Της Ελλάδος τα παιδιά είναι Παγκόσμια!

Από που να αρχίσει κανείς και από που να πρωτοπιαστεί για να αποτυπώσει στον γραπτό λόγο το συναίσθημα που βγάζει η Εθνική μπάσκετ. Σε όλα τα αποτελέσματα η συγκίνηση πάει στο κόκκινο! Σε μία νίκη-θρίλερ, βεβαια, σαν την αποψινή (72-70) που σε συνδυασμό με το αποτέλεσμα στο παιχνίδι Σερβίας-Τουρκίας (77-76) σφράγισε από σήμερα κιόλας το ελληνικό εισιτήριο για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2023 (25/08-10/09), το συναισθηματικό κοκτέιλ είναι το πλέον μεθυστικό.

Να αρχίσουμε, όμως, από τα πιο ουσιαστικά. Η 5η σερί συμμετοχή μας στην τελική φάση του World Cup, ανανεώνει πλήρως τα κύτταρα της «γαλανόλευκης» για τα επόμενα δύο χρόνια. Η Ελλάδα του Γιάννη Αντετοκούνμπο (ακούει ο κύριος Ποτζέκο άραγε;) και των υπολοίπων παιδιών θα έχει την ευκαιρία να κάνει αισθητή την παρουσία της στα γήπεδα της Ασίας (Ιαπωνία, Φιλιππίνες και Ινδονησία) και να διεκδικήσει την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού (2024).

Μοιραία, οι επόμενες δύο off-seasons θα είναι γεμάτες από την «επίσημη αγαπημένη», τα νέα παιδιά θα μπορέσουν να απολαύσουν και να εμπνευστούν από την ΟΜΑΔΑ που τόσο πολύ αγαπούν, ο κόσμος θα αγκαλιάσει ακόμη περισσότερο τις προσπάθειες που θα ακολουθήσουν και ο Δημήτρης Ιτούδης και οι παίκτες του θα ξαναομορφύνουν τα καλοκαίρια μας.

Για να φτάσουμε όμως στο επιθυμητό αποτέλεσμα που σφραγίστηκε με μία πολύ δύσκολη επικράτηση στη “Mons Arena”, χρειάστηκε να περάσουμε από μύρια κύματα. Να υπερκεράσουμε πολλές δυσκολίες και να επιβιώσουμε από δύο ομίλους (αυτόν της 1ης φάσης και αυτόν της 2ης) που είχαν άλλη εικόνα και συσχετισμούς το καλοκαίρι και εντελώς άλλα δεδομένα το φθινόπωρο και τον χειμώνα.

Η επιτυχία χρήζει μεγάλης σημασίας αν αναλογιστεί κανείς ότι στο πιο κρίσιμο παιχνίδι, ο Δημήτρης Ιτούδης στηρίχθηκε σε πέντε παίκτες (Παπανικολάου, Λαρεντζάκης, Καλάθης, Μποχωρίδης, Καλαϊτζάκης) που δεν ήταν στο προηγούμενο ματς κι έπαιξαν με το ένστικτο, την ψυχή, την θέληση και την εμπειρία τους και φυσικά με κίνδυνο να τραυματιστούν.

Είναι αυτό που λέμε για την Ελλάδα ρε γαμώτο! Γιατί όλα αυτά τα παιδιά μαζί με τους παρόντες και απόντες συμπαίκτες τους, αγαπήσανε το μπάσκετ μέσα από την Εθνική ομάδα, την οποία και ονειρευτήκανε! Και όταν το όνειρο γίνεται πραγματικότητα, κανένας δεν θέλει να ξυπνήσει! Και γιατί να το κάνει;

Εδώ ο Καλάθης, που δεν μεγάλωσε με την ιστορία και την παράδοση του ελληνικού μπάσκετ στις μεγάλες διοργανώσεις, κοντεύει τα 34 κι όλο παίρνει πίσω την απόφασή του να σταματήσει να φοράει το εθνόσημο! Τόσο πολύ έχει δεθεί με την παρέα του καλοκαιριού αλλά και με την αθλητική υγεία που εκπέμπει το οικοδόμημα της Εθνικής ομάδας!

Χαίρομαι, λοιπόν, διπλά και τριπλά για όλους τους ανθρώπους της «γαλανόλευκης» γιατί συνεχίζουν να εκπέμπουν όλες αυτές τις αξίες που ώθησαν τον κόσμο να αγκαλιάσει αυτή την ομάδα. Χωρίς μεμψιμοιρία και την παραμικρή αρνητική ενέργεια. Η προσπάθεια όλων ήταν συγκινητική και είναι άξια συγχαρητηρίων ανεξαρτήτως του αποτελέσματος.

Άλλωστε, χωρίς τον παίκτη που θα έλυνε το πρόβλημά μας στο σκοράρισμα αλλά και τον ψηλό που θα έβαζε πλάτη στα ριμπάουντ, ήταν ξεκάθαρο ότι χρειαζόμασταν πολλές μικρές υπερβάσεις.

Όπως αυτή της ψυχάρας που ακούει στο όνομα Γιαννούλης Λαρεντζάκης, που για μία ακόμη φορά με την φανέλα της Εθνικής έδειξε ότι έχει μεγάλα καρύδια! Τα τέσσερα τρίποντα που έσταξε ο “Λάρι” (20π. & 4ρ. με 4/10 τριπ.) στην 3η περίοδο ξεκλείδωσε επιθετικά την ελληνική ομάδα και σάλπισε την μελωδία της αντεπίθεσης.

Χρειαζόμαστε τα εύκολα καλάθια που προσέφερε ο Νικ (13π. & 10ασ.) στο ανοιχτό γήπεδο, επιβραβεύοντας τις καλές άμυνες και τιμωρώντας τα 26 λάθη του Βελγίου.

Χρειαζόμαστε την αυτοθυσία και το πάθος του Παπανικολάου (9π., 3ασ. & 3κλ.), την άμυνα, τον τσαμπουκά και την τόλμη του Λούντζη (6π.), ο οποίος ευστόχησε στο πιο κρίσιμο τρίποντο (μετά από συνεχόμενα άστοχα), αλλά και την πολύτιμη συνεισφορά των Τσαϊρέλη (6π.) και Γόντικα (8π.), που έπαιξαν περισσότερο στο 1ο μέρος και έδωσαν σημαντικές επιθετικές λύσεις.

Όπως και ο Τσαλμπούρης που έβαλε μπροστά το τεράστιο κορμί του και έκρυψε σε πολλές περιπτώσεις το οπτικό πεδίο του παρ' ολίγον δήμιου μας Ρετίν Ομπασοχάν (30π., 4ασ. & 2κλ.), αλλά και ο Μποχωρίδης που «πάλεψε σαν σκυλί» και άνοιξε τον χορό των αμυντικών ριμπάουντ.

Το αποψινό ματς ήταν μακράν η επιτομή της στατιστικής παραφροσύνης. Με -13 ριμπάουντ, 63% στις βολές και 30% στα τρίποντα δύσκολα πανηγυρίζεις, ενώ με 26 λάθη του αντιπάλου είναι τρελό επικρατήσεις στις λεπτομέρειες. Η ελληνική ψυχή, όμως και το μπασκετικό know how, είναι αλήθεια ότι έχει καταργήσει πολλούς νόμους...