Πώς το έκανε το θαύμα σε δύο μήνες ο Ρεγκραγκί με το Μαρόκο

Όσο οι ημέρες περνούν και όσο φτάνουμε προς την μεγαλύτερη στιγμή στην ιστορία του, τόσο σοφότεροι γινόμαστε σχετικά με την επιτυχία του Μαρόκου διότι φωτίζονται οι αθέατες πλευρές της προετοιμασίας και του σχηματισμού μιας ομάδας που αποτέλεσε την μεγαλύτερη έκπληξη του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2022.

Πρώτα φωτίστηκαν τα όσα έκανε ο Ουαλίντ Ρεγκραγκί στο κομμάτι της διαχείρισης του ανθρώπινου δυναμικού και της ηγεσίας του. Επανέφερε στην Εθνική τον Ζίγιες και τον Μαζράουι, που είχαν βγει από την Ομάδα στον καιρό του Βαχίντ Χαλίλχοζιτς, και επέμεινε στην επιλογή του να προσκαλέσει στην Εθνική ποδοσφαιριστές που δεν είχαν γεννηθεί στο Μαρόκο. Αυτό το έκανε σε μια εποχή που οι Μαροκινοί ποδοσφαιρόφιλοι, και όχι μόνο, δεν τρελαίνονταν στην ιδέα ότι θα δουν στην Εθνική “ξένους” - δηλαδή παιδιά μεταναστών που δεν είχαν γεννηθεί στην πατρίδα τους. Ένας “φρέσκος” προπονητής, που είχε μεν προλάβει να δημιουργήσει καλή φήμη εντός Μαρόκου αλλά δεν ήταν κάποιος του οποίου το βιογραφικό έδινε πολλές εγγυήσεις επιτυχίας, έκανε τις επιλογές του δίχως να λογαριάσει πολύ το κόστος που έπαιρνε. Ο Ρεγκραγκί δεν συμπεριφέρθηκε, κατά τη διαδικασία του σχηματισμού της ομάδας, με το βάρος της αμφισβήτησης που θα μπορούσε να νιώθει ο μόλις δεύτερος Μαροκινός προπονητής στην ιστορία του εθνικού ποδοσφαίρου του Μαρόκου. Λειτούργησε ως κάποιος που ήθελε να παίξει το χαρτί του ποντάροντας στις ιδέες του και όχι στις ιδέες που θα ενθουσιάζαν το κοινό.

Κι ύστερα, τις τελευταίες ημέρες άρχισαν να φωτίζονται ακόμη δύο πλευρές. Το τακτικό κομμάτι, και η επικρατούσα κατάσταση στα αποδυτήρια. Τον περασμένο Απρίλιο η ποδοσφαιρική ομοσπονδία του Μαρόκου εγκαινίασε τη συνεργασία της με την Hudl, την εταιρεία που προσφέρει ολοκληρωμένες λύσεις στην ανάλυση ποδοσφαίρου στο ελίτ επίπεδο. “Ξεκλειδώνοντας” το Wyscout οι Μαροκινοί άρχισαν να αναλύουν την συμπεριφορά της Εθνικής, των ποδοσφαιριστών τους και των αντιπάλων τους. Και χρησιμοποιώντας το Hudl SportCode , ένα εργαλείο που δίνει τη δυνατότητα ανάλυσης τόσο των αγώνων όσο και των προπονήσεων και βοηθά τους προπονητές να οπτικοποιούν τις πληροφορίες και έτσι να γίνονται πιο εύκολα και καλύτερα κατανοητοί στις επικοινωνίες με τους ποδοσφαιριστές, το Μαρόκο άρχισε να λειτουργεί καλύτερα και να “μικραίνει” τον χρόνο της προετοιμασίας.

Ο Ρεγκραγκί στάθηκε παραπάνω από τυχερός που κατά την πρόσληψή του βρήκε ήδη στημένη την διαδικασία της ανάλυσης. Χρησιμοποίησε τα εργαλεία για να μελετήσει την αγωνιστική συμπεριφορά των ποδοσφαιριστών του στους συλλόγους. Και οραματίστηκε την ενδεκάδα του, δίνοντας σχήμα σε αυτή με βάση τις σκέψεις του για τον πιο ταιριαστό σχηματισμό βάσει χαρακτηριστικών των ποδοσφαιριστών αλλά και βάσει των συλλογικών παραστάσεων που είχαν σε αυτούς τους σχηματισμούς οι ποδοσφαιριστές στο ελίτ επίπεδο. Με τα εργαλεία του και τη δουλειά του κατά την δική του προετοιμασία, ο Μαροκινός προπονητής εμφανίστηκε έτοιμος για να εκμεταλλευτεί τον λίγο χρόνο που είχε, αυτό το δίμηνο από την πρόσληψή του μέχρι την πρεμιέρα του Μουντιάλ στο Κατάρ και να καταφέρει να συνεννοηθεί σύντομα με τους παίκτες.

Δεν συνεννοήθηκε όμως μόνο τακτικά. Συνεννοήθηκε και συναισθηματικά, όπως αποδεικνύεται. Ως γιος μεταναστών που γεννήθηκε στην Γαλλία, ο Ρεγκραγκί ταυτιζόταν με τους ποδοσφαιριστές που μάζεψε από την Ευρώπη για να τους δώσει τη φανέλα της Εθνικής του Μαρόκου. Και οι παίκτες ταυτίζονταν με την ιστορία του. Η επιστροφή των Ζίγιες, Μαζράουι και οι κλήσεις που έκανε δημιούργησαν αίσθημα δικαιοσύνης. Με ποδοσφαιριστές που ένιωσαν εξαρχής καλά μαζί του, ο Ρεγκραγκί πήρε την πρώτη ώθηση. Και με τα πρώτα αποτελέσματα, που μεγάλωσαν την πίστη των ποδοσφαιριστών στο πλάνο του, ο 47χρονος προπονητής άρχισε να απελευθερώνεται. Διαπιστώνοντας ότι έχει συνεννοηθεί καλά με τους ποδοσφαιριστές σχετικά με τις βασικές αρχές του αγωνιστικού μοντέλου, και νιώθοντας ότι οι παίκτες τον εμπιστεύονται, ο Ρεγκραγκί άρχισε να κάνει τις τακτικές τροποποιήσεις που επέτρεπαν στο Μαρόκο να προσαρμόζεται στον τρόπο της επιθετικής ανάπτυξης του εκάστοτε αντιπάλου. Εκείνος εμπιστεύτηκε τους ποδοσφαιριστές, κι εκείνοι εμπιστεύτηκαν τον προπονητή. Κάπως έτσι δημιουργήθηκαν οι συνθήκες για τις υπερβάσεις που οδήγησαν στις μεγάλες εκπλήξεις.

Όσα περισσότερα μαθαίνεις, τόσο περισσότερο καταλαβαίνεις ότι ο Ρεγκραγκί, ένας πολύ δυνατός πνευματικά καθοδηγητής, επένδυσε πολύ στην ψυχοπνευματική προετοιμασία των ποδοσφαιριστών του. Δημιούργησε την “παίζουμε για την Αφρική, για να βάλουμε την Αφρική στον χάρτη του ποδοσφαίρου” νοοτροπία και έφτασε τα αποδυτήριά του σε πολύ υψηλό επίπεδο ομόνοιας, ομοψυχίας, αλληλεγγύης και ομαδικού πνεύματος. Προφανώς το ίδιο πρόκειται να κάνει όσο χτίζει την νοοτροπία της ομάδας του για τον ημιτελικό με τη Γαλλία. Προφανώς θα μιλήσει για την συναισθηματική αξία που θα έχει για τους Μαροκινούς ένας θρίαμβος επί των Γάλλων, κι ας πρόκειται απλώς για ποδόσφαιρο. Όσο καταφέρνει να παρουσιάζει ποδοσφαιριστές που είναι έτοιμοι να ελέγξουν τα συναισθήματα που τους δημιουργεί και δεν “ξεφεύγουν”, ο Ρεγκραγκί μπορεί να πιστεύει ότι δεν έχουν τελειώσει τα θαύματα για το Μαρόκο στο Κατάρ.