Τσιβελεκίδης στο Gazzetta: «Ο πανηγυρισμός μου σημαίνει ισορροπία, φιλτράρισμα των όσων βλέπουμε, ακούμε ή λέμε»

• «Στις πρώτες μου προπονήσεις στην ΑΕΚ με άλλαξαν από επιθετικό σε κεντρικό αμυντικό. Με σόκαρε»
• «Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον Μανόλο Χιμένεθ να μου λέει: “Giannis from Monday with us again“»
• «Ημουν τρεις μήνες χωρίς ομάδα και όταν μου είπαν να πάω στην Εσθονία έκλεισα εισιτήριο το επόμενο πρωί»
• «Το Ταλίν είναι ‘παραμυθένιο’»
• «Δεν σκέφτομαι την επιστροφή μου στο κοντινό μέλλον».
• Ο Γιάννης Τσιβελεκίδης με την Κάλιου

Ο Ελληνας ποδοσφαιριστής έχει πλέον… ανοίξει τα φτερά του και ανά την Ευρώπη, όπως και πέρα από τον Ατλαντικό, τον ακολουθεί ένα καλό brand name. Στα περισσότερα πρωταθλήματα της «Γηραιάς Ηπείρου» βρίσκουμε δικά μας παιδιά που αγωνίζονται με επιτυχία και κατακτούν τίτλους, ενώ την ίδια στιγμή αποτελούν και σημείο αναφοράς για τις ιδέες και το ήθος που πρεσβεύουν.

Η Εσθονία δεν αποτελεί εξαίρεση και εκεί, στο μακρινό Ταλίν και την Κάλιου, παίζει ο Γιάννης Τσιβελεκίδης. Ο 24χρονος κεντρικός αμυντικός (γεννήθηκε τον Ιούνιο του 1999) που είναι «απόφοιτος» των ακαδημιών της ΑΕΚ έγινε το 2021 κάτοικος Βαλτικής και μίλησε στο Gazzetta για την πορεία του στο χώρο αλλά και το νέο τρόπο ζωής που συνάντησε.

Παράλληλα μας εξήγησε και τον ξεχωριστό τρόπο που πανηγυρίζει τα γκολ που πετυχαίνει, όπως έπραξε στο πρόσφατο 2-1 επί της Χάριου όπου στο 70’ διαμόρφωσε το μετέπειτα τελικό σκορ για το club του, κάτι που δείχνει πολλά για το πώς αντιλαμβάνεται ο ίδιος τα πράγματα γύρω μας.

«Στις πρώτες μου προπονήσεις στην ΑΕΚ με άλλαξαν από επιθετικό σε κεντρικό αμυντικό. Με σόκαρε»

-Πώς ξεκίνησες το ποδόσφαιρο;
«Ηταν στην ηλικία των επτά ετών, έπειτα από αρκετή πίεση που ασκούσα στον πατέρα μου ώστε να με γράψει σε κάποια ομάδα .Η αρχή έγινε από ένα γηπεδάκι 5χ5 κοντά στο σπίτι μου. Επαιξα εκεί περίπου ένα μήνα και στη συνέχεια με γράψανε στην ακαδημία του Ατρόμητου. Εκείνη τη χρονιά η ΑΕΚ διοργάνωνε μία φορά το μήνα τα ‘Fun Weekends’ στα οποία πήρα μέρος, όπου επιλέχτηκα την επόμενη σεζόν να ενταχθώ στην ακαδημία της».

-Σε ποια θέση ξεκίνησες; Αν δεν κάνω λάθος στην ΑΕΚ ήταν που «γύρισες» στόπερ. Πώς συνέβη αυτό;
«Στις πρώτες προπονήσεις μου με την ΑΕΚ ήταν που έγινε η αλλαγή μου, από επιθετικός που έπαιζα σε κεντρικός αμυντικός. Ηταν κάτι που με σόκαρε, αφού σε αυτές τις ηλικίες όλοι θέλουν να σκοράρουν. Ακολούθησαν 10 με 11 χρόνια στην ακαδημία, μία ενδιαφέρουσα και απολαυστική πορεία με πολλά μαθήματα».

«Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον Μανόλο Χιμένεθ να μου λέει: “Giannis from Monday with us again“»

-Πώς ένιωσες όταν υπέγραψες το πρώτο σουτ επαγγελματικό συμβόλαιο;
«Επειτα λοιπόν από όλα αυτά τα χρόνια, ήρθε η στιγμή για να υπογράψω επαγγελματικό συμβόλαιο με την ΑΕΚ (σ.σ. 2018). Ηταν μία στιγμή περηφάνιας, χαράς και επιβράβευσης για εμένα και την οικογένεια μου, που χωρίς αυτούς τα περισσότερα θα φάνταζαν ακατόρθωτα. Εδώ θα ήθελα να σταθώ στο θέμα οικογένεια. Οφείλω σε εκείνους την ηρεμία, την ισορροπία που νιώθω ως άνθρωπος, ενώ η εμπιστοσύνη και η αγάπη τους είναι ανεκτίμητα δώρα».

-Τι θυμάσαι περισσότερο από την ΑΕΚ; Στους Νέους ήσουν και αρχηγός και έπαιξες στο Youth League κόντρα σε ‘μεγάλες’ ευρωπαϊκές ομάδες.
«Το Youth League ήταν φανταστική εμπειρία και ταυτόχρονα σοκαριστική, γιατί καταλαβαίνεις και βλέπεις την τεράστια διαφορά που υπάρχει μεταξύ ομάδων ακαδημιών, ποιότητας και οργάνωσης. Παίξαμε αντίπαλοι με τις ίσως τρεις καλύτερες ακαδημίες της Ευρώπης (σ.σ. Μπενφίκα, Μπάγερν Μονάχου, Αγιαξ). Τίποτα δεν είναι τυχαίο αν δεν έχει διάρκεια. Αυτό που δεν θα ξεχάσω ποτέ είναι η στιγμή που έτρωγα βραδινό με τη πρώτη ομάδα και έπειτα από το πρώτο φιλικό μαζί τους ο Μανόλο Χιμένεθ που ήταν προπονητής γυρνάει κ μου λέει: “Giannis from Monday with us again“».

-Πρώτη εκτός συνόρων εμπειρία σου ήταν η Φουζινάρ της Σλοβακίας. Πώς προέκυψε;
«Από μικρή ηλικία είχα στο μυαλό μου πως ήθελα να φύγω για το εξωτερικό. Επίσης και το πλάνο του μάνατζέρ μου ήταν να φύγουμε έξω και έτσι συνέβη μόλις αποδεσμεύτηκα από την ΑΕΚ. Ετσι υπέγραψα στη Φουζινάρ, ομάδα δεύτερης κατηγορίας στη Σλοβενία».

-Πόσο εύκολο είναι για ένα παιδί 19-20 ετών να βρεθεί μόνος του σε μία ξένη χώρα;
«Οι άνθρωποι εκεί με βοήθησαν πολύ ώστε να εγκλιματιστώ και ένιωσα καλοδεχούμενος. Τους ευχαριστώ πολύ για αυτό. Βέβαια κάθε αρχή και δύσκολη όπως λέμε, αλλά είχα πάντα στο μυαλό μου τους στόχους μου και πως είναι μια διαδικασία δημιουργίας χαρακτήρα και εξέλιξης, σε ανθρώπινο αλλά αθλητικό επίπεδο».

«Ημουν τρεις μήνες χωρίς ομάδα και όταν μου είπαν να πάω στην Εσθονία έκλεισα εισιτήριο το επόμενο πρωί»

-Υστερα από περίπου ένα χρόνο βρέθηκες στην Εσθονία.
«Λόγω κορονοϊού το πρωτάθλημα στη Σλοβενία διακόπηκε και γύρισα πίσω στην Ελλάδα. Ημουν τρεις μήνες χωρίς ποδόσφαιρο και ομάδα και τότε χτύπησε το τηλέφωνο και μου είπαν πως έχουμε πρόταση για δοκιμαστικά στην Εσθονία. Δεν το σκέφτηκα πολύ, έκλεισα εισιτήριο το επόμενο πρωί».

-Οι συνθήκες στην ομάδα πώς είναι;
«Είναι μια ομάδα που με έχει στηρίξει. Μου έδωσε χώρο, χρόνο και ηρεμία ώστε να βελτιωθώ. Είμαι ευγνώμων».

«Το Ταλίν είναι ‘παραμυθένιο’»

-Τι σου έχει κάνει μεγαλύτερη εντύπωση από τη χώρα; Το Ταλίν σαν πόλη πώς είναι;
«Η Εσθονία είναι καταπράσινη, καθαρή και εξελίσσεται ραγδαία. Το Ταλίν είναι ‘παραμυθένιο, ίσως από τις πιο ωραίες πρωτεύουσες της Ευρώπης».

-Ο κόσμος; Ασχολείται με το ποδόσφαιρο;
«Δεν είναι ότι ο κόσμος δεν ασχολείται με το ποδόσφαιρο. Σίγουρα δεν υπάρχει ο φανατισμός που υπάρχει στη χώρα μας, αλλά στο Ταλίν βρίσκονται οι μισές ομάδες του πρωταθλήματος, κάτι που σημαίνει ότι οι φίλαθλοι είναι μοιρασμένοι, αφού η πόλη είναι μικρή (σ.σ. περίπου 450.000 κάτοικοι).

-Η εκεί γλώσσα;
«Είναι πολύ δύσκολη. Στην αρχή δεν μου άρεσε, αλλά πλέον την έχω συνηθίσει»

-Ο ελεύθερος χρόνος σου πώς περνά;
«Μαγειρεύω, διαβάζω βιβλία και βλέπω πολλούς αγώνες σε επανάληψη».

-Πώς σε φωνάζουν;
«Γιάννη ή Τσίβε, Ετσι με λένε όλοι, κλασικά».

«Δεν σκέφτομαι την επιστροφή μου στο κοντινό μέλλον».

-Τι σημαίνει ο τρόπος που πανηγυρίζεις (σ.σ. κλείνει το στόμα και με το δάχτυλο δείχνει το κεφάλι του);
«Σημαίνει ισορροπία. Φιλτράρισμα των όσων βλέπουμε,ακούμε ή λέμε. Αυτό θέλω να ‘πω’».

-Σκέφτεσαι να επιστρέψεις και πως έχεις φανταστεί τον εαυτό σου μετά από 15 χρόνια, όταν και θα έχεις σταματήσει το ποδόσφαιρο;
«Οχι, δεν σκέφτομαι την επιστροφή μου στο κοντινό μέλλον, αλλά στη ζωή και το ποδόσφαιρο ποτέ δε ξέρεις τι θα συμβεί. Μετά από 15 χρόνια με έχω σκεφτεί και εντός αλλά και εκτός ποδοσφαίρου. Θα δείξει, δεν ξέρω ακόμη. Θα ήθελα όμως να συνεχίσω να ασχολούμαι με το ποδόσφαιρο όταν σταματήσω την μπάλα».

-Ποιον ποδοσφαιριστή θαύμαζες μικρός; Το ίνδαλμά σου όπως λέμε.
«Δεν είχα ποτέ κάποιον αγαπημένο παίχτη. Συνήθως έπαιρνα στοιχεία που μου άρεσαν από τον κάθε ένα ξεχωριστά».

Ο Γιάννης Τσιβελεκίδης με την Κάλιου

Αγώνες: 67 (32 αρχηγός)
Γκολ: 8
Ασίστ: 1
Το 2022 έφτασε μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου.