Προλάβαμε την παρέλαση

• Κάθε χρόνο το λέμε το αστείο
• Ο Ολλανδός πάντα δεν προλαβαίνει

Επιτέλους αρχινάμε. Κυνηγώντας ΠΑΝΤΑ πρωτιές, το ελληνικό πρωτάθλημα της υπερλίγκας μας είπε να στρώσει ποδοσφαιρικό κωλαρίνο και να ξεκινήσει μύτη-με-μύτη με την επέτειο της επίθεσης στους δίδυμοι πύργοι, διότι τόσο βαριά ζυγίζει τις κοχόνες της.

Το τολμάει καμιά χώρα με πιο ΑΞΙΟ ποδόσφαιρο; Μην το σκέφτεστε, η απάντηση είναι ένα ξεκάθαρο όχι.

Α ναι, σε περίπτωση που αναρωτιέστε, ούτε και αυτήνα την σεζόν θα τη γλυτώσετε από την χειρότερη σθήλη του ελληνικού ίντρενετ, οπότε λυπάμαι αλλά δεν έκατσαν καλά (ΑΚΟΜΑ) τα βουντού και οι θυσίες πουλερικών. Συνεχίστε όμως, τα βουντού είναι πάντα ένα καλό talking point σε οικογενειακές συγκεντρώσεις.

Στο θέμα μας πάλι (ποιο θέμα), η σουπραλίγκα μας αρχινάει, αλλά το καλό είναι πως οι ομάδες μας δεν νιώθουν γιατί αν κρίνουμε από φήμες, φιλικά και ραπόρτα από τις προπονήσεις ακόμα ψάχνονται. Άρης, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, ΠΑΟ και Ολυμπιακός ακόμα δεν έχουν κατασταλάξει 100% σε θέσεις, σχήματα και τακτικές πράγμα λογικό αν τα βάνεις κάτω άλλωστε, ούτε Χριστούγεννα δεν πιάσαμε, τι είναι για να καταλήξουν, τίποτα OCD-ήδες που τα έχουν όλα σε κουτιά πριν βγουν από το (αγωνιστικό τους) σπίτι;

Κάθε χρόνο το λέμε το αστείο

Πέρα όμως από τις πολύ-κακές-το-δέχομαι πλάκες που καταγράφονται σε αυτήνα εδώ την στήλη, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι φέτος, το ελληνικό πρωτάθλημα και οι εκπρόσωπό του τα έβαλαν κάτω και έκαμαν ένα μεγάλο εξελικτικό βήμα προόδου. Διότι, για σκεφτείτε λίγο, τι λέμε ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ; Ποιος δεν προλάβει παρέλαση. Αυτό λέμε. Η παρέλαση της 28ης του Οκτώβρη είναι το πρώτο waypoint της σεζόν μας. Φτάνουμε εκεί και συνήθως έχουμε χάσει 5-6 προπονητές, 7-8 φροντιστές, 2-3 καντινιέρηδες, ενώ καμιά δεκαριά παίκται έχουν εξοριστεί και κάνουν προπονήσεις με τις μπολντόζες, επειδή γκρηκ φούτμπολ και επειδή υπομονή.

Φέτος όμως; Φέτος είναι ΞΕΚΑΘΑΡΟ πως αλλάζουν τα πράματα, γιατί είπαμε να πάμε όσο γίνεται πιο κοντά στην ημερομηνία της 28ης, εξασφαλίζοντας, ΕΞΑΣΦΑΛΙΖΟΝΤΑΣ λέγω, ότι σχεδόν ΟΥΛΟΙ οι προπονητές, ΟΥΛΟΙ οι παίκται και ΟΥΛΟΙ οι υπόλοιποι θα προλάβουν να δουν παρέλαση, θα προλάβουν να πάρουν μέρος μην σας πω, με κλασσικά ζιβάγκο (ή ΖΒΑΝΓΚΟ όπως τα αποκαλούσε ο διευθυντής του δημοτικού μου σχολείου), καλά πανθαλόνια και φρεσκοκαθαρισμένα παπούσια.

Είναι όπως και να το δεις, ένα βήμα μπροστά. Γιατί ήταν και ένα από τα running jokes του πρωταθλήματός μας, ένας τρόπος για να χτυπούν οι οχτροί του ελληνικού ποδοσφαίρου το ΑΣΤΡΑΦΤΕΡΟ ΠΑΛΑΤΙ της σουπραλίγκας μας. Ενώ τώρα; Τώρα τι θα πουν; Τι θα πουν τώρα που δεν θα έχει φύγει κανείς; Τι θα πουν τώρα που βαριά-βαριά θα προλάβουμε να δούμε ΠΕΝΤΕ εξώφυλλα με θεματολογία τύπου:

«Βαρύ το κλίμα για…»
«Ματιές στην Γαλλία για προπονητή η…»
«Μίστερ. ΑΠΟΤΥΧΑΜΕ»
«Καμπανάκι εξόδου»
και ασφαλώς ένα
«Καληνύχτα παπατζή» γιατί ΠΡΕΠΕΙ.

Σας ρωτώ. ΤΙ ΘΑ ΠΟΥΝ;

Ο Ολλανδός πάντα δεν προλαβαίνει

Τίποτα βασικά δεν θα πουν, θα πάρουν μια έξτρα μεγάλη γουλιά καφέ και θα το κλείσουν. Εκτός και αν είναι τίποτα κακόψυχοι και μετρήσουν στους οριστικά «εξοδούχους» τον Ολλανδό εκλέχτορα, τον Τζον τον Φαν Σιπ, διότι ΝΑΙ, αυτός να τα λέμε και ΟΥΛΑ όχι παρέλαση δεν προλαβαίνει, αλλά μην σας πω δεν προλαβαίνει και το τέλος του μήνα. Ετελειώσαμε κιόλα από όσο διαβάζω με τα εισαγόμενα προπονητικά προϊόντα και κοιτάμε να φέρουμε δικά μας παιδιά, ψηλά, στιβαρά. Δέλλας, Ουζουνίδης και Δώνης λένε τα ραπόρτα, το γυρνάμε πάλι σε τέτοια, γιατί προφανώς εκείνοι καταλαβαίνουν την νοοτροπία του έλληνα ποδοσφαιριστή, επικοινωνάνε πιο εύκολα και σίγουρα θα γεφυρώσουν το χάσμα που άνοιξε ο Ολλανδός επειδής ΕΚΕΙΝΟΙ ΞΕΡΟΥΝ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ Η ΦΑΝΕΛΑ ΜΕ ΤΟ ΕΘΝΟΣΗΜΟ.

Ή τουλάχιστον θα ξέρουν, μέχρι να φάνε τα μούτρα τους και δαύτοι και να ξαναματαχρειαστεί ένας «έμπειρος, ξένος προπονητής ο οποίος να έχει παραστάσεις από το εξωτερικό και να μην νιώθει την πίεση της εγχώριας πραγματικότητας. Ένα προπονητής με φρέσκες ιδέες και την ικανότητα να εξελίσσει παίκτες, αλλά και το θάρρος που σου δίνει το ποδοσφαιρικό ανάστημα μια επιτυχημένης καριέρας».

Τελικά θα καταλήξουμε στον Αντονί Μπανκαρέλ, τον πρώην Γάλλο στράηκερ της Μπορντό που το 1996 ήταν από τους παίκτας εκείνους που είχε οδηγήσει την ομάδα του στον τελικό του κυπέλου Ουέφα. Αν και δεν έχει καμία προπονητική παράσταση, εντούτοις δηλώνει έτοιμος να αναλάβει το τιμόνι της εθνικής μας, πληρώνοντας μάλιστα την ΕΠΟ για τους 3 πρώτους μήνες της παραμονής του. Από τον τέταρτο μήνα, θα του δίνουμε τον βασικό.

Κι αυτός θα δει παρέλαση.

Υ.Γ. Δηλώνω ξεκάθαρα πως δεν έχω κάποια πληροφόρηση πως η ΕΠΟ κοιτάει ήδη τον αντικαταστάτη του αντικαταστάτη του Φαν Σιπ, αλλά δεν είναι κακό να είναι κανείς προετοιμασμένος.