Προοπτική βγαλμένη από τις ευχές των φίλων του Παναθηναϊκού

Αφήνω στην άκρη όλη την υπόθεση σχετικά με την απόφαση του Ερασιτέχνη Παναθηναϊκού να αποδεχθεί την πρόταση της μετεγκατάστασης στον Βοτανικό, και εστιάζω στην προοπτική που δημιουργείται για την ομάδα ποδοσφαίρου. Κάνοντας μια σύγκριση ανάμεσα σε αυτό που έζησε η ΑΕΚ στην διάρκεια της τελευταίας περίπου 20ετίας και αυτό που πρόκειται να ζήσει ο Παναθηναϊκός στην διάρκεια της ερχόμενης 4ετιας, ο παρατηρητής οδηγείται στην διαπίστωση ότι όλο αυτό που έχει σήμερα μπροστά του ο Παναθηναϊκός μοιάζει με ιδανική, ονειρεμένη συνθήκη.

Η ιστορία είναι γνωστή, η ΑΕΚ κατεδάφισε το γήπεδό της βασισμένη σε “θα” και αφηρημένες υποσχέσεις, κυβερνητικές και μη, για την κατασκευή νέου γηπέδου στη Νέα Φιλαδέλφεια. Και ακριβώς επειδή βασίστηκε στα “θα”, τα οποία μάλιστα ήταν τόσο αφηρημένα που δεν “χρεώθηκαν” ποτέ και σε κανέναν, και γι’ αυτό δεν πλήρωσε κανείς ακριβά το πολιτικό κόστος υποσχέσεων που αθετηθήκαν, έζησε σχεδόν 20 χρόνια άστεγη. Και το πλήρωσε όσο ακριβά δείχνουν οι σημερινές έρευνες των συλλογικών προτιμήσεων των νεαρών Ελλήνων στο ποδόσφαιρο. Η ΑΕΚ έζησε για περίπου δύο δεκαετίες χωρίς έδρα και επιχειρούσε να συναγωνιστεί ομάδες με δυνατές έδρες. Στην διάρκεια αυτών των ετών η ΑΕΚ κατάφερε να φτάσει στην κατάκτηση του πρωταθλήματος μόνο μια φορά, και αυτή, η έλλειψη της έδρας, είναι μια από τις βασικές αιτίες. Η έλλειψη των τίτλων είναι μια βασική εξήγηση για το γεγονός ότι δεν απέκτησε όσους νέους οπαδούς αποκτούσε κατά τη διάρκεια της 15ετίας που είχε προηγηθεί, κατά της οποίας τη διάρκεια είχε κατακτήσει τέσσερις φορές το πρωτάθλημα.

Στην περίπτωση του Παναθηναϊκού και της νέας έδρας του, σήμερα έχουμε φτάσει στο σημείο να θεωρούμε δεδομένο ότι έχει καλυφθεί το σύνολο της χρηματοδότησης για την κατασκευή, και μάλιστα με την κυβέρνηση να έχει δεσμευτεί με όλους τους τρόπους επ’ αυτού. Ο Παναθηναϊκός γνωρίζει εκ των προτέρων ότι τα περίπου 115 εκατ. ευρώ υπάρχουν, και γνωρίζει επίσης ότι θα εξακολουθεί να χρησιμοποιεί την ιστορική έδρα του μέχρι τη στιγμή της μετακόμισης στο νέο του σπίτι. Συνεπώς ο Παναθηναϊκός δεν θα ζήσει άστεγος, και δεν αντιμετωπίζει τον κίνδυνο να δει το γήπεδό του να κατεδαφίζεται προτού δει το νέο να ορθώνεται. Δεν θα μπορούσε να δημιουργηθεί ευνοϊκότερη συνθήκη μετάβασης μιας ποδοσφαιρικής ομάδας από την παλιά στη νέα της έδρα. Ακόμη και η Ρεάλ Μαδρίτης, που ανακατασκεύασε το γήπεδο της και δεν το γκρέμισε, χρειάστηκε να μετακομίσει για ένα σημαντικό διάστημα χρόνου στο δεύτερο γήπεδό της για να επιταχύνει τον ρυθμό των εργασιών στο “Μπερναμπέου”.

Ο Παναθηναϊκός ταλαιπωρείται εδώ και πολλά χρόνια με το ζήτημα του γηπέδου. Έζησε μακριά από την Λεωφόρο, είδε αρκετές μακέτες, του έταξαν πολλοί και πολλά, και για ένα σημαντικό διάστημα χρόνου έζησε δίχως ρεαλιστική ελπίδα να αποκτήσει νέο γήπεδο. Γι’ αυτό και η σημερινή κατάσταση μοιάζει με μια γλυκιά ρεβάνς για την ταλαιπωρία, για αυτούς που οραματίζονται την επίσκεψη στη νέα έδρα της αγαπημένης τους ομάδας.

Για το ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο είναι ευχή η πραγματοποίηση και η ολοκλήρωση αυτού του έργου το 2026. Η ιδέα ότι όλες οι μεγάλες ομάδες θα έχουν αποκτήσει ή θα κοντεύουν να αποκτήσουν σύγχρονο γήπεδο δημιουργεί μια αίσθηση ουσιαστικής αναβάθμισης του ποδοσφαίρου. Διότι θα ζούμε στην εποχή που τα μεγαλύτερα ελληνικά γήπεδα θα σέβονται και τον πρωταγωνιστή, τον ποδοσφαιριστή, αλλά και τον επισκέπτη, τον θεατή. Αυτή είναι μια συνθήκη την οποία οι Έλληνες δεν έχουμε ζήσει. Μας το εύχομαι.