Εθνική Ελλάδας: Είναι «μεγάλη δουλειά» η μπασκετική κληρονομιά!

Χωρίς να συνυπολογίσουμε την προϋπηρεσία και τις επιτυχίες και των δύο στις μικρές Εθνικές ομάδες, ο πρώτος ήταν o παίκτης που με 22 πόντους, ηγήθηκε της μεγαλύτερης νίκης (101-95)που πέτυχε ποτέ στο διεθνές στερέωμα η «γαλανόλευκη» (σ.σ.: ο αποκλεισμός της Αμερικής στον ημιτελικό του Mundobasket 2006) κι εκείνος που «κουβάλησε» την «λαβωμένη» ελληνική ομάδα μέχρι το τρίτο σκαλί του βάθρου στο Eurobasket 2009 και το τελευταίο της μετάλλιο.

Ο δεύτερος ήταν ο πρώτος σκόρερ (μ.ο. 10,6π. & 2,1ασ.) της Ελλάδας στον θρίαμβο του Eurobasket 2005 στο Βελιγράδι (χρυσό μετάλλιο) και ο πιο πιστός «στρατιώτης» της γενιάς του, έχοντας τις περισσότερες διεθνείς συμμετοχές (189 με την ανδρών και 273 στο σύνολο) και φορώντας σε περισσότερες διοργανώσεις το περιβραχιόνιο του αρχηγού.

Η μοίρα τα έφερε έτσι, ώστε αμφότεροι να «κλείσουν» την καριέρα τους με το εθνόσημο στο στήθος, το ίδιο απόγευμα (στις 17/09/2015 μετά τη νίκη με 97-90 επί της Λετονίας), στη Λιλ της Γαλλίας και 8 χρόνια αργότερα να κάτσουν δίπλα-δίπλα στην παρουσίαση του νέου ομοσπονδιακού προπονητή, ως οι πιο στενοί συνεργάτες! Πέρα από αδελφικοί φίλοι και κουμπάροι!

Ο λόγος για τον νέο «αφεντικό» του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος, Βασίλη Σπανούλη (146 διεθνείς συμμετοχές με την ανδρών και 211 συνολικά) και τον general manager της ομάδας, Νίκο Ζήση! Δύο ανθρώπους που αγάπησαν και «πόνεσαν» την Εθνική ομάδα, όσο λίγοι και «ξόδεψαν» τα περισσότερα από τα κοινά νεανικά τους καλοκαίρια, δουλεύοντας στο γήπεδο και κάνοντας όνειρα για διακρίσεις με την γαλανόλευκη φανέλα.

Έχοντας εμπνεύσει και γαλουχήσει όλα τα νεότερα παιδιά που ήρθαν μετά απ’ αυτούς (όπως και οι ίδιοι εμπνεύστηκαν και γαλουχήθηκαν από την γενιά του ’87), το ότι αυτή την στιγμή κρατάνε στα χέρια τους την τύχη του μεγάλου αυτού κεφαλαίου που λέγεται Εθνική Ελλάδας μπάσκετ, είναι ότι καλύτερο θα μπορούσε να συμβεί για το νέο αυτό ξεκίνημα που κάνει ο «καθρέφτης» του αθλήματος στην χώρα μας και στην προσπάθεια να επανέλθει στις διεθνείς διακρίσεις.

Και το κάτι διαφορετικό, φάνηκε με το «καλησπέρα» του 41χρονου Λαρισινού πρώην παίκτη-«θρύλου» και νυν πολλά υποσχόμενου τεχνικού. Αν ο “Kill Bill” πέτυχε κάτι μέσα σε μόλις 4-5 προπονήσεις με τον κορμό των παικτών που κλήθηκαν για τα πρώτα επίσημα παιχνίδια αυτής της νέας προσπάθειας, αυτό ήταν η αγάπη, ο σεβασμός, η ανατριχίλα και το «αιματοκύλισμα» (με την καλή έννοια) για την γαλανόλευκη» φανέλα!

Η απόδοση, το πάθος και η διάθεση των «μπαρουτοκαπνισμένων» Παπανικολάου (16π., 8ρ. & 2ασ.) και Μήτογλου (22π. & 7ρ.), αλλά και του «νατουραλιζέ», Γουόκαπ (16π., 8ρ., 8ασ. & 5κλ.), στο πιο δύσκολο ματς του πρώτου «παραθύρου» των προκριματικών του Eurobasket 2025 (αυτό με την Τσεχία), έδειξε τον δρόμο στους νεότερους και με σαφώς λιγότερες εμπειρίες που κλήθηκαν να σηκώσουν το βάρος στο δεύτερο ματς με την Ολλανδία.

Με τους τρεις προαναφερθέντες «Ευρωλιγκάτους» απόντες (μαζί με τον Λαρεντζάκη) για να μην επιβαρυνθούν με ένα ακόμη ταξίδι και παιχνίδι, πριν από τις επερχόμενες ευρωπαϊκές υποχρεώσεις των ομάδων τους σε Μαδρίτη (ο Παναθηναϊκός) και Κάουνας (ο Ολυμπιακός) και με τα προβλήματα της τελευταίας στιγμής (τον πρωινό ελαφρύ τραυματισμό του Ναζ Μήτρου-Λονγκ στην ωμοπλάτη και την κάκωση που υπέστη στο γόνατο ο Κώστας Αντετοκούνμπο στην διάρκεια του ματς), η νίκη με ανατροπή από το -13 (72-74), το 2/2 στον 6ο όμιλο και το αήττητο του Σπανούλη, παίρνουν ακόμη μεγαλύτερη αξία του αναμενόμενου!

Και αυτό γιατί το ματς «στράβωσε» για τα καλά στο πρώτο πεντάλεπτο της 2ης περιόδου, στην διάρκεια της οποίου οι γηπεδούχοι μας έβγαλαν εντελώς εκτός ρυθμού στην άμυνα και μας αποσυντόνισαν στην επίθεση, με αποτέλεσμα να δεχθούμε 17 αναπάντητους πόντους (συνολικά 19 σε 5 λεπτά και σε σύγκριση με τους 12 στο πρώτο δεκάλεπτο) και να βρεθούμε πίσω στο σκορ με 31-18 (15’16”)!

Με την ομάδα του Αρικ Σίβεκ να κυριαρχεί πλήρως μέσα στο «ζωγραφιστό» (9 επιθετικά ριμπάουντ) και με την ελληνική ομάδα να έχει πολύ κακές αποφάσεις στην επίθεση (3 ασίστ έναντι 11 λαθών), η διαφορά θα μπορούσε είτε να είχε αυξηθεί, είτε να παραμείνει σε διψήφιο νούμερο στην ανάπαυλα. Αν’ αυτού, λίγο η ενέργεια και η ώθηση του Καλαϊτζάκη που σκόραρε τους μισούς πόντους από το double επιμέρους σκορ (7-14) και λίγο το παραγωγικό λεπτό του Λούντζη (5π.), βοήθησαν για να κλείσει η ψαλίδα (39-32 στο ημίχρονο).

Οι 13 ασίστ και τα οκτώ περισσότερα «σκουπίδια» των «πορτοκαλί λιονταριών» ήταν παρά φύσιν νούμερα για μία ομάδα χωρίς παίκτες με εμπειρία από το υψηλότερο επίπεδο. Οι τρεις Ολλανδοί της ουραγού στην λίγκα ACB, Παλένθια (Φράνκε, Φαν ντερ Φουρστ και ο ύψους 2,21, Χάαρμς, που δεν χρησιμοποιήθηκε καθόλου), o ανερχόμενος αθλητικός guard, Γιανίκ Κράαγκ της Μπανταλόνα και ο 35χρονος παλιός μας γνώριμος, Ρόναλντ Σάφτενααρ (Ρέθυμνο, Λάρισα και Ιωνικός Νικαίας) μαζί με τον 33χρονο, Σαρλόν Κλουφ (Ρέθυμνο την σεζόν 2015-16), θα ήταν παράλογο να κερδίσουν κατά κράτος παίκτες με τις παραστάσεις του αρχηγού, Παπαγιάννη!

Αλλά και - έστω και σαν ρολίστες - των Καλαϊτζάκη, Λούντζη, Μωραϊτη (πολύ θετικός με 14π., 4ρ., 2ασ. & 3κλ. σε 30’), Ρογκαβόπουλου στην Euroleague και του Χαραλαμπόπουλου (μία ακόμη αξιόπιστη εμφάνιση με 10π., 3ρ. & 3ασ. σε 31’) της τελευταίας τριετίας στο ιταλικό πρωτάθλημα.

Πολλώ δε μάλλον του πιο φορμαρισμένου Έλληνα guard στην εφετινή σεζόν! Ο Βασίλης Τολιόπουλος (26π., 3ρ., 8ασ. & 2κλ με 4/9 τριπ.) , περί ου ο λόγος, δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι κουβάλησε την Εθνική μας ομάδα στην 3η περίοδο (σκοράροντας 15 από τους 30 που σκοράραμε με 2/2 βολές, 5/6 σουτ και 2 ασίστ), ενώ πέτυχε και το καλάθι του προσπεράσματος (71-72), με drive στα 28 δευτερόλεπτα!

Το δε καθαρό μυαλό στις τελευταίες κατοχές (μόλις 3 λάθη σε όλο το δεύτερο ημίχρονο) και το μόλις ένα καλάθι εντός πεδιάς που δέχτηκε η ελληνική άμυνα στα τελευταία 5’54” (συνολικά η Ολλανδία είχε 3/15 σουτ στην 4η περίοδο), αποτυπώνουν πλήρως το μέγεθος της δέσμευσης και της επιθυμίας να μην χαθεί αυτή η νίκη. Για να μην γίνει η παραμικρή οπισθοχώρηση στον στόχο της ομάδας, που θέλει να ξαναγίνει «επίσημη αγαπημένη»!

Αν θεωρείτε υπερβολικές και βαρύγδουπες τις παραπάνω αράδες για μία ομάδα με τόσα προβλήματα, δεν έχετε παρά να ρίξετε μία ματιά στο πανόραμα του πρώτου παραθύρου των προκριματικών που ολοκληρώθηκε...

Το ότι η πρωταθλήτρια Ευρώπης, Ισπανία και η Γεωργία αγνοούν ακόμη τη νίκη (λίγο έλλειψε να ήταν στην ίδια μοίρα και η Τουρκία του Αταμάν, αλλά την γλίτωσε το σουτ του Μπιμπέροβιτς στην εκπνοή του αγώνα με την Ισλανδία) και βρίσκονται στο 0/2, καθώς επίσης και το ότι η παγκόσμια πρωταθλήτρια, Γερμανία και η 6η στον κόσμο, Λιθουανία υποκλίθηκαν στην Βουλγαρία και την Εσθονία αντίστοιχα, μιλούν από μόνα τους για τους κινδύνους που κρύβουν αυτές οι αναμετρήσεις...