
Πόσο «επίσημη αγαπημένη» είναι τελικά η Εθνική μπάσκετ;

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι διανύουμε ένα δύσκολο τριήμερο για την «γαλανόλευκη» και την μεγάλη προσπάθεια που γίνεται – μετ’ εμποδίων – να διατηρηθεί στο επίπεδο που της αξίζει στο διεθνές στερέωμα.
Στο πρόσφατο Eurobasket δεν καταφέραμε να σπάσουμε την «κατάρα» του νοκ-άουτ προημιτελικού, που μας «βαράει αλύπητα» από το 2009 και μετά (0/4), σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις και πλέον έχουμε μπροστά μας, ένα παιχνίδι που ισοδυναμεί με «διαβατήριο» για την πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2023.
Μία συμμετοχή που θα ανανεώσει τα «κύτταρα» της «γαλανόλευκης» για ένα ακόμη καλοκαίρι, θα «επιτρέψει» στον Γιάννη Αντετοκούνμπο να ξαναφορέσει το εθνόσημο στο στήθος, θα προσφέρει έμπνευση και θα μας δώσει το δικαίωμα να ονειρευτούμε την «επίσημη αγαπημένη» στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού (2024). Για πρώτη φορά μετά από 16 χρόνια...
Ομολογώ ότι η δήλωση του Ιταλού ομοσπονδιακού τεχνικού, Τζιανμάρκο Ποτζέκο, που μετά την ήττα (60-80) της Ελλάδας από την πρωτοπόρο του ομίλου μας, Λετονία, έσπευσε να «υπογραμμίσει» την αυξημένη πιθανότητα απουσίας του “Greek Freak” από το Μουντομπάσκετ, για να κερδίσει (για μία ακόμη φορά) τις εντυπώσεις, από την μία πλευρά με ξένισε και από την άλλη με ταρακούνησε.
Με ξένισε γιατί σε πρώτη ανάγνωση, είχαμε ένα αρνητικό αποτέλεσμα το οποίο ήταν άκρως αναμενόμενο. Κατ’ αρχάς, γιατί παραταχθήκαμε με δύο σοβαρές απουσίες (ο Αγραβάνης και ο Κασελάκης ήταν οι δύο πιο υπολογίσιμοι διεθνείς που δεν αγωνίζονται σε ομάδες της Euroleague). Επιπροσθέτως «κατεβάσαμε» ένα ρόστερ που δεν είχε την παραμικρή ομοιογένεια και αποτελούνταν από τέσσερις παίκτες που δεν είχαν ξαναπαίξει στα προκριματικά του World Cup (Τσαλμπούρης, Χαραλαμπόπουλος, Τσαϊρέλης και Νετζήπογλου).
Οι τρεις εκ των υπολοίπων οκτώ (Γιαννόπουλος, Ρογκαβόπουλος και Κακλαμανάκης) είχαν να ξαναπαίξουν από το περυσινό πρώτο «παράθυρο» και το ματς της πρεμιέρας με την Μεγάλη Βρετανία (και οι τρεις μαζί είχαν σύνολο 39 λεπτά συμμετοχής), ενώ οι υπόλοιποι πέντε (Μωραϊτης, Γοντικας, Γκίκας, Μουράτος, Λούντζης) μετρούσαν από 2 έως και 4 συμμετοχές αντίστοιχα μέχρι το ματς της Παρασκευής (11/11)!
Με μία σημαντική υποσημείωση: Ο τελευταίος (Λούντζης), που μετρούσε τα περισσότερα ματς (4), είχε μ.ο. 6,7 λεπτά συμμετοχής στα «παράθυρα», ενώ ο δεύτερος (Γόντικας) που είχε παίξει σε τρία, ενσωματώθηκε στην Εθνική με σχεδόν μηδενικό αγωνιστικό ρυθμό στο πρωτάθλημα, καθώς μετά τον τραυματισμό του στο τουρνουά Ακρόπολις, είχε παίξει 24,5 λεπτά σε δύο αγώνες πρωταθλήματος με την Καρδίτσα.
Κοινώς, λόγω συνθηκών και της γνωστής κατάστασης με τα ματς της Euroleague που διεξάγονται την ίδια ή την προηγούμενη μέρα, αναγκαστήκαμε να παίξουμε χωρίς τους διαθέσιμους βασικούς μας παίκτες (συνολικά έλλειψαν οι 15 της 16άδας πριν το Eurobasket) και να στηριχθούμε σε μία σύνθεση έκτακτης ανάγκης.
Την ίδια ώρα που αριθμητικά αλλά και ποιοτικά, οι αντίπαλοί μας είχαν λιγότερες σημαντικές απουσίες (Πορζίνγκις, Νταβις Μπέρτανς, Σμιτς, Κούρουκς και Πατσέτσνικς), πολύ καλύτερη ομοιογένεια (οι εννέα από τους 12 παίκτες τους, είχαν μίνιμουμ συμμετοχή σε 5 ματς), τρεις παίκτες με μεγάλη εμπειρία από το υψηλό επίπεδο (Τίμα, Ντάιρις Μπέρτανς και Στρέλνιεκς είχαν βασικό ρόλο στην Euroleague για 3 έως 8 χρόνια αντίστοιχα) και έναν έμπειρο και καταξιωμένο προπονητή (Λούκα Μπάνκι), ο οποίος έχει την πολυτέλεια να εργάζεται μόνο στην Εθνική Λετονίας.
Με βάση όλα τα παραπάνω, λοιπόν, το αποτέλεσμα του Ηρακλείου δεν θα πρέπει να εκπλήσσει κανέναν. Ακόμη και στο στρατόπεδο της Εθνικής – όσο μπορεί κάποιος να υποστηρίξει κάτι τέτοιο – το συγκεκριμένο ματς θεωρούνταν λίγο-πολύ «χαμένο». Γι’ αυτό και από νωρίτερα, οι προσπάθειες της ομοσπονδίας είχαν επικεντρωθεί στο να παραταχθεί η ελληνική ομάδα όσο πιο πιο πλήρης γινόταν στο αποψινό (21.30) ματς με το Βέλγιο.
Αν η δήλωση του Ποτζέκο με ταρακούνησε, όμως, αυτό συνέβη για παραπάνω από έναν λόγους:
Κατά πρώτον, με τον Σλούκα να έχει αιτηθεί από μόνος του εδώ και καιρό να μην υπολογίζεται για το «παράθυρο» του Νοεμβρίου (λόγω της ταλαιπωρίας και της πίεσης που έβαλε ο ίδιος στον εαυτό του για να είναι παρών στο Eurobasket) και γι’ αυτό δεν κλήθηκε καν, η τελική καταμέτρηση πριν μπούμε στο αεροπλάνο, μας έβγαλε με μείον δύο αρχικώς αναμενόμενες παρουσίες.
Ο λόγος για τον Ιωάννη Παπαπέτρου, για τον οποίο ο Ομπράντοβιτς αποφάσισε ότι έπρεπε να μείνει στο Βελιγράδι (αν μας το έλεγε κιόλας στο ΣΕΦ και δεν έκανε τον ανήξερο, θα ήταν «παντελονάτος») και τον Γιώργο Παπαγιάννη, ο οποίος δεν ανταποκρίθηκε στο εθνικό προσκλητήριο. Όχι επειδή δεν ήθελε (το παλικάρι έκανε τα πάντα για να παίξει τον Σεπτέμβριο με την Εθνική και συμπεριελήφθη στην αποστολή χωρίς να είναι απολύτως υγιής), αλλά επειδή έτσι αποφάσισε ο σύλλογός του.
Σύμφωνα με δηλώσεις του διευθυντή επικοινωνίας της «πράσινης» ΚΑΕ, ο Παναθηναϊκός ενημέρωσε την ομοσπονδία ότι το ιατρικό τιμ της ομάδας, του συνέστησε να μείνει στην Αθήνα για να μην επιβαρυνθεί και να συνεχίσει το πρόγραμμα αποκατάστασης που ακολουθεί.
Κατά δεύτερον και με απόλυτα αγωνιστικά κριτήρια, η αποστολή του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος δεν κρίνεται ούτε καν βατή. Κι αυτό γιατί μπορεί στην διάθεση του Δημήτρη Ιτούδη να έχουν προστεθεί συνολικά πέντε παίκτες που αγωνίζονται στην Euroleague (Καλάθης, Παπανικολάου, Λαρεντζάκης, Π.Καλαϊτζάκης και Μποχωρίδης), οι Βέλγοι, ωστόσο, αναμένεται να παραταχθούν με τα 10/12 της ομάδας που έπαιξε στο Eurobasket (έφτασε στους “16” δυσκολεύοντας την Σλοβενία) και πέραν του ότι έχουν μεγάλο πλεονέκτημα «χημείας» και ομοιογένειας, θα παίξουν μπροστά στο κοινό τους και φυσικά θα έχουν κίνητρο.
Με νίκη επί της Ελλάδας και ήττα της Τουρκίας στην πάλαι ποτέ «Χάλα Πιονίρ», ξαναμπαίνουν στο κόλπο της πρόκρισης και θέλουν ήττας της Σερβίας (την έχουν νικήσει δύο φορές και κυνηγούν την ισοβαθμία με τους «ορλόβι») από την δική μας Εθνική τον ερχόμενο Φεβρουάριο.
Με άλλα λόγια, ίσως να χρειαστούμε μία μεγάλη υπέρβαση για να ξενοιάσουμε από σήμερα κιόλας με την πρόκριση στα γήπεδα της Ασίας (θέλουμε νίκη και ήττα της Τουρκίας στο Βελιγράδι). Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτό που χρειαζόμασταν σε αυτή την κρίσιμη ώρα, ήταν η «πανστρατιά» που δυστυχώς δεν καταφέραμε να εξασφαλίσουμε...
Γι’ αυτό και το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να μας απασχολήσει από αύριο κιόλας – ειδικότερα αν η αποστολή έχει εκτελεστεί επιτυχώς – είναι κατά πόσο πραγματικά όλοι οι φορείς του ελληνικού μπάσκετ, επιθυμούν το καλό του αθλήματος... Και πως το αποδεικνύουν... Ένα flash back για το πως, πόσο και από πότε έχει «δηλητηριαστεί» η ατμόσφαιρα στα ελληνικά μπασκετικά δρώμενα, θα βοηθήσει στην όποια ανάλυση των διαδοχικών αποτυχιών μπορεί να γίνει.
Και μία απλή ερώτηση στους πολλούς βετεράνους διεθνείς που έχουν «υπηρετήσει» και «υπηρετούν» το εθνόσημο απ' όλα τα πόστα. Εκείνοι ξέρουν καλύτερα απ' όλους...
Υγ.: Respect στον Δημήτρη Ιτούδη (και φυσικά σε όλους τους παρόντες), που είχε πολλούς λόγους να μην κάτσει στον πάγκο και να «χρεωθεί» την ήττα από την Λετονία (η πιο εύκολη δικαιολογία θα ήταν η απουσία του απ’ όλες τις προπονήσεις και η έλλειψη επαφής με την πλειοψηφία των παικτών που έπαιξαν, αλλά και το γεγονός ότι βάσει συμφωνίας, δεν υποχρεώνεται να κοουτσάρει τα παιχνίδια μεσούσης της σεζόν).
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
ΓιάννηςL
Όσο θεωρείτε ως «φυσιολογικό» να καταστρατηγούνται οι κανονισμοί της FIBA (με πρωταρχική φυσικά ευθύνη της ίδιας, διότι εκείνη οφείλει να επιβάλει τους κανονισμούς) επειδή αυτό «βολεύει» τους συλλόγους (οι οποίοι, σημειωτέον, με την αίτηση συμμετοχής τους σε οποιαδήποτε διοργάνωση τελεί υπό την αιγίδα της FIBA - δηλαδή και στα τοπικά τους πρωταθλήματα - έχουν ΥΠΟΓΡΑΨΕΙ ότι δέχονται ανεπιφύλακτα την εφαρμογή όλων των κανονισμών που υπάρχουν στο καταστατικό της FIBA) μετά μην αναρωτιέστε για τα πρακτικά αποτελέσματα. Πιθανότατα οι περισσότεροι είσασταν πολύ μικροί (ή και αγέννητοι) για να γνωρίζετε τί γινόταν σε αυτά τα θέματα πριν 20 χρόνια (διότι η σημερινή κατάσταση δεν είναι αποτέλεσμα πρακτικών και παραλείψεων μερικών μόνο χρόνων, είναι αποτέλεσμα πολλών ετών), αλλά εγώ που τα έχω ζήσει σας διαβεβαιώνω ότι τότε η αντιμετώπιση σε αυτές τις καταστάσεις δεν ήταν καθόλου όπως αυτή που είναι σήμερα. Και τις επιτυχίες που πανηγυρίσαμε μέχρι τώρα σε επίπεδο Εθνικής, τις πανηγυρίσαμε κατά κύριο λόγο επειδή ακριβώς δεν υπήρχε η σημερινή «λογική» της προτεραιότητας των συμφερόντων των συλλόγων μέσω της καταστρατήγησης των κανονισμών.
pipistrello
Την Εθνική οι "μεγάλοι" σύλλογοι την έχουν γραμμένη κανονικότατα. Ενεργά και εξώφθαλμα. Και, πιθανώς, το ίδιο και οι πελάτες τους, αν τίθεται ζήτημα Εθνική "εναντίον" συλλόγου. Τωρα να κάθονται να τσακώνονται κάποιοι ποιος από τους δύο είναι σωστός που δεν αφήνει τον παίκτη του και ψειρίζουν τη μαϊμού με ανούσιες λεπτομέρειες, απλά δείχνει την κατάντια μας και το πόσο η οπαδική αρρώστια έχει πλέον ποτίσει τον κόσμο. Αν έχεις κότσια Λιόλιο κάνε 3 τους ξένους παίκτες από του χρόνου, να δούμε πόσα απίδια χωράει ο σάκος. Να δούμε μετά με τι παίκτες θα παίζουν οι "ομαδάρες" μας. Γιατί, αφού δεν θέλουν να βοηθήσουν το ελληνικό μπάσκετ, ας αναγκαστούν να το βοηθήσουν, για να καταλάβουν οτι αν αυτό πάει καλά, θα πάνε κι αυτοί καλά. Το ανάποδο δεν ισχύει, κι έχει αποδειχθεί πολλάκις.
Tassadar
Μάθαμε σήμερα ότι ο Σλούκας είχε αιτηθεί να είναι εκτός παραθύρων Νοεμβρίου. Λυπάμαι αλλά αυτή η είδηση σήμερα δεν έχει καμμία αξία. Αν ίσχυε γιατί δεν το ξέραμε από την αρχή; Η αιτιολογία δε, δεν στέκει μιας και ο Παπαγιάννης ταλαιπωρήθηκε όλο το καλοκαίρι από βαρύτατο τραυματισμό, έχασε όλη την προετοιμασία, παρουσιάστηκε εντελώς ανέτοιμος στο Ευρωμπάσκετ ρισκάροντας χειρότερο τραυματισμό και ακόμα ψάχνεται, σε αντίθεση με τον Σλούκα που είναι σε top φόρμα. Οι περιπτώσεις των δύο παικτών είναι αντίστοιχες, απλά η ΕΟΚ επέλεξε να ανοίξει ένα ακόμα μέτωπο με τον Παναθηναϊκό. Τον Παναθηναϊκό που πριν λίγο καιρό, επέτρεπε στον παίκτη του να ενισχύσει την Εθνική παίζοντας δύο αγώνες την ίδια μέρα, πηγαίνοντας με taxi από το ένα γήπεδο στο άλλο. Καλά θα κάνει ο κ Λιόλιος να μας εξηγήσει τα αίτια της πρωτοφανούς συντριβής από την Λετονία, παρά να συνεχίζει την διχαστική πολιτική του.
Ιερόσυλος
Μονοι μας κανουμε την φασαρια και στοχοποιειτε τους παικτες που κανενας normal δεν κατηγορει. Ο Λιολιος να μας απαντησει πρωτα γιατι πηγε την Εθνικη στην Κρητη και τα αλλα δεν χρειαζονται απαντηση. Ειναι ηδη γνωστα.
ROUKOUNAS7
Το ότι δεν το ‘ξέρες εσύ δεν μου λείε κάτι. Το θέμα είναι ότι το είχες ζητήσεις από το τέλος του Ευρωπαϊκού . Ο Παπαγιάννης μεγάλο παιδί είναι και αφού ο ίδιος είχε διπλώσει έτοιμος ναι σε καλή κατάσταση να πάει δεν βλέπω το λόγο άρνησης του ΠΑΟ για θέμα υγείας. Ο Παπανικολάου θα παει κανονικά αν και πρόσφατα τραυματίας και έκτος σχεδόν τρεις βδομάδες (τρεις (3) παιχτες του Ολυμπιακού θα είναι μέσα από την 12αδα που έπαιξε στο Ευρωμπάσκετ, από τον ΠΑΟ κανείς). Το πρόβλημα δεν είναι της ομοσπονδίας και του Λιολιου αλλά του ΠΑΟ και του dpg που είχε μάθει αλλιώς και τώρα το 50-50 των χαλάει και δημιουργεί προβλήματα.
THOD1
Οι εθνικές ομάδες έχουν την υποχρέωση και την τιμή να δέχονται τους καλύτερους δώδεκα παίκτες (είτε παίζουν στο ΝΒΑ είτε στην ευρωλίγκα) για τα παιχνίδια. Δεν έχει κανένα νόημα να συζητάμε για συνθέσεις εθνικών ομάδων που να παίζουν παίκτες β' ή γ' διαλογής.
mfinley
Ας παίξουμε ένα παιχνίδι. Πάμε μια βόλτα στο όχι και πολύ μακρινό παρελθόν. Ας υποθέσουμε ότι είναι Νοέμβριος του 2008 και υπάρχουν παράθυρα, χωρίς παίχτες Ευρωλίγκας, όπου αγωνίζονται 3 μάλιστα ομάδες. Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός και Πανιώνιος, δηλαδή αφαιρώντας όλο το βασικό κορμό της εθνικής συν τους Πελεκάνο, Ξανθόπουλο, Καλαμπόκη Σάκοτα, Γιαννούλη κλπ . Η σύνθεση θα ήταν κάπως έτσι: Γκαγκαλούδης, Καλαϊτζής, Παπαμακάριος, Χαραλαμπίδης, Βασιλειάδης, Τσαλδάρης, Δ. Παπανικολάου, Κόμματος, Ταπούτος Καϊμακόγλου, Μαυροκεφαλίδης, Γλυνιαδάκης και με επιλαχόντες ή μέσα κάποιους εκ των Χατζή, Χαρίση, Διαμαντόπουλο, Κυρίτση, Ηλιάδη, Μαυροειδή, Μπάρλο και όποιον άλλο ξεχνάω
ROUKOUNAS7
Κάποτε στο Ελληνικό μπάσκετ τα χρήματα που έσπερνε ένας κάλος παίχτης Β’ Εθνικής (η πολύ κάλος Γενικής η τοπικού) ήταν περισσότερα από αυτά που παίρνει τώρα η πολύ μεγάλη πλειοψηφία των παιχτών της Α1. Το ρίσκαρες και σαν επαγγελματική αποκατάσταση. Αλλά τώρα ένα πολύ καλό ταλέντο στο μπάσκετ και μέτριος μαθητής θα κοιτάξει να αφοσιωθεί στα μαθήματα του να μπει κάπου και να βρει μια επαγγελματική αποκατάσταση, αντί να προπονείτε 8 ώρες την ημέρα για να καταφέρει ίσως να παίξει Α2 με 10.000 Ευρο το χρόνο και αυτά με σύντομη ημερομηνία λήξεις. Αφού το να παίξεις Α1 για το 95% των Ελλήνων παιχτών είναι καθαρά θέμα γνωριμίας και ίσως τύχης στην επιλογή ομάδας στο Εφηβικό. Έχουμε και τους εφτά (7) Αμερικάνους. Τώρα πάμε και στο παιδί που είναι ταλέντο και θέλει να το παλέψει … τελειώνει την 1,5 ώρα προπόνησης με την ομάδα και μετά τι??? Υπάρχει γήπεδο να κάτσει να δουλέψει ατομικά …ΟΧΙ πριν προλάβεις να τελειώσεις την προπόνηση με την ομάδα έχουν μπει οι επόμενοι …να στήσουν και τον φιλέ … Πόσες ομάδες σε όλη την Ελλάδα μπορούν να προσφέρουν 5 κατάλληλες ώρες τη μέρα στους νέους παίχτες τους για ατομική βελτίωση??? Αρά αφήστε τους Έλληνες παίχτες ταλέντα στην ησυχία τους, δεν φταίνε σε τίποτα για το ότι δεν θα καταφέρουν να γίνουν μεγάλοι παίχτες. Γιατί το ταλέντο για να γίνει ο παιχταράς πρέπει να του προσφέρεις και την προοπτική και το κατάλληλο περιβάλλον.
mfinley
Εν μέρει έχεις δίκιο και ισχύουν τα περισσότερα. Κυρίως αναφέρομαι στην έλλειψη ταλέντου που υπάρχει. Αλλά μην ξεχνάς ότι πολλοί από αυτούς ήταν ταλέντα που ξεχώριζαν και μετά το εφηβικό, αλλά χάθηκαν στο ανδρικό. Γιατί πολλοί προτίμησαν την εφήμερη ασφάλεια των 30-50 χιλιάδων παραπάνω στους αιώνιους ή σε ομάδες όπου δε θα έπαιζαν σε μικρή ηλικία και δείχνοντας μηδενική βελτίωση σε αυτό το διάστημα, αντί να παίξουν σε μικρότερες ομάδες ώστε να διεκδικήσουν μεγαλύτερα σε συμβόλαια και καλύτερη προοπτική στο μέλλον. Γιατί για κάποιον που πραγματικά έχει ταλέντο, η προοπτική πάντοτε θα υπάρχει και πολλά περισσότερα χρήματα θα βγάλει από ένα μέσο εργαζόμενο. Και αν όχι στην Ελλάδα, προορισμοί υπάρχουν...Επίσης πολλά παιδιά βολεύονται από τον κανόνα των 6 Ελλήνων και δε μοχθούν, αφού ξέρουν ότι κάποιος θα τους πάρει. Φυσικά παίζουν και άλλα πράγματα ρόλο, όπως η φιγούρα στα σοσιαλ. Φυσικά κάποιοι παίχτες είναι παιδιά που δεν είχαν μεγάλο ταλέντο και δούλεψαν σκληρά για να φτάσουν εδώ.
ROUKOUNAS7
Φίλε μου όχι ! δυστυχώς μόνο 4-5 ομάδες στην Ελλάδα (μόνο Α1) μπορούν να προσφέρουν τις συνθήκες, ώρες και γήπεδα για να δουλεύσει ένας νέος παίχτης για να βελτιωθεί ατομικά. Το ότι τα παιδιά προτιμούν να φύγουν από τον σύλλογο τους αν έχουν πρόταση και να πάνε σε μεγαλύτερη ομάδα στο Εφηβικό δεν είναι μόνο για το όνομα και τη φήμη του συλλόγου είναι ότι ο καλός ταλαντούχος παίχτης εντυπωσιάζετε από τις συνθήκες προπόνησης και τις παροχές.. Άλλες συνθήκες προπόνησης, παροχές και εμπειρίες (τουρνουά .. κλπ) σου προσφέρει το Παλαιό Φαλίρω μετά την 1,5 ώρα προπόνησης, άλλες ο Ολυμπιακός ( καθαρά οι ομάδες για παράδειγμα, θα μπορούσα να πω Κηφισιά και ΠΑΟ). Οι Ισπανοί και οι Γάλλοι δεν έχουν πιο αφοσιωμένα στη προπόνηση παιδία, υποδομές έχουν παντού και κατάλληλες συνθήκες προπόνησης.