Άνθρωπος, το χειρότερο ζώο στον πλανήτη

Ο σκύλος, το λιοντάρι, ο καρχαρίας, μπορεί να σκοτώσει για να τραφεί, γιατί νιώθει ότι απειλείται ή για να επιβληθεί ενός αντίζηλου, στο πλαίσιο του σκληρού νόμου της ζούγκλας. Ο άνθρωπος μπορεί να σκοτώσει για χρωστούμενα ενοίκια, για το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο που έχει ο γείτονας, γιατί ο απέναντι «τολμάει» να υποστηρίζει άλλη ομάδα. Μπορεί να σκοτώσει γιατί απλά έτσι του την… βίδωσε. Απλά για την πλάκα του.

Ο άνθρωπος είναι το πιο νοήμων ζώο στον πλανήτη και, εξαιτίας αυτού, και το χειρότερο. Με πολύ μεγάλη διαφορά από το δεύτερο. Τα ζώα μάχονται και σκοτώνουν για να επιβιώσουν, διαχρονικά οι άνθρωποι το κάνουν αυτό για τους τελείως λάθος λόγους.

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν έχει ξεκαθαρίσει ο τραγικός (όπως και να’ χει) απολογισμός από τα απίστευτα (αλήθεια, υπάρχει κάτι απίστευτο πλέον με την ανθρώπινη βλακεία;) επεισόδια που έλαβαν χώρα στην διάρκεια του αγώνα Κερέταρο - Άτλας για το πρωτάθλημα του Μεξικό.

Η επίσημη πληροφόρηση κάνει λόγο για 22 τραυματίες, δύο εκ των οποίων σε σοβαρή κατάσταση. Υπάρχουν, όμως, ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες που κάνουν λόγο ακόμα και για 17 (!) νεκρούς. Ειλικρινά, δεν γνωρίζω και δεν με νοιάζει.

Εύχομαι, βεβαίως, να μην χάσει ουδείς την ζωή του. Η αδιαφορία, η απέχθεια, η αήδια είναι για όσα τέρατα βρήκαν ευκαιρία να μετατρέψουν ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι, μια υποτίθεται γιορτή του αθλητισμού, σε ένα μακελειό, σε μια σφαγή.

Τα βίντεο που δυστυχώς έχουν γίνει viral και κατακλύζουν το Διαδίκτυο, δείχνουν ανθρώπους να κείτονται λιπόθυμοι στο έδαφος και άλλους από πάνω να τους χτυπούν με ζώνες, με λοστούς, με οτιδήποτε έχουν στα χέρια τους ή βρίσκουν πεταμένο κάτω.

Αναρωτιέμαι: Πόσο μίσος κρύβουν μέσα τους αυτά τα ανθρωπόμορφα κτήνη; Πόσο καταπιεσμένος, πόσο δυστυχισμένος, πόσο καμμένος είσαι για να φτάσεις σε αυτό το έσχατο σημείο;

Να χτυπάς μέχρι θανάτου (ελπίζω πως όχι, αλλά πολύ φοβάμαι ότι δεν θα αποφευχθεί το μοιραίο) έναν συνάνθρωπό σου, απλά και μόνο επειδή υποστηρίζει μια άλλη ομάδα από αυτή που εσύ αγαπάς; Αλήθεια, έχεις αγάπη μέσα σου; Ξέρεις τι σημαίνει αυτή η λέξη;

Σήμερα (06/03) συμπληρώθηκαν σαράντα ημέρες από την δολοφονία του Άλκη Καμπανού. Ενός 19χρονου παιδιού που, υπό κανονικές συνθήκες, θα είχε μια ολόκληρη ζωή μπροστά του, αλλά πλήρωσε με αυτή, με το πολυτιμότερο αγαθό δηλαδή, το γεγονός ότι βρέθηκε στο λάθος μέρος την λάθος στιγμή.

Οι χαροκαμένοι γονείς του ζητούν να αποδοθεί δικαιοσύνη και η σύλληψη δώδεκα υπόπτων δείχνει ότι αυτό θα γίνει. Ο Άλκης, όμως, δεν θα γυρίσει πια. Όπως δεν θα γυρίσουν όσοι, το απεύχομαι βεβαίως, λυγίσουν από τα τραύματά τους στον πόλεμο (χωρίς εισαγωγικά) στο περιθώριο του αγώνα Κερέταρο - Άτλας.

Όσοι αφήνουν την τελευταία τους πνοή στο Κίεβο, στη Μαριούπολη, στο Χάρκοβο, υπερασπιζόμενοι την πατρίδα τους ή πολεμώντας για τα συμφέροντα μιας άλλης, βαφτισμένοι ως κατακτητές.

Ο πλανήτης Γη, βάσει σχετικών μελετών, υπάρχει εδώ και 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Και, με τα πάνω και τα κάτω του, ήταν ένας ευτυχισμένος πλανήτης για πάνω από τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια. Πότε άρχισε πραγματικά να υποφέρει; Πριν από 200 χιλιάδες χρόνια, όταν και τοποθετείται χρονικά η πρώτη εμφάνιση ανθρώπων με σύγχρονη ανατομία.

Δεν ξέρω αν υπάρχει η μετενσάρκωση, όπως διδάσκουν ο Βουδισμός και ο Ινδουισμός. Αν υπάρχει, όμως, προσεύχομαι για να επιστρέψω στην επόμενη ζωή μου ως σκύλος, ως λιοντάρι ή ως καρχαρίας.

Να μάχομαι και, κατ’ ανάγκη, να σκοτώνω, για να τραφώ, να επιβιώσω ή να επιβληθώ ενός αντίζηλου, γιατί έτσι επιτάσσει ο νόμος της ζούγκλας. Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν θέλω να επιστρέψω ως άνθρωπος. Αυτός που σκοτώνει για χρωστούμενα ενοίκια, για γεωπολιτικά συμφέροντα, για ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι ή, απλώς, έτσι για την πλάκα μου. Όχι, σε καμία περίπτωση.

Υ.Γ.: Όταν ο Στέφαν Γέλοβατς έφυγε τόσο πρόωρα και άδικα από την ζωή, είχα γράψει ένα blog με τίτλο «Αγαπάτε, γιατί χανόμαστε». Φρονώ πως είναι πολύ αργά για το ανθρώπινο γένος, αλλά ενδεχομένως όχι για τον καθένα μας ξεχωριστά. Γι’ αυτό, το επαναλαμβάνω: Αγαπάτε, γιατί χανόμαστε…