Οι ρίζες της «χρυσής» γερμανικής συνταγής και το party που μόλις άρχισε!
- To "Nowitzki effect"
- To πλάνο της γερμανικής ομοσπονδίας και ο Καναδοφινλανδός x-factor!
- Δύο λόγια για την δευτεραθλήτρια κόσμου, τον Καναδά και την Team USA
Νομοτελειακά, οι μεγάλες αθλητικές στιγμές στηρίζονται σε μία ένδοξη επιτυχία του παρελθόντος που έχει αποτελέσει εφαλτήριο ανάπτυξης! Ιστορικά, η Γερμανία δεν ήταν ποτέ ένα κάποιο μεγάλο μέγεθος στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, πολλώ δε μάλλον στο παγκόσμιο στερέωμα του αθλήματος.
Να φανταστείτε ότι η πρώτη της εμφάνιση σε Mundobasket έγινε το 1986 (μαζί με την Ελλάδα), οπότε και κατέκτησε την 13η θέση, προετοιμάζοντας δειλά-δειλά το έδαφος για την εκτόξευση του 1993.
Το χρυσό μετάλλιο στο Eurobasket, που έγινε επί γερμανικού εδάφους, είχε την επίδραση του σημερινού ομοσπονδιακού προπονητή της Σερβίας (σ.σ.: Σβέτισλαβ Πέσιτς) και την επιρροη ενός απόντα, που ήταν ο πρώτος μεγάλος Γερμανός NBAer και η 16ετής καριέρα του στον «μαγικό κόσμο», αποτέλεσε απόλυτη πηγή έμπνευσης για τα παιδιά (Χάρνις, Κοχ, Βελπ, Ροντλ, Μπένκε, Γκναντ και σία) που σήκωσαν το βαρύτιμο τρόπαιο στο Μόναχο.
Εκείνη η παρέα και ο σπουδαίος Ντέτλεφ Σρεμπφ, που ήταν οι λόγοι για το «πυροτέχνημα» που έσκασε στην “Ολύμπια Χάλε”, λίγες εβδομάδες μετά τον τραγικό χαμό του Ντράζεν Πέτροβιτς, έμελλαν να είναι η αιτία που – μερικά χρόνια αργότερα – ανέτειλε το άστρο του Ντιρκ Νοβίτσκι.
To "Nowitzki effect"
O ξανθομάλλης forward από το Βούρτζμπουργκ ήταν ταλεντάρα από αυτά που βγαίνουν μία φορά στα 50 χρόνια και μοιραία έβαλε τον πήχη πιο πάνω, κουβαλώντας κυριολεκτικά την «νασιοναλμανσάφτ» στην πλάτη του.
Το 2002 έβαλε τα «πάντσερ» στον παγκόσμιο χάρτη με το χάλκινο μετάλλιο στην Ιντιανάπολις, έχοντας συμπαίκτες από το δεύτερο και το τρίτο ράφι, ενώ το 2005 που έχασε από την Ελλάδα στον τελικό, έφτασε ένα σκαλί κάτω από την κορυφή της Ευρώπης, επιδεικνύοντας μία θαυμαστή συνέπεια 16 ετών (1999-2015) στην Εθνική Γερμανίας και απουσιάζοντας μόλις από δύο διοργανώσεις.
Σε αυτή ακριβώς την διαδρομή του “Big German” που έπαιξε 21 χρόνια στους Ντάλας Μάβερικς και κατέκτησε το πρωτάθλημα του 2011, βασίστηκε η σταδιακή ανάπτυξης της τωρινής γενιάς που λάμπει και η εν γένει διαρκής τροδοδοσία της γερμανικής δεξαμενής.
Δεν ξέρω που είδε τον τελικό, πόσο συγκινήθηκε ο “Ντίρκαρος” για τους επίγονους μπασκετικούς προγόνους του και αν τραβούσε τα μαλλιά του για την εντυπωσιακή κυριαρχία της και το μπάσκετ που έπαιξαν οι παίκτες του Γκόρντον Χέρμπερτ σε Ιαπωνία και Φιλιππίνες, ωστόσο, αυτή η παγκόσμια πρωτιά ήρθε από παιδια που οραματίστηκαν να μεσουρανήσουν στα παρκέ και δούλεψαν σκληρά, επειδή κάποτε είχαν το κίνητρο να μοιάσουν στον μεγάλο Νοβίτσκι.
To πλάνο της γερμανικής ομοσπονδίας και ο Καναδοφινλανδός x-factor!
Πέραν του μεδοθικού προγράμματος που έχει εκπονήσει εδώ και χρόνια η γερμανική ομοσπονδία, σε αυτό βοήθησε και η γερμανική κοινωνία που έχει αφομοιώσει την μετανάστευση. Παιδιά σαν τον MVP των αγώνων, τον Ντένις Σρέντερ, τον Τίμαν, τον Μπονγκα και τον Λο αλλά και φυσικά οι επίγονοί τους (συγκρατήστε τα ονόματα Χαρτσένκοβ και του Άντερσον), θεωρούνται και είναι γερμανάκια και με την βούλα!
Με χαρτιά και τις ίδιες υποχρεώσεις και δικαιώματα με τους αδελφούς Βάγκνερ, τον Τάις, τον Ομπστ, τον Βόϊγκτμαν και τους υπόλοιπους της παρέας. Το ότι καθένας απ’ αυτούς είχε την δική του αξία στο μπασκετικό χρηματιστήριο ήταν γνωστό από τις παρουσίες των περισσοτέρων στο ΝΒΑ και την Euroleague.
To ότι όλοι τους, όμως, μπήκαν κάτω από την ομπρέλα ενός συστήματος που υιοθέτησε το στυλ μπάσκετ που παρουσίασαν και δεσμεύτηκαν τηρήσουν αυτό το πλάνο στο βάθος τριετίας, οφείλεται στον άνθρωπο που τους ενέπνευσε και φυσικά στην διοίκηση που δημιούργησαν αυτές τις προϋποθέσεις. Η εικόνα κατάρρευσης του 64χρονου Καναδοφινλανδού τεχνικού (και πρώην του Άρη την σεζόν 2007-08) μετά την λήξη του αγώνα, θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένη στην μνήμη για τα μηδαμινά αποθέματα ενέργειας για πανηγυρισμούς!
Η γερμανική φουρνιά, είχε δείξει την προοπτική της από πέρυσι στο Eurobasket (χάλκινο μετάλλιο) την προοπτική της, απλά δεν ήταν ακόμη έτοιμη για την εκτόξευση. Η εξέλιξή της, όμως, ήταν τόσο εντυπωσιακή που μέσα σε έναν χρόνο προσπέρασε όλες τις ομάδες που ήταν μπροστά και στο Mundobasket που μόλις ολοκληρώθηκε επιβλήθηκε με το σπαθί της, μέσα από δύσβατη διαδρομή και χωρίς να επηρεαστεί από την πρόσκαιρη απώλεια του Φραντς Βάγκνερ (έχασε τα μισά παιχνίδια)!
Πρωτίστως, όμως, κέρδισε τον καθολικό σεβασμό του μπασκετικού κόσμου με τον σύγχρονο τρόπο παιχνιδιού της. Κι άλλες ομάδες είχαν την ταχύτητα, την αθλητικότητα, το μέγεθος και την ατομική ποιότητα στους παίκτες τους.
Η διαφορά της Γερμανίας ήταν κατόρθωσε να «παντρέψει» όλα τα παραπάνω στο σύνολό της και να παράξει μία ομαδική ποιοτητα, που με σωστή τακτική και πνευματική σκληράδα, την οδήγησε στην κορυφή (83-77 στον τελικό απέναντι στην Σερβία), χωρίς την παραμικρή απώλεια (8 νίκες σε ισάριθμους αγώνες) και με ελκυστικό μπάσκετ.
Η ίδια ομάδα με κάποιες προσθαφαιρέσεις (ο Κλέμπερ και ο Χαρτεντστάιν είναι τα πιο «βαριά χαρτιά» από τους απόντες), είναι ξεκάθαρο ότι θα πρωταγωνιστήσει και του χρόνου στο Παρίσι.
Το νεαρό της ηλικίας των αδελφών Βάγκνερ (26 είναι ο Μορίτζ και 22 παρακαλώ ο Φραντς), του Μπόνγκα (24) και του ανερχόμενου Χόλατζ (22), μαζί με τον εκπληκτικό Ομπστ (27), αποτελούν μία καλή βάση πάνω στην οποία θα χτιστεί η ομάδα, όταν οι μεγαλύτεροι Τάις (31), Βόϊγκτμαν (30), Λο (30), Τίμαν (30) και Σρέντερ (29), αποφασίσουν να κάνουν χώρο για την νεότερη γενιά!
Δύο λόγια για την δευτεραθλήτρια κόσμου, τον Καναδά και την Team USA
Η Σερβία (ρεκόρ 6-2) θεωρώ ότι τρύπησε το ταβάνι της στην Μανίλα και ίσως αν δεν χτυπούσε ο παίκτης-κλειδί στην αμυντική της επιτυχία (Ντόμπριτς), οι ισορροπίες του τελικού να ήταν διαφορετικές. Η δήλωση του επανακάμψαντα μετά από 4 χρόνια στο διεθνές στερέωμα, Μπόγκνταν Μπογκντάνοβιτς, τα είπε όλα και η αυτογνωσία αποτελεί ένα σημαντικό χαρακτηριστικό των πρωταθλητών:
«Η Γερμανία είχε πολύ καλύτερη ομάδα από μας και θα μας κέρδιζε πιο εύκολα σε μία σειρά αγώνων που θα κρινόταν στις 3 νίκες! Οι πιθανότητές μας ήταν μεγαλύτερες σε ένα μονό παιχνίδι, αλλά δυστυχώς δεν τα καταφέραμε!», σχολίασε πολύ εύστοχα ο “Μπόγκι” που έκανε εκπληκτικό τουρνουά (μ.ο. 19,1π. & 4,6ας. με 64,4% διπ. & 42,3% τριπ.), αλλά στον τελικό είχε υποστήριξη μόνο από τον rookie σε Παγκόσμιο Κύπελλο, Αλέξα Αβράμοβιτς (21π. & 2ασ. με 3/7 τριπ.).
Το χάλκινο μετάλλιο κατέληξε δίκαια στον Καναδά (ρεκόρ 6-2) που έπαιξε εντυπωσιακό μπάσκετ, είχε τον καλύτερο παίκτη του τουρνουά (Σέι Γκίλτζιους-Αλεξάντερ με μ.ο. 24,5π. 6,4ρ. & 6,4ασ. με 63,1% διπ.) και τελείωσε το τουρνουά με ένα απίστευτο επιθετικό κρεσέντο στον χορταστικό μικρό τελικό (127-118) απέναντι στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η Team USA γνώρισε για 3η φορά (μετά το 2002 στην Ιντιανάπολις) τρεις ήττες στην διοργάνωση κι έμεινε εκτός βάθρου όπως και πριν από τέσσερα χρόνια στην Κίνα. Οι Αμερικανοί δεν ζύγισαν σωστά τους αντιπάλους και σχημάτισαν με έλλειμα μεγέθους το ρόστερ τους, ωστόσο, το μεγαλύτερό τους πρόβλημα στην αντιμετώπιση του ανταγωνισμού, έγκειται στην έλλειψη σταθερής δέσμευσης από τους NBAers σε βάση τριετίας, ώστε να παρουσιάσουν με ομοιογένεια και συνέχεια.
Με τα Mundobasket, άλλωστε, ελάχιστοι ασχολούνται στην Αμερική, οπότε ετοιμαστείτε για πανστρατιά του χρόνου στην «πόλη του φωτός» με πρωτοκλασσάτα ονόματα! Το Παρίσι, άλλωστε, έχει άλλη αίγλη και είναι προορισμός. Σε αντίθεση με την Μανίλα του 2023, την Σανγκάη, την Σενζέν και την Ντονγκουάν του 2019 και την Ντόχα του 2027! Για τους Αμερικανούς πάντα…
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
