Πώς είναι να παίζεις μπάσκετ στο Κατάρ και την… ομάδα του Τσάβι;

Το Κατάρ δεν ήταν η πιο προφανής σκέψη που θα έκανε κανείς μιλώντας για πιθανούς μπασκετικούς προορισμούς, εντούτοις η μαζική παρουσία των Ελλήνων στους πάγκους του ανεξάρτητου εμιράτου της Μέσης Ανατολής τα τελευταία χρόνια δεν μπορεί παρά να είναι τιμητική για το δικό μας μπασκετικό έθνος.

Ο Βασίλης Μπρατσιάκος, ο Κώστας Βασιλειάδης και ο Φώτης Λαμπρόπουλος είχαν το θάρρος να ακολουθήσουν την περιέργειά τους και να βρεθούν στην Ντόχα, αποτελώντας την ελληνική παροικία της Αλ Σαντ. Της ομάδας που αποτελεί το νούμερο 1 στο ποδόσφαιρο του Κατάρ, έχοντας ως προπονητή τον Τσάβι και παίκτες τους Καθόρλα και Γκιγιέρμε, με διπλάσιο μπάτζετ από οποιοδήποτε άλλο κλαμπ. Στο μπάσκετ, πρόκειται ουσιαστικά μια νέα ομάδα που εμφανίστηκε στις αρχές των '00s, κατέκτησε το πρωτάθλημα το 2012 και στη συνέχεια διαλύθηκε πριν ο Μάνος Μανουσέλης αναλάβει το στήσιμο εξ αρχής.

Πλέον ο κόουτς Μπρατσιάκος βρίσκεται στον πάγκο και εμπιστεύθηκε τις δυο θέσεις των ξένων που δικαιούται κάθε ομάδα να έχει στο ρόστερ της στον Βασιλειάδη και τον Λαμπρόπουλο. Παρεμπιπτόντως, για να γίνουν αντιληπτά τα μεγέθη, ένας Αμερικανός με καλό βιογραφικό μπορεί να βρει συμβόλαιο 10-15.000 δολαρίων/μήνα σε ένα πρωτάθλημα που διαρκεί έξι με επτά μήνες μάξιμουμ. Η Αλ Σαντ των Ελλήνων, λοιπόν άρχισε τη σεζόν με τέσσερις νεαρούς γηγενείς παίκτες ηλικίας 19-23 ετών με στόχο τις θέσεις 5-8 όμως έγινε ομάδα Final 4, φτάνοντας επίσης ως τον τελικό του Emir Cup και τον ημιτελικό του Qatar Cup!

Όσον αφορά το μπάσκετ στο Κατάρ, τα τελευταία χρόνια γίνεται προσπάθεια προκειμένου το άθλημα να σταθεροποιηθεί σε ένα καλό επίπεδο, με τον Τάσο Μαγουλά που δουλεύει το συγκεκριμένο project από το 2014 ως supervisor των εθνικών ομάδων και τους Έλληνες να αποτελούν την τελευταία πενταετία το 30% των προπονητών! Βασίλης Φραγκιάς που δούλεψε στην εθνική ομάδα, Στέργιος Κουφός - Θανάσης Γιαπλές στην Αλ Ραγιάν με γυμναστή τον Βασίλη Μητσόπουλο, Μάνος Μανουσέλης και Γιάννης Δαμαλής, Τάκης Φωτεινάκης στην U17 και την Αλ Αχλί, Φώτης Τακιανός, ο Ελληνοκύπριος Παναγιώτης Γιανναράς με τον συνεργάτη του, Γιώργο Δήμο…

Οι τρεις Έλληνες της Αλ Σαντ μίλησαν στο gazzetta.gr για την ιδιαίτερη εμπειρία που βιώνουν φέτος.

«Το απολαμβάνω περισσότερο από άλλες χρονιές»!

Τι δουλειά έχουν, λοιπόν ένας Χαλκιδέος, ένας Πατρινός και ένας... Βάσκος στο Κατάρ; Πως αντάμωσαν οι δρόμοι σας στην Ντόχα;

Β.Μ.: «Η περίοδος μετά από την Κύμη με βρήκε να ασχολούμαι αποκλειστικά με την ΧΒΑ, την ομάδα και την ακαδημία μου στη Χαλκίδα. Τότε επικοινώνησε μαζί μου ο Μάνος Μανουσέλης, ο οποίος έκατσε προηγουμένως στον πάγκο της Αλ Σαντ και είχε πρόταση για να κοουτσάρει στην Κίνα. Με ρώτησε αν με ενδιέφερε η προοπτική να πάρω τη θέση του, από τη στιγμή που με εκτιμά σαν προπονητή… Επειδή, λοιπόν εκείνη τη στιγμή δεν είχα κάποια πρόταση από υψηλό επίπεδο, αποδέχτηκα την πρόκληση και εκ των υστέρων αποδείχτηκε πως ήταν μια σωστή απόφαση! Εδώ κάνουμε τη δουλειά μας, ασχολούμαστε με αυτό που μας αρέσει δίχως να μας προβληματίζει κάτι άλλο πέρα από το μπάσκετ. Όλα καλά»!
Κ.Β.: «Όταν τελείωσε η περσινή σεζόν στην Ισπανία είχα μια κρούση από την Γκιμπούσκοα. Την ομάδα που ανέβηκε στη Liga Endesa. Ήταν περισσότερο θεωρητικό ενδιαφέρον παρά κάτι χειροπιαστό… Αποφάσισα να κοιτάξω κάτι άλλο, ακόμα και το ενδεχόμενο επιστροφής στην Ελλάδα εν μέσω πανδημίας, ώστε να είμαι κοντά στην οικογένειά μου. Στο τέλος του καλοκαιριού μίλησα με τον κόουτς Μπρατσιάκο και μου είπε τα καλύτερα για την Αλ Σαντ, τον τρόπο που δουλεύει και λειτουργεί η ομάδα, το τι σκέφτεται και πιστεύει για μένα και το πώς θα μπορούσα να βοηθήσω. Ήθελε σκέψη είναι η αλήθεια, δεν είναι εύκολο να αφήνεις την Ισπανία και να συνεχίζεις στο Κατάρ. Κάποιοι θα πουν πως είναι πολλά μπασκετικά επίπεδα κάτω όμως θα πω την αλήθεια! Το απολαμβάνω περισσότερο από άλλες χρονιές! Έχουμε φτιάξει μια όμορφη ομάδα, μια οικογένεια, έχουμε καλά αποτελέσματα και το χαίρομαι! Έχω φτάσει σε αυτή την ηλικία, έχω περάσει τόσα στην καριέρα μου που μπορώ να πω ότι εδώ το διασκεδάζω και δεν θέλω να τελειώσει».
Φ.Λ.: «Απλώς έτυχε. Έτσι όπως ήλθαν τα πράγματα με την κορονοϊό και την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, δεν είχα πολλές επιλογές. Όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Στην Ευρώπη τα πράγματα ήταν ακόμα πιο δύσκολα, και λόγω της ηλικίας μου. Κάπου εκεί προέκυψε η Αλ Σαντ. Έχω παίξει μπάσκετ παντού, γιατί να μην πάω και εκεί; Δεν ήταν δύσκολη απόφαση, από τη στιγμή μάλιστα που ο προπονητής είναι Έλληνας ενώ υπήρχε ήδη και ο Κώστας».

«Σταματάμε την προπόνηση για προσευχές»

Τι σας έχει κάνει περισσότερο εντύπωση αυτό το διάστημα που βρίσκεστε στην Ντόχα; Όσον αφορά την κουλτούρα, τις συνήθειες και την καθημερινότητά των ντόπιων;

Β.Μ.: «Το πόσο πιστοί είναι στη θρησκεία τους. Το ότι προσεύχονται πάρα πολλές φορές, μέρα-νύχτα. Εξάλλου, σταματάμε την προπόνηση δυο φορές για να προσευχηθούν για τουλάχιστον 5 λεπτά. Το κάνουν επίσης στα παιχνίδια, πριν από την προθέρμανση και κάποιες φορές στο ημίχρονο. Όσον αφορά τις γυναίκες, βλέπεις μόνο τα μάτια τους, δεν φαίνεται τίποτα, είναι ντυμένες στα μαύρα και αυτό είναι κάτι εντελώς ξένο για εμάς που έχουμε συνηθίσει το αντίθετο. Επίσης, νομίζω πως πρόκειται για την πιο ήσυχη χώρα στον κόσμο! Μπορείς να βγεις βράδυ στις 2, να κάνεις τζόκινγκ 10 χιλιόμετρα, να γυρίσεις και να μην σε έχει ενοχλήσει κανείς».
Κ.Β.: «Εκεί ακριβώς ήθελα να σταθώ και εγώ, στο θέμα της ασφάλειας. Σπάνια βλέπεις αστυνομία να περιφέρεται στον δρόμο. Όλα ελέγχονται με κάμερες. Στο Κατάρ υπάρχουν παντού κάμερες και αν συμβεί το παραμικρό, θα εμφανιστεί η ασφάλεια δίχως… τηλεφώνημα. Αυτό σε κάνει πιο ήρεμο, μπορείς να βγεις ό,τι ώρα θες, να πας μια βόλτα, να διανύσεις μια μακρινή απόσταση ακόμα και σε σκοτεινό δρόμο που στην Ελλάδα θα φοβόσουν. Εδώ δεν υπάρχει αυτό, κανένας φόβος».
Φ.Λ.: «Σκέψου ότι πολλές φορές στο σπίτι δεν κλειδώνουμε… Επίσης το κομμάτι της καθαριότητας. Βγαίνεις και είναι τα πάντα πεντακάθαρα».

«Ουσιαστικά το ελληνικό μπάσκετ μας έχει βγάλει εκτός»

Τι σας λείπει περισσότερο από την Ελλάδα και από τι γλιτώσατε;

Β.Μ.: «Αυτό που μου λείπει περισσότερο είναι η γυναίκα μου, τα παιδιά μου και οι γονείς μου. Δεν μου λείπει τίποτα άλλο, δεν νομίζω να έχω χάσει κάτι. Δόξα τω Θεώ, είμαι καλά εδώ και έχω μαζί μου αυτά τα δυο παιδιά! Αν είχα μαζί μου και την οικογένειά μου, δεν ξέρω αν θα ήθελα να γυρίσω πίσω. Δεν αξίζει τον κόπο. Δεν υπάρχει μπάσκετ στην Ελλάδα πια. Αυτό που γίνεται στην Ελλάδα δεν είναι μπάσκετ, είναι κάτι άλλο και δυστυχώς, δεν θα φτιάξει τα επόμενα χρόνια. Αυτοί που το διαφεντεύουν, απλώς δεν ενδιαφέρονται. Ο καθένας κάνει το κομμάτι του και δεν ενδιαφέρεται κανείς».
Κ.Β.: «Δεν μαθαίνουμε από τα λάθη μας σαν λαός. Τα ίδια και τα ίδια… Μια ρόδα που γυρίζει, που πάει μπροστά και πάλι πίσω. Χρειάζεται μια δραστική αλλαγή στο ελληνικό μπάσκετ, να κόψουμε τα προβλήματα από τη ρίζα και να φέρουμε κάτι καινούργιο. Ήμουν τόσα χρόνια στο εξωτερικό και δεν ήθελα να επιστρέψω ωστόσο κάποιες καταστάσεις με γύρισαν πίσω στην Ελλάδα για κάποιο διάστημα. Αν δεν υπήρχαν αυτά τα θέματα, δεν θα γύριζα ποτέ! Θα ήμουν μόνιμος κάτοικος Ισπανίας, με τόσους φίλους και γνωστούς που έχω κάνει εκεί. Έχω συνηθίσει περισσότερο τη ζωή στην Ισπανία απ’ ό,τι στην Ελλάδα. Το Μπιλμπάο είναι ένα μέρος που θα ήθελα να ζήσω εκεί για πάντα. Εκεί είναι η οικογένειά μου, οι άνθρωποί μου, το μέρος που αγάπησα και περνάω καλά κάθε φορά που βρίσκομαι εκεί. Όσον αφορά την Αλ Σαντ, πάντα το λέω πως όταν αισθάνομαι σημαντικός για έναν προπονητή και για μια ομάδα βγάζω τον καλύτερο εαυτό μου. Αυτό, λοιπόν μου έχει βγάλει ο κόουτς εδώ σε ένα σύνολο με νέα παιδιά που με έβαλαν στην κουλτούρα τους και προσπαθώ να τους βοηθάω με όποιον τρόπο μπορώ».
Φ.Λ.: «Βρίσκομαι στο Κατάρ τον λιγότερο καιρό από όλους. Η κατάσταση εδώ σου δίνει μια ασφάλεια. Αν ήταν και η οικογένειά μου μαζί, τα πράγματα θα ήταν ακόμα καλύτερα… Στην Ελλάδα τα πράγματα είναι περίεργα. Η φάση όπως έχει γίνει για εμάς… Καλύτερα να μείνουμε έξω γιατί δεν υπάρχει προοπτική να αλλάξει κάτι τα επόμενα χρόνια».
Κ.Β. «Βασικά, για εμάς υπάρχει μπάσκετ στην Ελλάδα, έτσι; Για εμένα, τον Φώτη και τα περισσότερα παιδιά που έχουν φθάσει στην ηλικία μας… Λέμε ότι θα προσπαθήσουμε να δώσουμε ευκαιρίες σε νέα παιδιά αλλά βγάζουμε στην άκρη εκείνα που θα μπορούσαν να βοηθήσουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, με την εμπειρία τους και τις παραστάσεις που έχουν ζήσει. Ουσιαστικά το ελληνικό μπάσκετ μας έχει βγάλει εκτός».

«Τους αγαπάει όλη η Ντόχα»!

Πως σας υποδέχτηκαν εκεί και πως σας αντιμετωπίζουν;

Β.Μ.: «Ο Έλληνας προπονητής έχει πολύ καλό όνομα παντού. Οι προπονητές που δούλεψαν τα προηγούμενα χρόνια εκτός Ελλάδας και συνεχίζουν να δουλεύουν έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά και αυτό ισχύει και στο Κατάρ. Έχουμε δημιουργήσει μια ελληνική κοινότητα και μας αντιμετωπίζουν με μεγάλο σεβασμό».
Κ.Β.: «Είναι πολύ σημαντικό για αυτούς το πώς τους συμπεριφέρεσαι και τους μιλάς, αν προσπαθείς να τους βοηθήσεις ή όχι. Μέρα με τη μέρα, παιχνίδι με παιχνίδι, προπόνηση με προπόνηση με αποδέχτηκαν και με έκαναν να νιώσω μέλος της ομάδας, να γίνω ένα με αυτούς. Το ίδιο συμβαίνει πλέον με τον Φώτη, ο οποίος βρίσκεται εδώ μικρότερο χρονικό διάστημα από εμάς όμως τους έχει κερδίσει».
Φ.Λ.: «Σίγουρα παίζει ρόλο τι τύπος είσαι… Όσον αφορά το αγωνιστικό κομμάτι, τα προηγούμενα χρόνια είχαν συνηθίσει να συνεργάζονται περισσότερο με Αμερικανούς, που είχαν εντελώς διαφορετική συμπεριφορά και νοοτροπία».
Β.Μ.: «Τους αγαπάει όλη η Ντόχα και τους δυο! Ειδικά τον Κώστα που είναι πιο εξωστρεφής. Πραγματικά τον αγαπάει όλη η Ντόχα, όλες οι ομάδες και όλοι οι παίκτες. Όταν τους δείχνεις σεβασμό, σου φέρονται ανάλογα. Τον Βασιλειάδη τον βλέπουν σαν φίλο και κολλητό τους, σαν πατέρα τους μέσα στο γήπεδο, τους έχει βοηθήσει και το έχουν εκτιμήσει. Οι παίκτες μας το έχουν διαδώσει σε όλη την πόλη. Υπάρχει μεγάλος σεβασμός και αγάπη για τον Κώστα. Ο Φώτης είναι πιο χαμηλών τόνων αλλά όλοι εδώ μιλάνε για το πόσο έξυπνο παιχνίδι έχει… Και για να γυρίσουμε στην κουβέντα που κάναμε προηγουμένως, δεν γίνεται αυτό να μην το καταλαβαίνουν στην Ελλάδα και να τον αφήνουν να πάει έξω. Για να μην πω για τον Βασιλειάδη. Δεν μπορεί ελληνική ομάδα να μην θέλει να έχει στις τάξεις της τον κορυφαίο Έλληνα σουτέρ! Γιατί είναι όντως ο καλύτερος Έλληνας σουτέρ…».

Κώστας Βασιλειάδης
24.3 πόντοι
85.7% στις βολές
54% στο δίποντο
35% στο τρίποντο
6.3 ριμπάουντ
5.4 ασίστ
2.1 κλεψίματα

Φώτης Λαμπρόπουλος
17.1 πόντοι
73.3% στις βολές
55.4% στο δίποντο
33.3% στο τρίποντο
13.2 ριμπάουντ
3.8 ασίστ
1.7 κλεψίματα
1 κόψιμο