια. Τουλάχιστον αυτός έχει το δικαίωμα να αποκαλεί εαυτόν Παγκόσμιο Πρωταθλητή δίχως να του καταλογίσουν αμετροέπεια.
Το Mundobasket 2023 είναι στο Gazzetta.gr
Το Mundobasket 2023 και όλη η δράση από το μεγάλο μπασκετικό γεγονός με την εγκυρότητα του Gazzetta.gr! Αγωνιστικά νέα από την Εθνική Μπάσκετ και όλες τις ομάδες, πρόγραμμα και αποτελέσματα αγώνων σε συνεχή ροή ειδήσεων για να μη χάσετε στιγμή από τα όσα συμβαίνουν στο Mundobasket 2023!
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
Fotis87
World Champions λέγεται ο πρωταθλητής του ΝΒΑ… Αν πιστεύει κάποιος σύλλογος στον κόσμο ότι μπορεί να νικήσει τον πρωταθλητή του ΝΒΑ, τότε ας τους καλούν να παίζουν στο διηπειρωτικό να το δούμε. Μπορεί να είναι υπερφίαλος σαν τίτλος, αλλά έχει δόση αλήθειας. Για την Εθνική των ΗΠΑ, ωστόσο, δεν νομίζω ότι μπορεί να ισχύει..
akel12
η Εθνικη Γερμανιας μπορει να κερδισει τους πρωταθλητες Μπακς - Ναγκετς θεωρω
GreenFreakPAO1908
Και η Ρεαλ ειναι καλυτερη απο ολες της ομαδες της Ασιας. Αρα ειναι πρωταθλητρια Ασιας;
Rizzinho
Δε θα πω ότι κάθονται να χάσουν, αλλά μεταξύ μας δεν τους ενδιαφέρει καν. Σε Ολυμπιακούς από όταν άρχισαν να κατεβαίνουν με ΝΒΑερς έχουν μόνο μια (παραγωγή) αποτυχία το 2004. Ότι και να λέμε μεταξύ μας δεν υπάρχει καν σύγκριση με οποιαδήποτε άλλη εθνική στον κόσμο.
PMaldini21
Σίγουρα το παιχνίδι έχει "παγκοσμιοποιηθεί" περισσότερο και μπορούν πλέον χώρες όπως η Φινλανδία να έχουν παίκτες σταρς. Επίσης σίγουρα μία team USA C level μπορεί να την πατήσει από άλλες ισχυρές χώρες που παίζουν εξαιρετικό μπάσκετ. Να συμπληρώσουμε επίσης κάποιες βασικές παθογένειες που εμφανίζουν τα Αμερικανικά προγράμματα που θυσιάζουν τα "βασικά" του μπάσκετ για την κερδοφορία κάποιων (προπονητών αλλά κυρίως μανατζεραίων). Μέχρι εκεί όμως παιδιά. Το ΝΒΑ αποτελεί μακράν το καλύτερο πρωτάθλημα το κόσμου, με τους παίκτες C και D γραμμής να αποτελούν...παικταράδες. Τέλος, δεν μπορώ να καταλάβω τι ακριβώς κάνει το ελληνικό "σκεπτόμενο" μπάσκετ τόσα χρόνια. Μας έχει ξεπεράσει σαν χώρα το ίδιο το άθλημα. Μάλλον προβληματισμό (σε εμάς) θα πρέπει να προσφέρουν τα λεγόμενα το γράφοντος...
al.bundy
Ως ατάκα , οντως φαινεται αλλαζονικη. Αλλα αν εχεις μια καποια τριβη με αμερικανους μπασκετικους, καταλαβαινεις πως το λενε. Δεν ειναι απλα οτι θεωρουν τους ιδιους τους καλυτερους στο κοσμο. Απλα θεωρουν (σωστα) οτι στο ΝΒΑ παιζουν οι καλυτεροι παικτες απο' ολο τον κοσμο. Ανεξαρτητου εθνικοτητας. Και ετσι βγαζουν το "world champion', ως ο καλυτερος απο τους καλυτερους. Μια ματια στον τωρινο "world champion" το επιβεβαιωνει. Το πηραν οι Ναγκετς με σουπερσταρ ηγετη τους εναν... Σερβο. Ισα ισα που αμα τους ρωτησεις ποιος θα νικησει σε ενα ματς μεταξυ των καλυτερων αμερικανων του ΝΒΑ και των καλυτερων απο τους υπλοιπους (Γιοκιτς, Γιαννης, Εμπιντ, Λουκα...), θα σου πουν οτι οι αλλοι θα κερδισουν.
KING LEBRON 23
Κάθε 4 χρόνια διαβάζουμε για την ψαλίδα που κλείνει. Εν τω μεταξύ σε πολλα Μουντομπάσκετ έχουν αποτυχει και δεν τους ενδιαφέρει , απλά ψήνουν τους μικρους για τις Ολυμπιάδες. Οι περισσοτεροι στην Αμερική δεν το είδαν καν. Απέτυχαν το 98 πηραν το 2000,απετυχαν το 2006 το πηραν το 2008, απετυχαν το 19 το πηραν το 20 , απετυχαν το 2023 θα το παρουν το 2024. Η μοναδική μεγάλη αποτυχία τους ήταν στους Ολυμπιακους το 2004.
tsita-boom
Στην πραγματικότητα τίποτα δεν έχει αλλάξει τα τελευταία 30 χρόνια. Ο μόνος τρόπος να παίρνουν χρυσά ήταν και θα είναι να στέλνουν σουπερσταρς. Οι ΝΒΑερς εχουν πολύ περισσότερο την ανάγκη του συστήματος και της χημείας που διδάσκονται στην κάθε ομάδα τους, αντίθετα με τους Ευρωπαίους που έχουν καλύτερη γνώση και ανάγνωση του αθλήματος και μπορούν να παίξουν σε διαφορετικά κόντεξτς. Οι άλλοι είναι σα ψάρια έξω απ'τη γυάλα όταν τους βάζεις να παίξουν με άλλο προπονήτη και μη-συμπαίκτες. Ο μόνος τρόπος να αντισταθμίσουν λοιπόν αυτή την αδυναμία τους είναι να στέλνουν σούπερσταρ, δηλαδή εξωφρενικά πιο ταλαντούχους παίκτες απ'τις υπόλοιπες ομάδες.
KING LEBRON 23
Οι 12 της Αμερικής πρωτη φορα φόρεσαν το εθνόσημο και παιζουν σε 12 διαφορετικές ομάδες στο ΝΒΑ όντας οι περισσοτεροι 21 με 23 χρονών. Αν επαιρνες 12 Σέρβους η Ισπανους και τους έβαζες πρωτη φορα να παιξουν μαζί θα έπαιζαν καλυτερα? Η Σερβία η Γερμανία κτλ με τις οποίες προσθαφαιρεσεις παιζουν κάθε χρόνο μαζί.
Θρασύβουλας
Θα το επαναλάβω γτ το θεωρώ πολύ καίριο χτύπημα στο εγώ των Αμερικανών. Εκεί που έπαθαν πανωλεθρια είναι στους πάγκους. Τι ακριβώς έκανε η προπονητική ντριμ τιμ κάθε φορά που συσκεπτονταν και έλεγες τώρα θα πάρουν το ματς με μια απόφασή τους. Και τους έπιασαν κωτσο προπονητές που οι περισσότεροι εδώ μέσα δεν γνωρίζαμε τα ονόματα τους πριν το παγκόσμιο. Απορώ πώς τσακωνουν οτιδήποτε καλό κυκλοφορεί στην ευρωλιγκα σε παίκτη αλλά δεν έχουν δοκιμάσει ποτέ να δώσουν τα ηνία μιας ομάδας σε Ευρωπαίο προπονητή. Τα τελευταία χρόνια οι κορυφαίοι παίκτες στο nba είναι Ευρωπαίοι. Πόσο ρίσκο θα ήταν για ομάδες όπως οι Χιούστον ροκετς και η Οκλαχόμα που παραπαίουν τα τελευταία χρόνια να βάλουν στο τιμόνι Ευρωπαίο?