Ο Θόδωρος Θεοδωρίδης στο Gazzetta για το θρίαμβο του Ολυμπιακού: «Είναι τεράστια τιμή και χαρά, σκέφτηκα εκεί ψηλά τον πατέρα μου»

Είναι ο γενικός γραμματέας της UEFA τα τελευταία οκτώ χρόνια. Από τον Σεπτέμβριο του 2016. Από πότε είναι Ολυμπιακός; Από το 1969. Οταν ήταν τεσσάρων ετών. Δεν δοξάστηκε όπως ο πατέρας του με τη φανέλα του Ολυμπιακού και της Εθνικής Ελλάδας. Ομως η μοίρα δεν τα΄ φερε κι άσχημα για τον Θόδωρο Θεοδωρίδη...

Στα 39 του, το 2004, πανηγύρισε με την Εθνική Ελλάδας την κατάκτηση του Euro στην Πορτογαλία, ως υπεύθυνος διεθνών σχέσεων της ΕΠΟ. Και απόψε, ακριβώς 20 χρόνια μετά, στα 59 του, μαζί με όλη την οικογένειά του στο γήπεδο πια, πανηγύρισε την κατάκτηση του πρώτου ευρωπαϊκού τίτλου ελληνικής ομάδας στην ιστορία του αθλήματος! Ο μοναδικός Ελληνας που τα έζησε «από μέσα» και τα δύο! Πιο... «μέσα» δεν γίνεται!

Λίγα λεπτά μετά τον θρίαμβο του Ολυμπιακού, ο γενικός γραμματέας της UEFA μίλησε στο Gazzetta για την τεράστια επιτυχία των Ερυθρόλευκων «μπέμπηδων» με... όλες του τις ιδιότητες: Μάλλον περισσότερο ως Ελληνας και ως... Ολυμπιακός, σίγουρα πολύ ως μπαμπάς δυο γιων... Ολυμπιακών και λιγότερο ως ανώτατο στέλεχος της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας.

«Τι να σας πω... Είναι πολύ όμορφο συναίσθημα, μια αξέχαστη μέρα! Είναι το δέκατο Youth League που διοργανώνουμε, είναι τεράστια η χαρά για τον Ολυμπιακό, για μια ελληνική ομάδα... Ηταν η πρώτη φορά που ελληνική ομάδα συμμετείχε στο Final – 4, τα παιδιά το άξιζαν, το πήραν, το πανηγύρισαν, συγχαρητήρια στον προπονητή τους, σε όλο το τιμ, στους παίκτες, τις οικογένειές τους, στο κλαμπ.

Ημουν στη Γερμανία για τα δυο ματς του Champions League, της Ντόρτμουντ και της Μπάγερν. Ηρθα εδώ την Παρασκευή και πέρασα να δω τα παιδιά. Μου είπαν από το κλαμπ 'πες τους δυο λόγια...'. Τους λέω «εγώ ξεκίνησα το 1998 με μια παρέα σαν τη δική σας, την Εθνική Ελπίδων που είχε φτάσει στον τελικό του Euro, στο Βουκουρέστι. Ενας παίκτης είναι τώρα προπονητής σας (Δ. Μαυρογενίδης), ένας άλλος παίκτης είναι ο μπαμπάς δυο από εσάς (Θ. Κωστούλας). Τότε καταφέραμε να πάμε στον τελικό, σας το εύχομαι ολόψυχα'».

Και τελικά όχι μόνο προκρίθηκαν, αλλά το πήραν κιόλας! Μπράβο τους γιατί το άξιζαν, ήταν οι καλύτεροι και στα δύο ματς. Είναι μετά την κατάκτηση του Euro η μεγαλύτερη στιγμή στην 'αθλητική' ζωή μου, περισσότερο το χάρηκα για τους γιους μου, τρελάθηκαν με το δεύτερο γκολ, περισσότερο με το «ψαλιδάκι» στο 3-0! Είναι μεγάλη χαρά για μένα, είναι μεγάλη τιμή που παρέδωσα εγώ το τρόπαιο στα παιδιά, είναι στιγμές που δεν ξεχνιούνται ποτέ. Επρεπε να το δώσει ο κύριος Τσέφεριν το τρόπαιο, αλλά όταν έγινε το 3-0 μου λέει "δικό σου, δικό σου!».

Και, ναι, δεν μπορώ να μην σας πω ότι σκέφτηκα τον πατέρα μου. Ηταν παίκτης του Ολυμπιακού το 1959, στο πρώτο ευρωπαϊκό παιχνίδι της ομάδας εναντίον της Μίλαν, ήμουν εγώ παρών στο πρώτο της ευρωπαϊκό τρόπαιο τόσα χρόνια μετά... Ναι τα σκεφτόμουν όλα αυτά, ήταν έντονες στιγμές. Μπράβο και συγχαρητήρια στα παιδιά πάνω απ΄ όλα, στον κ. Συλαϊδόπουλο και σε όλο το τιμ».