Hannibal Lecter!

Το ποιους παίκτες γούσταρα από μικρός και ποιους όχι δεν έχει καμιά σημασία για το κοινό. Ο καθείς και τα γούστα του…

Δεν θα αναλωθώ πολύ σε αυτή την υπόθεση, απλώς τον Ιβάνοβιτς τον γούσταρα διότι ήταν ο αρχηγός μιας ομάδας η οποία έκανε εκείνη την εποχή αυτό που λένε ο Δημήτρης Χορν και η Υβόν Σανσόν στην ταινία «Μια ζωή την έχουμε…

Κατέπλησσε τα πλήθη!

Ο Ιβάνοβιτς οδήγησε τους «Ζούτκι» του Σπλιτ δυο φορές στο θρόνο της Ευρώπης, αλλά έφυγε με προορισμό την Τζιρόνα πριν από το three peat, μπας και προλάβει να ‘κονομήσει κι αυτός ο δόλιος το κάτι τις του!

Είχε και πολλά έξοδα, όχι διότι διαβιούσε με τρυφηλότητα, αλλά επειδή πηγαινοερχόταν από το Σπλιτ στο Βελιγράδι για τις σπουδές του (Νομικής και Φιλοσοφικής) στο Βελιγράδι και για να συναντά κιόλας τη γυναίκα του η οποία δικηγορούσε εκεί!

Εδώ βάζω στην κουβέντα και τον Τζόρνταν…

Στο «The Last Dance» ο λεγάμενος εξηγώντας τον σκληρό και ανάλγητο τρόπο με τον οποίο φερόταν στους συμπαίκτες του τονίζει ότι «δεν απαίτησα από δαύτους τίποτε παραπάνω και τίποτε λιγότερο απ’ ό,τι έκανα εγώ ο ίδιος»…

Το ίδιο και ο Ιβάνοβιτς: δεν απαιτεί από τους παίκτες του, τίποτε παραπάνω και τίποτε λιγότερο απ’ ό,τι έκανε ο ίδιος τον καιρό που αγωνιζόταν, έκανε το δρομολόγιο Βελιγράδι-Σπλιτ σαν… Παγκράτι-Κολιάτσου, έλιωνε στην προπόνηση, δεν έβγαζε τσιμουδιά και στεκόταν σούζα μπροστά στον μέντορα του, Μπόζα Μάλκοβιτς!

Είναι σκληρός, δεκτόν! Είναι ξεπερασμένος, λένε. «Είναι ο χειρότερος προπονητής που είχα στην καριέρα μου, είπε τις προάλλες ο Διαμαντίδης». Πάσο!

Είναι και αντιτουριστικός με αυτή την κοτσίδα που χθες το βράδυ (στη μετάδοση του τελικού) με έκανε να θυμηθώ και να ρίξω στον αέρα την ατάκα του Σταύρου Παράβα στην κωμωδία «Φίφης, ο αχτύπητος»…

«Αχού, θα τραβήξω τις κοτσίδες μου, α, θα σκίσω τις δαντέλες μου, α, θα ξεσκίσω τα προικιά μου»!

Τις τράβηξε τις κοτσίδες του και συνάμα έσκισε και τις δαντέλες του Σβέτισλαβ Πέσιτς που του έκανε πλάκα την προηγούμενη ημέρα λέγοντας του «πιάσε τώρα το κύπελλο γιατί αύριο δεν…»

Ο ΕΤΑ, η τρομοκρατική οργάνωση των Βάσκων, έχει παύει να υφίσταται από τις 2 Μαΐου του 2018, αλλά φαίνεται πως το «Euskadi Ta Askatasuna» (Βασική χώρα και ελευθερία») ζει και βασιλεύει και την Ισπανία κυριεύει!

Θα μπορούσε βεβαίως όλα αυτά χρόνια η Μπασκόνια να έχει κυριεύσει και την Ευρώπη, αλλά μετά από δυο τελικούς (με τον Ιβάνοβιτς στον πάγκο) και πέντε Final 4 της μένει μια κολακευτική ρετσινιά, tale e quale με την (ποδοσφαιρική) Βραζιλία στο Μουντιάλ του ’82…

Η καλύτερη ομάδα που δεν αξιώθηκε ποτέ να ανέβει στο θρόνο!

Στο μεταξύ κοντεύουν είκοσι χρόνια από τότε που η (“έτσι μας την είπανε, έτσι σας τη λέμε”, όπως επισήμαινε ο Μανώλης Μαυρομάτης στις περιγραφές του) Ταουγκρές μας έκανε κάτι κηδείες που γλείφαμε τα δάχτυλα μας!

Χρησιμοποιώ το οξύμωρο σχήμα για τον απλούστατο λόγο ότι οι Βάσκοι διέπραξαν απανωτά ειδεχθή εγκλήματα εις βάρος μας, αλλά με στιλ!

Για να βάλω τα πράγματα σε μια χρονική σειρά και σε μια ιστορική τάξη, υπενθυμίζω ότι από τις 15 Νοεμβρίου του 2000 έως τις 4 Απριλίου του 2001 ο Ιβάνοβιτς μας πέρασε πριονοκορδέλα και το κακό είναι ότι δεν χώνεψε κιόλας!

Καθ’ οδόν προς τους best-of-five τελικούς της παρθενικής σεζόν της νεοπαγούς Euroleague, η Ταουγκρές έπαιξε εννέα ματς με τρεις διαφορετικές ελληνικές ομάδες και μας λιάνισε ολοσχερώς!

Τι ολοσχερώς, που δεν έμεινε κολυμπηθρόξυλο!

Στον όμιλο της πρώτης φάσης έριξε μια εικοσάρα στην ΑΕΚ (85-65) ενώ ηττήθηκε στο ΟΑΚΑ με 64-52 και that’ s all!

Στους τρεις επόμενους γύρους μέχρι να αναδειχθούν οι φιναλίστ (Κίντερ Μπολόνια-Ταουγκρές), η βασκική ομάδα πέτυχε επτά σερί νίκες σε ισάριθμα ματς επί του Περιστερίου (81-79 και 81-68), του Ολυμπιακού (78-72 και 98-76) και της ΑΕΚ στη σειρά των ημιτελικών με 90-65, 70-67 και 76-62.

Εκείνο το 90-65 μένει αξέχαστο και τονίζεται με bold χαρακτήρες στα ιστορικά και στατιστικά κιτάπια, χώρια που συνέπεσε κιόλας με την 33^η επέτειο του έπους στο Καλλιμάρμαρο. O λόγος; Εκείνος ο ξανθομπούμπουρας, ο Σαούλιους Στομπέργκας που «έχωσε» ο αθεόφοβος 39 πόντους σε 35 λεπτά με 4/4 δίποντα, 9/9 τρίποντα και 4/5 βολές!

Η Ταουγκρές προκρίθηκε με sweep στους τελικούς, σε μια περιπετειώδη σειρά, στην οποία το 1-1 μετατράπηκε σε 0-2! Η ΑΕΚ είχε νικήσει στον πρώτο αγώνα με καλάθι του Δήμου Ντικούδη το οποίο όμως εκ των υστέρων κρίθηκε εκπρόθεσμο και ο αγώνας ακυρώθηκε και επαναλήφθηκε, προσπορίζοντας στους Βάσκους τη νίκη.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά η Ταουγκρές μας πήρε παραμάζωμα εκείνη τη σεζόν, καθώς έριξε στο κανναβάτσο τις τρεις από τις τέσσερις ελληνικές ομάδες που συμμετείχαν στη διοργάνωση: ο μόνος που τη σκαπούλαρε ήταν ο ΠΑΟΚ, ο οποίος βρήκε τον μάστορα του από την Ολύμπια Λιουμπλιάνα, ενώ δεν τη συνάντησαν στο δρόμο τους ο Παναθηναϊκός και ο Ηρακλής που αγωνίζονταν στη θνησιγενή Suproleague.

Mεσούσης εκείνης της σεζόν, στις 9 Φεβρουαρίου του 2001 πρωτοβγήκε στις αίθουσες η ταινία τρόμου «Hannibal» που αποτελούσε μια μορφή sequel της προγενέστερης «Σιωπής των Αμνών». Και στις δυο πρωταγωνιστούσε ο Αντονι Χόπκινς, υποδυόμενος έναν παρανοϊκό ψυχίατρο από τη Βαλτιμόρη που εξελίχθηκε σε κατά συρροήν δολοφόνο και κανίβαλο!

Τότε λοιπόν στο «Βήμα», όπου δούλευα, μαζί με τον Κώστα Σωτηρίου, είχαμε τη φαεινή ιδέα να παρουσιάσουμε το μπασκετικό remake της ταινίας και έγινε πάταγος!

Έδειξα το απόκομμα της εφημερίδας στον Ιβάνοβιτς όταν ήρθε στην Αθήνα για τους ημιτελικούς με την ΑΕΚ και τόσο πολύ εντυπωσιάσθηκε ώστε είμαι βέβαιος πως εάν ήταν από τότε…καραφλοχαιτάς, θα τράβαγε τις κοτσίδες του!