Εθνική φρούδων Ελπίδων

Το ποδόσφαιρο αποτελεί διαδικασία εξέλιξης, συνέχειας και συνέπειας. Η χθεσινή ισοπαλία 0-0 της εθνικής ομάδας απέναντι στη Λιθουανία δεν είναι μία συγκυριακή αποτυχία. Διότι περί αποτυχίας πρόκειται να αδυνατεί ένα σοβαρό σύνολο να σκοράρει απέναντι στην ομάδα που βρίσκεται στο Νο144 της παγκόσμιας κατάταξης. Μπορεί ως όνομα η Λιθουανία να θυμίζει Γιασικεβίτσιους και Σαμπόνις και να ηχεί πιο... ανταγωνιστικό από τα Νησιά του Σολομώντα, το Σεντ Κιτς & Νέβις, το Τουρκμενιστάν και τη Ρουάντα, όμως η πραγματικότητα είναι ότι βρίσκεται πιο κάτω ακόμα και από αυτές τις εθνικές ομάδες στο FIFA Ranking. Ήταν, λοιπόν, μια αποτυχία η οποία έχει τις ρίζες της στην μόνιμη απαξίωση του Έλληνα ποδοσφαιριστή τα τελευταία 9 χρόνια. Από τότε δηλαδή που αποχώρησε από την εθνική ο Φερνάντο Σάντος και μαζί του «θάφτηκε» το περίφημο αναπτυξιακό σύστημα που έφερε το όνομά του.

Τη προηγούμενη Παρασκευή, η νέα εθνική U21 πραγματοποίησε τα αποκαλυπτήριά της σε ένα φιλικό με την Ουγγαρία στη Ριζούπολη. Για ακόμα μία φορά η σύγκριση με τους αντιπάλους της ήταν αποκαρδιωτική. Όχι λόγω του σκορ (ήττα 0-1) ή της εν γένει παρουσίας των ομάδων, αλλά όσον αφορά τις ευκαιρίες που παίρνουν οι παίκτες στα αντίστοιχα εθνικά πρωταθλήματα.

Αναλύσαμε τους 40 παίκτες που αγωνίστηκαν και διαπιστώσαμε όχι οι περισσότεροι Ούγγροι παίζουν στην Α΄ κατηγορία της χώρας τους και μάλιστα ως βασικοί, ενώ από τους Έλληνες διεθνείς μόνο δύο υπολογίζονται στο βασικό rotation των ομάδων, τέσσερις έχουν πάρει περιορισμένο χρόνο συμμετοχής και δύο αγωνίζονται -ευτυχώς με συνέπεια και συνέχεια- στο εξωτερικό. Πώς θα ανταγωνιστούν οι Έλληνες τους Ούγγρους σε 2-3 χρόνια σε επίπεδο ανδρών, όταν οι μεν θα εξελίσσουν συνεχώς τους ποδοσφαιριστές τους κι εμείς θα τους έχουμε παραγκωνισμένους; Πώς ένας Έλληνας 21 ετών που είναι υποδεέστερος του αντίστοιχου Ούγγρου, θα γίνει καλύτερος στα 25, εάν δεν αγωνίζεται συστηματικά σε υψηλό επίπεδο;

Εδώ και χρόνια έχει καθιερωθεί η ονομασία «Εθνική Ελπίδων» για την U21. Για ποιες ελπίδες μιλάμε, όμως; Οι περισσότεροι παίκτες αυτής της ομάδας διανύουν το 21^ο έτος της ηλικίας τους, αλλά το ποδόσφαιρο σε επίπεδο Α΄ κατηγορίας απέχει ακόμα πολύ. Και να πει κανείς ότι έχουμε αξιόλογο πρωτάθλημα Β΄ εθνικής, να ήταν μια παρηγοριά. Όμως θα πρέπει να επιστρατέψει πολλή φαντασία και καλή θέληση για να υποστηρίξει ότι τα παιδιά που αγωνίζονται στη Superleague 2 (αραιά και που) αποκτούν πολύτιμες εμπειρίες και παραστάσεις.

Από τους 24 που χρησιμοποίησε ο νέος ομοσπονδιακός Νίκος Παπαδόπουλος, μόλις τέσσερις είναι βασικοί σε σοβαρό επίπεδο ανταγωνισμού: ο Χρήστος Τζόλης που έπαιξε 15 ματς στην Ολλανδία με την Τβέντε και 8 στην Championship με τη Νόριτς, όπου επέστρεψε τον Ιανουάριο. Ο Φώτης Κίτσος της Ομόνοιας Λευκωσίας με 24 ματς σε όλες τις διοργανώσεις. Ο Δημήτρης Μεταξάς του Βόλου με 15 ματς. Ο Μάριος Τζαβίδας του Ατρόμητου που πραγματοποιεί «γεμάτη» σεζόν με 29 παιχνίδια.

Από τους υπόλοιπους, τρία ματς στη Superleague έχει πάρει ο γκολκίπερ του Ολυμπιακού Κωνσταντής Τζολάκης, τέσσερα ο Ζουγλής του Αστέρα Τρίπολης, ενώ ο Σουρλής επέστρεψε στον Ολυμπιακό από τη Φορτούνα Σιτάρντ με συνολικά 17 λεπτά συμμετοχής, περισσότερα πάντως από τον Μιχάλη Κοσίδη (5 λεπτά!) της ΑΕΚ.

Οι δύο τελευταίοι παίρνουν παιχνίδια στη Superleague 2, όπως και όλοι οι υπόλοιποι συμπαίκτες τους. Οι περισσότεροι αγωνίζονται στις Β΄ ομάδες του Παναθηναϊκού, του ΠΑΟΚ, του Ολυμπιακού. Όμως στο πρωτάθλημα αυτό, με τις γνωστές του παθογένειες, έχουν διεξαχθεί μόλις 14 αγωνιστικές, άρα αυτό είναι το μάξιμουμ των επίσημων συμμετοχών που μπορεί να έχει ένας παίκτης, πλησιάζοντας Απρίλιο μήνα...

Η σύγκριση με την Ουγγαρία προκαλεί πλήρη απογοήτευση σε σχέση με τον τρόπο που αντιμετωπίζονται στην Ελλάδα οι νέοι ποδοσφαιριστές. Από τους 16 που χρησιμοποίησε ο Ούγγρος ομοσπονδιακός Ζόλταν Γκέρα (παλιός άσος της Γουέστ Μπρομ), οι 10 είναι βασικά στελέχη των ομάδων τους στην Α΄ κατηγορία. Ο Πέτερ Μπάραθ με χρηματιστηριακή αξία 1.000.000 ευρώ, έχει 18 ματς με την πρωτοπόρο Φερεντσβάρος, οι Κότσιτς, Σάμπο, Μπέντσενλαϊτνερ αγωνίζονται στη Χόνβεντ, ο Λίνμπορ και ο Στόικα στη Βάσας, o Κρίστοφερ Χόρβαθ στην Κετσκεμέτι, ο Κέβιν Κάλαϊ στη Μεζόκοβεζντ, οι Μπαρναμπάς Κόβατς, Ντάνιελ Νέμεθ στη Ζαλέγκερζεγκ. Επίσης, ο Μιχάλι Κάται και ο Ματίας Κόβατς είναι αναντικατάστατοι στην ΜΤΚ Βουδαπέστης η οποία «έπεσε» πέρσι στην Β΄ κατηγορία, αλλά ουσιαστικά έχει εξασφαλίσει την επάνοδο. Οι δυο τους αγωνίζονταν και πέρσι, άρα λογίζονται κι αυτοί ως παίκτες Α΄ κατηγορίας. Μόνο τέσσερις παίζουν σε διοργάνωση Β΄ κατηγορίας, ο ένας εκ των οποίων είναι ο τερματοφύλακας Χέγκι που παίζει βασικός με τη Γουέστ Χαμ στην Premier League 2, το πρωτάθλημα των Β΄ ομάδων της Premiership. Ο άλλος είναι ο σκόρερ του φιλικού με την Ελλάδα, ο Βιτάλις ο οποίος έχει πάρει 29 παιχνίδια με τη Γκιορ, όντας βασικός τα τελευταία τρία χρόνια με συνολικά 90 ματς στα πόδια του.

ΥΓ 1: Η Λίγκα της Ουγγαρίας (Nemzeti Bajnokság) περιλαμβάνει μόλις 12 ομάδες, δηλαδή δύο λιγότερες από τη δική μας Superleague. Θεωρητικά, δηλαδή, είναι πιο περιορισμένες οι θέσεις για την αξιοποίηση νέων ποδοσφαιριστών.

ΥΓ 2: Εναντίον της Ελλάδας δεν έπαιξε ο 20χρονος Μπάλιντ Κατόνα, ένας από τους κορυφαίους νέους παίκτες της Ουγγαρίας. Το «δεκάρι» της Κετκσεμέτι με 24 ματς και 7 γκολ έχει οδηγήσει την ομάδα του στη δεύτερη θέση της βαθμολογίας, πίσω από τη Φερεντσβάρος.

ΥΓ 3: Στη κατάταξη εθνικών ομάδων της FIFA η Ουγγαρία είναι 34^η και η Ελλάδα 51^η