Αλεξάνδρα Σιετή: Η φωνάρα που θα σε κάνει να λατρέψεις την soul και να ξεχάσεις κάθε «τρέλα»! (pics & vids)

Από την πρώτη κιόλας νότα, η φωνή της σου μένει στο μυαλό και αμέσως ταξιδεύει το μυαλό σου. Το ευρύ κοινό την γνώρισε μέσα από την συμμετοχή της στο φετινό "The Voice", όπου έφτασε μέχρι τον τελικό, αλλά η Αλεξάνδρα Σιετή έχει αρκετά χρόνια στο μουσικό στερέωμα και δεν έχει κάνει μόνο αξιόλογες συνεργασίες με πολλούς γνωστούς καλλιτέχνες, αλλά είναι κι η βασική φωνή του συγκροτήματος "Souled Out" από το 2013.

Με τους Πάρη Παπαδόπουλο (κιθάρα), Τάσο Κορκόβελο (πλήκτρα), Τάσο Βενετικίδη (μπάσο) και Κώστα Αναγνώστου (ντραμς) δεν μοιράζονται μόνο την αγάπη για την πόλη τους, τη Θεσσαλονίκη, αλλά και πολλές μουσικές και προσωπικές ανησυχίες και περνούν ώρες ατελείωτες για να δημιουργήσουν κομμάτια... βγαλμένα από την ψυχή τους! Μόλις στις αρχές του μήνα, μάλιστα, κυκλοφόρησαν και το νέο τους κομμάτι, το "Madness", το οποίο μιλάει για την «τρέλα» της εποχής, «χωρίς ταμπού», όπως εξηγεί και η Αλεξάνδρα. Λίγους μήνες νωρίτερα, είχε κυκλοφορήσει και το "Let me in your heart".

Πριν από τον μουσικό διαγωνισμό του ΣΚΑΪ, η 26χρονη τραγουδίστρια με την αισθαντική φωνή είχε βρεθεί στο πλευρό του «τεράστιου» Διονύση Σαββόπουλου, στην παράσταση «Στο Woodstock εγώ - ήμουν εδώ», που παρουσιάστηκε στο "Sani Festival" στην Χαλκιδική και στην Αθήνα, στο «ΑΛΣΟΣ» για μια ολόκληρη σεζόν (2019-20) και στον Κήπο του Μεγάρου Μουσικής τον Σεπτέμβριο του 2020.

Η ίδια μιλάει στο Gazzetta Entertainment για το «μαγικό» ταξίδι στην μουσική, το οποίο έχει επιρροές από soul, funk και r'n'b, και υπόσχεται να σας παρασύρει μαζί της! Το σίγουρο είναι, ότι αν την ακούσεις μια φορά, δεν θα την ξεχάσεις!

Πώς είσαι μετά το "The Voice";

Το "The Voice" ήταν μια πολύ έντονη εμπειρία, από όλες τις απόψεις και ειδικά μέσα σε αυτή την περίοδο. Είχα την ευκαιρία, εν μέσω πανδημίας, πρώτον, να κάνω αυτό που αγαπώ και δεύτερον, να βρίσκομαι με άλλους ανθρώπους που επίσης αγαπούν τη μουσική και θέλουν να κάνουν πράγματα. Ήταν λίγο περίεργα, όταν τελείωσε όλο αυτό, γιατί ήταν πολύ έντονο και γύρισα πάλι πίσω στην καραντίνα. Είμαι χαρούμενη, βέβαια, γιατί έχω να κάνω πράγματα με την μπάντα μου, όπως το να βγάλουμε το καινούριο κομμάτι, το "Madness". Είχα να δουλέψω πάνω σε αυτό και είμαι χαρούμενη, γιατί η δουλειά μου/μας πήρε μεγάλη αναγνωρισιμότητα.

Το περίμενες ότι θα έφτανες στον τελικό;

Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα να φτάσω στους δύο τελευταίους! Εκτός από το ότι υπήρχαν κι άλλες πολύ καλές φωνές, δεν περίμενα ότι ο κόσμος θα στηρίξει τόσο πολύ τον ξένο στίχο στην Ελλάδα. Ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη αυτό και μεγάλη συγκίνηση! Με την Ιωάννα (σ.σ. η άλλη κοπέλα του τελικού και νικήτρια του "The Voice") είχαμε γίνει φίλες και το ζήσαμε όλο αυτό μαζί. Ήταν πολύ ευχάριστο και πολύ συγκινητικό.

Γιατί είχες διαλέξει το “Cry Baby”;

Το διάλεξα, γιατί ήταν ένα κομμάτι που πάντα ήθελα να το τραγουδήσω. Το τραγουδούσα και όλη τη χρονιά πέρυσι, μαζί με τον κύριο Σαββόπουλο που ήμασταν μαζί στο «Άλσος» κάθε Σάββατο. Κάναμε ένα αφιέρωμα στο Woodstock και τραγουδήσαμε κάποια εμβληματικά κομμάτια της ροκ μουσικής. Για μένα, ήταν ένα κομμάτι που συνδυάζει πάρα πολλά πράγματα και είναι κατάλληλο για έναν τέτοιο διαγωνισμό. Ήθελα κι εγώ να πω ένα κομμάτι, για το οποίο είμαι σίγουρη, ότι το ξέρω καλά και αισθάνομαι άνετα με αυτό. Επίσης, δεν έχει ειπωθεί αρκετά, τουλάχιστον στην ελληνική σκηνή. Είναι πολύ δυναμικό και πιστεύω και δύσκολο. Από μόνο του είναι εντυπωσιακό, οπότε είναι καλή επιλογή για μια οντισιόν.

Θεωρείς τελικά ότι καλώς έκανες και πήγες σε έναν τέτοιο διαγωνισμό;

Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή το φοβόμουν. Βασικά, όλη αυτή την υπερέκθεση μέσω της τηλεόρασης. Ανέκαθεν με φόβιζε. Αλλά, από την άλλη, το θεώρησα μια πολύ καλή ευκαιρία να κάνω αυτό το βήμα, εφόσον υπάρχει ο κορονοϊός και δεν μπορούσαμε να δουλέψουμε. Μπορούσα να εκφραστώ μέσω των ειδών που εγώ αγαπώ και πρεσβεύω. Νομίζω, ότι τελικά, μου βγήκε σε καλό. Εκτός από το ότι πήρα μια "άλφα" δημοσιότητα εγώ και κατ' επέκταση η δουλειά μου, γνώρισα ανθρώπους που πήρα πολλά πράγματα από εκείνους. Από την Έλενα Παπαρίζου, τον Πάνο Μουζουράκη, τα παιδιά που γνώρισα εκεί και από την παραγωγή. Ήταν μια φοβερή εμπειρία στο σύνολό της.

Τώρα κυκλοφόρησες και το νέο τραγούδι μαζί με την μπάντα σου τους “Souled Out”, το "Madness". Πες μου γι' αυτό.

Κυκλοφορήσαμε το δεύτερο single, μετά το "Let me in your heart", το "Madness". Προσωπικά, είναι το αγαπημένο μου κομμάτι με την μπάντα μου, τους "Souled Out", κι είναι πολύ διαφορετικό από το πρώτο που βγάλαμε. Είναι ένα πιο «εσωτερικό» κομμάτι, το οποίο εκφράζει όλες αυτές τις ανησυχίες που έχει ο καθένας, αυτή την περίοδο. Τι είναι αυτό που ζούμε; Είναι κάτι αληθινό; Είναι στο μυαλό μας; Πώς θα ξεφύγουμε από αυτό; Πιστεύω ότι ο κάθε άνθρωπος μπορεί να ερμηνεύσει αυτό το κομμάτι διαφορετικά, ανάλογα με την κατάσταση που ζει και τον ψυχισμό του. Είναι κάτι που με εκφράζει απόλυτα και σαν μουσικό στυλ κι είμαι πολύ χαρούμενη που βγάλαμε αυτή τη δουλειά με την μπάντα μου. Σε λίγες ημέρες θα βγει και το video clip του και μετά το Πάσχα και ο υπόλοιπος δίσκος μας, ο οποίος θα έχει 9 κομμάτια.

Παρόλο που λέγεται «τρέλα» το κομμάτι, σου βγάζει μια ηρεμία, όπως και το "Let me in your heart", μιλούν στην ψυχή σου.

Χαίρομαι που το λες, γιατί αυτός είναι ο στόχος. Μέσα από την «τρέλα» που περιγράφει το κομμάτι, δείχνει ότι αυτό είναι και «φυσιολογικό», μπορεί να το αισθανθεί ο καθένας. Δεν είναι κάποιο ταμπού. Είναι σκέψεις, οι οποίες μπορεί να περάσουν από το μυαλό όλων και είναι κάτι φυσιολογικό για μένα. Θέλαμε αυτό να το «ντύσουμε» με μια μουσική, που να περνάει αυτό που λες, να είναι ήρεμο και όχι αγχωτικό.

Από πού παίρνετε ερεθίσματα εσύ και η μπάντα σου, για να γράψετε ένα τραγούδι;

Το κάθε κομμάτι έχει τη δική του ιστορία. Μπορεί να προκύψει είτε από μια προσωπική εμπειρία του καθενός, είτε από κάποιο jam, όπως το "Madness", το οποίο προέκυψε από ένα jam σε ένα soundcheck πολύ τυχαία και είχε ξεκινήσει από τον τότε μπασίστα μας, τον Μηνά Βακαλούδη, ο οποίος τώρα είναι στο εξωτερικό για σπουδές. Γράφτηκε δύο χρόνια πριν, αλλά είναι πάντα επίκαιρο και ειδικά αυτή τη στιγμή. Οπότε, τα ερεθίσματά μας είναι είτε από προσωπικές εμπειρίες, είτε από κάποια κοινωνική κατάσταση. Δεν μπορεί να περιοριστεί η έμπνευση από την οποία μπορεί να γεννηθεί ένα κομμάτι.

Πες μου και για τη συνεργασία που είχες με τον Διονύση Σαββόπουλο. Πώς είναι να είσαι δίπλα σε ένα «τέρας» του χώρου;

Όταν είχε προκύψει αυτή η πρόταση, ήταν πολύ τυχαία. Είχα παίξει σε μια συναυλία μαζί με τον μπασίστα του, τον Γιώτη Κιουρτσόγλου, κι έτσι με πρότεινε στον κύριο Σαββόπουλο, λόγω του πρότζεκτ «Αφιέρωμα στο Woodstock», οπότε θα ταίριαζα εκεί. Είχα χάσει τη Γη κάτω από τα πόδια μου! Όταν με πήρε τηλέφωνο ο Γιώτης και μου είπε ότι θέλει ο κύριος Σαββόπουλος να με γνωρίσει, δεν πίστευα στα αυτιά μου! Όταν πήγα να τον γνωρίσω πρώτη φορά, έτρεμα ολόκληρη! Όταν ξεκινήσαμε να δουλεύουμε μαζί, ήταν απίστευτο το πως μας έκανε όλους να αισθανόμαστε σαν να ήμασταν συνεργάτες του καιρό. Ήμασταν σαν μια μπάντα. Ήταν ο Σταύρος Λάντσιας, ο Σάκης Ντοβόλης, ο Γιώτης Κιουρτσόγλου και η Κλαυδία Παπαδοπούλου - η οποία ήταν κι αυτή στο "The Voice" πριν από δύο χρόνια, καταπληκτική φωνή! Είναι φοβερό, γιατί δίνει βήμα στους νέους ανθρώπους! Μας έδωσε χώρο πάνω στη σκηνή. Δεν περίμενα ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα, που άκουγα τον κύριο Σαββόπουλο στο αυτοκίνητο με τον μπαμπά μου, ότι κάποια στιγμή θα συνεργαστώ μαζί του και σε κάτι το οποίο μού ταιριάζει κιόλας. Ήταν τεράστια τιμή!

Το μικρόβιο της μουσικής πως σου μπήκε; Ποιο ήταν το ερέθισμα που σ' έκανε να ασχοληθείς;

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, τραγουδούσα! Πιο πολύ οι γονείς μου το είχαν παρατηρήσει. Για κάποιο λόγο θυμόμουν πάρα πολύ τις μελωδίες που άκουγα, από το ραδιόφωνο, την τηλεόραση, τα CD, και τραγουδούσα σωστά. Αυτό το είχαν καταλάβει, και εγώ μεγάλωσα, θεωρώντας δεδομένο ότι θα ασχοληθώ με τη μουσική. Το έλεγα από μικρό παιδί ότι «εγώ θα γίνω τραγουδίστρια» (γέλια), από το δημοτικό, που βέβαια τότε και δεν σε παίρνει και κανείς στα σοβαρά. Πραγματικά το πίστευα και το ήθελα και σε κάθε ευκαιρία θα τραγουδούσα, σε σχολικές εορτές και οπουδήποτε. Στο Γυμνάσιο ξεκίνησα τις μουσικές μου σπουδές, θεωρητικές, και πιάνο, και στο Πανεπιστήμιο, στο πρώτο έτος, άρχισα jazz τραγούδι. Διάλεξα αυτό το είδος, γιατί άκουγα pop, rock, r'n'b, κυρίως αμερικανική μουσική, και είχα πολλή υποστήριξη από τους γονείς μου πάνω σε αυτό και είμαι πολύ ευγνώμων. Με στήριξαν, παρόλο που σπούδαζα και κάτι άλλο παράλληλα (σ.σ. Αγγλική Φιλολογία). Διάλεξα το jazz, γιατί ουσιαστικά είναι η βάση όλων των αμερικανικών ειδών.

Έχεις σκεφτεί ποτέ να «ψαχτείς» για το εξωτερικό, αντί να «παιδεύεσαι» στην Ελλάδα;

Η αλήθεια είναι ότι θέλω να πάω κάποια στιγμή στο εξωτερικό, αλλά θεωρώ ότι είναι μεγαλεπήβολο σχέδιο. Στο εξωτερικό υπάρχει πάρα πολύ μεγάλος ανταγωνισμός, καμία σχέση με την Ελλάδα! Είναι μεγαλύτερη η αγορά και πολύ δύσκολο να πετύχεις. Πρέπει να είσαι Ο TOP! Θα ήθελα πολύ να το δοκιμάσω. Εγώ τώρα είμαι Θεσσαλονίκη. Θέλω πρώτα να κατέβω στην Αθήνα μόνιμα και να δοκιμάσω εκεί την τύχη μου αρχικά. Να κάνω πρώτα πράγματα στην Ελλάδα πιο σημαντικά, να αποκτήσω ακόμη περισσότερη εμπειρία και μετά να κάνω ένα βήμα στο εξωτερικό. Απλά θεωρώ ότι για να κάνω αυτό το βήμα, πρέπει πρώτα να κάνω κάτι εδώ. Δεν ξέρω αν είναι σωστό το σκεπτικό μου και δεν ξέρω αν είναι εύκολο, με τα είδη που τραγουδάω να ανελιχθώ τόσο πολύ στην ελληνική σκηνή. Στην Αθήνα, όμως, νομίζω το κοινό είναι μεγαλύτερο, από ότι στη Θεσσαλονίκη. Είμαι της άποψης “one step at a time”. Νομίζω πως αυτό είναι το καλύτερο. Δεν στοχεύω σε ένα πυροτέχνημα, να γίνει κάτι πολύ γρήγορα και να τελειώσει. Προτιμώ να «χτίζω» σιγά σιγά και να πηγαίνω σκαλί - σκαλί, ώστε να φτάσω κάπου ψηλά. Ακόμα κι εδώ που έχω φτάσει σήμερα, έχω φτάσει πολύ αργά. Δεν είχα πάντα τη φωνή που έχω σήμερα, έχω ρίξει πάρα πολλή δουλειά. Υπάρχουν παιδιά που έχουν πολύ ταλέντο, και δεν έχουν κάνει ποτέ φωνητική, δεν έχουν δουλέψει, είναι μικροί κι έχουν φωνάρες. Εγώ πριν από πέντε χρόνια δεν θα πήγαινα στο “The Voice”! (γέλια)

Οπότε, τώρα σκέφτεσαι να κατέβεις στην Αθήνα; Να μείνεις στην Θεσσαλονίκη; Τι θα κάνεις;

Σκέφτομαι να κατέβω Αθήνα, μόλις το επιτρέψει η κατάσταση. Το έχουμε συζητήσει και με την μπάντα, πιστεύουμε ότι είναι καλό βήμα για όλους. Τουλάχιστον, δοκιμαστικά θέλω να κατέβω και να έχουμε σαν «κέντρο» την Αθήνα. Φυσικά, δεν θα σταματήσουμε τα live στη Θεσσαλονίκη. Θα ανεβαίνω πολύ συχνά, γιατί δεν μπορώ μακριά της (γέλια). Είναι ένα καλό βήμα για την μπάντα, γιατί υπάρχει και μεγαλύτερο κοινό που ακούει αυτή τη μουσική στην Αθήνα, αναπόφευκτα και λόγω πληθυσμού. Υπάρχουν και μεγαλύτερες ευκαιρίες και δισκογραφικά.

Σε πειράζει όταν συγκρίνουν την φωνή σου με μεγάλες φυσιογνωμίες, όπως η Έιμι Γουάινχαουζ και η Τζάνις Τζόπλιν;

Όχι, καθόλου δεν με πειράζει. Ίσα ίσα, το αντίθετο, με κολακεύει ιδιαίτερα. Μην σου πω ότι το βρίσκω και λίγο υπερβολικό! Είναι τεράστια τιμή να συγκρίνομαι με αυτές τις φωνές και αυτές τις προσωπικότητες! Σίγουρα, είναι φωνές από τις οποίες αντλώ έμπνευση και φαίνεται αυτό το πράγμα. Δεν υπάρχει παρθενογένεση στην μουσική, άλλωστε. Προσπαθώ κι εγώ να βρω και να «καθιερώσω» τη δική μου ταυτότητα και να αντλώ στοιχεία από εκείνες. Τραγουδάω μια μουσική που συνδέεται άμεσα μαζί τους και δεν μπορεί να μην φαίνεται η επιρροή μου.

Τι σχόλια λαμβάνεις από τον κόσμο στα social media, ειδικά και μετά το "The Voice", που φαντάζομαι ότι η απήχηση είναι και μεγαλύτερη;

Δεν περίμενα αυτή την ανταπόκριση από τον κόσμο σε τόσο μεγάλο βαθμό, τουλάχιστον! Έχω λάβει απίστευτα μηνύματα - και ακόμα λαμβάνω - που με συγκινούν απεριόριστα! Απαντάω σε όλα, γιατί σέβομαι απόλυτα το γεγονός ότι κάποιος κάθεται να μου γράψει ένα κατεβατό για το πως μπορεί να ένιωσε μέσα από το τραγούδι μου. Μου έχουν πει πολύ καλά λόγια και για τον χαρακτήρα μου και για το ήθος μου, που αυτό είναι το σημαντικότερο για μένα, που το βλέπει ο κόσμος μέσα από το παιχνίδι. Αυτό με συγκίνησε πιο πολύ από όλα. Το πιο ωραίο σχόλιο που άκουσα, το οποίο μου το είχε πει και η Ελεονώρα Ζουγανέλη στον τελικό, θα έλεγα πως είναι από ανθρώπους που δεν ακούν την μουσική που τραγουδάω και μου είπαν ότι "εγώ δεν ακούω ξένα κομμάτια, αλλά με κάνεις να καταλαβαίνω και να προσέχω τι λες, από τον τρόπο που τραγουδάς". Αυτό για εμένα ήταν το πιο ωραίο! Κάποιος δεν ακούει αυτή τη μουσική, τον «κέρδισα» και ίσως να αρχίσει να ακούει!

Τι εύχεσαι για τη συνέχεια;

Ελπίζουμε το καλοκαίρι να ανοίξουν τα πράγματα και να μπορέσουμε να δουλέψουμε, να έρθουμε σε επαφή με τον κόσμο, με τα απαραίτητα μέτρα εννοείται. Μας έχει λείψει πολύ, σε όλους τους μουσικούς. Σίγουρα γίνεται κάποια δουλειά μέσω των social media, αλλά το να μην μπορείς να έρθεις σε επαφή με το κοινό σου, είναι πολύ μεγάλο πλήγμα, για όλους τους καλλιτέχνες, πέρα από το οικονομικό κομμάτι. Είναι η ανάγκη που υπάρχει. Ακόμα και στο "The Voice" ήταν αυτό περίεργο, γιατί ήταν η πρώτη χρονιά χωρίς κοινό. Δεν μπορούσαμε να συνειδητοποιήσουμε ότι μας βλέπει 3 εκατομμύρια κόσμος. Δεν μπορούσαμε να το συλλάβουμε! Ήταν μια συγκίνηση πολύ περίεργη, γιατί δεν μπορούσαμε να είμαστε με τους δικούς μας ανθρώπους και να το ζήσουμε αυτό μαζί τους. Μακάρι το καλοκαίρι να βελτιωθούν τα πράγματα και να κάνουμε τη δουλειά μας.

Αλεξάνδρα Σιετή | Facebook | Instagram
Souled out The Band | Facebook | Instagram | YouTube
Βρες το "Madness" από τους "Souled Out" σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες
Ευχαριστούμε τη Zuma Communications (Facebook, Instagram) για τη συνεργασία