Η επιστροφή του... Padre!

Σε όλη τη διάρκεια του βασικού σταδίου της προετοιμασίας στην Πολωνία σημειώναμε την αξία και ουσιαστικά παρουσία του Ρόναλντ Βάργκας για την ΑΕΚ. Ο Βενεζουελάνος μεσοεπιθετικός έκανε τη διαφορά σε κάθε προπόνηση και έδειχνε πως θα μπορούσε να αποτελέσει τον ηγέτη της ομάδας για τη νέα σεζόν. Αρκεί να απουσίαζαν τα προβλήματα τραυματισμού. Κάτι που δεν έγινε...

Σημειώναμε όλο το προηγούμενο διάστημα και υπογραμμίζαμε τα λάθη που έγιναν στην Ένωση το καλοκαίρι και έπειτα ειδικά από τη μη παρουσία κανονικών στις σημαντικές θέσεις για το ποδοσφαιρικό τμήμα της ομάδας. Ουσία και σημασία έχει όμως να αν γνωρίζεις και τα λάθη σου και να τα διορθώνεις, έστω να κάνεις την προσπάθεια μέσω ουσιαστικών κινήσεων για να τα διορθώσεις, όπως ισχύει με την ΑΕΚ.

Ήταν όμως και πολύ άτυχη φέτος η ΑΕΚ. Τόσο σε ότι αφορά στο αγωνιστικό και σε αρκετά ματς που η Θέα Τύχη της γύρισε την πλάτη (σε αρκετά όμως), όσο και στο γεγονός ότι έχασε σημαντικούς παίκτες με προβλήματα τραυματισμού. Όπως για παράδειγμα τον Βάργκας που... λέγαμε λίγο παραπάνω. Διότι μιλάμε για έναν ποδοσφαιριστή φτιαγμένο για να κάνει τη διαφορά σε κάθε ματς.

Στο ματς με τον Λεβαδειακό μπορεί ο Σέρχιο Αραούχο (θα γράψουμε παρακάτω γι’ αυτόν) να κέρδισε όλα τα... φλας (ντεμπούτο της σημαντικής μεταγραφής), ωστόσο ο Βάργκας κατάφερε να είναι στην πραγματικότητα ο σούπερ μεγάλος πρωταγωνιστής. Από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό που αγωνίστηκε ήταν μακράν του δεύτερου ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ στον αγωνιστικό χώρο...

Σούπερ διάθεση σε όλο το ματς, κίνηση, πρέσινγκ, συνδυασμοί, στατικές φάσεις, σέντρες με το δεξί (το καλό του) και με το αριστερό (το κακό του με το οποίο σημείωσε ένα γκολ και... σέρβιρε ένα), εκπληκτικός στο δεξί άκρο της επίθεσης. Μια εικόνα, μια απόδοση που έρχεται ως συνέχεια των καλών παρουσιών που είχε το προηγούμενο διάστημα και για όσο χρησιμοποιούνταν έστω ως αλλαγή. Ο κορυφαίος της ΑΕΚ στη ρεβάνς με τον Λεβαδειακό by far όμως.

Εκεί πρέπει να εστιάσουμε λοιπόν (και το κάνω), στον Βενεζουελάνο μεσοεπιθετικό, ο οποίος δείχνει να μπορεί μαζί με τον Αραούχο να αποτελέσει την καλύτερη... μεταγραφή για την ΑΕΚ. Για το δεξί άκρο της γραμμής κρούσης που τόσο πολύ έλειψε στο πρώτο μισό του πρωταθλήματος διότι και ο Χριστοδουλόπουλος δεν ήταν αυτός που έπρεπε και λόγω αναγκαιότητας προσαρμογής και επειδή δεν είχε κάνει προετοιμασία. Βάργκας, λοιπόν, η επιστροφή του Padre!

Επιτρέψτε μου να σας εξηγήσω τι εννοώ όταν σημειώνω: η επιστροφή του Padre! Να θυμίσω ότι ο Βάργκας είναι ο μεγάλος πρωταγωνιστής των περσινών επιτυχιών της ΑΕΚ σε όλα τα ντέρμπι στο ΟΑΚΑ και ο κορυφαίος της Ένωσης στον τελικό του Κυπέλλου με αντίπαλο τον Ολυμπιακό όπου με δυο ασίστ έκρινε τον νικητή. Με τρία δικά του γκολ κέρδισε όλα τα εντός έδρας ντέρμπι η ΑΕΚ και ήταν το πρόσωπο που συναντούσαμε πιο συχνά στα social media (φωτογραφίες προφίλ και όχι μόνο) των ΑΕΚτσηδων...

Ήταν ο Padre των ντέρμπι, ο άνθρωπος που τα έκρινε όλα στο ΟΑΚΑ λοιπόν, ο μεγάλος και βασικός πρωταγωνιστής. Και θυμίζω ότι έρχεται και πάλι η σειρά των εντός έδρας αγώνων με τον Βάργκας να δείχνει σε εξαιρετική κατάσταση (φτου να μην τον ματιάσουμε). Ανάλογα με τα οικονομικά του θέλω, θαρρώ πως η ΑΕΚ πρέπει να τον ανανεώσει αν είναι λογικός, διότι είναι μια εξαιρετική περίπτωση ποδοσφαιριστή που δεν δημιουργεί και κανένα πρόβλημα, ταπεινός και με ευχάριστη παρουσία στα αποδυτήρια. Ένας παίκτης που δεν... γκρινιάζει στον πάγκο και μπορεί να βοηθήσει ερχόμενος από εκεί τη στιγμή που στα καλά του δεν βγαίνει από τη βασική ενδεκάδα.

Θυμάμαι (και γελάω ακόμη) και μια επιπλέον ιστορία με το... Padre. Του το έλεγα κάθε μέρα στη διάρκεια της προετοιμασίας στην Πολωνία. Στην καλημέρα της πρωινής προπόνησης, στη διάρκεια της απογευματινής και ενδιάμεσα όταν τον βλέπαμε στο ξενοδοχείο για τις καθιερωμένες συνεντεύξεις. Πάντα χαμόγελο εκείνος και λίγο απορία στο πρόσωπο του. Είχε μόλις παντρευτεί κιόλας μπορεί να έλεγε μέσα του «ρε τι να εννοεί τούτος». Μέχρι που έπειτα από μέρες του εξήγησα ότι αποτελεί τον Padre των ντέρμπι (καταλαβαίνετε θαρρώ) και ξέσπασε και ο ίδιος σε γέλια...

Νέο πρόσωπο ο Σέρχιο Αραούχο στο ματς με τον Λεβαδειακό και ένα εξαιρετικό ντεμπούτο. Δεν είναι όμως μόνο τα δύο γκολ που σημείωσε με εξαιρετικές κινήσεις που τον απελευθέρωναν. Είναι η όλη παρουσία του. Το one touch game του, η κίνηση χωρίς την μπάλα που δημιουργούσε χώρους για τους ακραίους και πεδίο δράσης για τα σουτ του Μπακασέτα . Είναι και το διαρκές και χωρίς έλεος πρέσινγκ του στα αντίπαλα στόπερ τα οποία υποχρέωνε να πηγαίνουν σε μεγάλες μπάλες με αποτέλεσμα η ΑΕΚ να ανακτά συνέχεια την κατοχή της μπάλας. Σούπερ ντεμπούτο, μακάρι και ανάλογα να συνεχίσει.

Υπέροχος ήταν και ο Μπακασέτας. Τοποθετημένος απλά στη θέση του έκανε αυτά για τα οποία αποκτήθηκε. Ένα παιδί που χρησιμοποιήθηκε τόσο λάθος όλο το προηγούμενο διάστημα. Ένας ποδοσφαιριστής που (ξέρει) να σουτάρει, να σκοράρει με αυτόν τον τρόπο, να απειλεί και να κερδίζει συνέχεια δεύτερες μπάλες (άρα και ευκαιρίες) απ τις τοποθετήσεις του. Πολύ καλό ματς και σωστή αξιοποίηση από τον ΚΑΝΟΝΙΚΟ προπονητή που διαθέτει η ομάδα επιτέλους!

Και βέβαια με το τέλος τους ματς άρχισε το βασανιστικό (χωρίς λόγο) ερώτημα: κι αν παίζει εκεί ο Μπακασέτας, πού θα παίξει ο Μάνταλος; Αν σώνει και ντε μπορούν και οι δύο να ανταποκριθούν μόνο εκεί τότε απλά θα πρέπει να επιλέγεται μόνο ο καλύτερος! Τώρα θα πρέπει να παίξει ο Μπακασέτας. Αν δεν πάει καλά μπαίνει ο Μάνταλος ο οποίος αν αρπάξει την ευκαιρία και κάνει τη διαφορά θα πρέπει να επιλεχθεί έπειτα ως βασικός. Αν και νομίζω ότι μπορεί να υπολογίζεται ο αρχηγός και για οκτάρι δίπλα στον Γιόχανσον που θα παίζει εκείνος αντί – Σιμόες ειδικά στα ματς με ευκολότερη αντιπάλους...

Κι επειδή αναφέρθηκα στον Γιόχανσον ήταν και αυτός όπως πάντα σούπερ. Μαζί με τον Σιμόες στο 100% συνιστούν αυτό που έχουμε δει από την πρώτη στιγμή: το καλύτερο δίδυμο στα χαφ από οποιαδήποτε άλλη ομάδα εντός συνόρων. Τα πήγε εξαιρετικά και ο Πορτογάλος που είναι δεδομένα ένας άριστος τακτικά (και όχι μόνο) κόφτης! Την ίδια ώρα Μπακάκης και Ντίντακ μια χαρά. Ανεβάσματα, γυρίσματα, δείχνουν ολοένα και καλύτεροι . Γιατί; Διότι ο προπονητής έχει προσθέσει αυτοπεποίθηση. Τους έχει φτιάξει ψυχολογικά και τους έχει τονώσει το “εγώ”! Τεράστια σημασία η αυτοπεποίθηση...

Τώρα η ΑΕΚ έχει ανάγκη από σερί νικών. Να κερδίσει την Βέροια την Κυριακή στις 15:00, να κάνει δίπλα σε Χανιά με Πλατανιά για το Κύπελλο και Θεσσαλονίκη με τον Ηρακλή και φυσικά δύο νίκες στο ΟΑΚΑ έπειτα με Ολυμπιακό και Λάρισα! Έχει ήδη καταφέρει επί Χιμένεθ να έχει μόνο ένα ισόπαλο αποτέλεσμα, νίκες και να μη δέχεται γκολ (αλλά και φάσεις). Έχει ανάγκη όμως σερί νικών...

Υγ: Επιστρέφει στην ΑΕΚ ο Λουκάς Μαυροκεφαλίδης. Τι να πει κανείς για τον Αγγελόπουλο; Εκτός από το να προσεύχεται να μην ξενερώσει, τι να πει εκτός από συνέχισε έτσι... Του αξίζει ΜΟΝΟ στήριξη από όλους. Τίποτα λιγότερο...

Υγ2: Αρκετά καλή η παρουσία ξανά του Αϊντάρεβιτς για όσο αγωνίστηκε. Θαρρώ πως έτσι πρέπει να τον εκμεταλλεύεται η ΑΕΚ. Αλλαγή, αρκετό χρόνο, αλλά πίσω από Γιόχανσον, ή ως αλλαγή του επιτελικού χαφ. Την ίδια ώρα ο Γαλανόπουλος ήρθε από τον πάγκο και κατάφερε να ξεσηκώσει το κοινό με επιφωνήματα θαυμασμού σε μοναδικές ενέργειές του. Το τακουνάκι που κάνει στη φάση που τελικά σκοράρει με τη βοήθεια της τύχης είναι εξαιρετικής ευφυΐας!

Υγ3: Η ΑΕΚ έχει τον Λεβαδειακό στο 11-0 σε τρία ματς. Πρέπει να το κλείσει με πολλά ακόμη, πολλά όμως. Έτσι για να μη ξεχνάνε... Και εκεί στην Βοιωτία μη ξεχάσετε να κλείσετε τους δρόμους και στο ματς του πρωταθλήματος με την ΑΕΚ. Μόνο Παναθηναϊκοί, Ολυμπιακοί και ΠΑΟΚτσηδες εκεί. Ξέρετε εσείς...