Ένα κλικ, χιλιάδες συναισθήματα… (pics)

Ρεάλ Μ. – Μπάγερν Μ. με επιστροφή, αν ο Ρονάλντο ανοίξει το σκορ (21+).

Οσα χρόνια κι αν περάσουν, είναι αυτή η ρημάδα, η… στιγμή! Σαράντα τέσσερα χρόνια πριν, ο ΠΑΟΚ και ο Παναθηναϊκός βρέθηκαν ενώπιος ενωπίω για πολλοστή φορά, εκείνη την εποχή στην ως συνήθως κατάμεστη Τούμπα. Είχαν προηγηθεί τα αξιομνημόνευτα παιχνίδια, πρωταθλήματος και κυπέλλου το 1971, όταν το 0-2 υπέρ των «πράσινων» έγινε και τις δύο φορές 3-2 υπέρ των «ασπρόμαυρων», ο τελικός του 1972, το φιλικό διαμαρτυρίας το Μάρτιο του 1973 στη Λεωφόρο, γενικά υπήρχε ένα… αλισβερίσι μεταξύ των δύο σωματείων.

Μπορεί το πρώτο πρωτάθλημα, υπό τις οδηγίες του Γκιούλα Λόραντ το 1976, να ολοκλήρωνε την αναρρίχηση προς την κορυφή, ωστόσο ο ΠΑΟΚ του Λες Σάνον είχε γίνει η μόδα της εποχής και ο Γιώργος Κούδας ήταν η βιτρίνα του. Οι δυο τους, από διαφορετικά πόστα, είχαν δημιουργήσει μια καλοκουρδισμένη μηχανή, με την οποία οι «αετοί του Βορρά» μπήκαν οριστικά και αμετάκλητα σφήνα στην τριάδα του πρώην ΠΟΚ.

«Σαν ένα αληθινό έργο τέχνης, ο Κούδας ήταν μοναδικός, αξεπέραστος. Το dvd που βγήκε, με τις όποιες φάσεις έχουν περισωθεί από την εποχή που κάλπαζε στα γήπεδα ο Κούδας, είναι ένα σπάνιο κομμάτι. Δείχνει ένα άλλο ποδόσφαιρο, μία εποχή που πέρασε ανεπιστρεπτί, αλλά άνοιξε τον δρόμο για ό,τι ακολούθησε. Οποιος αγαπά την καλή μπάλα, το ψάχνει και το βάζει στη συλλογή του. Τόσο απλά», είχε γράψει πριν κάποια χρόνια ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος, περιγράφοντας τις στιγμές μαγείας που πρόσφερε στο ποδοσφαιρικό κοινό της χώρας η ασπρόμαυρη στρατιά υπό τις εντολές του δικού της στρατηγού.

Εν τούτοις, εκείνη η στιγμή, που καταγράφηκε μπροστά στα μάτια του «Καλπάζοντα Συνταγματάρχη», Φέρεντς Πούσκας, απουσιάζει από κάθε διασωσμένη κινούμενη εικόνα της εποχής. Ευτυχώς, έμεινε αποτυπωμένη και χαραγμένη στο διηνεκές, χάρη στο «κλικ» του Θεσσαλονικειού φωτορεπόρτερ, Μιχάλη Παππού, ο οποίος ακόμη και σήμερα καυχιέται –δικαιολογημένα- για την συγκεκριμένη εικόνα, αν κι από το φακό του έχουν «παρελάσει» δεκάδες φημισμένα πρόσωπα της πολιτικής, κοινωνικής και αθλητικής σκηνής του τόπου.

Όπως και να το κάνουμε, αυτό το «κλικ» είναι που τον κάνει ακόμη και σήμερα, σαράντα τέσσερα χρόνια μετά, να συγκινείται, να ψάχνει αφορμές για να ξεκλειδώσει το ντουλάπι των αναμνήσεων του, επιστρέφοντας πάντα σ' εκείνο το βράδυ της 18^ης Απριλίου του 1973 στη φωταγωγημένη Τούμπα.

Ήταν μια βραδιά στην οποία η σπουδαία ομάδα του ΠΑΟΚ, χάρη σε δύο γκολ του Δημήτρη Παρίδη μέσα σε έξι λεπτά (28’ – 34’) στο πρώτο ημίχρονο, έπαιρνε το εισιτήριο για τα ημιτελικά του κυπέλλου. Ένας θρίαμβος, που επισκιάστηκε από αυτή τη μοναδική σκηνή με πρωταγωνιστές τον Γιώργο Κούδα και τον Άνθιμο Καψή.

Εκείνη η νίκη-πρόκριση στα ημιτελικά του κυπέλλου, με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό του Πούσκας, επισκιάστηκε από μια και μόνο στιγμή. Αν αυτή η στιγμή γεννάει τόσα συναισθήματα, όπως η αξέχαστη ντρίμπλα του Γιώργου Κούδα στον Ανθιμο Καψή, μπορεί να υπερισχύσει μιας συλλογικής επιτυχίας. Άλλωστε πόσοι γνωρίζουν και πόσοι θυμούνται ότι η αξέχαστη αυτή στιγμή καταγράφηκε σ’ ένα παιχνίδι κυπέλλου; Λιγοστοί εναπομείναντες ρομαντικοί της μπάλας, σχεδόν κανείς από την σημερινή γενιά.

Όμως, την ντρίπλα τη θυμούνται ή αν δε τη θυμούνται κάπου θα την έχουν δει, κάποια στιγμή θα έπεσαν μπροστά της. Επί χρόνια ολόκληρα στόλιζε σχεδόν κάθε Προποτζήδικο της Θεσσαλονίκης, στο δε ΠΡΟΠΟ του ίδιου του Κούδα, επί της Εγνατίας, δέσποζε σε τεράστια ανάλυση πίσω από την πλάτη του συγχωρεμένου μπαρμπά-Γιάννη, του πατέρα του.

«Έκανα μια αστραπιαία αλλαγή κατεύθυνσης με μεγάλη ταχύτητα και με την μπάλα στα πόδια, κατευθυνόμενος προς την εστία του ΠΑΟ. Ο Καψής δεν είχε άλλη επιλογή, αφού η φάση ήταν σίγουρο γκολ, από το να με ανατρέψει. Το έκανε, αλλά σημασία έχει το πώς. Προτίμησε να με πιάσει με τα χέρια, παρά να με χτυπήσει από πίσω και να με τραυματίσει πιθανότατα. Για μένα ήταν ένα παλικαρίσιο φάουλ, που φαινομενικά εκθέτει τον αμυντικό, αφού στη φωτογραφία φαίνεται ο Κούδας να καλπάζει και ο Καψής να προσπαθεί κάνοντας βουτιά να τον πιάσει. Κατά βάθος, όμως, η φάση αυτή είναι ένας ύμνος του φερ πλέι. Ο Καψής ήταν ένα παιδί μάλαμα και ο Μιχάλης Παππούς στην κατάλληλη θέση, την κατάλληλη στιγμή για να πατήσει το κλίκ στη φωτογραφική μηχανή του», θυμάται ακόμη και σήμερα ο «Μεγαλέξανδρος».

Πλήρωσαν και… καπέλο

Όσοι ήταν εκείνο το βράδυ της 18^ης Απριλίου 1973 στην Τούμπα θυμούνται καλά, ότι στη συνέχεια της φάσης με την ανατροπή του Κούδα από τον Καψή, ο ΠΑΟΚ σημείωσε το δεύτερο γκολ του στο 34^ο λεπτό. «Από ολόκληρο τον αγώνα υπήρξε μια φάση που, όχι μόνο χαρακτήρισε την διαφορά των δύο ομάδων στο πρώτο ημίχρονο, αλλά και ήταν η αρχή του δεύτερου γκολ, ήταν και ο τρόπος αντιμετωπίσεως των παικτών του Δικέφαλου, που η ανάγκη έφερε στους παίκτες του Παναθηναϊκού, ήταν, στην κυριολεξία, μια φάση που άξιζε ένα ολόκληρο ματς.

34’ και ο Κούδας παρέλαβε την μπάλα μακριά, στην περιοχή του κέντρου, έκανε δύο ελιγμούς με το σώμα του και αμέσως επιτάχυνε το ρυθμό της κατά μέτωπον επιθέσεως του προσπερνώντας με άνεσι δύο «απολιθωμένους» αμυντικούς. Η επιτάχυνσι ήτο αστραπιαία και η αντίδρασι του ενός εκ των δύο ίσως λογική. Του άρπαξε από πίσω τη φανέλα και τον ακινητοποίησε ακριβώς στην γραμμή της μεγάλης περιοχής. Ηταν η μέρα του Κούδα χθες. Και η ανάγκη, μπροστά στον κίνδυνο, έφερνε αυτούς τους τρόπους αμύνης. Σφυρίχθηκε φάουλ. Ο σούταρε ο ίδιος ο παθών. Ένα μακρινό σουτ – βολέ, διαγώνιο προς την εστία. Εφθασε μια παρεμβολή του Παρίδη και ένα επιδέξιο γύρισμα της πορείας της μπάλας για να σταματήση εκείνη στα δίχτυα του άτυχου Οικονομόπουλου, του τερματοφύλακα που βλέπει την καριέρα του να τον εγκαταλείπη προδομένο», έγραφε η «Μακεδονία» την επομένη του προημιτελικού.

Οι 13 του Πούσκας έπεσαν ηρωικά στα στενά της Τούμπας. Ήταν μια ακόμη θαυμάσια βραδιά για τους 45.000 ΠΑΟΚτσήδες, που κατέκλυσαν για ακόμη μια φορά το γήπεδο, δεχόμενοι αγόγγυστα το «καπέλο» της διοίκησης -«χαράτσι» είχε χαρακτηριστεί- που μηχανεύοταν κάθε είδους τρικ προκειμένου να γεμίσει τα ταμεία της, σε μια καθωσπρέπει (sic) εκμετάλλευση της τρέλας των χιλιάδων πιστών της θρυλικής ομάδας του Λες Σάνον.

Το «χαράτσι» έφτανε τις 130 δραχμές, «το αριθμημένο εισιτήριο», με τη διοίκηση του ΠΑΟΚ να υποχρεώνει το κοινό να παρακολουθήσει το διεθνές φιλικό, που θα ακολουθούσε στην Τούμπα, με αντίπαλο την αγγλική Λέστερ. «Ήταν μια επιβολή άδικη παρ’ όλο που η αγάπη για τον ΠΑΟΚ ωδήγησε τους φιλάθλους στην αποδοχή της, χωρίς αντιρρήσεις. Ο ΠΑΟΚ, που περνά τις πιο όμορφες στιγμές της ιστορίας του, έχει απόλυτη ανάγκη την χαμογελαστή πορεία των οπαδών του προς το γήπεδο». Κοινώς, όχι γκρίνια και μίρλα πριν από τα ματς.

Εκείνο το μεθυστικό κλίμα ευτυχίας, με τον «Δικεφάλο» να καλπάζει προς τον τίτλο και γιατί όχι και το νταμπλ, ανακόπηκε κάπως απότομα τέσσερις ημέρες αργότερα, με το αλησμόνητο πατατράκ και την ήττα με 3-5 από την Παναχαϊκή.

«Η φωτογραφία του αιώνα»!

Με αφορμή την συμπλήρωση 43 χρόνων, πέρσι τέτοιες μέρες, οι δύο πρωταγωνιστές συναντήθηκαν σ’ ένα ουζερί της Θεσσαλονίκης. «Είναι η φωτογραφία του αιώνα», είπε ο Γιώργος Κούδας μόλις είδε μπροστά του, τον δημιουργό της καλύτερης (αποτυπωμένης) στιγμής στη μεγάλη καριέρα του με τον ΠΑΟΚ. «Ευχαριστώ τον Ανθιμο Καψή και τον Γιώργο Κούδα για την ασίστ που μου έκαναν», απάντησε ο Μιχάλης Παππούς.

«Ο κόσμος του ΠΑΟΚ, η γεμάτη Τούμπα ήταν για όλους μας το οξυγόνο, το ντοπάρισμα κι αυτός, που με την δύναμή του, μας έδινε το δικαίωμα να εξάπτουμε τη φαντασία μας και να προσφέρουμε τέτοιες στιγμές», τόνισε ο Κούδας και επιχείρησε να (ξανά) περιγράψει τη φάση με τον Άνθιμο Καψή: «Στο βίντεο του μυαλού μου, θυμόμουν ότι κάνει έχει γίνει, αλλά δεν περίμενα αυτή την τόσο ακριβής αποτύπωση της στιγμής που έγινε το φάουλ. Όταν είδα τις φωτογραφίες συγκλονίστηκα και αυτή η φωτογραφία με κράτησε συντροφιά στην ποδοσφαιρική ζωή μου».