Έξι χρόνια «παράθυρα», 3/3 προκρίσεις, κανένα κενό καλοκαίρι!

Την ώρα που η δευτεραθλήτρια κόσμου το 2019 στην Κίνα, προσπαθεί ακόμη να συνέλθει από την ανάποδη «σφαλιάρα» που δέχτηκε μέσα στο σπίτι της από την Δομηνικανή Δημοκρατία (η Αργεντινή αποκλείστηκε για πρώτη φορά μετά από 41 χρόνια και 10 σερί παρουσίες στις τελικές φάσεις του Μουντομπάσκετ) και μεγάλες παραδοσιακές δυνάμεις, όπως η Τουρκία και η Κροατία (αλλά και η Τσεχία με την Πολωνία), έχουν αποχαιρετήσει εδώ και καιρό το κυνήγι της πρόκρισης, η «επίσημη αγαπημένη» ατενίζει το άμεσο μέλλον με μεγαλύτερη αισιοδοξία και προοπτική.

Όχι μόνο θα είναι παρούσα (για 5η συνεχή διοργάνωση) στο μεγάλο ραντεβού του παγκοσμίου μπάσκετ (25 Αυγούστου – 10 Σεπτεμβρίου), αλλά είχε την πολυτέλεια να αντιμετωπίσει τους τελευταίους αγώνες των προκριματικών χωρίς βαθμολογική «πρεμούρα» και «να ρίξει στην φωτιά» παιδιά που βρίσκονται στην 2η και την 3η γραμμή της δεξαμενής παικτών που διαθέτει για τις διεθνείς της υποχρεώσεις.

Μέχρι τις 29 Απρίλη, οπότε και ενδεχομένως η αντιπροσωπεία της ομοσπονδίας θα ταξιδέψει στις Φιλιππίνες (στην πόλη Κεζόν, που αποτελεί προάστιο της πρωτεύουσας Μανίλα) για την κλήρωση των ομίλων, την πρώτη γνωριμία με τους διοργανωτές και την διευθέτηση των οργανωτικών λεπτομερειών της διαμονής της ελληνικής αποστολής (τότε θα μάθουμε σε ποια χώρα εκ των Ιαπωνία, Φιλιππίνες ή Ινδονησία θα παίξουμε στην 1η φάση), έχουμε καιρό για να συζητήσουμε πολλά και διάφορα θέματα με φόντο το ερχόμενο καλοκαίρι.

Άλλωστε, η οριστικοποίηση της πρόκρισης από τον περασμένο Νοέμβρη, έδωσε στους επιτελείς του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος την ευκαιρία να «κλείσουν» τα περισσότερα ζητήματα της προετοιμασίας αλλά και τα φιλικά παιχνίδια* που φέτος θα είναι σαν επίσημα (δύο αγώνες με Σλοβενία εντός κι εκτός, τουρνουά “Ακρόπολις” με Γιόκιτς εναντίον Γιάννη και τελείωμα με δύο ματσάρες στο Άμπου Ντάμπι με την Εθνική Αμερικής και την Γερμανία), επομένως θα υπάρξει άπλετος χρόνος για την σωστή αξιολόγηση όλων των παικτών και την προσεκτική τελική προεπιλογή.

Το αποψινό ματς στην Ρίγα δεν χρειάζεται να μας απασχολήσει πολύ. Αρκεί που μας απασχόλησε το προηγούμενο στα Άνω Λιόσια και καμαρώσαμε την μπασκετική αντίδραση και την ολική επαναφορά των διεθνών μας, απέναντι σε έναν αντίπαλο όπως η Σερβία, που ήρθε με έξι Ευρωλιγκάτους παίκτες για να «καθαρίσει» μία ώρ αρχύτερα την πρόκριση και να αποφύγει διαδικασία του ψυχοφθόρου τελευταίου αγώνα με την Μεγάλη Βρετανία.

Στην μακρινή χώρα της βόρειας Ευρώπης, που πλέον υπό την καθοδήγηση του Λούκα Μπάνκι και φυσικά με την παρουσία του Κρίσταπς Πορζίνγκις επιχειρεί την δική της μπασκετική αναγέννηση (προκρίθηκε για πρώτη φορά σε Μουντομπάσκετ), ο Σωτήρης Μανωλόπουλος ήταν ξεκάθαρο ότι είχε στο μυαλό του να συνδυάσει την διεκδίκηση του αποτελέσματος (χωρίς πίεση) με τον χρόνο συμμετοχής σε κάποια παιδιά που τα επόμενα χρόνια θα μας απασχολούν ολοένα και περισσότερο (ο Χατζηδάκης, ο Τανούλης, ο Φλιώνης, ο Χουγκάζ και ο Μαντζούκας, ο οποίος ίσως ξεχάστηκε και έπαιξε μόλις 6’24”).

Παρά την ήττα (67-57), η Ελλάδα είχε σε γενικές γραμμές καλή παρουσία στην άμυνα (38-37 τα ριμπάουντ) και κάποια καλά διαστήματα στην επίθεση στην 2η και την 4η περίοδο και αν ήταν πιο συνεπής στο εκτελεστικό κομμάτι (32,3% εντός πεδιάς με 20/62 σουτ), τότε ίσως να πάλευε επί ίσοις όροις το ματς. Το αγωνιστικό μέρος, αυτό καθεαυτό μοιραία περνάει σε δεύτερη μοίρα...

Το σημαντικότερο κέρδος, που απορρέει από το μέγεθος και την δυναμική που έχει καταφέρει να επανακτήσει – παρ’ ότι εδώ και 14 χρόνια κυνηγάμε χωρίς επιτυχία ένα μετάλλιο – το ελληνικό μπάσκετ, έχει να κάνει με το ότι, έστω και εν μέσω της ατυχούς διεθνούς συγκυρίας των «παραθύρων» (όχι σαν θεσμός καθεαυτός, αλλά με βάση τις συνθήκες κάτω από τις οποίες διεξάγονται), το ελληνικό μπάσκετ «φωνάζει» παρών σε 3ο διαδοχικό προκριματικό προκριματικό τουρνουά (2 Παγκόσμια το 2019 και το 2023 και το Eurobasket του 2022)!

Η απόλυτη επιτυχία της «επίσημης αγαπημένης» που κατ’ αυτόν τρόπο έχει διατηρήσει την αγωνιστική της συνέχεια και έχει συνδέσει τις χειμερινές με τις θερινές υποχρεώσεις, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις αξιοποίησης του παγκόσμιου μπασκετικού φαινομένου που ακούει στο όνομα Γιάννης Αντετοκούνμπο, ίσως να αποτελεί ακόμη μεγαλύτερη κληρονομιά κι από το μετάλλιο που δεν έχει έρθει.

Κακά τα ψέματα, η ανανέωση των εθνικών κυττάρων του Νικ Καλάθη, που παραμένει ακόμη ενεργός με το εθνόσημο στήθος (τον είδατε πως έπαιξε στο κρίσιμο ματς με το Βέλγιο) και πλέον σκέφτεται να κλείσει την καριέρα του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού (αν δώσουμε το παρών), αποτελεί μία τεράστια απόδειξη των λόγων το αληθές, από την άποψη ότι ο 34χρονος διεθνής point-guard της Φενέρ προσανατολιζόταν εδώ και μία πενταετία να σταματήσει από την Εθνική, αλλά συνέχει το ανέβαλε...

Η Εθνική των «παραθύρων» έχει βγάλει πολλούς μπασκετικούς ήρωες που μετέπειτα καθιερώθηκαν και στα δύσκολα των τελικών φάσεων, όπως ο Λαρεντζάκης, ο Αγραβάνης, ο Κασελάκης, ο Λούντζης και την διετία 2017-2019 ο Αθηναίου με τον Βασιλόπουλο. Σε αυτή την κατηγορία εντάσσονται στην τελευταία προσπάθεια, ο Παναγιώτης Καλαϊτζάκης, ο Ρογκαβόπουλος και ο Μωραϊτης κατά κύριο λόγο, με μερικά ακόμη παιδιά να έρχονται από πίσω, έχοντας κερδίσει την συμμετοχή τους στην ανδρών, μέσα από το πολλά υποσχόμενο πρωτάθλημα που πραγματοποιούν (Φλιώνης και Χατζηδάκης).

Μπορεί εμείς σαν ελληνικό μπάσκετ, να μην έχουμε πατήσει ακόμη καμία μπανανόφλουδα και μέχρι στιγμής να μην έχουμε βγει καθόλου χαμένοι, ωστόσο, αυτό το συνεχές πέταγμα της μπάλας στην εξέδρα από πλευράς των δύο μεγαλύτερων φορέων του αθλήματος στην Ευρώπη (της FIBA και της Euroleague) πρέπει επιτέλους να σταματήσει.

Τόσο ο θεματοφύλακας του μπάσκετ, όσο και η κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση που εν πολλοίς διοικείται από τα μεγαλύτερα clubs της Ευρώπης, οφείλουν να σεβαστούν το άθλημα, τους παίκτες αλλά και τους θεατές και να συμφωνήσουν σε ένα διευρυμένο καλεντάρι. Ενδεχομένως με 2-3 περισσότερες «διαβολοβδομάδες» και δύο άδειες από πλευράς αγωνιστικών υποχρεώσεων εβδομάδες, ώστε οι Εθνικές ομάδες να μπορούν να παρουσιάσουν την καλύτερη δυνατή τους σύνθεση και να δώσουν μεγαλύτερη ώθηση στο προϊόν, τονώνοντας και την εκάστοτε μπασκετική εθνική ταυτότητα.

* Πλην των αγώνων με την Σλοβενία τα υπόλοιπα δεν έχουν οριστικοποιηθεί 100% γι' αυτό και δεν έχουν ανακοινωθεί.