Ευτυχώς τα σπορ δημιουργούν influencers σαν τον Γιάννη και τον Τσιμίκα

Μου συμβαίνει πολύ τον τελευταίο καιρό να παρατηρώ την συμπεριφορά των νέων παιδιών στις social media πλατφόρμες, και ειδικά στο TikTok και το Instagram, εκεί όπου συχνάζουν περισσότερο και περισσότερα νέα παιδιά και χαίρομαι αφάνταστα που συνειδητοποιώ πόσο πολύ ταυτίζονται και συνδέονται με τους νέους αθλητές όλων των αθλημάτων. Χαίρομαι αφάνταστα που οι νέοι αθλητές και οι νέες αθλήτριες έχουν μεγαλύτερη επιρροή, δηλαδή μεγαλύτερο κοινό από πολλά δημιουργήματα των media και των social media.

Όλο αυτό το σκεφτόμουν και λειτουργούσε στο μυαλό μου ανακουφιστικά βλέποντας αυτό το ξεφτιλίκι στα βραβεία του MAD. Σκεφτόμουν δηλαδή ότι, πάλι καλά, ο Κώστας Τσιμίκας έχει τους διπλάσιους followers στο Instagram από αυτούς τους τυπάκους που έπαιξαν μπουνιές με τους μπράβους τους.

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, με την αδιανόητα μεγάλη βάση φίλων που τον ακολουθούν στα social media, και ένα σωρό παιδιά, αγόρια και κορίτσια, από όλα τα σπορ έχουν, ευτυχώς μπει για τα καλά στο timeline των παιδιών και άρα αυτά τα παιδιά δεν επηρεάζονται μόνο από τον Σνικ, τον Λάιτ, τον Γουάτέβερ και τον Γουατδεφακ.

Είχα πάντα, από μικρός, την αντίληψη ότι τα πρόσωπα του αθλητισμού, δίχως να κάνω απόλυτη γενίκευση, και οι ιστορίες των πρωταγωνιστών του αθλητισμού αποτελούν και δημιουργούν καλά παραδείγματα. Και τα σκεφτόμουν αυτά σε προηγούμενες δεκαετίες, δηλαδή σε έναν καιρό που ακόμη και μέσα από τα παραδοσιακά media αναδεικνύονταν ως πρότυπα πολύ αξιόλογοι άνθρωποι από πολλά διαφορετικά παιδία της ελληνικής ζωής.

Σήμερα, που στα media και τα social media γίνεται ο κακός χαμός με όλους αυτούς τους κενούς και όλες αυτές τις κενές που αυξάνουν την απήχησή τους και μετατρέπουν σε επάγγελμα την χρήση της ψηφιακής επιρροής τους, σκέφτομαι ότι ο αθλητισμός ενδεχομένως να αποτελεί το μόνο κομμάτι που δεν έχει χάσει τη δύναμή του στην εποχή των new media. Και αυτή η διαπίστωση λειτουργεί στο μυαλό μου κάπως ανακουφιστικά. Προφανώς και ο αθλητισμός, όπως όλα, βγάζει και αναδεικνύει και παραδείγματα που θα έπρεπε να είναι προς αποφυγή και όχι για θαυμασμό - όταν συζητάμε για την προσωπικότητα. Ακόμη όμως και ανάμεσα σε αυτούς που δεν είναι για να τους θαυμάζεις δύσκολα θα βρεις τύπους ή τύπισσες που κυκλοφορούν με μπράβους και κουμπούρια ή μιλούν δημόσια για βίζιτες, ναρκωτικά και βία.

Χάρη στην τύχη που είχα να μεγαλώσω με πολλές και πολύ έντονες παραστάσεις ερασιτεχνικού αθλητισμού, έγινα πλούσιος σε ερεθίσματα και είχα τέτοια επιρροή στη νοοτροπία μου που σήμερα, που κοντεύω τα 50, αισθάνομαι ευτυχής που “κόλλησα” με τα σπορ. Υπήρχαν εποχές που δεν χαιρόμουν πολύ για την τόσο στενή σύνδεση μου με τον αθλητισμό, ειδικά τον επαγγελματικό. Σήμερα όμως, παρ’ όλο που εξακολουθώ να βρίσκω αμέτρητους λόγους για να σκάω και να ασφυκτιώ, έχω τουλάχιστον να χαίρομαι που ασχολούμαι με ανθρώπους που αποτελούν καλά παραδείγματα. Νιώθω πολύ καλά κάθε φορά που έχω μπροστά μου έναν αξιόλογο Έλληνα αθλητή ή μια αξιόλογη Ελληνίδα αθλήτρια για να κάνουμε μια συνέντευξη και, με τον τρόπο αυτό, να τον προβάλω ή να την προβάλω ως ένα θετικό παράδειγμα προς τους αναγνώστες ή τους θεατές. Κι όταν ανοίγω την ελεύθερη τηλεόραση ή σκρολάρω στα social και βλέπω influencers σαν αυτούς που ανέφερα παραπάνω, έχω να λέω στον εαυτό μου ότι τουλάχιστον στα νέα παιδιά εγώ μιλώ για άξια και καλά παιδιά. Αυτά τους δείχνω, ως καλά παραδείγματα. Κάνω αυτό που έκανε ο πατέρας μου σε εμένα.