Η νέα εποχή για Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό και η πρόκληση της Euroleague

• Έχεις άποψη για κάποιο αθλητικό θέμα; Στείλε το κείμενό σου στο [email protected] και δες το δημοσιευμένο στο αγαπημένο σου site.

Αναμφισβήτητα θεωρούμαστε «μπασκετικός» λαός. Ανέκαθεν οι επιτυχίες τόσο των εθνικών όσο και των συλλογικών ομάδων μας, έφταναν σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, διαφημίζοντας το ελληνικό μπάσκετ.

Αρχής γενομένης από το Ευρωμπάσκετ του 1987 (είχε προηγηθεί το χρυσό μετάλλιο στους Μεσογειακούς Αγώνες του 1979) όπου με μπροστάρη τον μεγάλο Νίκο Γκάλη η εθνική Ελλάδος μετέτρεψε το μπάσκετ σε εθνικό άθλημα της χώρας. Ακολούθησε το Ευρωμπάσκετ του 2005 όπου η Ελλάδα στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης για δεύτερη φορά και το αργυρό μετάλλιο στο Μουντομπάσκετ του 2006. Τελευταία επιτυχία σε εθνικό επίπεδο το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ του 2009 στην Πολωνία, αποδεικνύοντας για ακόμη μια φορά ότι η ελληνική ομάδα αγωνίζεται ακόμα για τα μετάλλια και παραμένει ανάμεσα στις κορυφαίες του ευρωπαϊκού χάρτη.

Σε συλλογικό επίπεδο, η Ελλάδα πανηγυρίζει 19 ευρωπαϊκούς τίτλους. Ο Παναθηναικός με 6 τίτλους EuroLeague (1996, 2000, 2002, 2007, 2007. 2009, 2011), ο Ολυμπιακός με 3 (1997, 2012, 2013), η ΑΕΚ με 2 Κύπελλα Κυπελλούχων/Σαπόρτα (1968, 2000) και 1 Basketball Champions League (2018) και τέλος ο Άρης με 1 Κύπελλο Κυπελλούχων/Σαπόρτα (1993), 1 Κύπελλο Κόρατς (1997) και 1 EuroCup (2003) βρίσκονται στην κορυφή της λίστας. Ακολουθούν ο ΠΑΟΚ με 1 Κύπελλο Κυπελλούχων/Σαπόρτα (1991) και 1 Κύπελλο Κόρατς (1994), το Μαρούσι με 1 κύπελο Σαπόρτα (2001) και ο Αθηναϊκός με 1 Eurocup Γυναικών (2010).

Η νέα πραγματικότητα

Οι επιτυχίες του παρελθόντος είναι πολλές, όμως με εξαίρεση το πρόσφατο Basketball Champions League του 2018 που κατέκτησε η ΑΕΚ, οι διακρίσεις χρόνο με τον χρόνο απομακρύνονται και τόσο η εθνική όσο και οι παραδοσιακές δυνάμεις της χώρας σε επίπεδο συλλόγων έχουν καιρό να φτάσουν σε μια μεγάλη επιτυχία.

Και αν για την εθνική τα προβλήματα είναι λίγο έως πολύ γνωστά και ειπωμένα, το τοπίο της νέας χρονιάς για τις ομάδες που συμμετέχουν στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και ειδικά στην EuroLeague, σίγουρα παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον για τους οπαδούς που διψoύν για καλό μπάσκετ και διακρίσεις.

Πόσο εύκολο είναι όμως αυτό, όταν οι ισορροπίες πλέον έχουν αλλάξει και η ψαλίδα σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές ομάδες, που έχουν ακόμα και πενταπλάσιο budget, ανοίγει χρόνο με το χρόνο;

Αναζητώντας την κανονικότητα

Ας ξεκινήσουμε με τον Παναθηναϊκό που βιώνει μια πρωτοφανή κατάσταση. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος ανακάτεψε την τράπουλα και με εκκωφαντικό τρόπο δήλωσε την απομάκρυνσή του από τα κοινά του Παναθηναϊκού προκαλώντας παγωμάρα ακόμα και στους επικριτές του, αφού το μέλλον φαντάζει αβέβαιο. Αν και οι διοικητικές εξελίξεις έχουν ενδιαφέρον, θα επικεντρωθούμε στα αγωνιστικά. Μετά τις δηλώσεις για συμμετοχή στο Basketball Champions League, η ομάδα με ακόμα μικρότερο πορτοφόλι (το πιθανότερο σενάριο κάνει λόγο για μείωση του budget έως και 50%), θα συμμετέχει κανονικά στην EuroLeague της επόμενης χρονιάς. Ερωτηματικό παραμένει η στάση και η υποστήριξη του κόσμου σε αυτή τη δύσκολη καμπή στην ιστορίας της ομάδας.

Ο φυσικός ηγέτης του Παναθηναϊκού τα τελευταία χρόνια Νικ Καλάθης, αποτελεί παρελθόν καθώς μετακόμισε στο πολύ ενδιαφέρον project που φτιάχνει η Μπαρτσελόνα του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους. Με την απόκτηση των Νέντοβιτς και Φόστερ «έκλεισε» τη θέση «2» και πλέον στρέφεται στο μεγάλο στοίχημα ψάχνοντας να καλύψει το τεράστιο κενό του Νικ. Ο Παναθηναϊκός μετά το διαφαινόμενο «ναυάγιο» με τον Λορέντζο Μπράουν, είναι αναγκασμένος να στραφεί σε άλλες λύσεις παικτών. Ένα από τα ονόματα που έχουν προταθεί είναι και αυτό του Τάιλερ Ένις, μιας περίπτωσης με μεγάλο ρίσκο αφού υπάρχει το βεβαρημένο ιατρικό ιστορικό του παίκτη. Το εάν ο Γεώργιος Βόβορας είναι διατεθειμένος να πάρει αυτό το ρίσκο, θα το δείξει το μέλλον. Έχοντας θέσει ως πρώτη προτεραιότητα λοιπόν το βασικό point guard της ομάδας, κοιτάζει παράλληλα και παίκτες που θα καλύψουν το κενό στις θέσεις «5» και «4». Σύμφωνα με τις τελευταίες εξελίξεις θα δρομολογηθεί η επιστροφή του Λευτέρη Μποχωρίδη και θα συζητηθεί η περίπτωση του Λεωνίδα Κασελάκη που είναι ελεύθερος.

Στις υπόλοιπες αποχωρήσεις, ο Νίκος Παππάς αποτελεί παρελθόν και η ομάδα ψάχνει λύση ώστε να αποδεσμεύσει και τον ακριβοπληρωμένο Τζίμερ Φρεντέτ. Μαζί του, παρελθόν θα αποτελέσουν και οι Ντεσόν Τόμας, Ουέσλι Τζόνσον, Ταϊρίς Ράις και Άντι Ράουτινς. Ανοικτό παραμένει και του Ίαν Βουγιούκα, ενώ όσον αφορά τους Γιάννη Αθηναίου και Κώστα Παπαδάκη το τοπίο παραμένει θολό.

Μια σημαντική λεπτομέρεια είναι ότι η ομάδα που παραδοσιακά τα τελευταία χρόνια διέθετε Έλληνα φυσικό ηγέτη (Φράγκι, Διαμαντίδης, Καλάθης) καλείται πλέον να αναθέσει αυτόν τον ρόλο σε ξένο παίχτη, παράγοντας ο οποίος μπορεί να αλλάξει τις ισορροπίες. Το ερώτημα λοιπόν είναι εάν οι νέοι που θα έρθουν μαζί με τους τρεις σωματοφύλακες Παπαγιάννη, Παπαπέτρου και Μήτογλου, μπορούν να σηκώσουν το βάρος της ευρωπαϊκής παρακαταθήκης του Παναθηναϊκού, κρατώντας τον παράλληλα στην κορυφή της εγχώριας basket league.

Βαδίζοντας στην νέα εποχή

Αν και τα πράγματα για τον μπασκετικό Παναθηναϊκό φαίνονται μπερδεμένα, για τον Ολυμπιακό της νέας χρονιάς ίσως δεν ισχύει το ίδιο. H πρόσληψη του Γιώργου Μπαρτζώκα έχει δημιουργήσει κλίμα αισιοδοξίας στην ομάδα, αφού η ικανότητα του Έλληνα τεχνικού να ανταπεξέρχεται σε ειδικές καταστάσεις είναι κοινώς αποδεκτή.

Μεγαλύτερο πλήγμα για την ομάδα αποτελεί η αποχώρηση του Νίκολα Μιλουτίνοφ που έπειτα από πέντε χρόνια στον Ολυμπιακό θα γίνει κάτοικος Μόσχας, υπογράφοντας χρυσό συμβόλαιο με την ΤΣΣΚΑ. Παρόλα αυτά, ο Γιώργος Μπαρτζώκας έχει ήδη βρει τον αντικαταστάτη του, καθώς ο Χασάν Μάρτιν, ο 25χρονος Αμερικανός σέντερ που αγωνίστηκε φέτος στην Μπουντούτσνοστ, θα αποτελέσει τον νέο βασικό σέντερ των Πειραιωτών, με τον Οκτάβιους Έλις να συμπληρώνει το πάζλ για την θέση «5».

Για τα γκαρντ έχει ήδη αποκτηθεί ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης που ανακοινώθηκε από την ομάδα του Πειραιά για τα επόμενα 3 χρόνια και ο Αμερικανός Τσαρλς Τζένκινς για τα επόμενα 2 χρόνια. Επίσης η ομάδα ανακοίνωσε τον Γάλλο φόργουορντ Λιβιό Ζαν-Σαρλ, μετά την παρθενική του σεζόν με την Βιλερμπάν στην Ευρωλίγκα, με την οποία μέτρησε 9.1 πόντους (87.2% βολές, 56.8% δίποντα, 31.3% τρίποντα) και ανανέωσε την συνεργασία της με τον Σάσα Βεζένκοφ. Τέλος έκανε δικό της τον Άαρον Χάρισον του Αμερικανού “μπόμπερ” που έμεινε ελεύθερος από την Γαλατασαράι. Οι παίκτες αυτοί μαζί με τους «παλιούς» Βασίλη Σπανούλη, Γιώργο Πρίντεζη, Κώστα Παπανικολάου καθώς και τον Ο' Νιλ ΜακΚίσικ στον οποίο ο Γιώργος Μπαρτζώκας ποντάρει πολλά για την θέση "2" και "3" θα τραβήξουν το κουπί της επόμενης χρονιάς.

Αν και φαίνεται ότι η ομάδα έχει μπει δυναμικά στο μεταγραφικό παζάρι, το θέμα που καίει τους φίλους του Ολυμπιακού περισσότερο, είναι αυτό του Κώστα Σλούκα. Ο Βασίλης Σπανούλης αν και ακόμα αποτελεί το βαρύ χαρτί της ομάδας, βρίσκεται στην δύση της καριέρας του και ο κόσμος αναζητά τον επόμενο φυσικό της ηγέτη. Ακόμα και αν αποκτηθεί ο Σλούκας, ο οποίος είναι παίκτης αδιαμφισβήτητης αξίας, η σύγκριση του με τον Σπανούλη, ο οποίος με την μετακίνηση του στον Ολυμπιακό άλλαξε την σύγχρονη ιστορία της ομάδας, μόνο προβλήματα και επιπρόσθετο βάρος μπορεί να δημιουργήσει.

Ορθολογισμός ή Ουτοπία;

Για τους περισσότερους, η νέα ευρωπαϊκή χρονιά για Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό αποτελεί ερωτηματικό και εξίσωση για δυνατούς λύτες. Είναι οι παραπάνω κινήσεις προς την σωστή κατεύθυνση; Υπάρχει ελπίδα οι ελληνικές ομάδες να παρουσιαστούν ανταγωνιστικές τη νέα χρονιά; Θα μπορέσουν να κάνουν το παραπάνω βήμα και να τα βάλουν με τις νέες υπερδυνάμεις της EuroLeague, των ακριβών μεταγραφών και των πολλών αστέρων ή μήπως πλέον ο ρεαλιστικός στόχος πρέπει να είναι ένα απλό πλασάρισμα στην οκτάδα;

Η συνέχεια στο παρκέ...

Έχεις άποψη για κάποιο αθλητικό θέμα; Στείλε το κείμενό σου στο [email protected] και δες το δημοσιευμένο στο αγαπημένο σου site.