Φανταστείτε να έπαιρνε πρωτάθλημα ο Αστέρας Τρίπολης!

Όχι, τίποτα από όσα θα διαβάσετε σε τούτες εδώ τις γραμμές δεν επιδιώκει να μειώσει τον Αστέρα Τρίπολης. Ασφαλώς και δεν επιχειρείται να παρομοιαστούν οι Αρκάδες με ομάδα της… γειτονιάς. Άλλωστε, ελάχιστες ομάδες εκτός των «μεγάλων», διαθέτουν την οργάνωση του Αστέρα. Δεν είναι, όμως, αντικείμενο του παρόντος, ο σύλλογος της Τρίπολης. Το Gazzetta βρέθηκε προ κάποιων ημερών σε μία πόλη του πολωνικού νότου, κάπου κοντά στα σύνορα με την Τσεχία, που τα τελευταία χρόνια μιλάει τα ελληνικά… φαρσί.

Η Ζεστοκόβα, τουλάχιστον, όπως την αναφέρει το Wikipedia, γιατί εγώ ακόμα δεν έχω καταφέρει να την προφέρω σωστά στη γλώσσα μας, έχει να περηφανεύεται για την ποδοσφαιρική της ομάδα. Την Ράκοφ, στην οποία αγωνίζονται ο Γιάννης Παπανικολάου και ο Στράτος Σβάρνας. Η ελληνική παροικία, μάλιστα, αριθμούσε για ένα διάστημα τρία μέλη μιας και είχε κάνει join και o Αντώνης Τσιφτσής.

Η κατάκτηση του πρωταθλήματος ήταν μέρος ενός πρότζεκτ

Η Ράκοφ κατάφερε το 2023, για πρώτη φορά στην ιστορία της, να στεφθεί πρωταθλήτρια Πολωνίας, αναγκάζοντας τους ποδοσφαιρόφιλους ανά την Ευρώπη να μάθουν το όνομά της. Άλλωστε, αγωνίστηκε στα προκριματικά του UEFA Champions League αλλά και στο group stage του UEFA Europa League. Δεν ήταν ποτέ ανάμεσα στις παραδοσιακές δυνάμεις της χώρας, δεν εδρεύει σε κάποια μεγάλη πόλη που θα της εξασφάλιζε μεγάλη «δεξαμενή» οπαδών. Μόλις το 2019, ανέβηκε στην πρώτη κατηγορία, πριν ακολουθήσουν τα μεγάλα – και σταθερά – βήματα προς την κορυφή.

Ήταν η κατάκτηση του πρωταθλήματος ένα τυχαίο γεγονός; Ασφαλώς και όχι. Άλλωστε, η Ράκοφ είχε… προειδοποιήσει κατακτώντας το 2021 και το 2022 το Κύπελλο της Πολωνίας, ενώ την περίοδο 2021/22 είχε τερματίσει στη δεύτερη θέση του βαθμολογικού πίνακα. Η κατάκτηση του πρωταθλήματος δεν έτυχε, πέτυχε. Οι άνθρωποι του συλλόγου το είχαν βάλει στόχο και τα κατάφεραν. Τον Αύγουστο του 2022, η Ράκοφ δεν μπόρεσε να φτάσει στο πρώτο ζητούμενο της σεζόν.

Ο αποκλεισμός ένα βήμα πριν το group stage του Europa Conference League, από την Σλάβια Πράγας στην παράταση, έφερε απογοήτευση και πικρία. Ήταν εκείνη ακριβώς η φάση, που αν ο Παναθηναϊκός είχε αποκλείσει τους Τσέχους της Σλάβια, θα βρισκόταν αυτός στον δρόμο της Ράκοφ. Σε εκείνο το χρονικό σημείο, λοιπόν, άπαντες στο πολωνικό κλαμπ πείσμωσαν. Μπροστά τους έβλεπαν έναν και μόνο στόχο. Την κορυφή του ποδοσφαίρου της χώρας. Στο φινάλε της περιόδου, έμελλε να χαμογελάσουν, να γιορτάσουν, να κάνουν ουκ ολίγο κόσμο να μιλάει για αυτούς.

Οι πανηγυρισμοί στο λεωφορείο μετά το δώρο της Πογκόν

Για να φτάσουν, όμως, να γιορτάσουν οι ποδοσφαιριστές της Ράκοφ χρειάστηκε να εξασφαλίσουν και μαθηματικά τον τίτλο. Που έγινε αυτό; Στο δρόμο, ενώ βρίσκονταν στο λεωφορείο της ομάδας και επέστρεφαν από την εκτός έδρας αναμέτρηση με την Κορόνα Κίελτσε. Οι ίδιοι δεν είχαν καταφέρει να κάνουν την δουλειά τους και είχαν ηττηθεί. Παρ’ όλα αυτά, η δεύτερη τότε Λέγκια Βαρσοβίας, έχασε από την Πογκόν με 2-1 και ουσιαστικά αυτή ήταν και η «σφραγίδα» στο θαύμα της Ράκοφ. Για την ιστορία, αυτή η νίκη της Πογκόν δεν επίσπευσε, απλά, τους πανηγυρισμούς, αλλά χάρισε και ένα… γενναίο ρεπό στους επίσημα, πλέον, πρωταθλητές.

Αξίζει να σημειωθεί, πάντως, το πάρτι στήθηκε στο γήπεδο και όχι σε κάποιο κεντρικό σημείο της Ζεστοκόβα, καθότι η ομάδα θεωρείται πως δεν είναι μέσα από την πόλη, αλλά από ένα προάστιο αυτής. Το αναφέρουμε διότι ασφαλώς και σε κάποιον άλλο χώρο, θα είχαν πολύ περισσότεροι οπαδοί την ευκαιρία να γιορτάσουν μαζί με τους μεγάλους πρωταγωνιστές της επιτυχίας.

Το γήπεδο χωρίς αποδυτήρια και ο κόσμος που είναι πάντα εκεί

Η ιστορική έδρα της Ράκοφ, το «Miejski Stadion», χωράει κάτι παραπάνω από 5,000 ανθρώπους. Μικρό γήπεδο, αλλά πάντα γεμάτο. Ο κόσμος στηρίζει την ομάδα, σε κάθε ματς. Μάλιστα, την ακολουθεί και στις εκτός έδρας αναμετρήσεις. Δεν είναι απλό, καθότι η Πολωνία είναι μεγάλη, από άποψη έκτασης, χώρα. Για να βρεθούν οι φίλοι της Ράκοφ στα γήπεδα ομάδων που εδρεύουν στον βορρά, χρειάζεται να ταξιδέψουν 5-6 ώρες. Κι όμως, ο κόσμος δεν… χαμπαριάζει από χιλιόμετρα. Επειδή, ξεκινήσαμε με μία παρομοίωση, ενδεχομένως, αυτή να είναι και η μεγαλύτερη διαφορά της Ράκοφ, από τον Αστέρα Τρίπολης. Αν ένα στοιχείο λείπει μόνο, από τα κατά τα άλλα πετυχημένο πρότζεκτ του συλλόγου της Αρκαδίας, αυτό είναι η στήριξη από την πλευρά του κόσμου.

Για να επιστρέψουμε, όμως, στο «σπίτι» της Ράκοφ, δεν είναι εύκολο να βρούμε όμοιό του στην πρώτη κατηγορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Είναι χαρακτηριστικό πως το γήπεδο δεν έχει αποδυτήρια! Οι ποδοσφαιριστές μπαίνουν στην φυσούνα, βγαίνουν στο πάρκινγκ και από εκεί οδηγούνται σε ένα κτίριο που βρίσκεται πίσω από τις εξέδρες και στο οποίο στεγάζονται τα αποδυτήρια. Στην είσοδο αυτού, δεσπόζουν σε μία βιτρίνα και τα τρόπαια που κατέκτησε τα τελευταία χρόνια ο σύλλογος, με πρώτο και καλύτερο αυτό του πρωταθλητή. Αυτή, πάντως, δεν είναι μία συνηθισμένη κατάσταση για την Πολωνία. Στην πλειοψηφία τους οι ομάδες έχουν έδρες που θα ζήλευαν σύλλογοι από τα κορυφαία πρωταθλήματα της Ευρώπης.

Τα μαξιλάρια Σβάρνα – Παπανικολάου και οι εξαγγελίες έργων επέκτασης

Στον περιβάλλοντα χώρο, αρκετές ώρες πριν την πρώτη σέντρα κάθε αγώνα, στήνεται ένα μικρό πάρτι για τους μικρούς φίλους της Ράκοφ, ενώ η μυρωδιά από τα λουκάνικα που ψήνονται, κατακλύζει την ατμόσφαιρα.

Στην μπουτίκ επικρατεί πανικός, με το δικό μας μάτι να πέφτει πάνω στα προϊόντα που απεικονίζουν τα δύο ελληνόπουλα. Μαξιλάρια και κούπες με πρωταγωνιστές τον Γιάννη Παπανικολάου και τον Στράτο Σβάρνα.

Πάντως, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, μας εντυπωσίασε η στάση λεωφορείου σε σχήμα τέρματος! Ομολογουμένως, δεν ήταν κάτι που είχαμε ξανασυναντήσει. Λίγο παραδίπλα, ένα τεράστιο πανό με τα αποτελέσματα του συλλόγου στην τρέχουσα αγωνιστική περίοδο, έντυνε τον φράχτη.

Στη φιέστα για την κατάκτηση του τίτλου, είχε παρευρεθεί και ο πρωθυπουργός της Πολωνίας. Είχε, μάλιστα, εξαγγείλει και βελτιωτικά έργα για το «Miejski Stadion». Παρ’ όλα αυτά, αποδεικνύεται πως ένα τέτοιο πρότζεκτ δεν είναι εύκολο να υλοποιηθεί. Ο κύριος λόγος είναι αυτό το κτίριο στο οποίο αναφερθήκαμε και προηγουμένως. Θεωρείται ιστορικής σημασίας για την Ράκοφ και ως εκ τούτου, ουδείς μπορεί να το πειράξει. Το γεγονός αυτό, ελαχιστοποιεί τα περιθώρια να επεκταθεί η εξέδρα.

Να δώσουμε και μία μικρή λεπτομέρεια που, όμως, μας τράβηξε την προσοχή; Στον πάγκο των γηπεδούχων υπάρχουν ειδικές θερμάστρες για να μην κρυώνουν τα πόδια των ποδοσφαιριστών. Θέλετε και το καλύτερο; Η πολυτέλεια αυτή υπάρχει μόνο στον δεξί πάγκο, όπως κοιτάζει κάποιος τον αγωνιστικό χώρο. Οι φιλοξενούμενοι θα χρειαστεί να αρκεστούν σε καμια κουβέρτα!

Μακάρι μέσα από τις παραπάνω γραμμές να σας ταξίδεψε το Gazzetta, έστω για λίγο, σε αυτήν την μικρή πόλη της Πολωνίας που έζησε ένα όνειρο. Ίσως, να ήταν μία πολύ ωραία εισαγωγή για τις δύο πολύ ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις που έρχονται. Μείνετε συντονισμένοι!