Αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο ποιος θα το πάρει…

Σε ένα παγκόσμιο Κύπελλο, ακόμη και σε αυτό που έρχεται στο μέσο της σεζόν, τα φαβορί είναι πάνω κάτω πάντα τα ίδια. Η Βραζιλία, η Αργεντινή, η Γερμανία και η Γαλλία εφόσον μιλάμε για τον 21^ο αιώνα. Τα ισχυρά αουτσάιντερ επίσης δεν διαφέρουν και φέτος, η Ισπανία, η Αγγλία, η Πορτογαλία και η Ολλανδία. Και οι ομάδες που μπορούν να πάνε μακριά την βαλίτσα είναι και αυτή τη φορά πάνω κάτω οι ίδιες, με το Βέλγιο, την Κροατία, την Δανία και την Ουρουγουάη να ξεχωρίζουν.

Ασφαλώς και πάντα μπορεί να προκύψει μία έκπληξη ακόμη και εκτός από αυτές τις 12 παραδοσιακές δυνάμεις που μπορεί να φτάσει μέχρι τα προημιτελικά. Η Σενεγάλη, η Πολωνία, το Μέξικο, η Ελβετία ή η Σερβία, ποτέ δεν ξέρεις. Ας αφήσουμε όμως τις εκπλήξεις, που έτσι κι’ αλλιώς δεν μπορούν ούτε να κατακτήσουν το τρόπαιο, ούτε να φτάσουν στον τελικό, εκτός κι’ αν γίνουν θαύματα.

Στην πρώτη κατηγορία των παραδοσιακών φαβορί, είναι προφανές ότι το ρόστερ των Γάλλων ξεχωρίζει. Μπορούν όμως να το πάρουν δεύτερη συνεχόμενη φορά. Δεν θα πόνταρα επάνω τους. Δεν είναι μόνο οι απουσίες των Πογκμπά, Καντέ και εσχάτως του Μπενζεμά, είναι αρκετά ακόμη. Για να πάρεις δύο Μουντιάλ στη σειρά πρέπει να είσαι ασύλληπτη ομάδα. Στην πραγματικότητα στη σύγχρονη εποχή είναι αδύνατο. Οι μόνες ομάδες που έχουν κάνει το back to back είναι προπολεμικά η Ιταλία (1934,1938) και η Βραζιλία πριν 60 χρόνια (1958, 1962). Φτάνει το άστρο του Μπαπέ για να τους φέρει το τρόπαιο ξανά στο Παρίσι, όταν η μεσαία γραμμή είναι γεμάτη από ερωτηματικά; Δύσκολο.

Ενδεχομένως το πληρέστερο ρόστερ, ίσως μαζί με την Πορτογαλία, να το έχουν οι Βραζιλιάνοι. Γεμάτοι σχεδόν σε όλες τις γραμμές, με εξαίρεση τα ακραία μπακ. Για Βραζιλία η τετράδα Ντανίλο, Αλεξ Σάντρο, Ντάνι Αλβες και Τέλες δεν είναι κάτι σπουδαίο. Από εκεί και πέρα όμως κλείσε τα μάτια και διάλεξε. Τερματοφύλακα, Αλισον ή Εντερσον. Στόπερ περισσεύουν για να πάρεις και σπίτι, με τους Μιλιτάο, Μαρκίνιος να είναι ίσως το καλύτερο δίδυμο. Χαφ επίσης αρκετά, μεσοεπιθετικοί να μην ξέρεις να διαλέξεις με Νεϊμάρ, Βινίσιους να ξεχωρίζουν και ένα ερώτημα στο σέντερ φορ. Κλασικός μοιάζει να είναι μόνο ο Ζεσούς της Αρσεναλ. Στα μάτια μου η Βραζιλία είναι το μεγάλο φαβορί.

Την ίδια ώρα η Αργεντινή είναι αλήθεια ότι δεν έχει ποιότητα για να συγκαταλέγεται στα μεγάλα φαβορί. Είναι ο Μέσι βέβαια και όλοι πιστεύουν ότι είναι έτοιμος για ένα σπουδαίο τουρνουά. Ο Λαουτάρο ποτέ δεν έγινε σημαντικός και ίσως να είναι η ευκαιρία του αυτό το Μουντιάλ, ο Ντιμπάλα είναι άγνωστο σε τι κατάσταση θα εμφανιστεί λόγω του τραυματισμού, ο Ντι Μαρία μεγάλωσε αρκετά, κεντρικά χαφ με μεγάλη ποιότητα δεν βλέπεις, αλλά ο προπονητής τους, ο Σκαλόνι μας έχει δείξει ότι μπορεί να αποδειχτεί ο κατάλληλος άνθρωπος για την δουλειά.

Αν κάποια ομάδα ποντάρει όμως στον προπονητή της αυτή είναι η Γερμανία του Χάνσι Φλικ. Ο πρώην προπονητής της Μπάγερν κατεβάζει στο Κατάρ μία ομάδα μπολιασμένη με νιάτα και ταλέντο. Τους Νόιερ, Μίλερ και Κίμιχ θα συνοδεύσουν ορισμένα σπουδαία ταλέντα καθοδηγούμενα από έναν μαέστρο προπονητή, με αποτέλεσμα στα μάτια μου οι Γερμανοί να είναι το δεύτερο μεγάλο φαβορί μαζί με τους Βραζιλιάνους.

Από τα ισχυρά αουτσάιντερ οι Αγγλοι μοιάζουν οι πλέον πληγωμένοι. Εχασαν δύο σπουδαία ακραία μπακ με τραυματισμούς (Τζέιμς, Τσίλγουελ), δεν έχουν καθόλου καλούς κεντρικούς αμυντικούς και έχουν ορισμένους σημαντικούς παίκτες, μάλλον εκτός φόρμας, όπως ο Μάουντ και ο Στέρλινγκ. Δεν νομίζω ότι φέτος είναι η χρονιά τους.

Μήπως φέτος όμως είναι η χρονιά που θα προκύψει μία νέα παγκόσμια πρωταθλήτρια. Και αναφέρομαι στην Πορτογαλία και την Ολλανδία ασφαλώς.

Οι Πορτογάλοι μαζί με τους Βραζιλιάνους έχουν στα μάτια μου το πληρέστερο ρόστερ και έχουν και ένα φοβερό συνδυασμό εμπειρίας και νιάτων. Σε όλες τις θέσεις θα μπορούσε κανείς να μιλήσει για απίστευτη πληρότητα και βέβαια υπάρχει και ο Κριστιάνο. Προφανώς δεν είναι στα καλύτερά του. Προφανώς και έχει μεγαλώσει αρκετά. Αλλά τα κίνητρα που έχει είναι τεράστια και με σωστή διαχείριση από τον Σάντος μπορεί να την οδηγήσει μέχρι και την κορυφή. Αν θα διάλεγα αουτσάιντερ για την κατάκτηση, αυτό θα ήταν μάλλον η Πορτογαλία.

Μήπως όμως και η Ολλανδία θα μπορούσε να είναι η νέα Παγκόσμια πρωταθλήτρια. Δεν έχει σε καμία περίπτωση το ρόστερ των Πορτογάλων, αλλά έχει Λουίς Φαν Χάαλ. Ισως για πρώτη φορά η Ολλανδία πάει σε Μουντιάλ και ο σταρ δεν είναι κάποιος φορ ή κάποιος εξτρέμ ή έστω ένα δεκάρι. Ηγέτης είναι ο Φαν Ντάικ και βαρόμετρο ο Φρένκι ντε Γιονγκ. Εκτός κι’ αν ο Ντεπάι κάνει παπάδες. Στην πραγματικότητα ποντάρουν μόνο στην ομάδα που όντως είναι καλή.

Οσο για την Ισπανία, πραγματικά για εμένα είναι η πιο δύσκολη ομάδα στο να εκτιμήσω τι θα κάνει. Κυριολεκτώ όταν λέω ότι δεν θα μου κάνει καμία εντύπωση να κατακτήσει το τρόπαιο, όπως δεν θα μου κάνει εντύπωση και να αποκλειστεί από τον όμιλο. Τόσα ταλαντούχα, αλλά και άπειρα παιδιά που είναι δύσκολο να προεκτιμήσεις τι θα κάνουν και πως θα συμπεριφερθούν. Δεν έχει σταθερές και αυτό είναι πρόβλημα, αλλά μόνο απίθανο δεν είναι να αποδειχτούν τέτοιες ο Πέδρι, ο Γκάβι και ο Ανσου Φάτι.

Υπάρχει κάποια άλλη, που να μπορεί να κατακτήσει το τρόπαιο. Νομίζω όχι, αλλά αν έπρεπε οπωσδήποτε να διαλέξω μία αυτή θα ήταν το Βέλγιο. Η προηγούμενη έκδοσή του, ήταν σαφώς καλύτερη, αφού είχε Αζάρ, Μέρτενς, Βερτόνχεν στα… ντουζένια τους και Κομπανί ενεργό. Αν οι Ντε Μπρόινε και Κουρτουά κάνουν το τουρνουά της καριέρας τους και ο Λουκάκου είναι καλά, ίσως και να γίνεται. Οσο για τους υπόλοιπους, νομίζω ότι δεν σηκώνει καν κουβέντα. Κροάτες και Ουρουγουανοί έχουν πίσω τα καλά τους χρόνια, κι’ ας είναι στο Κατάρ και ο Μόντριτς και οι Σουάρες Καβάνι. Και η υπέροχη Δανία ασφαλώς έχει ταβάνι και αυτό δεν φτάνει ως την κατάκτηση του τροπαίου…