Το πιο αφύσικο Μουντιάλ στην ιστορία

Προτού αρχίσει αυτό το Μουντιάλ ήμασταν πολλοί αυτοί που κάναμε την υπόθεση ότι η έλλειψη προετοιμασίας θα έχει αρνητική επίδραση στην απόδοση των ομάδων. Υποθέταμε ότι θα υποφέρουν περισσότερο οι ομάδες που έχουν “φρέσκο” προπονητή. Και η Γερμανία του Χάνσι Φλικ δημιούργησε το πρώτο τρανό παράδειγμα που τεκμηριώνει αυτή την θεωρία.

Ο Φλικ, που έχει έναν χρόνο και κάτι ως ομοσπονδιακός προπονητής, δεν είχε ποτέ του την ευκαιρία να δουλέψει για εβδομάδες με το γκρουπ των ποδοσφαιριστών του. Τόσο στο τακτικό κομμάτι όσο και - κυρίως σε αυτό - στο κομμάτι της νοοτροπίας, προσπαθούσε να συντονιστεί και να συνεννοηθεί με τους ποδοσφαιριστές του στα μικρά διαστήματα, λίγων ημερών, που τους είχε κοντά του. Όσα είδαμε από την Γερμανία στα τρία ματς στο Κατάρ ήταν φυσιολογικά.

Μια ομάδα που έχει έλλειμα σε ηγέτες και προσωπικότητες μαθημένες να σηκώνουν την ευθύνη έπρεπε να καλύψει αυτά τα ελλείμματα με την ομαδική συμπεριφορά και την νοοτροπία. Η Γερμανία πλήρωσε ακριβά το ατύχημα με την Ιαπωνία, το οποίο οφείλεται στην αγωνιστική νοοτροπία της στο β’ ημίχρονο και ενδεχομένως και στην προβληματική διαχείριση της κατάστασης εκείνου του παιχνιδιού και από τον Φλικ. Στην μεγάλη εικόνα όμως ήταν μια ομάδα απροετοίμαστη. Φυσιολογικά.

Μάλλον όχι τυχαία, οι πιο πειστικές ομάδες που έχουν εμφανιστεί μέχρι τώρα στο Κατάρ είναι ομάδες που δουλεύουν για καιρό με τον ίδιο προπονητή, δηλαδή πρόκειται για περιπτώσεις ομάδων που έχουν κάνει έστω μια φυσιολογική προετοιμασία με τον προπονητή τους στο παρελθόν. Η Αργεντινή με τον Σκαλόνι, η Αγγλία με τον Σάουθγκεϊτ, η Γαλλία με τον Ντεσάν, η Βραζιλία με τον Τίτε, η Πορτογαλία με τον Σάντος, η Κροατία με τον Ντάλιτς.

Προφανώς όλες οι ομάδες αλλάζουν, δεδομένου ότι αλλάζει το ρόστερ από διοργάνωση σε διοργάνωση και από αποστολή σε αποστολή, αλλά οι πιο έτοιμες ομάδες αυτού του τουρνουά έχουν ένα κοινό σημείο αναφοράς: έχουν μια πεπατημένη, για να την ακολουθήσουν. Και αυτή η πεπατημένη δεν αφορά μόνο το αγωνιστικό μοντέλο αλλά και τη νοοτροπία. Προπονητής και ποδοσφαιριστές έχουν κοινές παραστάσεις στην διαχείριση των συναισθημάτων τους σε διαφορετικές καταστάσεις παιχνιδιού. Οι ποδοσφαιριστές γνωρίζουν τι περιμένει από εκείνους ο προπονητής, και αυτός τι μπορεί να περιμένει από τους παίκτες του.

Πιθανόν όχι τυχαία, σε αυτό το τουρνουά έχουν προχωρήσει ομάδες που είχαν την πολυτέλεια να ξεκινήσουν νωρίτερα την προετοιμασία τους για το Παγκόσμιο Κύπελλο συγκριτικά με τους Ευρωπαίους, όπως οι ΗΠΑ, η Αυστραλία, η Ιαπωνία. Απέναντι σε ομάδες που συγκεντρώθηκαν 5 μέρες πριν από την έναρξη του τουρνουά, ακόμη και ένα δεκαήμερο μεγαλύτερης προετοιμασίας αποτελεί πλεονέκτημα.

Στο μυαλό όσων επιθυμούν να βλέπουν μια τελική φάση γεμάτη από εκπλήξεις, αυτό που συμβαίνει τούτες τις μέρες στο Κατάρ πιθανόν να μοιάζει πολύ ελκυστικό. Είναι πάντως δεδομένο ότι η διεξαγωγή του μέσα στο καταχείμωνο έχει αλλοιώσει το Μουντιάλ διότι οι ομάδες έχουν πάει απροετοίμαστες. Είναι σαν η σημερινή πραγματικότητα να έχει ακυρώσει ένα μεγάλο μέρος της εξέλιξης του ποδοσφαίρου στο επίπεδο των εθνικών ομάδων.

Τα προπονητικά επιτελεία έχασαν την προετοιμασία, δηλαδή την ευκαιρία να σχηματίσουν ομάδες και να τις ωριμάσουν προκειμένου αυτές να βελτιώσουν την απόδοσή τους προτού αρχίσει το Παγκόσμιο Κύπελλο. Οι ποδοσφαιριστές έφτασαν στο Μουντιάλ με την φθορά του συμπυκνωμένου συλλογικού προγράμματος και με το στρες που γεννούσε η ανησυχία για την πιθανότητα ενός τραυματισμού που θα τους κόστιζε την συμμετοχή. Αυτό είναι το πιο αφύσικο Μουντιάλ που έγινε ποτέ, τουλάχιστον στην σύγχρονη εποχή. Και το ίδιο το ποδόσφαιρο, ως σώμα, θα έπρεπε να αντιδράσει και να φροντίσει να μην επιτρέψει ποτέ ξανά στη FIFA να κάνει άλλη ομορφιά σαν αυτή του Κατάρ. Η FIFA κατήργησε τα βασικά του ποδοσφαίρου.