Πόσο πιο χαμηλά θα «πέσουμε» ως μπάσκετ;

Αφορμή για τις γραμμές που αρχίσατε να διαβάζετε, δεν είναι η νέα απουσία του Έλληνα superstar του ΝΒΑ από τις υποχρεώσεις της Εθνικής ομάδας στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου, πολύ απλά επειδή για τους λίγους που γνώριζαν πράγματα και καταστάσεις, αυτή θεωρούνταν δεδομένη!

Αν υπήρχαν κάποιες πιθανότητες να παίξει ο Γιάννης σε κάποιο από τα παιχνίδια της «επίσημης αγαπημένης», αυτές, αφορούσαν στο «παράθυρο» του Ιουνίου-Ιουλίου (δηλαδή στα ματς με το Ισραήλ και την Εσθονία). Αλλά από τη στιγμή που σ’ αυτά τα παιχνίδια, πλην του Μπουρούση (αυτός είναι από άλλο ανέκδοτο), δεν πήγε κανένας από τους πρωτοκλασάτους διεθνείς (Καλάθης, Σλούκας, Πρίντεζης, Παπανικολάου), η ευκαιρία χάθηκε.

Όποιος πίστευε ότι στους επερχόμενους αγώνες του Σεπτεμβρίου (13/09 με Σερβία και 16/09 με Γεωργία), θα βλέπαμε τον κορυφαίο Έλληνα παίκτη με τα «γαλανόλευκα», απλά δεν είχε επαφή με την πραγματικότητα.

Η εξήγηση είναι απλή κι έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι μεν Μπακς «μπαίνουν» σε μία πολύ κομβική χρονιά με νέο προπονητή (Μάϊκ Μπουντενχόλτζερ), νέα φιλοσοφία, νέο γήπεδο, αρκετές αλλαγές στο ρόστερ τους και φυσικά τις μεγαλύτερες προσδοκίες των τελευταίων ετών, ενώ ο ίδιος ο Γιάννης Αντετοκούνμπο βρίσκεται μπροστά σε ένα «διπλό στοίχημα»: Στην 6^η του σεζόν στον «άλλο πλανήτη» του μπάσκετ, καλείται να επιβεβαιώσει το status του και απόντος του LeBron James στην Ανατολή, να κυριαρχήσει σε ατομικό επίπεδο και να οδηγήσει τα «ελάφια» ψηλά σε ομαδικό.

Μ’ αυτά τα δεδομένα, λοιπόν, ήταν ποτέ δυνατόν να λείψει για τουλάχιστον 20-25 μέρες από την προετοιμασία της ομάδας (επισήμως αρχίζει στις 27 Αυγούστου) για να παίξει σε δύο μεμονωμένα παιχνίδια της αήττητης έως τώρα Εθνικής ομάδας στα προκριματικά ή μήπως ήταν πιο βολικό να διακόψει τις προπονήσεις στο Μιλγουόκι και να κάνει ένα ταξίδι-αστραπή στην Ευρώπη;

Και τα δύο ερωτήματα είναι πολύ απλά και οι απαντήσεις ακόμη πιο εύκολες. Το θέμα μας, όμως, δεν είναι η απουσία του “Greek Freak” ή τουλάχιστον δεν θα έπρεπε να είναι αυτό. Ειδικότερα από τη στιγμή που στους προκριματικούς αγώνες της Εθνικής ομάδας δεν έχουν ακόμη αγωνιστεί οι Πρίντεζης, Σλούκας, Παπανικολάου, Παπαγιάννης και Παπαπέτρου, ενώ ο Καλάθης έπαιξε μόνο σε ένα ματς (τον περασμένο Νοέμβριο κόντρα στο Ισραήλ), επειδή το επέτρεπε το πρόγραμμα του Παναθηναϊκού στην Euroleague.

Όταν η μισή δωδεκάδα του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος δεν έχει «γράψει» ούτε μία συμμετοχή στην προκριματική φάση του World Cup, λοιπόν, δεν καταλαβαίνω ΠΩΣ και ΓΙΑΤΙ η απουσία του «μεγαλύτερου κεφαλαίου» του ελληνικού μπάσκετ, μπορεί να παρουσιάζεται ως «πρόβλημα» και σε αρκετές «ακραίες» προσεγγίσεις των απανταχού αναλυτών της… εξέδρας ή της κοινής γνώμης, να θεωρείται και ως «προδοσία»;

Ειδικότερα, όταν μιλάμε για έναν από τους 10 καλύτερους μπασκετμπολίστες του ΝΒΑ, που έχει συμβόλαιο της τάξεως των 25 εκατομμυρίων δολαρίων το χρόνο, είναι αποδεδειγμένα ο μεγαλύτερος πρεσβευτής της χώρας στο εξωτερικό και έχει κατ’ επανάληψη δηλώσει δημοσίως, ότι θα παίξει στην Κίνα ακόμη και με ένα χέρι!

Μετά από όλα τα παραπάνω, πραγματικά απορώ με ποια λογική και στη βάση τίνος σχεδιασμού, η ομοσπονδία κρατούσε για αρκετό καιρό ανοικτό το «παράθυρο» της συμμετοχής του 23χρονου Έλληνα διεθνούς forward στους αγώνες του Σεπτεμβρίου και ειλικρινά, δεν μπορώ παρά να επισημάνω μία σειρά από ατοπήματα, που δυστυχώς δεν έχουν τέλος:

* Πως από τις περυσινές θεωρίες συνομωσίας, το «οργανωμένο σχέδιο των Μπακς σε συνεργασία με το ΝΒΑ εις βάρος της Εθνικής ομάδας» και την δέσμευση που ανέλαβε η ΕΟΚ για την αποκάλυψη όλων των πτυχών του, φτάσαμε στο «όλα καλά κι όλα ωραία» και στο «περιμένουμε τον Γιάννη», χωρίς την παραμικρή ανακοίνωση συγνώμης;

* Πως γίνεται να ξεχαστεί έτσι απλά ένας τόσο απαράδεκτος χειρισμός χωρίς να υπάρξει να υπάρξει μία επίσημη τοποθέτηση της ΕΟΚ στο πλαίσιο της αναγνώρισης ενός μεγάλου λάθους ή έστω χωρίς μία κατ’ ιδίαν συνάντηση, που θα έσπαγε τον πάγο ανάμεσα στις δύο πλευρές και στο πλαίσιο της οποίας, θα δίνονταν οι εκατέρωθεν εξηγήσεις;

* Όταν η ίδια ελληνική ομοσπονδία, με τους χειρισμούς της, «δίνει» τόσο «στεγνά» στην αδηφάγο κοινή γνώμη το μεγαλύτερο κεφάλαιο του ελληνικού μπάσκετ, αποδεικνύει ότι δεν έχει καμία συναίσθηση της πραγματικότητας, δυσφημεί την διεθνή εικόνα της και εκ του αποτελέσματος, δεν έχει καθόλου σοβαρό σχεδιασμό για την Εθνική ομάδα.

* Πόσο οπισθοδρομική μπορεί να χαρακτηριστεί η οργάνωση μίας ομοσπονδίας, που ο προπονητής της Εθνικής ανδρών (Θανάσης Σκουρτόπουλος) δεν γνωρίζει ότι ο καλύτερος παίκτης του δεν θα παίξει στους αγώνες του Σεπτεμβρίου και με δικές του (συγκινητικές) προσπάθειες, προσπαθεί να βρει λύση και να επικοινωνήσει με τον ίδιο και το περιβάλλον του (για να μην θυμηθώ την δήλωση του Ιουνίου περί αποκλεισμού από το Παγκόσμιο όσων παικτών δεν έχουν παίξει σε τουλάχιστον έναν αγώνα) για να βγάλει άκρη;

Σε όλα τα παραπάνω, προσθέστε ότι το περυσινό ταξίδι του Γιάννη Αντετοκούνμπο στην Κίνα, μεσούσης της προετοιμασίας της Εθνικής για το Eurobasket, προγραμματίστηκε με τις ευλογίες και την έγκριση του γενικού γραμματέα της ΕΟΚ, Τάκη Τσαγκρώνη, αφού ο εκπρόσωπος του, Γιώργος Πάνου, προσπαθούσε επί μήνες να του εξηγήσει ότι η συγκεκριμένη απόφαση πρέπει να ληφθεί σε συνεργασία με τον εκάστοτε ομοσπονδιακό προπονητή. Που στη συγκεκριμένη περίπτωση (Κώστας Μίσσας) επελέγη λίγες εβδομάδες πριν από την έναρξη της προετοιμασίας, όταν το πλέον τα πάντα είχαν κανονιστεί…

Εν κατακλείδι, λοιπόν, πως πιστεύετε ότι μπορεί να αισθάνεται ο Έλληνας forward των Μπακς μετά απ’ όσα διαβάσατε. Δικαιούται να είναι σφόδρα απογοητευμένος από την αντιμετώπιση της ομοσπονδίας και πείτε μου εσείς κατά πόσο ο ίδιος θεωρεί ότι στη χώρα του τυγχάνει του σεβασμού που εισπράττει στην Αμερική και το κορυφαίο πρωτάθλημα μπάσκετ του κόσμου;

Σκεφτείτε πως μπορεί να βιώνουν όλες αυτές τις καταστάσεις και οι υπόλοιποι διεθνείς παίκτες. Είτε εκείνοι της πρώτης γραμμής, είτε αυτοί που αποτελούν το νέο αίμα της «επίσημης αγαπημένης»… Προσπαθήστε να μπείτε στο μυαλό τους και να καταλάβετε πόσο «ξεθωριάζει» σταδιακά μέσα τους, η εικόνα της Εθνικής ομάδας και σιγά-σιγά θα αρχίσετε να δίνετε απαντήσεις σχετικά με τους λόγους που η τελευταία επιτυχία της «γαλανόλευκης» απέχει σχεδόν μία δεκαετία… Δε νομίζετε ότι κάτι πρέπει επιτέλους να γίνει;

ΥΓ: Αν η ΕΟΚ δεν κινηθεί για να διορθώσει τους ατυχείς χειρισμούς της, μην εκπλαγείτε αν σύντομα διαβάσετε επίσημη τοποθέτηση του Γιάννη Αντετοκούνμπο για όλα όσα έχουν συμβεί. Καλό θα είναι να μην φτάσουμε εκεί.