O Θανάσης Μπέλλος στο Gazzetta: «Όλη η ζωή μου κόκκινη και μπλε»

• Η φιλία με τον Νόνι Λίμα και οι φιλανθρωπικοί αγώνες
• Η εμπειρία στο Survivor
• Το «καρφί» για τους πανηγυρισμούς του Σοϊλέδη και η «κουμπαριά» με τον Σάββα

«Τη ζωή μου έχεις βάψει όλη κόκκινη και μπλε» αναφέρει ένα από τα πιο γνωστά συνθήματα των φίλων του Πανιωνίου. Το ακούς στους αγώνες της ομάδας, το διαβάζεις σε τοίχους στα στενά της Νέας Σμύρνης. Για τον Θανάση Μπέλλο, τον παλαίμαχο ποδοσφαιριστή που το ευρύ κοινό γνώρισε πρόσφατα μέσω Survivor, το σύνθημα αυτό αντιπροσωπεύει σε απόλυτο βαθμό την πορεία του. Από τα γήπεδα των τοπικών κατηγοριών και το μεγάλο όνειρο του «Αιώνιου», ως το δημοφιλέστερο reality της ελληνικής TV, πάντοτε τα δύο αυτά χρώματα έπαιζαν καθοριστικό ρόλο. Άλλοτε στο σορτσάκι και τη φανέλα, άλλοτε στη μπαντάνα στο κεφάλι. Πότε ως συμπαίκτης, πότε ως αντίπαλος, για έναν Survivor της πραγματικής ζωής.

Έφυγε νωρίς από το παιχνίδι λόγω προσωπικών προβλημάτων, παρότι ήταν μακράν πρώτος σε νίκες και στατιστικά. Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει κανείς που να «ματσάρει» το δικό του 80% ποσοστό. Ο κόσμος τον θέλει πίσω. Η παραγωγή διστάζει, αλλά βλέπουμε σχεδόν κάθε εβδομάδα νέους παίκτες να μπαίνουν στο παιχνίδι, Άλλωστε κι ο τελευταίος νικητής του reality, ο Σάκης Κατσούλης, σε αντίστοιχο διάστημα είχε κάνει την είσοδό του, περίπου ένα τρίμηνο πριν από το φινάλε. Γιατί όχι κι ο Μπέλλος;

Συναντηθήκαμε στην... πανίσχυρη έδρα του. Γιατί Μπέλλος ίσον Γλυφάδα! Όχι όμως σαν κάποιος επιχειρηματίας που έβγαλε χρήματα και αποφάσισε να ζήσει στη χλιδή των νότιων προαστίων. Ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής είναι γέννημα θρέμμα Τερψιθέας, παιδί της γειτονιάς πολύ πριν γίνει trendy.

- Έχεις ζήσει, δηλαδή, όλη την Ιστορία της Γλυφάδας από πρώτο χέρι.

Όλη κυριολεκτικά. Σε αυτό το κτήριο, εδώ που καθόμαστε (σ.σ. Baron) ήταν το ωδείο της Γλυφάδας και η μητέρα μου ήταν καθαρίστρια. Εγώ ήμουν 7-8 ετών και με άφηνε στα 500 μέτρα από εδώ σε ένα καθαριστήριο, δούλευα και εγώ για να βοηθήσω την οικογένεια, για το μεροκάματο. Έχω κάνει πάρα πολλές δουλειές. Στα17 δούλευα στο Queen Burger το θυμάσαι αυτό το μαγαζί; Πριν από αυτό στο σουβλατζίδικο, τον θρυλικό «Αίνο». Έχω βιώσει όλη την ιστορία και την καλύτερη εποχή που έχει περάσει εδώ στη Γλυφάδα με τα «Αστέρια» με όλα τα κλαμπ που είχαν ανοίξει τότε στα 80s και τα 90s ντίσκο Angela, Trafalgar, Astarti, Mercedes.

- Το ποδόσφαιρο πώς μπαίνει στη ζωή σου;

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό που παίζαμε στις αλάνες της Τερψιθέας. Μετά πήγα στην τοπική ομάδα και περίπου το 1986, 1987 έβαλα σε μία χρονιά 40 γκολ. Από τότε άρχισαν με ζητάνε ομάδες. Υπήρξε και πρόταση από Α΄ εθνική από τον Εθνικό, ο πρόεδρος ο Μάκης Ζουμπουλίδης με παρακαλούσε τότε, άμα έρθει εδώ θα στα πει κι ο ίδιος. Τέλος πάντων, επέλεξα την Ηλιούπολη γιατί είχα δώσει το λόγο μου. Και εκεί ήμουν πρώτος σκόρερ σε μία πολύ ισχυρή ομάδα που είχαν δημιουργηθεί με παίκτες όπως ο Πίσσας, ο Δωματιώτης, ο Τούλης, ο Κοσμάς.

- Και από εκεί σε είδε ο Πανιώνιος;

Όχι, μεσολάβησε μία παρένθεση στα Σούρμενα και το 1991 υπέγραψα πενταετές συμβόλαιο στον Πανιώνιο. Από τότε ξεκίνησε μία σχέση ζωής. Βρέθηκα σε μία ομάδα με συμπαίκτες το Θωμά Μαύρο, τον Πάντιτς με τον οποίο γίναμε αμέσως κολλητοί, τον Μιρτσέκη, τον Λαγωνικάκη, τον Κοπιτσή, τον Καραβίδα. Σπουδαίοι ποδοσφαιριστές με τεράστια καριέρα. Έμεινα μόνο ένα χρόνο γιατί δεν είχα υπομονή. Δεν άντεχα την ιεραρχία. Παρότι ο προπονητής ο Βούκοτιτς με είχε πάντα στη 16άδα, μου έδωσε συμμετοχές, είχα σκοράρει εναντίον της Παναχαϊκής, όμως δεν τον μπορούσα τον πάγκο.

- Δεν έκανες υπομονή, δηλαδή;

Δεν είχα πειθαρχία. Ήμουν ένα παιδί που μεγάλωσε χωρίς πατέρα δεν είχα κάποιον να με βάλει σε ένα καλούπι. Εάν δεν έχεις κάποιον από μικρό να σε καθοδηγεί είναι πολύ δύσκολο. Ήμουν αντιδραστικός. Επίσης, δεν είχα ιδέα πως λειτουργούσε το ποδόσφαιρο. Τώρα το να έχεις μάνατζερ θεωρείται δεδομένο. Τότε, με είχε πάρει τηλέφωνο ο Πασχάλης Παπαδόπουλος ο κορυφαίος Έλληνας μάνατζερ κι εγώ δεν πήγα να υπογράψω, δεν ξέραμε από τέτοια.

- Και μετά τον Πανιώνιο;

Είχα βρει ήδη δουλειά στο Δήμο Γλυφάδας και είχα αρχίσει να χτίζω οικογένειά. Η πρωτότοκη κόρη μου γεννήθηκε όταν γυρίσαμε από προετοιμασία με τον Πανιώνιο στο Πήλιο. Έχω πλέον τέσσερα παιδιά και δύο εγγονάκια από την μεγάλη κόρη μου. Άρα η οικογένεια έγινε τότε προτεραιότητα και αφού ήμουν περιζήτητος στις μικρές κατηγορίες, αποφάσισα ότι αυτή ήταν η ιδανική οδός. Έκανα ένα χρόνο συμβόλαιο, ανεβάζαμε την ομάδα, έφευγα και πήγαινα σε άλλο σωματείο που έκανε πρωταθλητισμό. Μάρκο, Δόξα Βύρωνα, Ατρόμητο, Δόξα Βύρωνα, Αήττητο Σπατών, Σούρμενα ξανά, πρέπει να έχω παίξει σε τουλάχιστον 15 ομάδες. Κρέμασα τα παπούτσια μου στα 38. Το έκανα καθαρά για τα χρήματα, όμως τα έβγαζα τα λεφτά μου έχω σπάσει χέρια, κεφάλια!

Η φιλία με τον Νόνι Λίμα και οι φιλανθρωπικοί αγώνες

- Τότε ξαναφόρεσες, όμως, τα κυανέρυθρα, ως παλαίμαχος

Ο Πανιώνιος ήταν η μεγάλη κάψα και ουσιαστικά ποτέ δεν τον άφησα. Από τα 38 και μέχρι τώρα στα 55, είμαι κάθε μέρα κοντά του, μαζί με το Νόνι. Από τότε που κάναμε την πρώτη συνάντηση μας στους παλαίμαχους και για 17 χρόνια είμαστε κάθε μέρα μαζί στους αγώνες παλαιμάχων. Δεν χάνουμε παιχνίδι της ομάδας, με όλους τους προπονητές γνωριζόμασταν καλά, με το Μιλόγεβιτς, με τον Ουζουνίδη. Ήταν όλες οι γνωριμίες μέσα από το ποδόσφαιρο και με όλα αυτά τα παιδιά είμαστε στην ίδια γενιά.

- Η φιλανθρωπική δραστηριότητα μέσω αγώνων ποδοσφαίρου πώς ξεκίνησε;

Στην αρχή πολύ χαλαρά, επειδή μου αρέσει πολύ να βοηθάω. Σήμερα έχουμε φτάσει στο σημείο να μετράμε περισσότερους από 150 φιλανθρωπικούς αγώνες σε όλη την Ελλάδα. Ήταν μία δραστηριότητα που ξεκινήσαμε σιγά σιγά με το Νόνι. Ο κόσμος είχε ανάγκη, μαζεύαμε χρήματα για πολύ σημαντικούς σκοπούς, υπήρξαν παιδιά που χρειάζονταν χρήματα για να χειρουργηθούν στο εξωτερικό και όλο αυτό γιγαντώθηκε. Έτσι φτάσαμε σε σημείο πλέον να παίρνουμε τηλέφωνο, να λέμε ότι κάποιος έχει ανάγκη και όλοι να ανταποκρίνονται άμεσα. Αυτό, να ξέρεις, χτίζεται πέτρα πέτρα δεν έρχεται από τη μία μέρα στην άλλη. Πρέπει να σου έχουν εμπιστοσύνη. Γιατί το κάνεις; Ποιος είσαι; Εγώ έχω δώσει δείγματα γραφής που με λατρεύουν οι πάντες.

- Ποιοι είναι οι πρώτοι που παίρνεις τηλέφωνο όταν οργανώνεις ένα τέτοιο φιλανθρωπικό event;

Το Ντανιέλο τον Μπατίστα! Μαζί το Λάμπρο Γεωργιάδη, το Λάμπρο Χούτο, το Γιώργο Καραγκούνη, το Βασίλη Τσιάρτα. Όλους! Τον Σαραβάκο, τον Βαμβακούλα, τον Μπόνοβα, τον Σωτήρη Κυργιάκο, τον Μπασινά. Μόλις τους πω, έρχονται αμέσως. Το ίδιο και εγώ φυσικά άμα με πάρει ο Καραγκούνης και μου πει «Θανάση, να βοηθήσουμε κάποιον».

- Όλη αυτή η προσπάθεια έχει ανοιχτεί και σε άλλους χώρους. Εσύ κανονίζεις και με ηθοποιούς, τραγουδιστές;

Εκεί βοηθάει πάρα πολύ ο Μάρκος Σεφερλής μαζί με τον Νίκο Γραμμένο που φροντίζουν τον τομέα των celebrities και εμείς τους παίκτες. Αυτοί δηλαδή καλούν ηθοποιούς και τραγουδιστές, εμείς καλούμε ποδοσφαιριστές και γίνεται μία μίξη πολύ ωραία. Με όλους έχουμε γίνει πολύ καλοί φίλοι. Και το Βαλάντη με τον οποίο ήμασταν μαζί στο survivor τον είχαμε γνωρίσει σε τέτοιες φιλανθρωπικές δράσεις.

Η εμπειρία στο Survivor

- Αφού έκανες μόνος σου την... πάσα, για πες μου για τον Βαλάντη. Γιατί κοντραρίστηκε τόσο πολύ και έφυγε τόσο σύντομα;

Είναι reality και κάποια πράγματα γίνονται. Ο Βαλάντης όμως δεν το έκανε προσποιητά, αυτός είναι, αυτός που γνωρίσαμε από την τηλεόραση. Κατά τη γνώμη μου είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος, με τα νεύρα του, τον τσαμπουκά του. Σίγουρα έκανε τα λάθη του μέσα στο παιχνίδι, αλλά ποιος δεν κάνει; Έχει κάνει και ο ίδιος την αυτοκριτική του. Είναι αυτός που είναι, αυθόρμητος και ειλικρινής. Τελευταία κάνουμε πολύ παρέα. Είναι πάρα πολύ ευαισθητοποιημένος στα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κόσμος, έχει έντονο φιλανθρωπικό έργο, θα βοηθήσει όποιον μπορεί. Όποιοι τον γνωρίζουν προσωπικά είμαι σίγουρος θα έχουν την ίδια άποψη.

- Κλασικό θέμα που θέλω να θίξω, είναι αυτό της υποκρισίας, της λεγόμενης «στρατηγικής» στα reality.

Δεν μπορείς να μπεις χωρίς στρατηγική και εμένα αυτό ήταν το λάθος μου. Έφυγα για να πάω στον Άγιο Δομίνικο και δεν είχα δει ποτέ Survivor, παρά μόνο κάποια επεισόδια με τον Ντάνο. Δεν ήξερα τίποτε από αυτά. Αλλά ήμουν ξεκάθαρα ο εαυτός μου. Είπα θα μπω ως Θανάσης και θα βγω ως Θανάσης.

- Όμως άρεσε στον κόσμο αυτό...

Όχι μόνο άρεσε, αλλά νομίζω ότι ήταν πολύ μεγάλο το κύμα συμπαράστασης. Γιατί εμείς έχουμε δημιουργήσει ένα πολύ μεγάλο κύκλο σε όλη την Ελλάδα μέσα από την φιλανθρωπική μας δραστηριότητα και υπήρχε ένα σημαντικό ποσοστό που καθόταν για να δει εμένα. Αυτοί οι άνθρωποι στενοχωρήθηκαν όταν έφυγαν κι αν σου δείξω τώρα τα μηνύματα που έχω λάβει από εκείνη τη μέρα είναι χιλιάδες. Φυσικά δεν τα έχω διαβάσει όλα δεν έχω προλάβει ακόμα! Θεωρώ ότι ήμουν το πρότυπο των μεγάλων ανθρώπων. Έβλεπαν έναν 55άρη που έδινε ελπίδα σε όλους τους συνομηλίκους, του που τους έδειχνε πως να είναι δυνατοί και να μην τα παρατάνε. Αυτό άρεσε στον κόσμο.

Το «καρφί» για τους πανηγυρισμούς του Σοϊλέδη και η «κουμπαριά» με τον Σάββα

- Ποια η γνώμη σου για τους extreme πανηγυρισμούς ορισμένων στα παιχνίδια του Survivor;

Αυτά βγαίνουν πάνω στο παιχνίδι. Βέβαια διαφωνώ με το να κερδίζεις μία νίκη και να πανηγυρίζεις σαν να πήρες το παγκόσμιο κύπελλο. Ειδικά όταν μιλάμε για επαγγελματίες ποδοσφαιριστές που έχουν κάνει μεγάλη καριέρα να πωρώνονται τόσο πολύ με τους απέναντι επειδή τους είπαν μία κουβέντα. Εδώ στα γήπεδα έχουμε ακούσει... τα πάντα για όλα τα συγγενικά μας πρόσωπα και ενοχλήθηκες επειδή κάποιος είπε κάτι αρνητικό στο Survivor; Το θεωρώ λίγο υπερβολή.

- Με ποιους θα μπορούσες να γίνεις «κολλητός»;

Με το Σάββα και με το Σπύρο σίγουρα. Ήμασταν μαζί όλη μέρα. Έχουμε κάνει όνειρα και με τους δύο να παντρέψουμε το Σάββα, να γίνουμε κουμπάροι. Έχουμε κανονίσει να κάνουμε φιλανθρωπικά παιχνίδια και όλα τα παιδιά μου έχουν δώσει το λόγο τους. Θα γίνουμε ομάδα και θα δίνουμε παιχνίδια όπου χρειάζεται ο κόσμος. Θέλω να συνεχίσουμε να είμαστε δεμένοι σαν μία ομάδα.

- Πάντως είναι αλήθεια ότι μετά τη φυγή σου η Μπλε ομάδα άργησε πολύ να συνέλθει.

Αυτό νομίζω συμβαίνει συχνά όταν φεύγει ένας δυνατός παίκτης που ήταν στήριγμα τους. Γιατί κακά τα ψέματα, νομίζω ότι λόγω εμπειρίας τους έδινα λίγο παραπάνω δύναμη. Μπορεί να κάνω και λάθος, αλλά νομίζω ότι έδινα κάτι παραπάνω, ήξεραν ότι μαζί μου είχαν δύο τρεις νίκες.

- Με τα κορίτσια της ομάδας ποια ήταν η σχέση σου;

Με όλα τα κορίτσια είχα καλές σχέσεις και είχα έρθει κοντά. Πολύ καλή εντύπωση μου έκανε η Κρυσταλλία η πρώτη που έφυγε, ήταν ένα εξαιρετικό παιδί. Επίσης και η Πελαγία και η Ασημίνα πολύ δυνατές παίκτριες. Από τη δεύτερη εβδομάδα και μετά τα είχαμε βρει πολύ καλά, πιστεύω ότι με συμπαθούσαν κι εγώ κατάλαβα τι ζητούσαν.

- Ποιους βλέπεις να προχωράνε μακριά στο παιχνίδι;

Κοίτα, πολύ μεγάλο ρεύμα στον κόσμο είχε ο Γιάννης Τσολάκης αλλά έφυγε. Για μένα δεν ήταν έκπληξη γιατί δεν ήταν καλός στα αγωνίσματα και πρέπει να τα έχεις και τα δύο. Κι ο Σάββας είναι πολύ συμπαθής αλλά παικτικά είναι από τους τελευταίους, πόσο θα αντέξει; (σ.σ. όντως λίγες ημέρες μετά τη συνέντευξη έφυγε κι αυτός) Μετά θα γίνει ένωση, θα πρέπει να κερδίσεις και τους αγώνες, η ομάδα πεινάει. Όλα αυτά, καταλαβαίνεις ότι παίζουν ρόλο στον κόσμο. Μετράνε και τα δύο και πρέπει να έχεις το πακέτο. Δεν γίνεται για παράδειγμα να είσαι φοβερός αθλητής αλλά αντιπαθής στον κόσμο. Θεωρώ όμως στο τέλος ότι θα υπερισχύσει το αγωνιστικό.

- Ποδόσφαιρο και Survivor με Χούτο, Κατσούλη, Σοϊλέδη, Ντάνο και τώρα εσένα. Ποια είναι η σύνδεση;

Δεν ξέρω. Πράγματι συμβαίνει αυτό που λες. Ίσως επειδή έχουμε ζήσει μέσα στον ανταγωνισμό, θέλουμε να κερδίζουμε πάντα και ξέρουμε να διαχειριζόμαστε τέτοιες καταστάσεις. Τα παιδιά που δεν έχουν ασχοληθεί με τον αθλητισμό δεν έχουν αυτό το πλεονέκτημα. Στο Survivor πρέπει να το έχεις και μέσα σου, όσο και να σου φωνάζει κάποιος για να σε εμψυχώσει και να σε καθοδηγήσει, αν δεν το έχεις δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Πρέπει να είσαι ευφυής να έχεις και τη δεξιότητα. Βλέπεις ότι τα run πολύ σπάνια κρίνουν κάτι. Εγώ κέρδιζα τον Γιωρίκα παρότι δεν μπορούσα με τίποτα να τον πιάσω σε ταχύτητα, ήμουν όμως πιο συγκεντρωμένος στον τελικό στόχο. Γενικά, ως ποδοσφαιριστής το διαχειρίζεσαι πολύ καλύτερα.

- Στο παιχνίδι πάντως σε όσους δεν σε ήξεραν, συστήθηκες ως προπονητής ποδοσφαίρου.

Ναι, είμαι προπονητής. Έχω δίπλωμα UEFA Β και μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής μου διαδρομής κάθισα στον πάγκο αρκετών ομάδων. Έφτασα μέχρι και σε επαγγελματική κατηγορία, τη Γ΄ εθνική. Μόλις είδα τι γίνεται, δεν ασχολήθηκα ξανά ποτέ. Είπα τέρμα! Ποτέ! Βίωσα το τι γίνεται πλέον στις ομάδες και δεν θέλω να ασχοληθώ ποτέ ξανά με τον τομέα της προπονητικής.

- Μου είπες ότι χρωστάς ένα «ευχαριστώ».

Όχι ένα, πολλά! Κατ’ αρχάς στον κύριο Acun Ilicali, αφού όπως μας είπε σε εμένα και κάποια άλλα παιδιά των μαχητών μας διάλεξε προσωπικά. Επίσης πολλές ευχαριστίες στην ομάδα της Acun Medya στην Ελλάδα.

- Τελευταία δύσκολη ερώτηση. Καριέρα στον Πανιώνιο ή νικητής Survivor;

Εννοείται Πανιώνιος! Εύκολες ερωτήσεις είναι αυτές!