Ένα γήπεδο που έχει ήδη αποκτήσει ζωή 7 ημέρες την εβδομάδα

Δεκαεπτά μήνες μετά από τα εγκαίνια του νέου της γηπέδου, η ΑΕΚ βλέπει τον εαυτό της ανάμεσα στις top 100 ομάδες παγκοσμίως με την κατά 81% πληρότητα σε μέσο όρο. Έχει αρχίσει να συνηθίζει και πάλι αυτή την αναβίωση της ιστορικής ρουτίνας της στη Νέα Φιλαδέλφεια, εκεί όπου οι Κυριακές ήταν, από το πρωί, ημέρες ψυχαγωγίας και κοινωνικοποίησης. Μόνο που τώρα υπάρχει μια πολύ σημαντική διαφορά του “χθες”, δηλαδή της επικρατούσας κατάστασης στη Νέα Φιλαδέλφεια στον καιρό του παλιού γηπέδου, με το “σήμερα”. Διότι σήμερα η Νέα Φιλαδέλφεια έχει πλέον κόσμο, δηλαδή επισκέπτες και θαμώνες, όλη την εβδομάδα.

Προτού ακόμη ανοίξει τις πόρτες του το μουσείο της ΑΕΚ, το οποίο προφανώς θα δίνει λόγο σε εκατοντάδες μικρά και μεγαλύτερα παιδιά να το επισκεφθούν, το Μουσείο Προσφυγικού Ελληνισμού, που λειτουργεί, αποτελεί ήδη εκπαιδευτικό προορισμό για μαθητές σχολείων. Μαθητές σχολείων που βρίσκονται εκεί καθημερινά, περνούν έπειτα από την μπουτίκ της ΑΕΚ, και φυσικά ρωτούν για το πώς μπορούν να κάνουν το stadium tour. Και το ίδιο συμβαίνει τα απογεύματα στη Νέα Φιλαδέλφεια με τα … μεγαλύτερα παιδιά, δηλαδή με τα Κέντρα Ανοιχτής Προστασίας Ηλικιωμένων, τα οποία οργανώνουν επισκέψεις στο Μουσείο Προσφυγικού Ελληνισμού. Και φυσικά και τα μεγάλα παιδιά ζητούν να επισκεφθούν το κατάστημα της ΑΕΚ και ρωτούν για την ξενάγηση στο νέο γήπεδο.

Όσα περιγράφω παραπάνω μοιάζουν, όταν τα διαβάζεις, αυτονόητα. Μάλιστα αυτήν ακριβώς την συζήτηση είχα κάνει στο τέλος του περασμένου Νοεμβρίου με τον Johnny Cantor, έναν Άγγλο συνάδελφό μου που εργάζεται στο BBC και επισκέφθηκε την Αθήνα για το παιχνίδι της ΑΕΚ με την Μπράιτον. Ο Cantor πέρασε όλη την ημέρα του αγώνα στη Νέα Φιλαδέλφεια και η εμπειρία του, όπως μου έλεγε, δεν διέφερε πολύ από την εμπειρία του θεατή επισκέπτη σε ένα αγγλικό γήπεδο.

Όλο αυτό, το αυτονόητο, προφανώς είναι βγαλμένο από τα όνειρα των ΑΕΚτσήδων. Τόσο των μεγαλύτερων, που αναπολούσαν τα χρόνια που ζούσαν στη Νέα Φιλαδέλφεια μέχρι το 2003, όσο και των νεότερων, που δεν είχαν ζήσει ποτέ το πώς είναι να έχει η ΑΕΚ το δικό της γήπεδο. Όλο αυτό όμως το αυτονόητο είναι βγαλμένο και από τα οράματα όσων από εμάς εδώ και δεκαετίες επαναλαμβάναμε μονότονα ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο θα άλλαζε, θα αναβαθμιζόταν μεμιάς αν αποφάσιζε να φτιάξει νέα γήπεδα.

Κάντε το λίγο εικόνα: δίπλα στο Καραϊσκάκη και τη Νέα Φιλαδέλφεια βάλτε το νέο γήπεδο του Παναθηναϊκού τη νέα Τούμπα, το νέο Χαριλάου. Για αρχή, αυτή η νέα πραγματικότητα θα αναβάθμιζε αδιανόητα την ποιότητα γηπεδικής ζωής των οπαδών των ομάδων. Και θεωρητικά θα έφερνε το ελληνικό ποδόσφαιρο ένα βήμα πιο κοντά στην εποχή της διεξαγωγής αγώνα με την παρουσία οπαδών και των δύο ομάδων.

Δεν ξέρω αν και πότε θα το ζήσουμε το τελευταίο. Ας ζήσουμε τουλάχιστον το πρώτο μέρος του οράματος. Ας δούμε την εποχή που θα υπάρχουν πέντε σύγχρονα ποδοσφαιρικά γήπεδα στην Ελλάδα. Είμαι απολύτως πεπεισμένος ότι εκείνη η πραγματικότητα θα έχει αλλάξει την γηπεδική ζωή εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων. Δεν είναι λίγο. Αν αμφιβάλετε, κάντε μια βόλτα στη Νέα Φιλαδέλφεια - μια Κυριακή ή μια καθημερινή.