Γιάννης Νικοπολίδης: «Και ο γιος του Μέσι να ήμουν, πρέπει να δείξω στο γήπεδο ότι είμαι ο καλύτερος»

• Το Georgetown, τα πάρτι και τα αρχαία ελληνικά
• Ο νέος Greek Freak και το draft
• Το MLS του Ανρί, του Πίρλο, του Μπέκαμ…
• Η Νέα Υόρκη, τα ελικόπτερα του Πλανητάρχη και η Ευρώπη
• Το 2004 και το βάρος του ονόματος

Ίδιο μπόι και σουλούπι, σχεδόν πανομοιότυπο παρουσιαστικό, παρόμοια ευγένεια κι ευθύτητα. Ο Γιάννης δεν είναι ο Αντώνης Νο. 2, όμως η αλήθεια είναι πως… είναι και λίγο! Ειδικά, όταν τους βλέπεις δίπλα δίπλα, όπως βρέθηκαν στα γραφεία του gazzetta, λίγες ώρες προτού ο… μικρός Νικοπολίδης αναχωρήσει για τη Νέα Υόρκη, όπου θα συμμετάσχει στην pre-season των New York Red Bulls, της ομάδας που τον επέλεξε στο Νο. 71 του φετινού draft του MLS. Προτού όμως κυνηγήσει το όνειρό του στο Μεγάλο Μήλο, μας μίλησε για το πώς έφτασε εκεί, για τα ελικόπτερα του Πλάνητάρχη και το παρατσούκλι του που… κάτι μας θυμίζει!

Το Georgetown, τα πάρτι και τα αρχαία ελληνικά

Να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο Γιάννης Νικοπολίδης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 8 Δεκεμβρίου του 2000. Από μικρός εντάχθηκε στις ακαδημίες του Ολυμπιακού, όπου αγωνιζόταν (στην ίδια θέση) και ο πατέρας του, ο Αντώνης Νικοπολίδης, Πρωταθλητής Ευρώπης με την Εθνική Ελλάδας το 2004. Έχοντας συμμετοχές σε όλα τα κλιμάκια της Εθνικής, αλλά και τις μικρές ομάδες του Ολυμπιακού με τις οποίες κατέκτησε και το Πρωτάθλημα Εφήβων τη σεζόν 2016-17, το 2018 παρουσιάστηκε στον Γιάννη μια ευκαιρία και δεν την άφησε να περάσει…

- Ο πατέρας σου έγραψε ιστορία με το Νο. 71 στην πλάτη, γεννήθηκε το 1971, εσύ επιλέχθηκες στο Νο. 71 του draft. Υπάρχει κάποια άλλη οικογενειακή σύνδεση με αυτό το νούμερο που θα πρέπει να ξέρουμε;

- Δεν ξέρω, μας κυνηγάει απ’ ό,τι φαίνεται. Έχουμε έναν αριθμό ως οικογένεια που μας ακολουθεί και τον ακολουθούμε κι έτσι πορευόμαστε…

- Εσύ ξεκίνησες από τις ακαδημίες του Ολυμπιακού και μέσω των εκπαιδευτηρίων Ζηρίδη βρέθηκες στο Georgetown. Ήταν πάντα το σχέδιο να πας στις ΗΠΑ για σπουδές ή ήταν κάτι που προέκυψε; Σε ρωτάω γιατί είχες υπογράψει κι ένα συμβόλαιο με τον Ολυμπιακό.

- Ναι, περίπου. Ήμουν πολλά χρόνια στον Ολυμπιακό και κάποια στιγμή έπρεπε να πάρουμε μια απόφαση για το μέλλον μου: σχολείο και σπουδές ή αθλητισμός; Εγώ είχα πάντα τρέλα με τον αθλητισμό, δεν υπήρχε περίπτωση να τον αφήσω. Όταν ήρθε εκείνη η στιγμή, οι γονείς μου, μου είπαν ότι υπάρχει ένας άνθρωπος, ο Άρης Ζαφειράτος, ο οποίος στέλνει πολλά παιδιά στις ΗΠΑ για σπουδές και παράλληλα συνεχίζουν να ασχολούνται με τον αθλητισμό. Όχι μόνο απ’ το ποδόσφαιρο, αλλά και από άλλα αθλήματα. Μέσω αυτού έγιναν κάποιες επαφές, βρέθηκε το Georgetown που αποδείχθηκε εν τέλει και η καλύτερη επιλογή. Δεν θα την άλλαζα με τίποτα.

- Ήταν κάτι που προέκυψε δηλαδή, αλλά βόλεψε…

- Ναι! Αν με ρώταγες στα 16-17 μου «θα πήγαινες στις ΗΠΑ να σπουδάσεις και να παίζεις ταυτόχρονα ποδόσφαιρο;», θα σου έλεγα ότι «δεν υπάρχει καμία περίπτωση, εγώ είμαι στον Ολυμπιακό». Εκεί ήταν το μυαλό μου, όμως μέσα σε 2-3 μήνες όλα μπορούν να αλλάξουν.

Loving all of our #ProHoyas! Congrats to Giannis Nikopolidis for being selected by the @NewYorkRedBulls in the @MLS #SuperDraft!#HOYASAXA #befutbol pic.twitter.com/NYB3W7faHq

— Georgetown Men’s Soccer (@GUHoyasMSoccer) January 11, 2022

- Πώς ήταν η ζωή στο Georgetown;

- Η πρώτη χρονιά ήταν λίγο περίεργη, γιατί εκτός του ότι έπρεπε να προσαρμοστώ στις αλλαγές νοοτροπίας, γλώσσας, παρέας κλπ, είχα και πολλά πέρα-δώθε για τους αγώνες της Εθνικής. Δεν μπήκα ποτέ στο κλίμα και σε έναν ρυθμό την πρώτη χρονιά. Μια στιγμή ήμουν εκεί, την άλλη ήμουν εδώ, ένιωθα ότι βρισκόμουν σε μια ενδιάμεση κατάσταση. Από τον δεύτερο χρόνο όμως, που καθιερώθηκα και στο πανεπιστήμιο και με τις φιλίες που έκανα εκεί, όλα ήταν πιο εύκολα. Τα τρία τελευταία χρόνια κύλησαν πολύ ομαλά και ήταν μια εξαιρετική εμπειρία.

- Έτσι όπως είναι το σύστημα στις ΗΠΑ, συνδυάζονται οι σπουδές σ’ αυτό το επίπεδο με τον αθλητισμό;

- Σίγουρα! Όποιος θέλει, βρίσκει χρόνο. Μπορείς και να σπουδάσεις και να συνεχίσεις με τον αθλητισμό. Ακόμα και τώρα, ακόμα κι αν είσαι επαγγελματίας αθλητής, αν εξαιρέσεις τα ταξίδια που σου τρώνε πολύ χρόνο, υπάρχουν ευκαιρίες και τρόποι να βγάλεις μία σχολή, να πάρεις ένα πτυχίο, να μάθεις μία ακόμη τέχνη. Εννοείται πως πρέπει να είσαι 24 ώρες το 24ωρο σωματικά και ψυχολογικά έτοιμος για να αγωνιστείς, όμως μπορείς να αφιερώσεις μία-δύο ώρες και σε κάτι άλλο, έστω για να ξεχαστείς. Εμένα μου έκανε πάρα πολύ καλό.

- Το πτυχίο σου το πήρες;

- Ναι!

- Τι σπούδασες;

- Κλασικές επιστήμες, φιλολογία.

- Ενδιαφέρον…

- Ναι! Αρχαία ελληνικά, Ρώμη…

- Είναι κάτι που επέλεξες επειδή σε ιντρίγκαρε; Θα ήθελες κάποια στιγμή να ασχοληθείς πιο σοβαρά με αυτό το αντικείμενο;

- Πάντα μου άρεσε η ιστορία. Είχα μια έφεση, θυμόμουν γεγονότα όταν τα διάβαζα, μου άρεσε κι ένιωθα ότι είχα μια κλίση.

- Όλα αυτά τα καφριλίκια που βλέπουμε στις ταινίες να συμβαίνουν στα αμερικάνικα πανεπιστήμια με τα πάρτι και τις αδερφότητες συμβαίνουν όντως ή είναι απλά υπερβολές των ταινιών;

- Κι εγώ έτσι νόμιζα! Ότι θα πάω εκεί και θα είναι όπως στις ταινίες που έβλεπα, θα κάνουμε πάρτι όλη την ώρα! Εν μέρει, είναι αλήθεια! Υπάρχουν και πάρτι που είναι, όπως τα βλέπουμε στις ταινίες! Όταν όμως είσαι αθλητής, δεν μπορείς να είσαι όλη μέρα έξω. Αν θες, μπορείς να παρτάρεις σχεδόν κάθε μέρα, από την Τετάρτη μέχρι και το Σάββατο! Όταν είσαι αθλητής, δεν μπορείς να το κάνεις αυτό. Άντε να βγεις μια μέρα για να χαλαρώσεις, αλλά πάντα με μέτρο, γιατί μπορεί την επόμενη να έχεις προπόνηση ή αποθεραπεία το πρωί. Πάντα πρέπει να είσαι σωστός γιατί εκτός όλων των άλλων, εκπροσωπείς ως αθλητής το πανεπιστήμιο και την ομάδα σου.

Ο νέος Greek Freak και το draft

Και ο Γιάννης Νικοπολίδης εκπροσώπησε με το παραπάνω την ομάδα και το πανεπιστήμιό του. Προσέξτε διακρίσεις: καλύτερος τερματοφύλακας της NCAA Division 1 για τη σεζόν 2020-21, μέλος της καλύτερης ομάδας των πρωτοετών της Big East, τερματοφύλακας της εβδομάδας στη Big East, τερματοφύλακας της χρονιάς στην Big East. Και το κερασάκι στην τούρτα φυσικά ήταν η κατάκτηση του πρωταθλήματος του NCAA το 2019!

Αυτές οι διακρίσεις δεν έφεραν τον Γιάννη στον πρώτο γύρο του draft όπως περίμενε και ο ίδιος, του κόλλησαν όμως ένα… γνώριμο παρατσούκλι! Έλληνας στις ΗΠΑ, τον λένε κι αυτόν Γιάννη, πάει μόνο του. Σε τέτοιο βαθμό, που οι Red Bulls έφτασαν στο σημείο να τον ανακοινώσουν ως τον δικό τους… Greek Freak!

- Φαντάζομαι, ότι μετά από τόσα χρόνια στις ΗΠΑ, έχεις μάθει ποιος είναι ο Tom Brady.

- Ναι, φυσικά.

- Λογικά θα έχεις ακούσει και ότι είχε επιλέγει στο Νο. 199 του δικού του draft και μετέπειτα εξελίχθηκε στον κορυφαίο στην ιστορία της NFL. Στο λέω αυτό, γιατί εσύ επιλέχθηκε στο Νο. 71 του draft, δεν επιλέχθηκες στον πρώτο γύρο. Σε στεναχώρησε αυτό; Περίμενες, ότι θα ήσουν στον πρώτο γύρο; Ή σε ενδιέφερε απλά να μπεις στο draft ώστε να αποδείξεις την αξία σου στην συνέχεια;

- Απ’ την μία πλευρά, το σημαντικό είναι να μπεις. Γιατί αν δεν σε επιλέξουν, είσαι εκτός και πρέπει να μπεις στην διαδικασία να ψάξεις να δεις τι θα κάνεις με το μέλλον σου. Εγώ είχα την τύχη να με επιλέξει μια ομάδα, που απ’ όσο έχω μιλήσει μαζί τους, φαίνονται να είναι πάρα πολύ οργανωμένοι. Δεν σου κρύβω, ότι περίμενα να είμαι στον πρώτο γύρο. Υπάρχουν πολλά όμως που παίζουν ρόλο, είναι και οι θέσεις ξένων…

- Δύο ευρωπαίοι ήταν όλοι κι όλοι στον πρώτο γύρο (σ.σ. κι άλλοι επτά μη ευρωπαίοι στους 28 που επιλέχθηκαν στον πρώτο γύρο).

- Ναι, και οι δύο έπαιζαν μέσα, δεν ήταν τερματοφύλακες, που κι αυτό παίζει τον ρόλο του. Δεν θέλω όμως να κρύβομαι και να ψάχνω δικαιολογίες. Περίμενα να είμαι πιο ψηλά, το σημαντικό όμως είναι τι θα κάνεις στην καριέρα σου, όχι σε τι θέση θα επιλεχθείς στο draft.

Our own Greek Freak! 🇬🇷

We've selected Giannis Nikopolidis out of @GUHoyasMSoccer with the No. 71 pick!

Welcome, Giannis! #SuperDraft | #RBNY pic.twitter.com/cw15hdt8nh

— New York Red Bulls (@NewYorkRedBulls) January 11, 2022

- Νιώθεις Greek Freak;

- (Γελάει) Μου το λένε πολλοί. Επειδή με λένε Γιάννη, με κοροϊδεύανε συνεχώς στην ομάδα. Με φώναζαν Greek Freak ή Αντετοκούνμπο όλη την ώρα. Αυτά που έχει κάνει ο Γιάννης είναι απίστευτα, άπιαστα. Τα μισά να κάνω στην καριέρα μου, εγώ θα είμαι ευχαριστημένος.

- Τον είδες καθόλου;

- Ναι, είχα πάει σε ένα παιχνίδι κόντρα στους Wizards την πρώτη χρονιά μου στο Georgetown. Είχε βάλει 35 πόντους, κάπου εκεί. Μια απλή βραδιά του Γιάννη…

Το MLS του Ανρί, του Πίρλο, του Μπέκαμ…

Στο μυαλό των ευρωπαίων ποδοσφαιρόφιλων, το MLS είναι κάτι αντίστοιχο της Κίνας και της Σαουδικής Αραβίας. Ένα… χρυσορυχείο, δηλαδή, στο οποίο πάνε τα μεγάλα ονόματα για το τελευταίο μεγάλο συμβόλαιό τους. Είναι όμως έτσι; Ή μήπως το επίπεδο του πρωταθλήματος είναι υψηλότερο, απ΄ όσο υπολογίζουμε…

- Το MLS δεν είναι πολύ γνωστό στο ελληνικό κοινό, μην σου πω και στο ευρωπαϊκό κοινό. Φαντάζομαι, ότι εσύ το έχεις παρακολουθήσει πολύ πιο στενά αυτά τα χρόνια. Μπορείς να μας πεις δυο λόγια για το επίπεδό του;

- Χωρίς να θέλω, ούτε να κακολογήσω από την μία, ούτε να χαϊδέψω αυτιά από την άλλη, ξέρουμε πώς είναι το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα. Εκτός από ίσως τις 3-4 κορυφαίες ομάδες, δεν νομίζω ότι οι υπόλοιπες θα ήταν ανταγωνιστικές στο MLS.

- Αυτές οι 3-4 θα ήταν δηλαδή ανταγωνιστικές;

- Ναι, θα ήταν. Δεν ξέρω, αν θα έφταναν μέχρι τέλους να πάρουν και το πρωτάθλημα, όμως έχουν εμπειρίες και από Ευρώπη και θα ήταν έστω ανταγωνιστικές. Η μεγάλη διαφορά είναι η οικονομική δύναμη. Το MLS είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο. Υπάρχουν αρκετοί παίκτες που μετακομίζουν στις ΗΠΑ γιατί βρίσκουν μια οικονομική άνεση, που δεν μπορούν να βρουν στην Ευρώπη, εκτός των Big-5 πρωταθλημάτων. Οι ομάδες του MLS έχουν την δυνατότητα να προσελκύσουν καλούς παίκτες, ειδικά λατινοαμερικανούς, αλλά και παίκτες, όπως π.χ. ο Ινσίνιε που πήγε τώρα, και είτε βρίσκονται προς την δύση της καριέρας τους είτε ψάχνουν αυξημένες οικονομικές απολαβές.

- Ο Ανρί π.χ. ήταν τέσσερα χρόνια στην ομάδα που σε επέλεξε, τους New York Red Bulls.

- Ναι, βέβαια! Όταν ήταν και ο Πίρλο, είχε κάνει προπόνηση μαζί με έναν από τους συμπαίκτες μου. Ένας άλλος συμπαίκτης μου, που επιλέχθηκε στο draft, ήταν στους Inter Miami και τον είδαμε ξαφνικά σε φωτογραφίες με τον Μπέκαμ και να παίζει με συμπαίκτες τον Ιγκουαΐν και τον Ματουιντί. Βρίσκονται δηλαδή στο MLS ο Ιγκουαΐν και ο Ματουιντί, δεν γίνεται να είναι χαμηλό το επίπεδο. Μακάρι κι εγώ να καταφέρω να παίξω!

Η Νέα Υόρκη, τα ελικόπτερα του Πλανητάρχη και η Ευρώπη

Από την Ουάσινγκτον που βρίσκεται το Georgetown, ο Γιάννης θα μετακομίσει στην Νέα Υόρκη, όπου σε πρώτη φάση θα υπογράψει το συμβόλαιό του με τους Red Bulls και στη συνέχεια θα πάρει μέρος στην pre-season της ομάδας. Όπως φαίνεται και από το όνομα της ομάδας, οι New York Red Bulls ανήκουν στην Red Bull, η οποία έχει επίσης υπό την ιδιοκτησία της ομάδες όπως η Ζάλτσμπουργκ στην Αυστρία και η Λειψία στη Γερμανία, με το δίκτυό της να εξαπλώνεται μέχρι και τη Βραζιλία με την Μπραγκαντίνο. Με λίγα λόγια, μία καλή σεζόν με τους Red Bulls, μπορεί να ανοίξει το δρόμο της επιστροφής στην Ευρώπη.

Μια επιστροφή που σίγουρα δεν θα γίνει φυσικά με… ελικόπτερο. Σαν κι αυτά του Πλανητάρχη. Που πετούσαν πάνω από το κεφάλι του Γιάννη, όταν έκανε προπόνηση!

- Νέα Υόρκη έχεις ξαναπάει;

- Ναι! Έχω πάει για παιχνίδια και είχαν μια φορά και οι γονείς μου και περάσαμε ένα Σαββατοκύριακο εκεί.

- Έχεις συνειδητοποιήσει, ότι μπορεί σε λίγο καιρό να μένεις μόνιμα στη Νέα Υόρκη, μία από τις μεγαλύτερες μητροπόλεις του πλανήτη; Για κάποιους ανθρώπους, μπορεί να ακούγεται τρομακτικό αυτό…

- Τέσσερα χρόνια βρίσκομαι στις ΗΠΑ, έχω προσαρμοστεί πλέον. Σκέψου, ότι ο Λευκός Οίκος ήταν 15 λεπτά μακριά από το Georgetown.

- Πέτυχες και κανέναν Πλανητάρχη στο δρόμο;

- Περίπου, ναι! Πρόσεξε τι γίνεται: ο Biden πετάει πάντα με τρία ελικόπτερα!

- Τι εννοείς;

- Όταν είναι να ταξιδέψει με ελικόπτερο, σηκώνονται πάντα τρία, για να μην ξέρει κανένας σε ποιο από τα τρία βρίσκεται! Κι έχει τύχει πολλές φορές να περνάνε και τα τρία πάνω από το γήπεδό μας, όταν κάναμε προπόνηση. Επίσης, τρώει πολλές φορές σε ένα εστιατόριο που βρίσκεται μέσα στο campus μας, γιατί εκεί δίπλα έχει μια εκκλησία που πηγαίνει σχεδόν κάθε Κυριακή. Κλείνουν βέβαια όλους τους γύρω δρόμους, όταν πλησιάζει, αλλά μπορείς να τον δεις από μακριά.

- Αν όλα πάνε καλά και μείνεις στους Red Bulls, η συγκεκριμένη ομάδα, λόγω ιδιοκτησίας, έχει στενές σχέσεις με ομάδες τις Ευρώπης. Προφανώς, δεν ξέρεις το μέλλον, όμως το σκεπτικό σου είναι «να πάω καλά εκεί, για να έρθω κάποια στιγμή στην Ευρώπη»;

- Ναι! Το όνειρό μου είναι να παίξω στις top ομάδες της Ευρώπης. Κάθε παίκτης αυτό ονειρεύεται.

- Να φανταστώ, ότι δεν σκέπτεσαι να επιστρέψεις στην Ελλάδα. Αν έχεις δηλαδή επιλογή να μείνεις στο εξωτερικό, θα μείνεις έξω;

- Ναι, έτσι είναι!

Το 2004 και το βάρος του ονόματος

Το 2004 ο Γιάννης ήταν μόλις τεσσάρων ετών. Δεν έχει λοιπόν αναμνήσεις από το έπος του πατέρα του στα γήπεδα της Πορτογαλίας. Ακόμα και σήμερα, βέβαια, δυσκολεύεται να αντιληφθεί τι πέτυχε η ομάδα του πατέρα του. Απ’ την άλλη, το ίδιο συμβαίνει και σε όσους τον συναντούν και καταλαβαίνουν ποιος είναι!

- Παιδικό είδωλο; Ο Αντώνης Νικοπολίδης ή όχι;

- Και ο μπαμπάς εννοείται! Πάντα έβλεπα τα παιχνίδια του, τον υποστήριζα, αλλά όχι μόνο αυτός. Μου αρέσει η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, οπότε θαύμαζα τον Φαν ντερ Σαρ, τον Ντε Χέα, μου άρεσε πολύ ο Κασίγιας. Αλλά είναι κι άλλοι. Αυτό που κάνει π.χ. ο Έντερσον με τα πόδια είναι αξιοθαύμαστο, δεν μπορεί να το κάνει κανένας άλλος.

- Έχουν περάσει 17 χρόνια από το 2004 και το Euro. Επειδή είσαι Έλληνας, είχες ακούσει ποτέ τίποτα από κάποιον συμπαίκτη σου ή κάποιον άνθρωπο του πανεπιστημίου σου γι’ αυτή την επιτυχία;

- Ναι, βέβαια! Όλοι βλέπουν το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο στις ΗΠΑ. Οι συμπαίκτες μου βέβαια ήταν μικροί τότε, όμως ξέρουν τι έγινε.

- Ότι ο πατέρας σου ήταν ο τερματοφύλακας εκείνης της ομάδας;

- Ναι, το ήξεραν! Και όσοι δεν το ήξεραν κι έβγαινε μέσα από την κουβέντα, έμεναν «παγωτό»!

- Τότε ήσουν πολύ μικρός, μόλις τεσσάρων ετών. Θυμάσαι το οτιδήποτε;

- Τίποτα!

- Θυμάσαι πότε αντιλήφθηκες το μέγεθος της επιτυχίας που έκαναν ο πατέρας σου και τα υπόλοιπα παιδιά το 2004;

- Ακόμα δεν το έχω αντιληφθεί! Αλήθεια σου λέω! Θυμάμαι να παίζω προκριματικά Ευρωπαϊκού με τις μικρές Εθνικές και να αντιμετωπίζουμε ομάδες, όπως η Γερμανία, η Ισπανία και να δυσκολευόμαστε τόσο πολύ κι αυτοί όχι μόνο πήγαν στην τελική φάση για να πάρουν μία νίκη, αλλά το κατέκτησαν! Δεν υπάρχει αυτό που έκαναν!

- Έχεις ακούσει καμία ιστορία από τότε, που ίσως να μην ξέρει ο κόσμος;

- Έχουν περάσει τόσα χρόνια από τότε, που τα περισσότερα έχουν αναφερθεί. Δεν μου έρχεται κάτι… spicy τώρα!

- Το όνομα στη φανέλα είναι βάρος για σένα ή όχι;

- Τόσα χρόνια παίζω με αυτό το βάρος, αν μπορείς να το πεις βάρος. Το συνηθίζεις μετά από λίγο, είναι σαν να μην υπάρχει. Σκέψου το, σαν να κουβαλάς ένα πεντάκιλο. Αν το κουβαλάς όλη σου τη ζωή, για σένα δεν αλλάζει κάτι. Έτσι κι αλλιώς, όταν παίζω η νοοτροπία μου είναι να αποδεικνύω ότι είμαι ο καλύτερος. Δεν έχει σημασία αν είσαι ο γιος του Μέσι ή του Νικοπολίδη. Αν μπαίνεις κάθε μέρα στο γήπεδο για να είσαι ο καλύτερος…

Cover photo: Χρήστος Ζωΐδης
Φωτογραφίες: Δώρα Δημητρίου, Χρήστος Λώλος