«Οι Βρετανοί θέλουν πρότυπα σαν τον Γκάλη και τον Γιαννάκη»

• «Ήλθα για σπουδές στα οικονομικά και έγινα προπονητής»
• «Η Μεγάλη Βρετανία χρειάζεται το δικό της '87»
• «Στο μυαλό τους το μπάσκετ ήταν σαν το ανδρικό netball»
• Το Bristol Sport εμπνεύστηκε από την Μπαρτσελόνα

Αποστολή στο Νιούκαστλ: Γιάννης Σταυρουλάκης

Η Μεγάλη Βρετανία ρίχνεται στη μάχη των προκριματικών του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2023 κόντρα στην Ελλάδα με στόχο να αποδείξει πως και οι Βρετανοί μπορούν να παίξουν μπάσκετ. Πως αυτό το σπορ μπορεί να διεκδικήσει το δικό του μερίδιο ανάμεσα στο ποδόσφαιρο που σαρώνει τα πάντα στο Νησί, το ράγκμπι και το κρίκετ. Δίχως αξιώσεις να γίνει σειρά όπως το «The English Game», εντούτοις έχοντας την πρόκληση να ιντριγκάρει τους Άγγλους να ακούσουν την μπάλα που χτυπά στο παρκέ. Μια ρεαλιστική ουτοπία, την ώρα που το ενδεχόμενο επέκτασης της EuroLeague στην Αγγλία παραμένει συνεχώς στην ατζέντα ενώ η τελευταία συμμετοχή αγγλικής ομάδας στην κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση χάνεται πίσω στο 2001-02 με τους Λόντον Τάουερς του 0-14.

Η Εθνική ομάδα θα βρει απέναντί της έναν Έλληνα. Τον κόουτς Ανδρέα Καπούλα, ο οποίος έφυγε από την Ελλάδα στα 18 του για να σπουδάσει οικονομικά στο Μπαθ και έχει… ριζώσει εκεί, διατελώντας στο παρελθόν ομοσπονδιακός προπονητής της Αγγλίας U16 και της Μεγάλης Βρετανίας U20, στελεχώνοντας πλέον το σταφ της πρώτης ομάδας. Παράλληλα, κοουτσάρει τους Μπρίστολ Φλάιερς, συμμετέχοντας για όγδοη χρονιά στην British Basketball League. Τη λίγκα της Μεγάλης Βρετανίας όπου αγωνίζονται ομάδες που εδρεύουν σε πόλεις με ποδοσφαιρικό υπόβαθρο όπως οι Λέστερ Ράιντερς, οι Μάντσεστερ Τζάιαντς, οι Νιούκαστλ Ιγκλς και οι Λόντον Λάιονς. Με αφορμή, λοιπόν την αποψινή αναμέτρηση, o Έλληνας ασίσταντ κόουτς της Μεγάλης Βρετανίας περιγράφει στο Gazzetta τη σχέση των Άγγλων με το μπάσκετ, εξηγώντας πως χρειάζονται το δικό τους '87.

«Ήλθα για σπουδές στα οικονομικά και έγινα προπονητής»

Τι δουλειά έχει ένας Έλληνας προπονητής μπάσκετ στην Αγγλία;
«Βρίσκομαι στους Μπρίστολ Φλάιερς από το 2005. Σε αυτό το διάστημα έχουμε ανέβει όλες τις κατηγορίες από την πιο χαμηλή, την Division III και η φετινή είναι η όγδοη χρονιά που συμμετέχουμε στην British Basketball League. Παρεμπιπτόντως, ήλθα στο Νησί για σπουδές και όχι για μπάσκετ! Επρόκειτο, δηλαδή να σπουδάσω οικονομικά στο Μπαθ όμως έφτασα στο σημείο να κοουτσάρω την ομάδα του Πανεπιστημίου! Εν συνεχεία, ανέλαβα την ομάδα της πόλης, όταν εμφανίστηκε η ευκαιρία του Μπρίστολ και οι Ακαδημίες των Φλάιερς. Ακολούθως βρέθηκα στην ανδρική ομάδα όπου συνεχίζω μέχρι σήμερα. Τους επόμενους 2-3 μήνες περιμένουμε την έγκριση από το τοπικό συμβούλιο ώστε να αρχίσουν τα έργα για το νέο γήπεδο χωρητικότητας 4.000 θέσεων που αναμένεται να είναι έτοιμο στα τέλη του 2024 ή τις αρχές του 2025 και θα μας δώσει τεράστια ώθηση. Έτσι θα έχουμε την ευκαιρία να διεκδικήσουμε μελλοντικά την ευρωπαϊκή συμμετοχή μας, στο FIBA Europe Cup ή το BCL. Το νέο γήπεδο θα είναι game changer για το Μπρίστολ, θα είναι δίπλα σε αυτό του ποδοσφαίρου, γύρω στα 10-15' από το αεροδρόμιο της πόλης και θα βοηθήσει στη δημοφιλία του μπάσκετ».

Πώς προέκυψε η συνεργασία σου με την ομοσπονδία μπάσκετ της Μεγάλης Βρετανίας; Πώς βρέθηκες στον πάγκο της εθνικής ομάδας;
«Ουσιαστικά, βρέθηκα για πρώτη φορά στο σταφ στα προηγούμενα "παράθυρα" για την πρόκριση στο EuroBasket 2022. Ο προηγούμενος head coach, ο Νέιτ Ράνκινγκ δεν μπορούσε να κοουτσάρει τη Μεγάλη Βρετανία λόγω των υποχρεώσεών του στην G League κι έτσι ο μέχρι πρότινος assistant, ο Μαρκ Στούτελ ανέλαβε καθήκοντα πρώτου προπονητή και μου πρότεινε τον βοηθήσω στα "παράθυρα". Είχαμε πάντα μια καλή σχέση με τον Μαρκ όμως δεν είχαμε δουλέψει ποτέ μαζί στην ίδια ομάδα. Στο παρελθόν βρέθηκα σε διάφορα camps της εθνικής ομάδας, ποτέ όμως σε επίσημη διοργάνωση. Επίσης, εργάστηκα δυο χρόνια ως head coach και δυο ως βοηθός προπονητής στην U20 ενώ δούλεψα άλλα δυο χρόνια ως πρώτος στην U16 της Αγγλίας. Επομένως, πολλά από τα παιδιά που αγωνίζονται τώρα στην πρώτη ομάδα, τα είχα σε διαφορετικά γκρουπ στις μικρές ηλικίες. Για παράδειγμα, έχω κοουτσάρει τον Λουκ Νέλσον στους Παμπαίδες και τώρα είναι στην ανδρική ομάδα, σκοράροντας μάλιστα το νικητήριο καλάθι κόντρα στη Γερμανία που έστειλε τη Μεγάλη Βρετανία στο EuroBasket 2022! Είναι πολύ όμορφο να τους βλέπεις να εξελίσσονται».

Πώς σε υποδέχθηκαν οι Βρετανοί στην εθνική ομάδα τους;
«Η προσαρμογή ήταν πολύ εύκολη. Βρίσκομαι σχεδόν 21-22 χρόνια στην Αγγλία, από το 1999. Μεγάλωσα προπονητικά στο Νησί ενώ όπως σου εξήγησα, έχω δουλέψει και στις μικρές εθνικές ομάδες της Μεγάλης Βρετανίας, συμμετέχοντας παράλληλα σε πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Κατά κάποιο τρόπο, λοιπόν με θεωρούν Άγγλο. Με αντιμετωπίζουν σαν Βρετανό προπονητή, δίχως να αντιμετωπίσω πρόβλημα προσαρμογής. Με έχουν αποδεχτεί σαν δικό τους άνθρωπο».

«Η Μεγάλη Βρετανία χρειάζεται το δικό της '87»

Τι γνώμη έχουν οι Βρετανοί για την Ελλάδα και το ελληνικό μπάσκετ;
«Υπάρχει τεράστιος σεβασμός και αναγνώριση, δεν τίθεται θέμα. Θεωρούν την Ελλάδα ως μια από τις μεγαλύτερες χώρες όσον αφορά την παράδοση και το αθλητικό επίπεδο. Δεν αναφέρομαι μόνο στο μπάσκετ, αλλά και στα υπόλοιπα σπορ. Ξέρουν πως έχουν να κάνουν με μια χώρα που έχει τεράστια εμπειρία σε EuroBasket, Παγκόσμια Κύπελλα και Ολυμπιακούς Αγώνες. Δεν χρειάζεται να είναι στο ρόστερ ο Γιάννης Αντετοκούνμπο ή παίκτες της EuroLeague... Οι Έλληνες παίκτες είναι πολύ έξυπνοι και στέκονται σε υψηλό επίπεδο σε επίθεση και άμυνα. Είναι μια από τις εθνικές ομάδες που θέλουμε να φτάσουμε κάποια στιγμή. Το ίδιο ισχύει με τη Γαλλία και τη Γερμανία που αντιμετωπίσαμε στα προηγούμενα "παράθυρα". Ο στόχος είναι να φτάσουμε μελλοντικά στο ίδιο level».

Πώς είναι, λοιπόν να κοουτσάρεις κόντρα στην πατρίδα σου;
«Το έχω κάνει και στο παρελθόν με την εθνική ομάδα Νέων στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Χαλκίδας το 2016, όταν αντιμετωπίσαμε την Ελλάδα στη φάση των ομίλων. Το έζησα ξανά στο Ηράκλειο το 2014, στο EuroBasket U20, όταν ήμουν βοηθός προπονητής της Μεγάλης Βρετανίας και κερδίσαμε την Ελλάδα με το τρίποντο του Νέλσον στο φινάλε από τα 9 μέτρα. Ξέρεις, είναι το επάγγελμα τέτοιο... Φυσικά, είναι κάτι ιδιαίτερο όταν παίζει ο Εθνικός Ύμνος όμως από τη στιγμή που αρχίζει το παιχνίδι, το μυαλό σου είναι εκεί. Δεν σκέφτεσαι ποιον έχεις απέναντί σου. Σε κάθε περίπτωση, είναι τιμή να κοουτσάρεις σε αυτό το επίπεδο και φυσικά θες να κερδίσεις τον αγώνα όμως υπάρχει μια ιδιαίτερη ομορφιά και ένα ιδιαίτερο συναίσθημα όταν παίζεις κόντρα στη χώρα σου».

Σε τι επίπεδο βρίσκεται το μπάσκετ στη Μεγάλη Βρετανία; Τι στόχο έχει η εθνική ομάδα τους;
«Η επιτυχία της εθνικής είναι πολύ σημαντική για την ανάπτυξη του αθλήματος στο Νησί. Είναι επίσης σπουδαία υπόθεση ότι προκριθήκαμε στο επόμενο EuroBasket μέσα από τα "παράθυρα", την ώρα που η εθνική ομάδα Γυναικών τα πάει πάρα πολύ καλά τα τελευταία χρόνια. Και φυσικά, θέλουμε να προκριθούμε στο Παγκόσμιο Κύπελλο! Το μπάσκετ στη Μεγάλη Βρετανία αναπτύσσεται συνεχώς ενώ η λίγκα BBL μεγαλώνει. Βλέπουμε κάθε χρόνο Βρετανούς παίκτες να επιστρέφουν στην πατρίδα ενώ οι Λόντον Λάιονς, η μόνη ομάδα από την Αγγλία που συμμετέχει φέτος στην Ευρώπη, είχε ρεκόρ 5-1 στο FIBA Europe Cup και προκρίθηκε στην επόμενη φάση. Το επίπεδο στην BBL ανεβαίνει και φέτος το πρωτάθλημα είναι πολύ ανταγωνιστικό. Σου θυμίζω επίσης πως ο Έρικ Λόκετ που έπαιξε φέτος στον Άρη -έστω και αν "κόπηκε" στην πορεία, αγωνίστηκε προηγουμένως στους Μπρίστολ Φλάιερς. Πιστεύω πως χρειαζόμαστε κάτι παρόμοιο με το '87, όπως έγινε στην Ελλάδα. Κάτι, δηλαδή που θα τους αφυπνήσει. Το μπάσκετ ταιριάζει στην κουλτούρα του Βρετανού. Φυσικά θα έρχεται πάντα μετά από το ποδόσφαιρο και το ράγκμπι στις προτιμήσεις του κόσμου, όμως μπορεί να καθιερωθεί άνετα ως τρίτο ομαδικό άθλημα. Τα τελευταία δυο χρόνια οι αγώνες μεταδίδονται ξανά από το Sky Sports και το exposure μεγαλώνει. Αν μπορέσουμε και πάμε καλά στα "παράθυρα" του Παγκοσμίου Κυπέλλου και στο EuroBasket, θα είναι πολύ σημαντικό για το άθλημα».

«Στο μυαλό τους το μπάσκετ ήταν σαν το ανδρικό netball»

Παρεμπιπτόντως, γιατί οι Βρετανοί δεν έχουν αγκαλιάσει το μπάσκετ;
«Πριν έλθω στην Αγγλία, το 1999, δεν είχα ξαναδεί netball στη ζωή μου. Είδα για πρώτη φορά εδώ. Είναι ένα γυναικείο άθλημα, με μπάλα και χωρίς επαφή, που παίζεται σε διαφορετικές ζώνες. Η αλήθεια είναι ότι με παραξένεψε όταν το είδα. Οι Βρετανοί, λοιπόν ενδεχομένως σκέφτονται πως το μπάσκετ είναι το ανδρικό netball! Μιλώντας με κόσμο που έρχεται για πρώτη φορά σε αγώνα μπάσκετ, παραδέχονται πως δεν περίμεναν να είναι τόσο physical. Σε γενικές γραμμές, το μπάσκετ είναι ένα άθλημα που παίζεται στο σχολείο όμως στη συνέχεια δεν υπάρχει επαφή. Οι Άγγλοι στρέφονται κυρίως στο ποδόσφαιρο, στο ράγκμπι, ενδεχομένως στο κρίκετ... Σε αντίθεση με τα προηγούμενα χρόνια, στις δεκαετίες των 80s και 90s, όταν τα γήπεδα ήταν γεμάτα και οι Λόντον Τάουερς έπαιζαν στην EuroLeague. Απλώς, μερικές αποφάσεις της λίγκας δεν ήταν καλές, με αποτέλεσμα να πέσει το επίπεδο. Οι αγώνες δεν μεταδίδονταν από την τηλεόραση και αυτό "χτύπησε" το άθλημα. Πλέον η κατάσταση αλλάζει. Η εθνική ομάδα τα πάει καλά, οι αγώνες καλύπτονται τηλεοπτικά ενώ το μπάσκετ είναι το δεύτερο ομαδικό σπορ στα σχολεία. Χρειαζόμαστε την επόμενη γενιά, θέλουμε role models όπως είχαμε τον Γκάλη και τον Γιαννάκη στην Ελλάδα. Θέλουμε και εμείς ονόματα με τα οποία θα μπορούν να ταυτιστούν οι Άγγλοι. Πρέπει να συνεχίσουμε να αναβαθμίζουμε το σπορ, να δημιουργήσουμε αυτά τα πρότυπα που η νέα γενιά μπορεί να βλέπει και να τα αναγνωρίζει».

Τι ματς θα δούμε το βράδυ στο Νιούκαστλ;
«Αυτό που μπορώ να σου πω είναι ότι η Μεγάλη Βρετανία είναι μια οργανωμένη ομάδα που θέλει να παίξει γρήγορο μπάσκετ, με καλό τέμπο και ομαδικό στιλ στην επίθεση, που προσπαθεί στην άμυνα και στα ριμπάουντ... Η σκληράδα είναι πολύ σημαντική λέξη για εμάς. Αυτό το toughness, αυτή η σκληράδα που βγάλαμε στα προηγούμενα "παράθυρα", θέλουμε να συνεχιστεί. Πολλά από τα παιδιά αγωνίζονται μαζί τα τελευταία χρόνια... Έχουμε τη νοοτροπία μιας εθνικής ομάδας που ποτέ δεν παραδίδεται. Θα προσπαθούμε πάντα, όπως και να έχουν οι καταστάσεις».

Όλα αυτά τα χρόνια σκέφτηκες το ενδεχόμενο του επαναπατρισμού; Την πιθανότητα δηλαδή να κοουτσάρεις στην Ελλάδα;
«Είμαι στο Μπρίστολ από το 2005 και για να φύγω από αυτή την ομάδα, θα πρέπει να είναι για κάποια δουλειά που απλώς δεν θα μπορέσω να πω όχι. Έχουμε δουλέψει πάρα πολύ σκληρά σε αυτό το πρόγραμμα, με την πρώτη ομάδα και τις ακαδημίες και θέλω να δω πως θα εξελιχθεί τα επόμενα 3-4 χρόνια, ιδιαίτερα με το καινούργιο γήπεδο. Βέβαια, ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί στο μέλλον. Αν υπάρξει η σωστή ευκαιρία, φυσικά και θα ήθελα να το κοιτάξω αλλά η Μεγάλη Βρετανία είναι το δεύτερο σπίτι μου, έχω μεγαλώσει εδώ, η οικογένειά μου είναι εδώ... Το μυαλό μου είναι στο Μπρίστολ και το πως θα βελτιώσουμε το πρόγραμμα εδώ... Εννοείται πως επισκέπτομαι την Ελλάδα, βλέπω τους γονείς μου 1-2 φορές τον χρόνο... Μάλιστα η γυναίκα μου, μού λέει πως όταν βγούμε στη σύνταξη, θα ήθελε να μείνουμε σε ένα ελληνικό νησί, να έχουμε ωραίο καιρό. Αργούμε ακόμα, βέβαια (γέλια)».

Το Bristol Sport εμπνεύστηκε από την Μπαρτσελόνα

Συμπληρώνεις σχεδόν δυο δεκαετίες στην ίδια ομάδα... Είσαι η εξαίρεση στον κανόνα ή αυτό ισχύει γενικώς στη Μεγάλη Βρετανία;
«Εδώ λένε πως είναι πιο εύκολο να μείνεις σε μια ομάδα αντί να βρεις ομάδα! Αυτό ισχύει στην British Basketball League, με προπονητές που βρίσκονται στο ίδιο κλαμπ για πολλά χρόνια. Δεν υπάρχουν τόσες αλλαγές στους πάγκους, δεν είναι κάτι συνηθισμένο εδώ... Υπάρχουν πάρα πολλοί καλοί Βρετανοί προπονητές υψηλού επιπέδου».

Υπάρχουν άλλοι ξένοι προπονητές στη λίγκα;
«Δυο ομάδες έχουν Αμερικανούς προπονητές. Οι Λέστερ Ράιντερς, τον Αμερικανοϊταλό Ρόμπερτ Πατερνόστρο και οι Σέφιλντ Σαρκς, τον Αμερικανό Ατίμπα Λάιονς. Εμείς οι τρεις είμαστε οι μόνοι ξένοι... Παρεμπιπτόντως, στις μικρότερες κατηγορίες ο προπονητής δεν είναι full time. Μπορεί να κάνει παράλληλα και άλλες δουλειές. Μπορεί, για παράδειγμα να δουλεύει σε ένα σχολείο ή μια ακαδημία, ή ακόμα να είναι και εθελοντής στις χαμηλότερες εθνικές κατηγορίες. Τα δεδομένα αλλάζουν, βλέπεις ομάδες στην πρώτη κατηγορία που έχουν full time βοηθούς. Είναι σημαντικό ώστε το μπάσκετ να περάσει απόλυτα σε επαγγελματικό επίπεδο».

Οι ομάδες μπάσκετ έχουν σύνδεση με τις αντίστοιχες του ποδοσφαίρου;
«Όχι... Στο παρελθόν υπήρχαν ομάδες κάποιες ομάδες όπως η Νιούκαστλ που ήταν υπό τη σκέπη του ποδοσφαιρικού κλαμπ αλλά αυτό δεν διήρκεσε πολύ. Εμείς είμαστε η μόνη ομάδα που έχει σχέση με την αντίστοιχη ποδοσφαιρική. Ανήκουμε στο Bristol Sport, τον οργανισμό που περιλαμβάνει την Μπρίστολ Σίτι που συμμετέχει στην Championship και τους Bristol Bears, την ομάδα ράγκμπι. Είναι κάτι που δεν βλέπεις συνήθως στη Μεγάλη Βρετανία, δεν είναι δηλαδή όπως στην Ελλάδα που ο Ολυμπιακός έχει τμήμα ποδοσφαίρου, μπάσκετ, βόλεϊ, πόλο κλπ... Στο Νησί μιλάμε ουσιαστικά για stand-alone clubs, όμως η Μπρίστολ ακολουθεί διαφορετικό μοντέλο καθώς ο ιδιοκτήτης μας έχει το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ και το ράγκμπι. Ουσιαστικά εμπνεύστηκε έπειτα από ένα ταξίδι στη Βαρκελώνη για να δει έναν αγώνα της Μπαρτσελόνα, βλέποντας το Palau Blaugrana δίπλα στο Camp Nou. Αυτό του έδωσε την ιδέα να μαζέψει όλες τις ομάδες του Μπρίστολ κάτω από την ίδια ομπρέλα και να αφήσει την κληρονομιά του στην πόλη. Θέλει να την κάνει sporting city. Όταν, δηλαδή σκέφτεσαι το Μπρίστολ, να σκέφτεσαι τον αθλητισμό και τα διαφορετικά κλαμπ που υπάρχουν εδώ».