Πόλεμος στην Ουκρανία: Συγκλονίζει το οδοιπορικό Βραζιλιάνου ποδοσφαιριστή

Η προειδοποίηση δεν άφησε κανένα περιθώριο αμφιβολίας. «Πρέπει να φύγετε σήμερα», ήταν το μήνυμα της Ρουχ Λβιβ στους ξένους παίκτες της την προηγούμενη Πέμπτη. «Οχι αύριο. Ή μεθαύριο. Μέχρι τότε, μπορεί να είναι πολύ αργά».

Το μήνυμα της ομάδας αιφνιδίασε τον έμπειρο Βραζιλιάνο μέσο, Τάλες Μπρένερ. Παρά τα άδεια ράφια και τον ασυνήθιστο αριθμό αυτοκινήτων στο δρόμο, σκέφτηκε ότι δεν υπήρχε λόγος ανησυχίας. Πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας; «Όχι, όλα είναι μ@@&%#$ των Media», είπαν οι υπεύθυνοι της ομάδας στον Μπρένερ.

Στη συνέχεια, όμως, η προπόνηση ακυρώθηκε, οι ξένοι παίκτες κλήθηκαν να φύγουν και οι σειρήνες αεροπορικής επιδρομής ήχησαν στο Λβιβ για πρώτη φορά μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η γραφική πόλη στη δυτική Ουκρανία, κάποτε ήταν τουριστικό σημείο, ήταν πλέον ένα μέρος που προετοιμαζόταν για πόλεμο, με όλους τους κατοίκους να καλούνται να αναζητήσουν υπόγεια καταφύγια.

Εκείνο το βράδυ, ο Μπρένερ και δύο άλλοι συμπαίκτες του μπήκαν σε ένα βαν και κατευθύνθηκαν κατευθείαν στα πολωνικά σύνορα. Υποτίθεται ότι ήταν μια εύκολη βόλτα. Όχι δεν ήταν… «Τα σύνορα ήταν περίπου 80 χιλιόμετρα (50 μίλια) μακριά, οπότε σκεφτήκαμε ότι θα μας έπαιρνε μιάμιση ώρα για να το φτάσουμε. Δεν θα μπορούσαμε να είμαστε πιο αφελείς», τόνισε ο Μπρένερ στην Telegraph. «Φύγαμε από το Lviv γύρω στις 9 το βράδυ και φτάσαμε στα σύνορα στις 11 το πρωί της επόμενης ημέρας.

Η κίνηση ήταν τόσο έντονη που έπρεπε να καλύψουμε τα τελευταία 20 χιλιόμετρα με τα πόδια. Ήταν κόλαση γιατί ένας από εμάς, ο Αργεντινός συμπαίκτης μου, Φαμπρίτσιο Αλβαρένγκα είχε πρόβλημα στο γόνατο και ήταν με πατερίτσες. Και πάνω από αυτό, είχε μαζί του και το κοριτσάκι του. Ήταν μια τρομακτική εμπειρία» τονίζει.

Ο 23χρονος μέσος και οι φίλοι του έφτασαν στα σύνορα, αλλά σύντομα διαπίστωσαν ότι η διέλευση στην Πολωνία θα ήταν ουσιαστικά αδύνατη. Για τέσσερις μέρες προσπαθούσαν να φτάσουν στην άλλη πλευρά, έχοντας μόλις κοιμηθεί στο κρύο. Πεινασμένοι, κουρασμένοι και ανάμεσα σε δεκάδες χιλιάδες άλλους ανθρώπους, τα σύνορα ήταν το «χειρότερο μέρος στη γη», λέει ο Μπρένερ.

«Οι Ουκρανοί αξιωματικοί έλεγαν συνεχώς ότι μόνο γυναίκες και παιδιά θα επιτρέπονταν στην Πολωνία. Ανεξάρτητα από το πόσο προσπαθούσες να εξηγήσεις την κατάσταση, αυτοί , σου φώναζαν μόνο. Αυτό ήταν το χειρότερο μέρος στη κόσμο», θυμάται. «Εκτός από ένα γεύμα με κοτόπουλο και πατάτες, είχαμε περάσει τόσο πολύ χωρίς κατάλληλο φαγητό. Μετά από αυτό, είπαμε, «Δεν αντέχουμε άλλο, ας επιστρέψουμε στο σπίτι στο Λβιβ. Ημασταν τόσο απελπισμένοι». Οι στιγμές που έζησε δεν περιγράφονται εύκολα, ο Μπρένερ λυγίζει…

«Κλείσαμε ακόμη και ταξί για να μας συναντήσει σε ένα βενζινάδικο, αλλά δεν εμφανίστηκε ποτέ. Πιστέψαμε ότι δε θα βγούμε ποτέ από αυτόν τον εφιάλτη. Τότε, εντοπίσαμε ένα αυτοκίνητο με σημαία Βραζιλίας. Ήταν η Κλάρα, ο άγγελός μας. Δεν είχαμε ιδέα, αλλά ήταν εκεί και μας αναζητούσε. Είναι μέρος μιας ομάδας Βραζιλιάνων από γειτονικές χώρες που ονομάζονται «Frente BrazUcra» που σώζουν άλλους Βραζιλιάνους από την Ουκρανία. Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και προσπαθήσαμε πρώτα να φύγουμε μέσω της Σλοβακίας, αλλά και τα σύνορα εκεί ήταν ασφυκτικά γεμάτα. Στη συνέχεια οδηγήσαμε προς την Ουγγαρία και τα πράγματα φαινόνταν πολύ καλύτερα. Παρόλο που έπρεπε να περιμένουμε 15 ώρες, τελικά καταφέραμε να περάσουμε τη Δευτέρα».

Από τους 30 Βραζιλιάνους που αγωνίζονται στην Premier League της Ουκρανίας, η συντριπτική πλειοψηφία έχει πλέον… δραπετεύσει. Ο Μπρένερ, ο οποίος ξεκίνησε την καριέρα του στη Φλουμινένσε, βρίσκεται τώρα στη Βουδαπέστη και δεν είναι ακόμα σίγουρος για το τι θα κάνει στη συνέχεια. «Αρχικά, το σχέδιο ήταν να φτάσουμε στην Πολωνία και να προπονηθούμε σε μια τοπική ομάδα μέχρι να τελειώσει ο πόλεμος. Αυτό φαίνεται πλέον απίθανο, καθώς η Ουκρανία αντιμετωπίζει έναν παρατεταμένο πόλεμο με τον Βλαντιμίρ Πούτιν να δείχνει ελάχιστα σημάδια υποχώρησης.

«Είμαστε πλέον ασφαλείς και μπορούμε μόνο να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας, αλλά μετά από όλα όσα περάσαμε, εξακολουθώ να αισθάνομαι άσχημα. Τελικά, πώς μπορείς να είσαι χαρούμενος όταν σκέφτεσαι όλους τους ανθρώπους που είναι ακόμα στην Ουκρανία, τους φίλους μας στην ομάδα και άλλους ξένους; Είναι όλα τόσο σκληρά», καταλήγει ο παίκτης της Ρουχ Λβιβ.