Η γροθιά του Λουκαρέλι υψώθηκε ξανά στο Λιβόρνο

Η βαθιά κόκκινη φανέλα μέσα από το σορτσάκι, το περιβραχιόνιο του αρχηγού στο μπράτσο, παιδί από τα σπλάχνα της πόλης - μάνα του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ιταλίας. Η Λιβόρνο ήταν η ένατη ομάδα του Κριστιάνο Λουκαρέλι, αλλά αυτή που βρέθηκε πιο κοντά στην καρδιά του από κάθε άλλη.

Το 1999 ήταν 24 ετών. Ένας νεαρός ποδοσφαιριστής με μεγάλες ελπίδες, ήδη αρκετά έμπειρος, που μετά από μια σεζόν με σκαμπανεβάσματα στη Βαλένθια μετακόμισε στη Λέτσε. Η εποχή του στη Λιβόρνο αργούσε ακόμα. Υπηρέτησε τους «Αμάραντο» από το 2003 ως το 2007 και τη σεζόν 2009/10 μειώνοντας στο μισό το μισθό του και κατεβαίνοντας κατηγορία. Το 1999, ο Κριστιάνο Λουκαρέλι έγινε μπαμπάς. Έγινε ο πατέρας του Ματία.

Η ιστορία τους δεν έχει πολλά κοινά ποδοσφαιρικά σημεία, εξάλλου ο Λουκαρέλι Τζούνιορ δεν έχει να επιδείξει ποδόσφαιρο στο υψηλότερο επίπεδο. Παίζει στη Serie D κι έχει περιπλανηθεί πολύ στην ιταλική επαρχία, αγωνιζόμενος για τις Viareggio, Gavorrano, Santacaldese, Pro Sesto. Με έναν τρόπο όμως, μιμήθηκε τον πατέρα του πέφτοντας κατηγορία για την Λιβόρνο. Ο Ματία είναι μπακ, άρα δεν έχει συχνά την ευκαιρία να δει το όνομά του στον πίνακα των σκόρερ.

Χθες όμως (25/09) 4.521 ημέρες μετά το τελευταίο γκολ του πατέρα του με την ομάδα της πόλης τους, τα κατάφερε. «Θέλω να αφιερώσω αυτό το γκολ σε όσους, όπως εγώ, δεν έχουν κόκκινη καρδιά, αλλά Αμάραντο», έγραψε ο Ματία Λουκαρέλι δημοσιεύοντας δύο φωτογραφίες από το γκολ που πέτυχε με τη φανέλα που ονειρευόταν 23 χρόνια να τιμήσει. Τον Ιούλιο η Λιβόρνο ανακοίνωνε ότι ένας Λουκαρέλι θα φορέσει ξανά τη βαθιά κόκκινη και να που δεκάδες ημέρες αφότου ο Κριστιάνο σκόραρε για την ομάδα της «ιδεατή πόλης», όπως ονομάστηκε το Λιβόρνο την περίοδο της Αναγέννησης, ο γιος του συνέχισε την «παράδοση».

Το σπριντ ως την Curve Nord ήταν αναπόφευκτο και καμία σημασία είχε ότι οι κράμπες είχαν προκύψει νωρίτερα από το αναμενόμενο. Ήθελε και έπρεπε να είναι εκεί. Με τα χέρια σε έκταση σα να μπορεί να αγκαλιάσει κάθε έναν οπαδό, όπως ο πατέρας του. Να τους φωνάξει ότι αυτό το επίθετο είναι απλώς σύμπτωση κι εκείνο το τέρμα θα ήταν εκεί ούτως ή άλλως, ανεξάρτητα από την δυναστεία των Λουκαρέλι.

Ο Ματία πήρε μια απόφαση το καλοκαίρι να κατέβει δύο κατηγορίες, εγκαταλείποντας τη Seria C. Μια επιλογή που υπαγορεύτηκε από μια βαθιά αγάπη που λίγοι μπορούν να καταλάβουν. «Το ονειρευόμουν για 23 χρόνια, το είχα φανταστεί με όλους τους πιθανούς τρόπους. Όταν έπαιζα για άλλες ομάδες, σκεφτόμουν να βάλω γκολ κάτω από τον βόρειο τομέα». Και η αγαλλίαση ήταν φυσικό επακόλουθο το ίδιο και η υψωμένη γροθιά από τον γιο του ανθρώπου που: «δεν ανέχομαι να λέει ένας ποδοσφαιριστής ότι είναι κουρασμένος. Είναι προσβολή για την εργατική τάξη»!

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Mattia Lucarelli (@mattialucarelli16)