Μιρτσέα Λουτσέσκου: «Η ψυχή μου είναι στο Κίεβο»

Ο φόβος και ο κίνδυνος του πολέμου για τον Μιρτσέα Λουτσέσκου πέρασαν, καθώς ο Ρουμάνος τεχνικός επέστρεψε στη χώρα του όπως και οι περισσότεροι ξένοι ποδοσφαιριστές της Ντιναμό Κιέβου. Ωστόσο, η αγωνία για τους ανθρώπους που έμειναν πίσω και την κατάσταση στη δεύτερη πατρίδα του, την Ουκρανία, παραμένει.

Ο 77χρονος πατέρας του Ραζβάν Λουτσέσκου, κάτοικος Ουκρανίας συνολικά για 14 χρόνια με Σαχτάρ Ντόνετσκ και Ντιναμό, μίλησε σε ρουμανικό ΜΜΕ για τη διαδικασία της επιστροφής και εξέφρασε τη συμπόνοια του για τους ανθρώπους που άφησε πίσω, τονίζοντας πως όσο κι αν ανυπομονεί να γυρίσει στο Κίεβο και να συνεχίσει τη δουλειά του με την ομάδα του, θεωρεί αμφίβολο ότι κάτι τέτοιο θα συμβεί:

«Η σύζυγός μου και μέλη της οικογένειάς μου είδαν τις εικόνες στην τηλεόραση και μου ζήτησαν για μέρες να επιστρέψω στη Ρουμανία. Το έκανα μόνο αφού μίλησα με τον πρόεδρο και τους παίκτες. Είμαι σε επαφή μαζί τους, έπρεπε να βρω έναν τρόπο να τους απομακρύνω από το Κίεβο. Ειδικά παίκτες που ήταν με τις οικογένειές τους. Κάποιοι από αυτούς έχουν πολλά παιδιά.

Δεν υπήρχε τηλεόραση στη βάση της Ντιναμό. Η ουκρανική τηλεόραση δεν ήθελε να αποσπάσει την προσοχή του πληθυσμού και δεν έδειχνε εικόνες του πολέμου. Μάθαινα πληροφορίες από συγγενείς μου στη Ρουμανία και από πολλούς φίλους μου από όλον τον κόσμο, ακόμη κι από τη Μπρέσια.

Οι Ουκρανοί είναι υπερήφανοι άνθρωποι, προσκολλημένοι στη γη τους. Εγγυώμαι ότι θα παλέψουν και θα επιβιώσουν για μεγάλο διάστημα. Οι άνθρωποι στη Ρωσία είναι κατά του πολέμου. Είδα φωτογραφίες από τις διαδηλώσεις στην Αγία Πετρούπολη και τη Μόσχα. Ο πρόεδρος Πούτιν άρχισε τον πόλεμο, όχι οι Ρώσοι πολίτες. Δεν βλέπω την ώρα να επιστρέψω στο Κίεβο για να ολοκληρώσω το συμβόλαιό μου με την Ντιναμό, ακόμα κι αν το βρίσκω δύσκολο να συμβεί.

Μη μου λέτε, όμως, να ζήσω μια κανονική ζωή στη Ρουμανία. Είναι μεγάλο λάθος. Η ψυχή μου και η καρδιά μου είναι στο Κίεβο. Στέκομαι στο πλευρό των παικτών και όλων όσων βρίσκονται εκεί. Είμαι τυχερός που επέστρεψα στη Ρουμανία, αλλά είμαι μαζί με τους ανθρώπους που έμειναν πίσω»