Η Saudi Pro League ξεπέρασε την Superleague

Διαβάζοντας τις πληροφορίες σχετικά με τη νέα διέξοδο που βρήκε η Παρί Σεν Ζερμέν για να βελτιώσει τα λογιστικά της και να δείξει ότι δεν υπάρχει λόγος να την κυνηγά η UEFA σχετικά με το Financial Fair Play, θυμήθηκα τα λόγια που άκουσα πριν από περίπου έναν μήνα από έναν παράγοντα του αγγλικού ποδοσφαίρου. Μου εξηγούσε τότε ότι ανεξάρτητα από το πώς γεννήθηκε η ιδέα της ανάπτυξης του πρωταθλήματος στην Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, οι μεγάλοι παίκτες του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου - δηλαδή οι ιδιοκτήτες των μεγαλύτερων ομάδων χρησιμοποιούν αυτή την λύση ως “αντίδοτο” για την “Superleague” πηγή εσόδων που ήλπιζαν ότι θα δημιουργούσαν με την απόσχιση τους από την UEFA.

Στην αρχή του καλοκαιριού έμενα με την αίσθηση ότι η Saudi Pro League θα μπορούσε να πλήξει την ευρωπαϊκή αγορά επειδή παίρνει τα μυαλά των ποδοσφαιριστών και τους αγοράζει, χαλώντας τα σχέδια των ομάδων της ευρωπαϊκής ελίτ. Δεν συνέβη, ή τουλάχιστον δεν συμβαίνει πλέον αυτό. Οποίος αντιμετωπίζει λογιστικά προβλήματα και πρέπει να ξεφορτωθεί ποδοσφαιριστές ή να “γράψει” μια μεγάλη πώληση που θα ανακουφίσει τα λογιστικά της εταιρείας του, έχει πλέον τον τρόπο.

Στην επιφάνεια κυριαρχεί η εικόνα ενός ταχύτατα αναπτυσσόμενου πρωταθλήματος, το οποίο μπορεί να σκοράρει ακόμη χαμηλά σε σχέση με την απήχηση και την εμπορικότητα παγκοσμίως αλλά έχει ήδη αναρριχηθεί ψηλά στη λίστα των πρωταθλημάτων βάσει ποιότητας των ποδοσφαιριστών. Σύμφωνα με τον αλγόριθμο που έχει αναπτύξει το TransferRoom, ένα ψηφιακό marketplace που χρησιμοποιεί η παγκόσμια αγορά στις μεταγραφές, η Σαουδική Pro League έχει φτάσει στην 17η θέση στη λίστα που διαμορφώνεται με βάση τον δείκτη της αξίας του μέσου ποδοσφαιριστή. Είναι ήδη ψηλότερα από την ελληνική Superleague και δεν απέχει πολύ από το ολλανδικό ή το βελγικό πρωτάθλημα. Αν κάνουν ακόμη 15 μεταγραφές ποδοσφαιριστών με 85+ rating, θα περάσουν και αυτά τα πρωταθλήματα. Και όπου να ‘ναι σημειώνουν ακόμη μια νίκη εντυπώσεων - θα έχουν να λένε ότι έχουν ξεπεράσει το MLS σε μέση ποιότητα ποδοσφαιριστών.

Κάτω από την επιφάνεια υπάρχει όμως μια σημαντική πτυχή της ουσίας που κρύβει αυτή η νέα πραγματικότητα: όποια Τσέλσι ή Παρί έχει λογιστική ανάγκη να δείξει καλύτερη οικονομική κατάσταση, βάζει τους Σαουδάραβες ή τους Καταριανούς να αγοράσουν μερικούς ποδοσφαιριστές της και λύνει έτσι το πρόβλημά της, δίχως φυσικά κανείς να μπορεί να ξέρει από πού έρχονται αυτά τα λεφτά διότι αυτές οι αγορές δεν ελέγχονται από την UEFA και δεν έχουν λόγο να δείχνουν τα βιβλία τους στην UEFA για να ξέρει εκείνη αν υπακούουν σε κανόνες Financial Fair Play.

Στην επιφάνεια, ο κόσμος συζητά σχετικά με το αν οι Σαουδάραβες έχουν ήδη εξασφαλίσει την υποστήριξη του Τζιάνι Ινφαντίνο στην πίεση που ασκούν προς την UEFA για να πάρουν ένα - δυο wild cards για το Champions League. Και την ίδια ώρα όλος ο πλανήτης συζητά για το sportswashing και το rebranding που κάνουν οι Σαουδάραβες, όπως έκαναν και οι Καταριανοί, χρησιμοποιώντας μια πλατφόρμα επικοινωνίας της ισχύος που έχει η ποδοσφαιρική. Πίσω από όλα αυτά όμως υπάρχουν όλοι αυτοί που διοικούν τις μεγαλύτερες ποδοσφαιρικές πολυεθνικές της Ευρώπης. Η UEFA τους εμπόδισε στο project της European Superleague και αυτοί βρήκαν άλλον τρόπο για να ξεφεύγουν από οποιονδήποτε οικονομικό/λογιστικό έλεγχο. Έχεις πρόβλημα; Πούλα έναν - δυο παίκτες στην Σαουδική Αραβία και όλα καλά, ξεπλύθηκες.

Ναι, πού και πού θα συμβαίνει να γκρινιάζει δημόσια ένας Κλοπ, που θα μοιράζεται δημοσίως τον πόνο του επειδή οι Σαουδάραβες παίρνουν τα μυαλά του τάδε ή του δεινά χρήσιμου ποδοσφαιριστή, αλλά αυτό απλώς είναι το τίμημα που θα πληρώσει το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα οικονομικά και επιχειρηματικά συμφέροντά τους αυτοί που διοικούν τις ποδοσφαιρικές εταιρείες της ευρωπαϊκής ελίτ.