Ο τελικός που ξεπέρασε την ανθρώπινη φαντασία

Τώρα που βάζουμε τον επίλογο, σχετικά με τα συναισθήματα και τα ποδοσφαιρικά ερεθίσματα που μας προσέφερε αυτό το Μουντιάλ, μπορώ να πω ότι ήταν ένα Παγκόσμιο Κύπελλο που ξεπέρασε την φαντασία μου. Όπως βλέπετε στην εικόνα, και μπορείτε να διαπιστώσετε αν τσεκάρετε το βίντεο που είχα δημιουργήσει σε Instagram και TikTok τρεις μέρες πριν από την έναρξη του Μουντιάλ, “τον είχα δει” τον τελικό, όπως και τον νικητή του. Όμως αν γύριζα σήμερα στην 17η Νοεμβρίου και έπιανα κουβέντα με τον εαυτό μου για να του πω το σενάριο όλης της πορείας που διέγραψε η Αργεντινή στο τουρνουά και ειδικά αυτό του τελικού, θα έβαζα τα γέλια. Ήταν τόσο τρελό το σενάριο που έγραψε η πραγματικότητα στον πιο συγκλονιστικό τελικό όλων των εποχών, που ξεπέρασε την ανθρώπινη φαντασία. Αν υπάρχει έστω και ένας ανθρώπινος νους που είχε ποντάρει στο ακριβές σενάριο, δηλαδή είχε δει το 2-0 ημίχρονο, 2-2 τελικό, 3 - 3 στο β’ της παράτασης, 4-2 στα πέναλτι, αυτός πρέπει να γίνει αντικείμενο επιστημονικής μελέτης διότι θα είναι ένα μυαλό ικανό να νικήσει και το ChatGPT.

Αφήνοντας στην άκρη όλες τις υπόλοιπες πτυχές αυτού που παρακολουθήσαμε το απόγευμα της Κυριακής, και μόνο για την αξία των συναισθημάτων που προσέφερε, αυτό είναι ένα παιχνίδι για να επανασυνδεθεί το ποδόσφαιρο με τον λαό του. Το πρώτο που θυμάμαι στην post covid εποχή που θύμισε τόσο έντονα, ακριβώς λόγω της απήχησης του παγκοσμίου κυπέλλου και της αξίας των ομάδων που βρέθηκαν στον τελικό, σε όλο τον πλανήτη όλη την γκάμα των συναισθημάτων που προσφέρει.

Σε έναν τόπο τόσο ξένο αλλά και τόσο αταίριαστο με τις αξίες που το ίδιο το άθλημα πρεσβεύει, σε μια στιγμή που ο πλανήτης έχει τόσα πολλά και τόσο μεγάλα προβλήματα, σε ένα πλαίσιο συνθηκών που μόνο ευνοϊκό δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, χρειάστηκαν δύο ιστορικές διεκδικήτριες του τροπαίου, δύο μεγάλοι πρωταγωνιστές και ένα σωρό καλοί συμπρωταγωνιστές, μερικές δεκάδες χιλιάδες γνήσιοι ποδοσφαιρόφιλοι - οι Αργεντίνοι - κι ένας διαιτητής που σου έδινε την αίσθηση ότι έδινε περίπου ότι έβλεπε και όχι ότι του είχαν πει να δίνει.

Προτού αρχίσει αυτή η διοργάνωση, σκεφτόμουν και έλεγα ότι το ίδιο το ποδόσφαιρο είναι το μόνο που μπορεί να “σώσει” αυτό το Μουντιάλ. Συνέβη. Ο τελικός είναι το καλύτερο στοιχείο marketing που έχει γεννήσει τα τελευταία χρόνια το ίδιο το ποδόσφαιρο για να διαφημίσει τον εαυτό του, να ισχυροποιήσει τον δεσμό του με τους φίλους του και να κάνει νέους φίλους. Και το κινηματογραφικό τέλος, με τον Μέσι στη θέση του Μαραντόνα αποτελεί το εξώφυλλο μιας ιστορίας που θα κάνει εκατομμύρια παιδιά στον πλανήτη να ονειρευτούν την δική τους στιγμή.

Στο ποδόσφαιρο, που είναι μια πιστή μικρογραφία της πραγματικής ζωής, δεν μπορείς ποτέ να ισχυριστείς ότι τα έχεις δει όλα. Σκέφτομαι με συμπόνια όλους αυτούς που το απόγευμα της Κυριακής, εκεί περίπου στο 65’ του ματς, έκλεισαν την τηλεόραση με τη σιγουριά ότι “είδαν τον νικητή” και έφυγαν από το σπίτι για μια κοινωνική υποχρέωση ή επειδή έκαναν μια άλλη ψυχαγωγική επιλογή. Το σενάριο των τελευταίων 15’ λεπτών της κανονικής διάρκειας, της παράτασης και των πέναλτι είναι γραμμένο από επιστημονική φαντασία και προορισμένο να καλοθρέψει την ψυχή του μεγαλύτερου εραστή της μπάλας.

Στην εποχή της ταχύτητας, έχουμε πλέον υλικό για να δείξουμε σε κάποιον προκειμένου να του δώσουμε σε λιγότερο από 60’ λεπτά μια ολοκληρωμένη απάντηση στην “γιατί είσαι τόσο κολλημένος με την μπάλα;” ερώτηση.