Αυτός ο Χιμένεθ με τον προηγούμενο μοιάζει να είναι μια απλή συνωνυμία

Στις καθυστερήσεις του ντέρμπι, κι ενώ το σκορ ήταν 3-0, όταν ο Γκάλο έχασε μια ευκαιρία να σκοράρει από την πάσα του Αραβίδη, ο φακός έπιασε τον Μανόλο Χιμένεθ να μορφάζει και να συμπεριφέρεται σαν προπονητής μιας ομάδας που βρίσκεται πίσω στο σκορ ή βρίσκεται στην ισοπαλία και χάνει μια μεγάλη και τελευταία ευκαιρία για να νικήσει. Οι ρυτίδες του μετώπου, που πρόδιδαν την ένταση και την ανησυχία του 53χρονου προπονητή καθ' όλη τη διάρκεια του ματς με τον ΠΑΟΚ δεν έφυγαν ούτε μετά το 85'ο λεπτό, όταν ο Αραούχο έκανε το 2-0.

Παρόλο που έβγαλε ένταση στον πανηγυρισμό της επίτευξης αυτού του γκολ, ο Μανόλο ξαναπήρε αμέσως την γεμάτη από ένταση όψη του και δεν ηρέμησε παρά μόνο στη λήξη του παιχνιδιού. Τότε, που βρήκε το κουράγιο να χαμογελάσει για να ανταποκριθεί στο χειροκρότημα της εξέδρας προτού πάρει τον δρόμο για τα αποδυτήρια.

Αν κανείς συγκρίνει τον Χιμένεθ του τελευταίου περίπου διμήνου (το συμπληρώνει σε 6 ημέρες) στην ΑΕΚ με τον Χιμένεθ των περίπου 12 μηνών στην ΑΕΚ πριν από 5,5 χρόνια δεν θα βρει τίποτα κοινό. Ούτε στη δική του συμπεριφορά, ούτε στην αγωνιστική συμπεριφορά της ομάδας του.

Περίπου 6 χρόνια πίσω ο Χιμένεθ είχε υιοθετήσει μια συμπεριφορά γεμάτη από προσποιητό ενθουσιασμό, τον οποίο εμπορευόταν προς την κερκίδα, επειδή αυτό του είχαν πει ότι “πουλάει” αυτοί που του είχαν υποδείξει αυτό τον δρόμο για να καλοπιάσει τους φανατικούς οπαδούς και να γίνει αγαπητός. Τον καιρό εκείνο ο Ισπανός είχε αφιχθεί στην Ελλάδα με τον αέρα του προπονητή της Σεβίλης και το “τουπέ” της θερμής υποδοχής που του είχαν επιφυλάξει οι οπαδοί της ΑΕΚ. Από τη σημερινή συμπεριφορά του σε αυτή τη δεύτερη φορά στο ΟΑΚΑ, απουσιάζει και το φτηνό οπαδιλίκι και το “τουπέ” του ακριβοθώρητου προπονητή που κάνει τη χάρη σε έναν ελληνικό σύλλογο να συνεργαστεί μαζί του. Η συμπεριφορά του πρώτου διμήνου βγάζει ωριμότητα, συνείδηση και συναίσθηση της δεύτερης ευκαιρίας που του έδωσε η ΑΕΚ σε μια εποχή που ο ίδιος την είχε παραπάνω από ανάγκη προκειμένου να βγει από την αχρησία μετά από περίπου 1,5 χρόνο και να ξανακαθίσει σε ευρωπαϊκό μετά από περίπου 3,5 χρόνια. Η σημερινή συμπεριφορά δεν έχει ίχνος “τουπέ” και έπαρσης, διότι ο Χιμένεθ είναι, φυσιολογικά, επηρεασμένος από το χαστούκι του υποβιβασμού που βίωσε με τη Σαραγόσα και της ανεργίας στην οποία έζησε από τον Μάιο του 2015 μέχρι τον περασμένο Ιανουάριο.

Περίπου 6 χρόνια πίσω, με ρόστερ υψηλότερης ποιότητας συγκριτικά με το σημερινό, ο Χιμένεθ δεν είχε καταφέρει να δείξει πολλά. Η ομάδα που παρέλαβε, στα μισά της σεζόν, δεν κατάφερε να αποδώσει ποδόσφαιρο υψηλής ποιότητας, κι ας κατέκτησε το Κύπελλο. Καλό ποδόσφαιρο δεν έπαιξε ούτε η ΑΕΚ που εκείνος μόνταρε το καλοκαίρι του 2011, και γι' αυτό την αποχαιρέτησε εκείνο τον Οκτώβριο. Τούτη τη φορά η επιρροή στο παιχνίδι της ΑΕΚ στον βαθμό που αυτή να βελτιώνεται και στις δύο φάσεις του, δηλαδή τόσο στη φάση κατοχής της μπάλας όσο και στην φάση της προσπάθειας να την επανακτήσει και να αμυνθεί είναι ήδη ευδιάκριτη. Για πρώτη φορά στη διάρκεια των τελευταίων περίπου έξι μηνών η ΑΕΚ συμπεριφέρεται σαν σύγχρονη και συγχρονισμένη/συντονισμένη ομάδα. Οι ποδοσφαιριστές της κινούνται στον χώρο για να κερδίσουν έδαφος και να επιτεθούν στη φάση κατοχής της μπάλας, πρεσάρουν συντονισμένα τον αντίπαλο στο μέρος του τερέν που υποδεικνύει ο προπονητής, δηλαδή πότε στο μεσαίο τρίτο του τερέν και πότε στο επιθετικό τρίτο του τερέν. Και όλα αυτά τα κάνουν συντονισμένα, με πειθαρχία και συνοχή, με ομαδική συμπεριφορά που φανερώνει ότι εκπαιδεύονται για αυτό στις προπονήσεις από έναν προπονητή που είναι πρακτικός και όχι από κάποιον που διδάσκει θεωρία σε έναν πίνακα.

Είναι πολύ νωρίς για να κρίνει κανείς τον Χιμένεθ. Νωρίς για να αποτιμήσει τη δουλειά του, και πάρα πολύ νωρίς για να εκτιμήσει κανείς αν αυτή θα αποδειχθεί αποτελεσματική στη διάρκεια του επόμενου διμήνου. Είναι όμως ενθαρρυντικό για την ΑΕΚ που ακριβώς έτσι αισθάνεται και συμπεριφέρεται ο προπονητής της, δηλαδή με τη συνείδηση ότι έχει πολλή δουλειά μπροστά του για να καταφέρει να πατήσει στα πόδια του και να “πάρει τα πάνω του”.

Η ταλαιπωρημένη από τους δύο προηγούμενους προπονητές της ΑΕΚ έχει σημαντικές πληγές στην αγωνιστική νοοτροπία της. Γι' αυτό και χάνει την ηρεμία και την συγκέντρωσή της όταν δεν της “κάθεται” το παιχνίδι, δηλαδή είτε όταν δεν καταφέρει να μεγαλώσει το σκορ για να κλειδώσει μια εντός έδρας νίκη είτε όταν δέχεται ένα γκολ από τον αντίπαλο. Το βράδυ της Κυριακής απέναντι σε έναν μέτριο ΠΑΟΚ των 10 παικτών η ΑΕΚ έκανε το αντίθετο από αυτό που της ζητούσε ο προπονητής της και οπισθοχώρησε. Γι' αυτό τον ανάγκασε να ωρύεται στην γραμμή του πλαγίου και να ζητά με όλη τη δύναμη της φωνής του από τους ποδοσφαιριστές του να αλλάξουν συμπεριφορά, να βρουν τη συγκέντρωσή τους και να κερδίσουν έδαφος στο τερέν και να ξαναπιέσουν ψηλότερα τον ΠΑΟΚ.

Το ίδιο είχε κάνει σε ένα μεγάλο διάστημα του ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Κι αυτά είναι τα κατάλοιπα που άφησαν πίσω τους οι ήττες και οι “γκέλες” του πρόσφατου παρελθόντος. Αυτή η ΑΕΚ είναι ακόμη εύθραυστη ψυχολογικά. Η νοοτροπία όμως δεν αλλάζει σε μερικές εβδομάδες, σε δύο μήνες. Ο Χιμένεθ θα χρειαστεί αρκετό καιρό και αρκετά θετικά αποτελέσματα για να καταφέρει να αλλάξει την νοοτροπία και την αγωνιστική συμπεριφορά της ΑΕΚ, για να την κάνει ανθεκτική στις δοκιμασίες που της βάζουν οι αγώνες κατά την εξέλιξή τους. Το καλό για την ΑΕΚ είναι ότι το προπονητής της το αντιλαμβάνεται. Ο Χιμένεθ λειτουργεί με αυτή την αντίληψη και αυτή τη συνείδηση. Και χάνει τον ύπνο του επειδή νιώθει ότι ακόμη η ομάδα του δεν έχει πατήσει στα πόδια της. Ο Χιμένεθ πορεύεται σε καλό δρόμο, και γι' αυτό η ΑΕΚ είναι ξανά στην 5αδα. Αν κάτι του χρειάζεται είναι να του χτυπήσει κάποιος την πλάτη και να του αναγνωρίσει ότι βαδίζει σε καλό δρόμο, διότι η ΑΕΚ βρίσκεται ακόμη στην ανηφόρα, η οποία είναι δύσβατη, και τούτο δεν συμβαίνει με ευθύνη αυτού του προπονητή. Τα προηγούμενα λάθη είναι που έκαναν τόσο δύσβατο τον δρόμο που πρέπει να διανύσει ο Χιμένεθ.

Σε μια στιγμή που η σεζόν πήγαινε να χαθεί απολύτως, τον περασμένο Ιανουάριο, η ΑΕΚ αποφάσισε να ρισκάρει προσλαμβάνοντας έναν προπονητή που της είχε (αυτο)προταθεί και ερχόταν από μακρύ διάστημα αχρησίας. Οι πρώτες ενδείξεις δίνουν στην ΑΕΚ την ελπίδα ότι αυτό το ρίσκο θα της βγει τόσο που τον ερχόμενο Ιούνιο να έχει μια βάση για να χτίσει πάνω της μια επόμενη έκδοση που θα μπορέσει να κάνει πρωταθλητισμό. Για να συμβεί αυτό όμως πρέπει και ο προπονητής της να αρχίσει να το νιώθει, ώστε να πάρει κουράγιο από αυτό και, κυρίως, να μη λυγίσει υπό το βάρος της πίεσης των υψηλών προσδοκιών που έχει ο ίδιος σήμερα. Ο Χιμένεθ έχει παίξει πάνω στην ΑΕΚ το τελευταίο καλό χαρτί της ευρωπαϊκής καριέρας του, και αυτή η συνείδηση τον κάνει να ζει με ταχυπαλμίες τα παιχνίδια της ομάδας του. Θέλει απεγνωσμένα μια επιτυχία, αλλά πρέπει και να αντέξει ψυχικά· διαφορετικά μπορεί να “κολλήσει” την ασθένεια που έχει σήμερα η ομάδα του, να γίνει εύθραυστος και να καταρρεύσει στην πρώτη μεγάλη δοκιμασία.

Μετά από τόσα λάθη από το καλοκαίρι και για περίπου έξι μήνες, η ΑΕΚ μοιάζει να τα έχει κάνει όλα σωστά τον περασμένο Ιανουάριο. Με τον Χιμένεθ, τον Αραούχο και τον Αϊντάρεβιτς, ίσως και με τον Βράνιες, έχει καταφέρει να διορθώσει πολλά από τα λάθη της. Γι' αυτό και σήμερα δημιουργεί την προοπτική να σώσει μια σεζόν που πήγαινε χαμένη. Το ανησυχητικό για αυτήν είναι ότι κυνηγά μόνο την έκπληξη στην προσπάθεια να κρατήσει τον Αραούχο. Αυτή όμως είναι μια κουβέντα της επόμενης ημέρας για την ΑΕΚ, και μια κουβέντα που θα κάνουμε σε ένα επόμενο σημείωμα σχετικά με το δίδαγμα που παραδίδει στους επιχειρηματίες του ελληνικού ποδοσφαίρου το παράδειγμα αυτής της μεταγραφής με τη μορφή δανεισμού.