Νέλσον Περέιρα στο Gazzetta: «Θα φτάσουμε στο σημείο να κρίνεται ο τερματοφύλακας για το πόσο καλός είναι με τα πόδια ή με τα χέρια;»
«Ναι, και θυμάμαι την απίστευτη ατμόσφαιρα το "Γ. Καραϊσκάκης"» ήταν από τις πρώτες ατάκες που είπε πριν αρχίσουμε τη συνέντευξη σε μία απλή ερώτηση αν έχει έρθει ξανά στην Ελλάδα.
12 Σεπτεμβρίου του 2017 έδειχνε το ημερολόγιο όταν η Σπόρτινγκ Λισσαβόνας πρόσφερε στους φίλους του Ολυμπιακού ένα από τα πιο εφιαλτικά ημίχρονα στο φαληρικό γήπεδο καθώς πήγε στα αποδυτήρια με το υπέρ της 3-0 (!). Εκείνη η ομάδα των Μπρούνο Φερνάντες και Ζέλσον Μάρτινς άνοιξε την αυλαία των ομίλων του Champions League με το χειρότερο τρόπο για τους Πειραιώτες παρότι το τελικό σκορ ήταν 3-2.
Μην ψάχνετε το όνομα του Νέλσον Περέιρα στην ενδεκάδα. Ο Πορτογάλος ήταν ο άνθρωπος πίσω από τον Ρουί Πατρίσιο που ήταν βασικός στην εστία των «λιονταριών» καθώς αποτέλεσε τον προπονητή τερματοφυλάκων του κλαμπ.
Είναι εκείνος που εξέλιξε τον διεθνή τερματοφύλακα καθώς τον είχε ως προπονητής για μία επταετία συνολικά ενώ στην πρώτη ομάδα της Σπόρτινγκ Λισσαβόνας υπήρξε για 8,5 χρόνια, έχοντας συνεργασία μεταξύ άλλων με τους Λεονάρντο Ζαρντίμ και Μάρκο Σίλβα που πέρασαν από τον Ολυμπιακό.
Ο ίδιος βρέθηκε στο 13ο Goalkeeping Camp & Seminar της Athens Goalkeepers Academy (AGA) στο Renti Arena και μίλησε στο Gazzetta για τη συνεργασία του με τον Ρουί Πατρίσιο, το μυστικό για την εξέλιξη ενός τερματοφύλακα αλλά και τη φιλία του με τον Ντάνιελ Ποντένσε.
- Πώς ξεκινήσατε ως προπονητής τερματοφυλάκων;
«Ξεκίνησα μόλις τελείωσα την καριέρα μου ως ποδοσφαιριστής επειδή είχα πρόβλημα στα γόνατα. Πάντα ήθελα να γίνω προπονητής τερματοφυλάκων και άρεσα στην Σπόρτινγκ Λισσαβόνας, η οποία με έβαλε στην ακαδημία της καθώς ήξερε την εμπειρία μου ως τερματοφύλακας. Ξεκίνησα σε ένα υψηλό επίπεδο και ήταν καλό αυτό γιατί ήμουν στην Κ19. Μετά από έξι μήνες πήγα στην πρώτη ομάδα και έμεινα εκεί για περίπου 8,5 χρόνια. Δούλεψα με επαγγελματίες, με ταλαντούχους τερματοφύλακες και αυτό που έκανα συνέχεια, ήταν να έχω στην προπόνηση όλους τους τερματοφύλακες. Από την Κ18 μέχρι την ανδρική ομάδα κάτι που θεωρώ πολύ καλό γιατί οι νέοι προπονούνται με τα είδωλά τους και μαθαίνουν και οι μεγαλύτεροι σε ηλικία παίρνουν την ενέργεια και την όρεξη από τους νέους».
- Ποιο είναι το μοντέλο το οποίο ακολουθείτε και με το οποίο εξελίχθηκε ο Ρουί Πατρίσιο;
«Έχω ένα συγκεκριμένο μοντέλο προπονήσεων το οποίο κάνω από την Κ19 μέχρι την πρώτη ομάδα. Είναι κάτι σαν challenge που περιέχει έξι τομείς για να προετοιμαστείς για τον αγώνα. Δηλαδή κάνεις μία μίξη και σε κάθε προπόνηση κάνεις και δύο πράγματα επιπρόσθετα. Με αυτόν τον τρόπο, μόλις τελειώσει η σεζόν, γνωρίζεις ακριβώς πόσες φορές δούλεψες στα σουτ, στο ένας με έναν, στα φάουλ, παντού. Με αυτόν τον τρόπο εξελίχθηκε και ο Ρουί Πατρίσιο, με αυτό το μοντέλο προπόνησης. Επίσης στα δικά μου μάτια υπάρχει και άμεση εξέλιξη στα ηλικιακά γκρουπ. Μπορεί να αρχίσεις τη σεζόν στην Κ15 αλλά με τη δουλειά σου να καταλήξεις στην Κ17 στο τέλος της σεζόν. Κάτι που θέλω ακόμα σε ομάδες είναι τα γκρουπ των νέων να έχουν πάντα προπονητή τερματοφυλάκων. Είναι πολύ σημαντικό. Από τα μικρότερα γκρουπ μέχρι πριν την πρώτη ομάδα».
- Πόσο σημαντικός είναι ένας προπονητής τερματοφυλάκων για έναν κίπερ;
«Θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικός ένας προπονητής τερματοφυλάκων να έχει υπάρξει και ως τερματοφύλακας στην καριέρα του. Με αυτόν τον τρόπο, γνωρίζω την κατάσταση ενός τερματοφύλακα, μπορώ να τον βοηθήσω και να τον στηρίξω σε ένα λάθος του ή όταν δεχθεί ένα γκολ. Μου είναι πιο εύκολο να νιώσω πως νιώθει και να του μιλήσω ανάλογα. Έχεις την εμπειρία να το κάνεις και για εμένα είναι πολύ σημαντικό επειδή όσο ήμουν τερματοφύλακας και οι προπονητές μου ήταν αυτό το στυλ, με βοήθησαν πάρα πολύ. Πρέπει να καταλαβαίνεις πόσο δύσκολη είναι η θέση μας».
- Από ποια άποψη;
«Είναι δύσκολη θέση. Πρέπει να τρέξεις, πρέπει να πηδήξεις, πρέπει να πέσεις, πρέπει να μονομαχήσεις, πρέπει να είσαι focus σε όλο τον αγώνα. Το πιο σημαντικό είναι ότι μπορεί να παίξεις για 90 λεπτά καλά, αλλά ένα γκολ στο τέλος, να σου χαλάσει όλη την εμφάνιση και τότε ο τερματοφύλακας γίνεται ο... κακός. Πρέπει κάθε τερματοφύλακας να δουλεύει το mentality. Καλά όλα τα υπόλοιπα, τακτική, φυσική κατάσταση αλλά το mentality είναι το πιο σημαντικό γιατί ουσιαστικά είναι μία θέση όπου είσαι... μόνος σου».
- Τι πρέπει να κάνει ένας τερματοφύλακας;
«Ένας τερματοφύλακας πρέπει να είναι ηγέτης. Να έχει αυτοπεποίθηση, να μην φοβάται και να δίνει οδηγίες στους συμπαίκτες του. Αυτός είναι ο καλός τερματοφύλακας για εμένα. Βλέπει το γήπεδο από μέσα, είναι κάτι σαν βοηθός προπονητή καθώς μπορεί να δίνει οδηγίες και να βλέπει πράγματα που δεν βλέπουν άλλοι. Δεν λέω να μιλάει συνέχεια σαν το ραδιόφωνο (γέλια) αλλά ούτε να είναι αδιάφορος. Πρέπει να δείχνει δυνατός, να μιλάει, να φωνάζει και να κατευθύνει την ομάδα όταν πρέπει. Αυτά μου τα έμαθε ο Πίτερ Σμάιχελ με τον οποίο υπήρξα συμπαίκτης. Μάλιστα μου είχε υπογράψει τα γάντια του τα οποία μου πρόσφερε και πάνω τους έγραψε "Νέλσον, να μπλοκάρεις την μπάλα"».
- Γιατί;
«Είναι κάτι που συζητούσαμε πριν με τον Ντόμπλας. Πλέον οι τερματοφύλακες δεν μπλοκάρουν την μπάλα και για εμένα αυτό είναι καταστροφικό για τη θέση του τερματοφύλακα. Δεν ξέρω γιατί συμβαίνει, μήπως φοβούνται; Η δουλειά του τερματοφύλακα είναι να πιάσει την μπάλα αλλά πλέον τη διώχνουν, κάνουν θεαματικές απομακρύνσεις, αποκρούουν περισσότερο και δεν την πιάνουν όπως παλιά. Θα σου πω μία δική μου ιστορία για να καταλάβεις την διαφορά. Θυμάμαι όταν ήμουν τερματοφύλακας, αν δεν μπλόκαρες την μπάλα στην προπόνηση, μας έλεγαν οι προπονητές να κάνουμε κάμψεις (γέλια). Ακόμα και αν ήταν αδύνατο, πέφταμε για δέκα κάμψεις (γέλια). Όμως αυτό είναι το φυσιολογικό θεωρώ. Το παρελθόν οδηγεί το μέλλον. Το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει αλλά οι βάσεις είναι από το παρελθόν και δεν πρέπει να αλλάξουν για να υπάρχει μία σωστή μετάβαση στη νέα εποχή. Ακούω για παράδειγμα ότι ένας τερματοφύλακας ξεχωρίζει γιατί παίζει καλά με την μπάλα στα πόδια. Εντάξει, καλό αυτό, αλλά δεν είναι το «10» στην ομάδα. Είναι ο τερματοφύλακας. Να έχει καλές επαφές για να δίνει πάσες αλλά μέχρι εκεί. Το βασικότερο είναι να μπορεί να πιάσει την μπάλα και αυτή η εξέλιξη, για εμένα, είναι επικίνδυνη για τη θέση του τερματοφύλακα γιατί κάποιοι προπονητές δεν δίνουν τη βάση που πρέπει για να μην δεχθεί το τερματοφύλακας γκολ αλλά σε άλλα κομμάτια. Θα φτάσουμε στο σημείο οι τερματοφύλακες να μην μπορούν να πιάσουν την μπάλα με τα χέρια αλλά μόνο με τα πόδια (γέλια)».
- Πείτε μου για τον Ρουί Πατρίσιο όπως τον ζήσατε...
«Ο Πατρίσιο είναι ένας πολύ καλός άνθρωπος αλλά και ένας μεγάλος επαγγελματίας και το τονίζω αυτό. Το φαγητό του, τη γυμναστική του, τον ύπνο του, την προπόνηση του, τα πρόσεχε όλα. Είναι ένα παράδειγμα επαγγελματία ποδοσφαιριστή. Για εμένα ήταν ένα μεγάλο challenge γιατί όταν αρχίσαμε τη συνεργασία μας, είχαμε κάποια προβλήματα επειδή οι οπαδοί τον αποδοκίμαζαν συνεχώς ακόμα και στην προθέρμανση αλλά μετά από ένα χρόνο, το όνομα του Ρούι ακουγόταν σε όλο το γήπεδο. Όλοι τον αποθέωναν. Το σημαντικό ήταν ότι πάντα πίστευε στη δουλειά μας στις προπονήσεις, είχε πίστη στον εαυτό του αλλά ήταν καταλυτική και η παρουσία του δεύτερου τερματοφύλακα, του Μαρσέλο Μπόεκ. Θυμάμαι που δούλευε συνεχώς, πάλευε να πάρει τη θέση του Πατρίσιο στην εντεκάδα και έτσι υπήρχε ένας ωραίος ανταγωνισμός μεταξύ τους. Μπορεί ο Ρούι να είχε τη φήμη αλλά ο Μπόεκ ήταν άριστος επαγγελματίας και έτσι του έδινε κίνητρο να μην χαλαρώνει. Αυτό με βοήθησε και στη δουλειά μου για να εξελιχθώ».
- Κάποια ιστορία μαζί του;
«Λοιπόν... (γέλια). Θυμάμαι όταν παίζαμε κάποια στιγμή εντός έδρας στην πρώτη μου χρονιά και ο κόσμος άρχισε να γιουχάρει έντονα μόλις βγήκαμε για προθέρμανση. Και τότε γυρνάω και τον ρωτάω "Τόσο πολύ σε αντιπαθούν;" (γέλια). Φυσικά έβαλε τα γέλια και αυτός ήταν ο σκοπός μου, να τον αποφορτίσω και να τον κάνω μην το σκέφτεται. Συνέχεια του έλεγα ότι γιουχάρουν εμένα επειδή δεν τους αρέσω!».
- Είχατε συνεργαστεί μεταξύ άλλων και με τον Μάρκο Σίλβα και τον Λεονάρντο Ζαρντίμ. Τι διαφορές είχαν;
«Ο Σίλβα είναι ένας εξαιρετικός προπονητής με ωραίες ιδέες, θέλει το ελκυστικό ποδόσφαιρο από την ομάδα, οι παίκτες ξέρουν ακριβώς τον ρόλο τους, δείχνει τα πάντα για τον αντίπαλο τον αναλύει εξαιρετικά και αυτό φαίνεται από την επιτυχία του αυτή τη στιγμή. Ο Ζαρντίμ από την άλλη είναι παρόμοιος προπονητής με τον Σίλβα με λίγες διαφορές όπως το σύστημα ή ο τρόπος δουλειάς. Θεωρώ ότι η βασική διαφορά τους είναι ότι ο Σίλβα θέλει την κατοχή την μπάλας και να παίζει ωραίο ποδόσφαιρο ενώ ο Ζαρντίμ είναι πιο άμεσος. Δηλαδή θα εντοπίσει το αδύναμο σημείο του αντιπάλου και θα χτυπήσει με άμεσο ποδόσφαιρο εκεί. Και οι δύο όμως είναι εξαιρετικοί προπονητές και κατάφεραν να περάσουν τις ιδέες τους».
- Για τον Ντάνιελ Ποντένσε, πιστεύατε ότι θα κάνει την καριέρα που έχει κάνει;
«Η αλήθεια είναι πως δεν το περίμενα να πάει τόσο καλά στην καριέρα του. Όμως δούλεψε, είχε συγκέντρωση, έμαθε, άκουγε και όλα αυτά έχουν αποτέλεσμα τώρα. Είναι ένας εξαιρετικός ποδοσφαιριστής, έχει τρομερή καριέρα και κάποιες φορές έβλεπα τα παιχνίδια του Ολυμπιακού και ήταν ξεκάθαρη η ποιότητα του. Ο τρόπος που παίζει είναι σαν... παιχνίδι, φαίνεται ότι το χαίρεται, ότι είναι χαρούμενος και για αυτό βγάζει όλα αυτά στο χορτάρι. Έχουμε πολύ καλή σχέση με τον Ντάνιελ, κάνουμε και διακοπές μαζί, μιλάμε συνεχώς. Είμαι πολύ χαρούμενος για εκείνον που έχει εξελιχθεί τόσο πολύ».
- Τι θα λέγατε σε έναν τερματοφύλακα που ξεκινάει τώρα;
«Ένας νεαρός τερματοφύλακας πρέπει αρχικά να πιστέψει στον εαυτό του. Αυτό είναι το πρώτο και πιο βασικό στοιχείο. Μετά πρέπει να δουλέψει, να δώσει βάρος στην προπόνηση, να είναι προσεκτικός στην διατροφή του και γενικώς να βλέπει την κάθε μέρα ξεχωριστά για να εξελιχθεί ακόμα περισσότερο. Να μην τα παρατάει ποτέ. Αυτό πρέπει γιατί θα συναντήσει δυσκολίες και είναι διαφορετική θέση από τις άλλες στο ποδόσφαιρο. Έχεις μία ευκαιρία και πρέπει να την εκμεταλλευτείς».
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
