Γιώργος Κούδας: Ένας «μύθος» του ΠΑΟΚ, 75 καρατίων (infographics)

• Το γκολ της ζωής του!

«Κάποτε πετούσα, εσείς με προσγειώσατε ομαλά. Σας ευχαριστώ για την αγάπη σας». Κρατώντας μια φωτογραφία από το πιο ξεχωριστό και ιδιαίτερο ματς της ζωής του, ο Γιώργος Κούδας απάντησε, μέσω της προσωπικής σελίδας του στο Facebook, στα μηνύματα αγάπης και στη βροχή από ευχές που δέχεται κάθε φορά που ξημερώνει η 23η Νοεμβρίου.

Γεννήθηκε στον Άγιο Παύλο, της Θεσσαλονίκης, σαν σήμερα πριν από 75 χρόνια, Σάββατο 23 Νοεμβρίου του 1946. Ήταν το δεύτερο παιδί του Γιάννη και της Ελευθερίας Κούδα και όπως έχει πει μέσα από την αυτοβιογραφία του: «γεννήθηκα στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, τα οποία δυστυχώς σε λίγο διαδέχθηκε ο αδελφοκτόνος εμφύλιος πόλεμος. Η φτώχεια ήταν ο κανόνας και η πενταμελής οικογένεια μας δεν αποτελούσε εξαίρεση».

Άρχισε να κλωτσάει τις πάνινες μπάλες στην παλιά λαχαναγορά της Θεσσαλονίκης και στα θρυλικά μάρμαρα του Διοικητηρίου. Έζησε μια ζωή άρρηκτα συνδεδεμένη με το άσπρο και το μαύρο.

Στην πρώτη καραντίνα είχαμε μιλήσει με αφορμή μια ξεθωριασμένη ασπρόμαυρη φωτογραφία από τα πρώτα του βήματα στην Τούμπα. Είχε συγκινηθεί. «Κοίτα πως ήμουν…, ένα μικρό παιδάκι», αποκρίθηκε και μάλλον συγκινήθηκε βλέποντας την σπάνια φωτογραφία. Σήμερα στο τηλέφωνο και πάλι η κουβέντα μας, μετά τις απαραίτητες ευχές, περιστράφηκε γύρω από τον κορονοϊό. «Μακάρι να περάσει όλο αυτό που ζούμε τα τελευταία χρόνια, Σταυρή μου, ξαναπάρουμε πίσω τις ζωές μας», τα λόγια του έδειχναν το πόσο σοβαρά αντιμετωπίζει το θέμα της πανδημίας.

Έχοντας κάνει και την τρίτη «αναμνηστική» δόση του εμβολίου, ο «Μεγαλέξανδρος» του ελληνικού ποδοσφαίρου εύχεται ο κόσμος να αντιληφθεί την κρισιμότητα των καιρών. Οπότε, τι κουβέντα να κάνεις για ποδόσφαιρο και μπάλα. Άλλωστε, ο ίδιος έχει φάει με το κουτάλι τα γήπεδα. Έφτασε να αγωνιστεί 21 χρόνια με την φανέλα του ΠΑΟΚ, να γίνει ο ηγέτης του και εκ των κορυφαίων προσωπικοτήτων στην 95χρονη ιστορία του Συλλόγου, αφού πρώτα στα 19 του χρόνια για χάρη του η Ελλάδα χωρίστηκε στα δύο! Η ζωή όλων μας είναι αυτό που τώρα τον ενδιαφέρει.

Το γκολ της ζωής του!

Ας επιστρέψουμε στη σημερινή φωτογραφία, που «ανέβασε» στη σελίδα του. Μη νομίζετε, ότι γνωρίζει και πολλά, ας όψετε η γυναίκα της ζωής του, η γλυκύτατη Μαρίζα, που φροντίζει για την παρουσία του Γιώργου στα social media.

Η φωτογραφία, λοιπόν, είναι από το ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός 4-0, τον Σεπτέμβριο του 1983, που είχε γίνει στο Δημοτικό γήπεδο των Σερρών, λόγω τιμωρίας των «ασπρόμαυρων». Είναι το ματς, όπου πέτυχε το πιο όμορφο γκολ με τη φανέλα του ΠΑΟΚ απέναντι στον Ολυμπιακό μπροστά στα μάτια δύο ανθρώπων, οι οποίοι για διαφορετικούς λόγους σημάδεψαν την ποδοσφαιρική διαδρομή και τη ζωή του: τον πατέρα του Γιάννη και τον Γιώργο Σιδέρη.

Ένα γκολ – ποίημα το οποίο δυστυχώς δεν υπάρχει σε εικόνα, παραμένει όμως το απόλυτο highlight της ένδοξης καριέρας του…

«Αν πρέπει να ξεχωρίσω ένα παιχνίδι, είναι αυτό στις Σέρρες. Δυστυχώς δεν υπάρχει ούτε ένα «καρέ» ζωντανής εικόνας κι αυτό με λυπεί αφάνταστα. Στενοκεφαλιές των Ελλήνων παραγόντων. Δεν ήταν μόνο το γκολ που πέτυχα, όλοι όσοι το είδαν λένε πως ήταν εκπληκτικό, αλλά η συνολική εικόνα μου στο γήπεδο μπροστά στα μάτια του πατέρα μου. Ξέρεις, ο μπαρμπά-Γιάννης δεν ήταν ποτέ λάτρης του ποδοσφαίρου. Δεν πήγαινε στο γήπεδο ακόμη και όταν αγωνιζόμουν. Όλο κι όλο με είδε να παίζω δύο φορές, σ’ εκείνο το ματς με τον Ολυμπιακό και στο αποχαιρετιστήριο παιχνίδι με την εθνική Σερβίας στην Τούμπα. Τότε, λοιπόν, τον είχε παρακινήσει να έρθει στις Σέρρες, ο Γιώργος Σιδέρης. Ήταν ο προστάτης μου τα δύο χρόνια, που ήμουν κάτω στον Πειραιά. Από τότε κρατήσαμε οικογενειακές σχέσεις με τον Γιώργο. Ήρθαν στο γήπεδο παρέα και με το που έβαλα το γκολ, παίρνει από το χέρι τον πατέρα μου και πάνε να φύγουν. "Κύριε Σιδέρη, που πηγαίνετε", του λένε από την κερκίδα, για να απαντήσει, "τι περιμένετε άλλο να δείτε, βγείτε έξω και πληρώστε εισιτήριο για το υπόλοιπο ματς”! Όταν μου περιέγραψαν την σκηνή, που εκτυλίχτηκε μπροστά στα μάτια του πατέρα μου, έβαλα τα κλάματα. Οφείλω ένα ευχαριστώ στον μεγάλο Γιώργο Σιδέρη, ήξερε και σεβόταν τους ανθρώπους και τις καταστάσεις».