Έχουμε καταντήσει ο (πιο) φτωχός συγγενής!
Ο Μαρκ Τουέιν είχε κάποτε πει πως «υπάρχουν ψέματα, υπάρχουν μεγάλα ψέματα, υπάρχουν και οι στατιστικές». Οι αριθμοί είναι πιθανώς ο καλύτερος τρόπος να πεις ψέματα, αλλά σε ό, τι αφορά την παρουσία των ελληνικών ομάδων στα ευρωπαϊκά κύπελλα λένε την απόλυτη και (πολύ) θλιβερή αλήθεια.
Σε εννέα παιχνίδια στα προκριματικά Champions League, Europa League και Europa Conference League, οι εκπρόσωποί μας μετρούν μόλις δύο νίκες (αμφότερες του Άρη επί της «λίγης» Γκόμελ), τρεις ισοπαλίες (δύο του Ολυμπιακού και μια του ΠΑΟΚ) και τέσσερις ήττες (από μια Άρης, Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός και ΠΑΟΚ). Κατάντια, κατάθλιψη, κατάρρευση!
Πέραν από τον άθλιο απολογισμό, η αλήθεια των αριθμών αποτυπώνεται και στην συγκομιδή των ομάδων μας στη βαθμολογία της UEFA: 0.875 βαθμούς! Η χειρότερη συγκομιδή των πρώτων τριάντα χωρών της βαθμολογίας (29, αν αφαιρέσουμε την τιμωρημένη Ρωσία) και η δεύτερη χειρότερη συνολικά, πάνω μόνο από αυτή της 33ης Λευκορωσίας (0.625), η οποία βεβαίως παίζει με σημαντικά χάντικαπ, εξαιτίας του ρόλου της χώρας στην ρωσική εισβολή στην Ουκρανία!
Η Ελλάδα έχει παρόμοια συγκομιδή με το 31ο Καζακστάν, το 40ό Λουξεμβούργο, την 49η Αλβανία, το 51ο Γιβραλτάρ και «ξεπερνάει» (γελάω για να μην κλαίω…) την 53η Ανδόρα (0.666) και το 55ο και τελευταίο Σαν Μαρίνο (0.833)!
Συγχωρέστε μου τα συνεχόμενα θαυμαστικά, αλλά ειλικρινά πίστευα (ο αφελής…) ότι τα παθήματα προηγούμενων ετών θα είχαν γίνει μαθήματα για τις ομάδες μας. Μάταια το πίστευα, όπως αποδεικνύεται στο γήπεδο, όπου κινδυνεύουμε να μείνουμε με μια ή καμία ομάδα στις φάσεις ομίλων…
Κάρλος, έχεις δουλειά πολλή…
Ο (αποκαρδιωτικός δημιουργικά) Ολυμπιακός χρειάστηκε 265 λεπτά για να σκοράρει και πάλι στην Ευρώπη, μετά το γκολ του Φίλιπ Ζινκερνάγκελ στα πρώτα λεπτά του πρώτου αγώνα κόντρα στη Μακάμπι Χάιφα και αυτό του Γιουσέφ Ελ Αραμπί στα τελευταία λεπτά της πρώτης αναμέτρησης με αντίπαλο την Σλόβαν Μπρατισλάβας.
Ο 35χρονος Ελ Αραμπί με κεφαλιά ύστερα από το κόρνερ του 37χρονου Ματιέ Βαλμπουενά, κράτησαν ζωντανό με… μανταλάκια τον πρωταθλητή Ελλάδας, ο οποίος έδειξε μια μικρή βελτίωση σε σχέση με τα τελευταία ματς επί εποχής Πέδρο Μαρτίνς, αλλά αυτό άλλωστε δεν ήταν ιδιαιτέρως δύσκολο.
Μόνο υπό την πίεση του 0-1 και με την είσοδο δύο εξτρέμ (Ραντζέλοβιτς – Ροντρίγκες) και των Βαλμπουενά – Ελ Αραμπί, ο Κάρλος Κορμπεράν κατάφερε να βγάλει μια μικρή δημιουργικότητα από τους παίκτες του και να τους… νιώσει επιτέλους η άμυνα των Σλοβάκων.
Αυτό, δηλαδή, που δεν μπόρεσαν να κάνουν παίκτες όπως ο Μαντί Καμαρά ή ο Γιώργος Μασούρας, οι οποίοι αποδοκιμάστηκαν από τον κόσμο (άδικη κατ' εμέ η αποδοκιμασία, τουλάχιστον για τον δεύτερο).
Από την άλλη, η οπισθοφυλακή των Ερυθρολεύκων θύμιζε… ξέφραγκο αμπέλι. Ο Παπασταθόπουλος υπέπεσε σε ένα απαράδεκτο λάθος για την κλάση και την εμπειρία του, ο Σισέ έδιωχνε συνεχώς στον… γάμο του Καραγκιόζη και χρειάστηκε ο Βατσλίκ να βγάλει δύο τετ – α – τετ για να περιορίσει το μέγεθος της ζημιάς.
Ενόψει της ρεβάνς, όπου η ομάδα του θέλει «απλώς» νίκη με οποιοδήποτε σκορ, ο Κορμπεράν έχει μια εβδομάδα μπροστά του για να δουλέψει λίγο καλύτερα τους (μηδενικούς) αυτοματισμούς και να κάνει λίγο πιο ελκυστικό τον Ολυμπιακό, προκειμένου να μην «υποβιβαστεί» για δεύτερη φορά μέσα σε λίγες ημέρες, προκειμένου σε αυτή την περίπτωση να αντιμετωπίσει στα πλέι οφ του Europa Conference League τη νικήτρια του ζευγαριού των… υπερδυνάμεων Ζρίνσκι Μόσταρ – Τομπόλ Κοστανάι.
Το κοράκι και η διαφορά ποιότητας
Οι άλλες δύο ομάδες μας γνώριζαν εκ των προτέρων ότι είχαν πολύ δύσκολη αποστολή, η οποία ζόρισε ακόμα περισσότερο με τις ήττες με παρόμοιο σκορ (2-0), για το οποίο η μοναδική «παρηγοριά» ενόψει των ρεβάνς είναι ότι πλέον δεν ισχύει ο κανονισμός του εκτός έδρας γκολ.
Ο Παναθηναϊκός, στο πρώτο του ευρωπαϊκό παιχνίδι μετά από πέντε χρόνια, πλήρωσε την 100% άδικη αποβολή του Σεμπαστιάν Παλάσιος από τον ανεκδιήγητο Γάλλο διαιτητή Ρούντι Μπουκέ, αλλά θα αδικήσει τον εαυτό του αν σταθεί μόνο σε αυτή.
Σύμφωνοι, έπαιξε σημαντικότατο ρόλο γιατί έγινε νωρίς και εκνεύρισε όλη την ομάδα (παίκτες και πάγκο). Το Τριφύλλι, όμως, έδειξε ότι στερείται εμπειρίας για τέτοια παιχνίδια, πλήρωσε τις απουσίες (ειδικά των Μπαρτ Σένκεφελντ και Σωτήρη Αλεξανδρόπουλου) και την έλλειψη εναλλακτικών λύσεων, ενώ απείλησε ελάχιστα μια ανώτερη ομάδα, η οποία όμως δεν ήταν στην καλύτερή της μέρα και, συν τοις άλλοις, δεν είχε στη διάθεσή της τον καλύτερό της επιθετικό (Γίρα Σορ).
Έγινε εμφανές ότι υπάρχει διαφορά ποιότητας (και εμπειρίας) μεταξύ των δύο ομάδων, κάτι που έγινε ξεκάθαρο και στο Τελ Αβίβ, όπου ο Άρης χρωστάει στον Χουλιάν Κουέστα το γεγονός ότι έχασε «μόνο» με 2-0 από τη Μακάμπι και ότι… τολμάει να στέκεται στην απίστευτη χαμένη ευκαιρία του Καμάτσο στο φινάλε.
Ο Χερμάν Μπούργος ρίσκαρε πολύ με τη διάταξη και το πώς μπήκε στο γήπεδο η ομάδα του, θεωρώντας εσφαλμένα ότι η Μακάμπι είναι… λίγο καλύτερη από τη Γκόμελ. Στο «Κλεάνθης Βικελίδης» κατάμεστο από κόσμο και με σοβαρότητα στην άμυνα, γιατί στην επίθεση έχει δεδομένα ποιότητα, οι Κίτρινοι έχουν ελπίδες, κάτι που ισχύει, ενδεχομένως σε μικρότερο βαθμό, για τους Πράσινους.
Το κακό, όμως, είναι ότι και για τους τρεις εκπροσώπους μας έχει απομείνει η ελπίδα και όχι η βεβαιότητα ότι είναι σε θέση να φτάσουν σε ανατροπή. Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, αλλά και αυτή σπάνια εμφανίζεται για να κάνει την διαφορά...
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
