Επέστρεψε για να πάρει το αίμα του πίσω

Δοκίμασε την τύχη σου και μπες στην κλήρωση για ένα Opel Adam (21+)!

Άβυσσος, λένε είναι, η ψυχή του ανθρώπου, κάτι που το επιβεβαίωσε με το «back to home» (πίσω στο σπίτι) ο Αντρέ Βιεϊρίνια, που δε θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση του κανόνα: έπαιξε «κορώνα-γράμματα» την επιστροφή του στον ΠΑΟΚ, αλλά μέσα του το ήθελε τόσο πολύ, που δεν τον ένοιαζε αν όλα κρίθηκαν στο, εντυπωσιακό αν μη τι άλλο, κι άκρως ασπρόμαυρο «φώτο φίνις» των μεταγραφών.

Βλέποντας τον στο μισό μέτρο. Αντικρίζοντας το χαμόγελό του, αποχωρώντας το απόγευμα της Πέμπτης από τα γραφεία της Τούμπας, ακούγοντας τον να μιλάει στο επίσημο κανάλι του «Δικεφάλου», νομίζω πως και ο τελευταίος φίλαθλος αντιλήφθηκε πως επιστρέφει στον ΠΑΟΚ, με τη σφοδρή επιθυμία να πάρει το αίμα του πίσω, να πάρει τίτλους με την ασπρόμαυρη φανέλα, κάτι που δεν μπόρεσε να κάνει με την καλή ομάδα της τριετίας 2008-2011. Κι όπως είπε, «έφυγα στα 26 μου άτιτλος και επιστρέφω στα 31 μου πρωταθλητής Ευρώπης». Έχει μια διαφορά…

Ο Αντρέ είναι ένα παιδί το οποίο περιπλανήθηκε αρκετά, μέχρι σαν τον Οδυσσέα βρει και πάλι το δρόμο για την ποδοσφαιρική Ιθάκη του. Στα τμήματα υποδομής της Βιτόρια, στη γενέτειρα του πόλη το Γκιμαράες, ξεχώριζε σα τη μύγα μες το γάλα. Αποτέλεσε εύκολο στόχο για την Πόρτο, που ως γνωστόν έχει μάτια παντού, περνώντας την πόρτα του «Ντραγκάο» στα 17 του και φτάνοντας να φορέσει τη φανέλα των «δράκων» σε ηλικία 20 ετών. Ο Κο Αντριάνσεν ήταν αυτός που τον εμπιστεύτηκε, περισσότερο από κάθε άλλον, του έδωσε φανέλα βασικού στον τελικό του πορτογαλικού Σούπερ Καπ, τον Αύγουστο του 2006 κόντρα στη Σετούμπαλ, με το Βιεϊρίνια να σκοράρει στη νίκη με 3-0.

Ο Ζεσουάλδο Φερέιρα, ναι αυτός που λίγα χρόνια αργότερα τον είδαμε στον πάγκο του Παναθηναϊκού, απροσδόκητα δεν τον πίστεψε και του έδειξε την πόρτα της εξόδου. Μάζεψε τα μπογαλάκια του, αλλά δεν πήγε και πολύ μακριά, μετακόμισε στο γειτονικό λιμάνι του Λεϊσόες τη σεζόν 2007/08 πριν πάρει το δρόμο για την Ελλάδα. Στο μεταξύ, ο Φερνάντο Σάντος, είχε μάθει για τα κατορθώματα του μικρού, που είχε ένα ελάττωμα: έτρωγε πολύ, είναι και τέτοιο το σκαρί του, που τα παραπανήσια κιλάκια τα βάζει εύκολα. Ο «δάσκαλος» (του) δεν ανησυχούσε. Ήξερε τον τρόπο να τον κάνει μοντελάκι. Παρεμπιπτόντως, δίνοντας αγώνα, ανάμεσα σε δεκάδες «πολιορκητές» για μια selfie έξω από στην Τούμπα, τον είδα μια χαρά αδυνατισμένο. Αυτά για τις κακές τις γλώσσες…

Από το ένα λιμάνι στο άλλο, ο Βιεϊρίνια εμπιστεύτηκε τον Σάντος και «έπιασε λιμάνι» (στη Θεσσαλονίκη) την πρώτη μέρα του Ιούλη, πριν εννιά χρόνια, δείχνοντας να είναι στα χαμένα. Ο ΠΑΟΚ διάγαγε τις ημέρες δόξας του Ζαγοράκη στο θρόνο της ΠΑΕ, στην Τούμπα επικρατούσε πανζουρλισμός πριν καν εμφανιστούν στη σκηνή της Μουσλίμοβιτς και Γκαρσία, με το αγόρι από το Γκιμαράες να μην πιστεύει στα μάτια αντικρίζοντας 15.000 κόσμο σε μια προπόνηση! Ο συμπατριώτης του, πρώην κιτρινόμαυρος στόπερ, Μπρούνο Αλβες είχε προλάβει να το πει κάποια πράγματα για την Ελλάδα και τον ΠΑΟΚ, ωστόσο άλλο να στο λένε κι άλλο να το ζεις και να το βλέπεις με τα ματάκια σου. «Δεν έχω ξαναδεί κάτι τέτοιο», μονολογούσε στα γραφεία της ΠΑΕ, περιμένοντας να ολοκληρωθεί ο δανεισμός του από την Πόρτο.

Ο Βιεϊρίνια είχε έρθει στον ΠΑΟΚ δανεικός και με καμία οψιόν αγοράς. Ζαγοράκης και Βρύζας πόνταραν στην επιθυμία του ποδοσφαιριστή και στις γνωριμίες του Σάντος στην Πορτογαλία. Αφήστε που ο μικρός είχε ερωτευτεί της Θεσσαλονίκη, απολάμβανε τη ζωή της, τα κάλλη της, τις ομορφιές της και από τότε άρχισε το ψηστήρι των «δράκων». Μιας που το ‘φερε η κουβέντα, μετά από μόλις δύο μήνες, πρέπει να ήταν Σεπτέμβριος του 2008, σε μια συζήτηση που στήσαμε έξω από τα γραφεία της Τούμπας, μου είχε πει επί λέξη: «Αν το καλοκαίρι δεν με φωνάξει η Πόρτο, δεν θα στενοχωρηθώ καθόλου. Θα μείνω εδώ»!

Για κακή του τύχη βρέθηκε στο διάβα του, πριν συνυπάρξουν στα ασπρόμαυρα αποδυτήρια, ο Βιτόλο που σ’ ένα «Do or Die» ντέρμπι ΠΑΟΚ-Άρης, τον Σεπτέμβριο του 2008, του έσπασε στα δύο το πόδι του! Ο Λάζαρος Πολατιάν θέλοντας να δείξει την ανθρωπιά του παρατήρησε με κίτρινη κάρτα τον ποδοσφαιριστή των «κιτρίνων» θεωρώντας, προφανώς, το αντιαθλητικό τάκλιν από πίσω ισότιμο με ένα… τράβηγμα φανέλας. Πέντε χρόνια ο διαιτητής από την Πέλλα κι άνθρωπος του συστήματος, που έκανε προεκλογικό αγώνα στην ΕΠΣ Πέλλας υπέρ του Σαρρή, βρέθηκε να εκτελεί χρέη τιμ μάνατζερ (!) στην τελευταία χρονιά των συμπολιτών στην Α’ Εθνική.

Ο ίδιος δεν κράτησε κακία, ούτε από τον Πολατιάν, ούτε από το Βιτόλο για το κάταγμα στο μετατάρσιο, που τον άφησε για πάνω από δύο μήνες εκτός γηπέδων και ουσιαστικά έφερε τα πάνω-κάτω στην πρώτη του χρονιά στον ΠΑΟΚ. «Ο αντίπαλος με χτύπησε από πίσω πιο δυνατά από το συνηθισμένο. Δεν σκέφτομαι τίποτα κακό γι' αυτόν. Πίστευα όμως ότι ο διαιτητής τον απέβαλε. Δεν κατάλαβα με ποια λογική ένα τέτοιο μαρκάρισμα δεν επέφερε και την αποβολή», έλεγε.

Από εκείνες τις δύσκολες μέρες θα θυμάται για πάντα τον Μάρκος Αντόνιο και τη σύζυγο του Βραζιλιάνου αμυντικού, την Άννα, που στάθηκαν στο πλευρό του σαν οικογένεια, αλλά και τον Φερνάντο Σάντος, ο οποίος βρισκόταν σε καθημερινή επικοινωνία με τους γιατρούς της Πόρτο, που είχε αναλάβει εξ ολοκλήρου την αποθεραπεία του.

Ο Πορτογάλος τεχνικός μπορεί να είχε χάσει τον ύπνο του, μετά από την απώλεια του συμπατριώτη του εξτρέμ, αλλά το μεγαλύτερο καλό που είχαν κάνει Βιτόλο και Πολατιάν στον ΠΑΟΚ, ήταν ότι έστειλαν το Βιεϊρίνια πίσω στο Οπόρτο. Εκεί, λοιπόν, είχε τη δυνατότητα να μιλήσει από κοντά με τον Φερέιρα και τον πρόεδρο Πίντο Κόστα στους οποίους εξέφρασε την επιθυμία του είναι να μείνει στον ΠΑΟΚ και τον επόμενο χρόνο. Εκείνος ο τραυματισμός είχε παίξει το ρόλο του…

Στις 4 Δεκεμβρίου του 2008, μετά από 68 μέρες, μπόρεσε να κλωτσήσει και πάλι μπάλα, οκτώ μέρες αργότερα έβγαζε κανονικά όλο το πρόγραμμα της προπόνησης, με το Ζήση Βρύζα, που στο μεταξύ ανοίξει αλισβερίσι με την Πόρτο, να ταξιδεύει στην Πορτογαλία για να φέρει το Λίνο, αλλά στο περιθώριο εκείνης της μεταγραφής φρόντισε και ζήτησε από τους «δράκους» την παράταση της δανεικής παραμονής του Βιεϊρίνια και την επόμενη σεζόν, με την σύμφωνη γνώμη, φυσικά, και του ίδιου του ποδοσφαιριστή.

Ήταν τέτοια η δίψα του να (ξανά) παίξει για τον ΠΑΟΚ που χωρίς να έχει φτάσει στο επιθυμητό επίπεδο φυσικής κατάστασης, μπήκε και έπαιξε σ’ ένα ντέρμπι με την ΑΕΚ στις 11 Ιανουαρίου του 2009, με αποτέλεσμα να νιώσει πόνο στο σημείο όπου είχε υποστεί το κάταγμα. Το γεγονός ότι μπήκε στο ματς χωρίς προθέρμανση σε συνδυασμό με τον άσχημο αγωνιστικό χώρο και το πολύ κρύο συνετέλεσαν, τότε, στο να αισθανθεί τις ενοχλήσεις και να βάλει σε νέες ανησυχίες τους ανθρώπους της ομάδας.

Ευτυχώς, το πρόβλημα ήταν πολύ μικρότερο, ο Σάντος του έδωσε ξανά φανέλα βασικού στο επόμενο ματς με τον Πανθρακικό και στις 18 Ιανουαρίου 2009 πετύχαινε το πρώτο γκολ, με την ασπρόμαυρη φανέλα, χάρη στην εκπληκτική κάθετη πάσα στο χώρο του Ιμπραχίμα Μπακαγιόκο. Ο Αντρέ έτρεξε στα κάγκελα της Θύρας 4 και το πανηγύρισε δεόντος…

Ο νταλγκάς του συνέχιζε να είναι η παραμονή του στην Τούμπα, δώστου δηλώσεις στην Πορτογαλία, με προφανή τον στόχο να αυξηθεί η πίεση προς την Πόρτο. Ο Σάντος ανέλαβε να χειριστεί μαζί με τον Βρύζα την υπόθεση, με τους ανθρώπους της πορτογαλικής ομάδας τον Απρίλιο να ρωτούν τον ΠΑΟΚ αν προτίθεται να αγοράσει τον Βιεϊρίνια. Μα αυτά και με αυτά φτάσαμε στον Ιούνιο του 2009 όταν βγήκε «λευκός καπνός» στις νέες διαπραγματεύσεις, με την πρώτη συμφωνία να κάνει λόγο για παράταση του δανεισμού, ωστόσο λίγο πριν βγει ο μήνας, ο «Δικέφαλος» πέτυχε να τον αποκτήσει με ελεύθερη μεταγραφή.

Ο Ζήσης Βρύζας περίμενε πάνω από ένα τηλέφωνο την επιστροφή του τεχνικού διευθυντή της Πόρτο, Ενρίκε Εντέρο στην Πορτογαλία, μετά από το ταξίδι του στη Μασσαλία για την μεταγραφή του Λούτσο Γκονζάλες από τους Δράκους στη Μαρσέιγ. «Από τη στιγμή που επέστρεψε ο Ενρίκε Εντέρο στην Πορτογαλία είναι θέμα χρόνου να επικοινωνήσουμε και να ξεκαθαρίσουμε το θέμα μου», έλεγε ο Βιεϊρίνια, να ‘ναι καλά ο Ζεσουάλδο Φερέιρα, που επέμενε να μη τον υπολογίζει. Κάποια στιγμή προέκυψε θέμα απόκτησης του ΠΑΟΚ για τον Μάριο Ρεγκέιρο κάπου πήγαν να χαλάσουν οι σχέσεις των δύο συλλόγων, αλλά ευτυχώς οι άνθρωποι της διοίκησης του «Δικεφάλου» πέτυχαν στις 10 Ιουλίου την οριστική συμφωνία με την Πόρτο: Από το ασπρόμαυρο ταμείο βγήκαν μόλις 300.000 ευρώ, αλλά οι «δράκοι» διατηρούσαν το 35% των δικαιωμάτων του Πορτογάλου ποδοσφαιριστή και θα το εξαργύρωναν τον Ιανουάριο του 2012.

Ηταν 15 Ιουλίου του 2009, όταν ο Βιεϊρίνια υπέγραψε για 3+1 χρόνια στο προπονητικό κέντρο του Ντόρβερθ στην Ολλανδία, με τον Σάντος να τον υποδέχεται με το μαστίγιο για να χάσει τα παραπανίσια κιλά! Είπαμε, ένα κουσούρι είχε ο μικρός, που τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς υπέγραφε την επέκταση του συμβολαίου του μέχρι το καλοκαίρι του 2013 και τον ΠΑΟΚ να βάζει ρήτρα πώλησης ύψους 15 εκατομμύριων ευρώ.

Στα χρόνια που ακολούθησαν ο Πορτογάλος σούπερ σταρ καθιερώθηκε στην Τούμπα, αγάπησε το μαύρο και το άσπρο, πέτυχε σημαντικά γκολ, κάνοντας την καλύτερη χρονιά του με τον Δερμιτζάκη πρώτα και τον Χάβο στη συνέχεια (έκλεισε τη σεζόν 2010-11 με 47 αγώνες και 11 γκολ) πριν αρχίσουν να ηχούν οι σειρήνες της αποχώρησης του.

Και πως τα έφερε η μοίρα. Η «τελευταία παράσταση» στα ασπρόμαυρα ήταν ημιτελής, έμοιαζε μια τζούρα από τσιγάρο. Για την ακρίβεια, κράτησε μόλις 15 λεπτά. Όταν ο αγώνας του κυπέλλου με τον Εθνικό Αστέρα στην Καισαριανή διακόπηκε λόγω του αέρα!

Ο Ζαγοράκης απέρριψε δις την πρόταση του Ολυμπιακού, όμως με το FFP να απειλεί την ύπαρξη του συλλόγου, υποχρεώθηκε να πει «ναι» στην πρόταση της Βόλφσμπουργκ τον Ιανουάριο του 2012.

Πριν αποχαιρετήσει σχεδόν δακρυσμένος την Τούμπα, στις 4 Ιανουαρίου του 2012 στο περιθώριο του αγώνα με το Λεβαδειακό, είχε παίξει σε 129 ματς (28 γκολ), κυρίως, όμως, κράτησε την υπόσχεση, χάρη και στον Ιβάν Σαββίδη, που έδωσε εκείνο το μεσημέρι στον κόσμο του ΠΑΟΚ: «Θα γυρίσω και θα κλείσω την καριέρα μου εδώ στα ασπρόμαυρα», είχε πει. Και επέστρεψε!

Επέστρεψε μ’ ένα Μουντιάλ (2014) στην πλάτη, πρωταθλητής Ευρώπης (2016), γεμάτος εμπειρίες από την Μπουντεσλίγκα, κυρίως όμως απελευθερωμένος και χαρούμενος που άφησε πίσω του τη μουντάδα της Κάτω Σαξονίας και την αγωνιστική απάθεια που έδειχνε εδώ και σχεδόν ένα χρόνο η Βόλφσμπουργκ.

Ο ΠΑΟΚ είναι η ίδια ομάδα που του προσφέρει και τώρα, όπως και τότε το 2008, την ευκαιρία να αναγεννηθεί ποδοσφαιρικά, να ηρεμήσει, να αποκαταστήσει τις ισορροπίες του, να βρει τον εαυτό του. Η Θεσσαλονίκη είναι η πόλη του, η Τούμπα το σπίτι του.

Καλώς ήρθες, λοιπόν, πίσω Αντρέ..