Και τι κάνουμε για το οπαδικό bullying στο σχολείο;

Το βίντεο που ετοίμασε για να δώσει παραπάνω ένταση στη φωνή του το υπουργείο Παιδείας, πέτυχε από την πρώτη ημέρα τον στόχο του: έκανε το θέμα trendy topic στα social media και κατάφερε να πάρει για λίγο την προσοχή μας, όλων ημών των πολλών. Δεν μου αναλογεί η ευθύνη να κρίνω αν η εθνική στρατηγική που ανακοινώθηκε μπορεί ή όχι να φέρει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα, δηλαδή να πατάξει το bulling στα σχολεία. Μπορώ όμως να έχω άποψη για μια πτυχή του σχολικού εκφοβισμού: τον σχετικό με το οπαδικό bullying.

Θα ήθελα πάρα πολύ να έχει δημιουργηθεί και να λειτουργεί μια αντίστοιχη πλατφόρμα για να καταγγείλει ο οποιοσδήποτε περιστατικά οπαδικού bullying. Μαζί όμως θα έπρεπε να υπάρχει και μια πλατφόρμα αδιάφθορων για να τους καταγγείλεις τη συμπεριφορά κάθε μέλους της αθλητικής κοινωνίας που με τον λόγο του, τη στάση του, τη συμπεριφορά του λειτουργεί ως κακό πρότυπο για τα παιδιά που πλακώνονται στο σχολείο ή ακριβώς έξω από αυτό για μια φανέλα, ένα κασκόλ, μια φωτογραφία στο κινητό, το όνομα μιας ομάδας.

Προφανώς τα παιδιά δεν παραδειγματίζονται από τους παράγοντες των ομάδων και τις διοικήσεις. Υιοθετούν όμως, συνειδητά ή ασυνείδητα, τη ρητορική μίσους και τυφλού φανατικού οπαδισμού. Αυτή που υιοθετούν άλλωστε και οι μεγαλύτερης ηλικίας φανατικοί οπαδοί - οργανωμένοι και μη. Η συμπεριφορά που υιοθετούν ή ανέχονται οι παράγοντες είναι αυτή που μεταφέρεται έπειτα στις κερκίδες. ‘Η, το λιγότερο, η δική τους στάση, η σιωπή και η ανοχή στις καφρίλες, τα ακραία συνθήματα, τα υβριστικά εμετικά πανό, επιτρέπει να δημιουργούνται αυτές οι εικόνες στα γήπεδα - εικόνες που προβάλλονται μέσα από τις social media πλατφόρμες στα μάτια ανήλικων παιδιών και φτάνουν έτσι να γίνονται copy & paste στις αυλές των σχολείων.

Δεν έχω την εξειδίκευση, τις ειδικές γνώσεις, το υπόβαθρο για να αναλύσω το φαινόμενο του μπούλινγκ στα σχολεία. Μπορώ όμως με απόλυτη σιγουριά να πω ότι ο αθλητισμός, και ειδικά ο επαγγελματικός, έχει βάλει το χέρι του με τη συμπεριφορά του. Κάνει μόδα και την δείχνει σαν “μαγκιά” τη βία. Λεκτική και σωματική. Γεμίζει με μπράβους τα γήπεδά του, επιτρέπει σε κάφρους να κάνουν συχνά κουμάντο και επιδείξεις ισχύος στις κερκίδες, οι οποίες προβάλλονται. Μ’ άλλα λόγια στέλνει διαρκώς τέτοια μηνύματα, βίας, προς τα ανήλικα παιδιά που είναι εκτεθειμένα στα social media.

Όλο αυτό που συμβαίνει σήμερα στους δρόμους και συχνά δημιουργεί μια αίσθηση οπαδικής βίας προφανώς δεν είναι ζήτημα αθλητικό και γηπεδικό - είναι κοινωνικό. Είναι όμως βέβαιο ότι όλοι θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι προκειμένου να υψωθεί ένα τείχος που θα κρατά το οπαδικό μπούλινγκ μακριά από τα σχολεία και τα παιδιά. Κι όταν βλέπεις τι παίζει στις αυλές των σχολείων ή στα μέρη που συχνάζουν ανήλικα παιδιά συνειδητοποιείς ότι δεν έχουμε κάνει απολύτως τίποτα.

ΥΓ. Θα ήταν γενικώς ανακουφιστικό να υπάρχει μια πλατφόρμα για να καταγγείλεις το μπούλινγκ που τρως από οπαδούς, “οπαδούς” και παράγοντες. Ποιος έχει όμως τα κότσια να το φτιάξει, να το λειτουργήσει και να δώσει σημασία στις καταγγελίες;