Ασ’ τον τρελό στην τρέλα του!

Ένεκα που είμαι αισθηματίας αλλά και (ελέω επαγγελματικής διαστροφής) περίεργος ομολογώ ότι πολύ θα ήθελα να παρευρισκόμουν τις προάλλες στη Μizzou Arena…

Ήθελα να ήμουν εκεί από καμιά μεριά για να δω έναν άνθρωπο, ο οποίος πριν από ένα τέταρτο του αιώνα μας χάρισε αλησμόνητες στιγμές μπάσκετ και γέλιου, να ζει μια πολύ ξεχωριστή και εξόχως συγκινητική στιγμή, όπως αυτή της απόσυρσης της φανέλας του…

Αλλά ήθελα επίσης να δω εάν διατηρεί τα παλιά χούγια του: εάν δηλαδή κυκλοφορεί με σκισμένα τζιν (που τότε ήταν μια ενδυματολογική extravaganza), εάν κάνει περίεργες γκριμάτσες, εάν κουβαλάει ακόμη τον δίσκο με το πρωινό του στο γήπεδο και κυρίως εάν γεμίζει τη φάτσα και το κορμί του (όχι με τατουάζ, αλλά) με τσιρότα!

Grosso modo, αυτόν τον Ντέρικ Τσίβους γνωρίσαμε στη Δάφνη, αυτόν αγαπήσαμε, αυτόν θα ήθελα να ξαναδώ μετά από είκοσι πέντε χρόνια και να του ζητήσω κιόλας μια ετεροχρονισμένη συγνώμη επειδή τότε (εμείς οι καθώς πρέπει, τρομάρα μας) τον είχαμε πάρει στο ψιλό και επιμέναμε πως έπρεπε να έρθει ο μπόγιας για να τον μαζέψει και να τον πάει σούμπιτο στο Δαφνί!

Sorry Derrick!

Παιδί (για υιοθέτηση μάλιστα) της Νέας Υόρκης, όπου γεννήθηκε στις 3 Ιουλίου του 1967, ο Ντέρικ ήταν απλώς διαφορετικός. Αντικομφορμιστής. Ιδιόρρυθμος σε σημείο που να περνιέται για παράφρων!

Πέραν όλων αυτών στα οποία θα εντρυφήσω οσονούπω, ο Τσίβους ήταν παιχτάρα ολκής! Μιλάμε για πολλά καντάρια μπάσκετ που ωστόσο δεν τα εκμεταλλεύθηκε και δεν τα κεφαλαιοποίησε καταλλήλως…

Το καλοκαίρι του ’88 ο απόφοιτος του πανεπιστημίου του Μιζούρι (όπου μάλιστα σπούδασε δημοσιογραφία και πάντοτε έλεγε πως ήθελε να εξασκήσει το επάγγελμα) επιλέχθηκε από τους Ρόκετς στο Νο 16 του ντραφτ το οποίο –όταν αρίβαρε εν Ελλάδι-ήταν το τρίτο καλύτερο στα καθ’ ημάς μετά το Νο 7 του Ρόι Τάρπλεϊ και το Νο 14 του κολλητού του από τη Νέα Υόρκη, Γουόλτερ Μπέρι!

Έπαιξε τρεις σεζόν στο ΝΒΑ (Ρόκετς, Καβαλίερς), άλλα δυο χρόνια στο CBA, ύστερα κόπιασε στα μέρη μας για μιάμιση σεζόν (1993-1995), στη συνέχεια πέρασε για ένα φεγγάρι από τον ΑΠΟΕΛ στην Κύπρο και αποσύρθηκε σε ηλικία μόλις 29 ετών στη Μαρ ντελ Πλάτα της Αργεντινής.

Βίος και πολιτεία ο λεγάμενος! Δεν παιζόταν με καμιά γνωστή άμυνα ούτε στο γήπεδο, αλλά ούτε και εκτός πεδιάς, άλλωστε όπως είχε πει και ο τότε προπονητής της Δάφνης, Σάκης Λάιος, «εάν καταφέρεις να συμβιώσεις με τον Τσίβους, τότε μπορείς να συνυπάρξεις και με τους εξωγήινους»!

Ο Σάκης υπήρξε θύμα της τρέλας του Ντέρικ εκείνο το πρωινό της 19ης Οκτωβρίου του ’93, όταν ως είθισται, εμφανίστηκε στο γήπεδο κρατώντας τους δυο δίσκους με το πρωινό του που δεν είχε προλάβει να το φάει στο ξενοδοχείο!

Του έκανε παρατήρηση ο Λάιος και τότε οι Τσίβους άρπαξε το μπολ με τα κορν φλέικς που κολύμπαγαν στο γάλα και το πέταξε στα μούτρα του προπονητή του! Στο καπάκι συνειδητοποίησε τι είχε κάνει, δικαιολογήθηκε ότι είχε τα νεύρα του από κάποια προσωπικά προβλήματα και ζήτησε συγνώμη από τον Σάκη, που σχολίασε στωικά ότι «κατά βάθος είναι καλό παιδί»!

Σωστά, οι κακοί, ως γνωστόν, είναι στη φυλακή…

Εχω μπόλικα ράμματα για τη γούνα του Ντέρικ. Τα περισσότερα τα θυμόμουν, αλλά ψάχνοντας στο αρχείο μου βρήκα και κάποια περιστατικά που τα είχα ξεχάσει και να τα τώρα όλα μαζί ανθολογημένα…

• Ήταν σεσημασμένος για τη μανία του με τα τσιρότα που τα κόλλαγε παντού: στη φάτσα του, στα χέρια, στα πόδια, χωρίς λόγο! Δεν είχε κτυπήσει, ούτε είχε κοπεί, απλώς τα φόραγε για ντεκόρ!

• Οι γκριμάτσες του και ενίοτε κάποιες φιγούρες του καράτε στη διάρκεια των αγώνων ήταν μοναδικές και ανεκδιήγητες, χώρια που τις χρησιμοποιούσε ως τρόπο άμυνας απέναντι στους αντιπάλους του, είτε για να τους εκνευρίσει, είτε για να τους κάνει να βάλουν τα γέλια και ούτως ειπείν να χάσουν την αυτοσυγκέντρωση τους. Τα κατάφερε πολλές φορές, μάλιστα μια φορά, σε αγώνα με τον Πανιώνιο, κόντεψε να παραμυθιάσει τον Παναγιώτη Γιαννάκη ότι τάχα πονούσε το δόντι του!

​

• Ξύπναγε την τελευταία στιγμή, καλούσε ταξί για να προλάβει να πάει στο γήπεδο, έπαιρνε μαζί του τους δίσκους με το πρωινό και μασούλαγε ακόμη και την ώρα της προπόνησης.

• Σε ένα φιλικό ματς με το Περιστέρι βγήκε μόνος του από το γήπεδο και επειδή δίψαγε, πήρε την πορτοκαλάδα που έπινε ένα παιδάκι στην εξέδρα! Σε ένα άλλο φιλικό ματς έφυγε ξαφνικά κι όταν πήγε να τον αναζητήσει ο φροντιστής της Δάφνης τον είδε να κάνει ανέμελος ποδηλατάδα έξω από το γήπεδο!

• Αρκετές φορές στη διάρκεια αγώνων εθεάθη να παραμιλάει, να χτυπιέται, να αλλάζει κάλτσες και να φοράει κιόλας ένα τουρμπάνι στο κεφάλι του!

• Έκανε και τις… απατεωνιές του, στέλνοντας συμπαίκτες του να εκτελέσουν ελεύθερες βολές αντ’ αυτού, όταν δεν ένιωθε πολύ καλά και ήταν σίγουρος ότι θα τις χάσει. Ποιος; Αυτός ο οποίος βρίσκεται στη δέκατη θέση της λίστας των παικτών με τις περισσότερες εύστοχες βολές (764/963, ποσοστό 79.3%) στην ιστορία του κολεγιακού πρωταθλήματος.

​

• Μια μέρα στην αρχή της προπόνησης κι ενώ οι συμπαίκτες του έκαναν διατατικές ασκήσεις, ελόγου του πήρε την μπάλα και την κάρφωσε με μανία και και αμέσως κινήθηκε προς τα αποδυτήρια. «Τι κάνεις εκεί;» τον μάλωσε ο σεσημασμένος για την έμφαση στην πειθαρχία και την αυστηρότητα του, Θανάσης Χριστοφόρου. Και να τι του αποκρίθηκε ο Τσίβιους; «Τι άλλο να κάνω κόουτς; Μετά από τέτοια καρφωματάρα δεν έχω κάτι άλλο να κάνω σήμερα. Αύριο πάλι»!

• Όταν πήγαινε στο διαμέρισμα του συμπαίκτη του Γκάρι Πλάμερ, έπαιρνε τα κουτάκια από τις μπίρες και τα πέταγε (όπως η Γεωργία Βασιλειάδου τις στάμνες στην κωμωδία «Η θεία από το Σικάγο») στο δρόμο, προκαλώντας τρόμο στους περαστικούς. Οι δε γείτονες πάρκαραν και ξεπάρκαραν διαρκώς τα αυτοκίνητα τους κι αφού είδαν κι απόειδαν κάλεσαν την αστυνομία για να τον νουθετήσει.

​

​

• Στις 22 Δεκεμβρίου του 1993 στη διάρκεια του ντέρμπι με τον Παπάγου έκλεινε το μάτι και έκανε τις γνωστές γκριμάτσες στη γκόμενα του Tοντ Μίτσελ, ονόματι Λίζα. Θυμάμαι ότι είχα ρωτήσει τότε τον πρώην παίκτη του Ολυμπιακού και τότε του Παπάγου πώς και δεν παρεξηγήθηκε και μου απάντησε ότι «α, το κάνει συνεχώς αυτό για να υπενθυμίσει στη Λίζα ότι είναι εργένης, δεν ξέρει να μαγειρεύει και θα έρθει το βράδυ στο σπίτι μας για να φάει»! Εργένης, απάντρευτος, αλλά και με τέσσερα παιδιά σπαρμένα στην Αμερική εκείνη την εποχή!

• Όταν κλήθηκε από τον αθλητικό δικαστή να απολογηθεί για τη συμπεριφορά του στον αγώνα με τον Πανιώνιο, εμφανίστηκε με σκισμένο τζιν και είπε ότι «μη με παρεξηγείτε, εγώ είμαι ένας σόουμαν»!

​

• Στις 12 Μαρτίου του ’95 στη Νέα Σμύρνη (Πανιώνιος-Αρης) παρίστανε τον σωματοφύλακα του Γουόλτερ Μπέρι ενώ μετά από σαράντα μέρες οι δυο τους μαζί με τον Ριτς Ρέλφορντ κόντεψαν να σκοτωθούν σε ένα σοβαρό τροχαίο ατύχημα στη Θεσσαλονίκη.

​

• Στην κορυφαία μπασκετική παράσταση του (Δάφνη-Αρης 81-80) έβαλε 41 πόντους με 11/19 δίποντα, 4/8 τρίποντα, 7/10 βολές, ανάγκασε τον Μέμο Ιωάννου να αλλάξει τέσσερις παίκτες (Κινγκ, Λυπηρίδης, Βουρτζούμης, Λιαδέλης) και τρεις διαφορετικές άμυνες στο μαρκάρισμα του και στο τέλος κόλλησε κι ένα πέμπτο τσιρότο στο πρόσωπο του, λέγοντας ότι «αυτό είναι το παράσημο μου»!

Αυτά και άλλα πολλά διέπραξε ο Ντέρικ Τσίβους στην Ελλάδα, όπου πάντως φρόντισε να αποκαλύψει τα εσώψυχα του σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη που είχε δώσει στον Στέφανο Δάνδολο και δημοσιεύθηκε στον «Ελεύθερο Τύπο» στις 23 Σεπτεμβρίου του 1993. Σε αυτήν είχε… ξεγυμνώσει τον εαυτό του και σταχυολογώ μερικά αποσπάσματα της:

• Στο γήπεδο νιώθω διασκεδαστής και σόουμαν. Παίζω επαγγελματικό μπάσκετ επειδή πληρώνομαι. Εάν θέλω να παίξω κανονικό μπάσκετ, το δικό μου μπάσκετ, τότε μαζεύω τα παιδιά της γειτονιάς, περιμένω να νυχτώσει, πηγαίνουμε σε ένα ανοικτό γήπεδο και του δίνω και καταλαβαίνει!

• Τραγουδάω πολύ καλά και τα πάντα, από γκόσπελ μέχρι μπλουζ κι αν δεν έπαιζα μπάσκετ θα είχα κάνει σπουδαία καριέρα. Παίζω επίσης πολύ καλό σαξόφωνο και ντραμς και μάλιστα έτοιμος να βγάλω δίσκο, αλλά δεν ήθελα να μπλέξω με αυτά τα κυκλώματα

• Παράλληλα με τη δημοσιογραφία στο κολλέγιο, πήγα και σε σχολή κομμωτικής και εάν δεν το πιστεύεις ρώτα τους συμπαίκτες μου, που τους έχω κουρέψει όλους στα αποδυτήρια!

• Έχω γράψει πολλά ποιήματα, όχι σε κανονικό χαρτί, αλλά πάνω στα boarding pass των πτήσεων! Να τα εδώ (ΣΣ: τα έβγαλε από την τσάντα του και τα έδειξε). Το τελευταίο από αυτά έχει τίτλο «Wake up your mind» και το αφιερώνω στους Έλληνες. Να ξυπνήσετε το μυαλό σας!