Tα δύο πρόσωπα της εθνικής U19

Στο ποδόσφαιρο το τελικό αποτέλεσμα ενός αγώνα είναι αυτό που μετράει περισσότερο. Στην Ελλάδα το φαινόμενο αυτό ακολουθείται σαν ευαγγέλιο από τη συντριπτική πλειοψηφία των φιλάθλων (που εδώ που τα λέμε οι περισσότεροι δεν είναι και πολύ σχετικοί με το άθλημα). Άρα, η εύκολη ανάγνωση για το χθεσινό ματς-ροντέο Νορβηγία-Ελλάδα 5-4 στο EURO U19, είναι ότι η εθνική μας ήταν άθλια στο πρώτο ημίχρονο (5-0 σκορ από το 1΄ έως το 45΄) και καταπληκτική στο δεύτερο (0-4 σκορ από το 46΄ έως το τέλος).

Τίποτα από τα δύο δεν ισχύει!

Το πρώτο ημίχρονο αποτελεί μία από τις χαρακτηριστικότερες «μαγικές εικόνες» στα χρονικά. Η Ελλάδα έχει 2-3 κλασικές ευκαιρίες για γκολ, δεν πετυχαίνει κανένα. Η Νορβηγία σκοράρει και στις κλασικές ευκαιρίες της, αλλά και στα «δωράκια» των δικών μας παικτών.

Στο δεύτερο μισό του παιχνιδιού η Ελλάδα είναι εκείνη που εκμεταλλεύεται ατομικά λάθη και με τρία γκολ στο τελευταίο δεκάλεπτο πετυχαίνει διπλό στόχο: αποφεύγει το διασυρμό και διατηρεί κάποιες ελπίδες πρόκρισης. Βέβαια ήταν εξ αρχής δεδομένο ότι το πρώτο ματς είναι το πλέον καθοριστικό, αφού η αναμέτρηση με την Ισπανία δεν ενδείκνυται επ΄ουδενί για «ντέρμπι δίχως αύριο», για οποιονδήποτε αντίπαλο. Άρα είμαστε σε μειονεκτική θέση. Όμως, μπάλα είναι και τα πάντα μπορούν να συμβούν. Μπορεί να πάρουμε αποτέλεσμα από την Ισπανία (Παρασκευή) και να τα χαλάσουμε όλα στο φινάλε με την Ισλανδία (10 Ιουλίου). Οψόμεθα...

Η αναμέτρηση με τους Νορβηγούς είχε επίσης ως κύριο χαρακτηριστικό την κακή μέρα στην οποία βρέθηκαν οι δύο προπονητές. Περισσότερο, μάλιστα, ο Λουϊς Πιμέντα των Σκανδιναβών! Περίεργο; Όχι! Μόνος του επέτρεψε στην Ελλάδα να ξαναμπεί στο παιχνίδι, αποσύροντας τον καλύτερό του παίκτη (Όντεγκαρντ) στο ημίχρονο, πραγματοποιώντας τέσσερις μαζεμένες αλλαγές και στη συνέχεια βγάζοντας τον «ογκόλιθο» του κέντρου Ρόαλντσοϊ στο 63΄. Αναλογιστείτε –κι αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό- ότι όπως εμείς στερηθήκαμε (η ομάδα του δεν έδωσε άδεια) τον Κούτσια, έτσι και οι αντίπαλοί μας ταξίδεψαν στην Μάλτα χωρίς δύο σούπερ σταρ: τον Αντρέας Σιέλντερουπ (μεταγραφή 9.000.000 ευρώ της Μπενφίκα) και τον Αντόνιο Νούσα της Μπριζ. Αμφότεροι παίκτες με συμμετοχή στο Champions League, τη στιγμή που οι δικοί μας παίζουν στο εγχώριο πρωτάθλημα Κ19 ή –στην καλύτερη- στη Superleague 2. Έλειπαν, λοιπόν, αυτοί οι δύο, έβγαλε και ο Πιμέντα τον Όντεγκαρντ (βασικός στην Α΄ Νορβηγίας με τη Μόλντε), αλλά και τον αριστερό μπακ Μπάσι (βασικός με την Τρόμσο, δεύτερη στη βαθμολογία) και... βάρεσαν διάλυση οι Νορβηγοί. Ο Πορτογάλος προπονητής είδε το 5-0 του ημιχρόνου και νόμιζε ότι είχε να κάνει με... Σαν Μαρίνο. Έβαλε «τα δεύτερα» κι φυσικά εμείς αρπάξαμε την ευκαιρία.

Από την άλλη πλευρά, όμως, τίποτα από αυτά δεν θα είχε συμβεί αν δεν είχε μια κακή μέρα στη δουλειά ο Τάσος Θέος. Ο εξαίρετος προπονητής που οδήγησε αήττητη την εθνική στους τελικούς του EURO, πήρε την απόφαση να αφήσει το wonderkid Στέφανο Τζίμα εκτός ενδεκάδας και να επιλέξει τον Γιάννη Γκιτέρσο. Μπορούσε να τους χρησιμοποιήσει και τους δύο, όμως προτίμησε να δώσει θέση και στον Αλέξη Γκολφίνο, έναν επιθετικό που έχει πολλά προσόντα όμως ταυτόχρονα έχει και πολύ κακή σχέση με το γκολ. Επίσης, ο Θέος δεν εμπιστεύτηκε τον Κυριόπουλο του Παναθηναϊκού που βρίσκεται σε εκπληκτική κατάσταση, παρά την απουσία του τιμωρημένου Σμυρλή. Στην άμυνα, θεώρησε ότι μία αλλαγή προσώπου αρκούσε για να καλυφθεί το πολύ μεγάλο κενό του (επίσης τιμωρημένου) Δημήτρη Κεραμίτση. Αποδείχθηκε ότι η παρουσία του αμυντικού της Ρόμα είναι καταλυτική και δεν μπορούσε να υποκατασταθεί απλώς τοποθετώντας έναν άλλον παίκτη στη θέση του, όσο καλός κι αν είναι (και ο Προδρομίτης είναι πράγματι ένας πολύ καλός στόπερ). Επίσης, ο Δημήτρης Μοναστηρλής είναι ένας τερματοφύλακας με πολύ μεγάλο potential, όμως στην εθνική Νέων θα πρέπει κάποια στιγμή να πάρει την ευκαιρία του και ο Νικόλας Μπότης της Ίντερ.

Ωστόσο, όλες αυτές είναι οι επιλογές του προπονητή που γνωρίζει και ζει καθημερινά τους παίκτες. Άρα το κριτήριό του είναι πολύ πιο ασφαλές από το δικό μας που σχολιάζουμε κατόπιν εορτής. Όμως, αυτό που δεν μπορεί να εξηγηθεί, είναι το γεγονός ότι δεν προχώρησε σε αλλαγές όταν το σκορ έγινε 3-0 πριν το εικοσάλεπτο. Σίγουρα δεν ήθελε να φθείρει ψυχολογικά κάποιον παίκτη αποσύροντάς τον από το 25΄-30΄, όμως εδώ μιλάμε για εθνική ομάδα και τελική φάση. Όχι ένα ματς του πρωταθλήματος ακαδημιών όπου προέχει η πνευματική ηρεμία του νεαρού ποδοσφαιριστή. Όλοι οι παίκτες της εθνικής μας είναι επαγγελματίες και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζονται.

Πάντως, το φινάλε του αγώνα μας άφησε μια πολύ γλυκιά γεύση. Και επειδή το σκορ «μαζεύτηκε», αλλά πρωτίστως επειδή «κατάπιαν τη γλώσσα τους» όλοι όσοι είχαν... ξεσαλώσει μέχρι το 80΄ στα Social Media χαρακτηρίζοντας «άχρηστους» τους παίκτες και χρησιμοποιώντας τη διαφαινόμενη πανωλεθρία ως «επιχείρημα» (της πλάκας) που δικαιολογεί τις στρατιές ξένων στο ελληνικό πρωτάθλημα. «Αφού δεν έχουμε Έλληνες, καλά κάνουν και φέρνουν ξένους», «Χάλια η εθνική επειδή παίζουν παίκτες του ΠΑΟΚ», «Ξευτίλες» και διάφορα τοξικά από ανθρώπους που με τη νοοτροπία τους έχουν οδηγήσει το ελληνικό ποδόσφαιρο στον πάτο της Ευρώπης. Κάποια παιδιά βρέθηκαν σε κακή ημέρα. Συμβαίνουν αυτά. Όταν όμως η εθνική «ρολάρισε» και κυριάρχησε, είδαν άπαντες τι εστί Τζίμας, αλλά και Κυριόπουλος και Σπυράκος και Συμεωνίδης και Σταυρόπουλος και Καλογερόπουλος και Γκούμας. Δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από το 80% των ξένων που παίζουν στη Superleague.

Εναντίον της Ισπανίας, με τον Τζίμα στην ενδεκάδα σε συνδυασμό με την επιστροφή του Κεραμίτση και του Σμυρλή, τα παιδιά θα καταθέσουν ψυχή. Οι ευχές μας είναι μαζί τους και θα συνεχίσουμε να τους εμπιστευόμαστε.