Παραμονή Σκίμπε: ακόμη μια καθοριστική απόφαση “στο πόδι” και “στην τύχη”

Περίπου δύο 24ωρα μετά το γεγονός του αποκλεισμού της Ελλάδας από την τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2018, τώρα που αρχίζει να κάθεται λίγο η σκόνη και να ξεφεύγουμε από τις κορώνες και τις υπερβολές, είναι η πρώτη στιγμή για να αρχίσει η κουβέντα για την επόμενη ημέρα της Εθνικής ομάδας. Ναι, σωστά σκέφτεστε, είναι ακόμη νωρίς, διότι δεν έχει κρυώσει το κεφάλι, δεν έχουμε πάρει ασφαλή απόσταση ούτε από το γεγονός του αποκλεισμού αλλά ούτε και από τα προηγούμενα αγωνιστικά και λοιπά γεγονότα, των οποίων το άθροισμα δίνει την εικόνα για να κριθεί το νόημα της επέκτασης του συμβολαίου του Μίκαελ Σκίμπε. Η ΕΠΟ όμως δεν αφήνει χρόνο για σκέψη. Βιάζεται να αποφασίσει, και όπως φαίνεται πρόκειται να το κάνει στην ερχόμενη συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής της την ερχόμενη Δευτέρα στη Θεσσαλονίκη.

Πάμε λοιπόν παρακάτω: είναι κατάλληλη η στιγμή για τη λήψη της απόφασης; Η απάντηση στο ερώτημα κρύβεται στην απάντηση της ερώτησης σχετικά με το “ποιος” και “πώς” θα πάρει αυτή την απόφαση.

Προτού συνεχίσω τον συλλογισμό μου, ανοίγω μια παρένθεση με ιστορικές αναφορές: την επιλογή του Οτο Ρεχάγκελ είχε κάνει, ουσιαστικά, μόνος του ο τότε πρόεδρος της ΕΠΟ Βασίλης Γκαγκάτσης, δείχνοντας εμπιστοσύνη στη γνώση και την εμπειρία που είχε ο ίδιος στο ποδόσφαιρο. Την επιλογή του επόμενου, δηλαδή του Φερνάντο Σάντος είχε κάνει ο τότε πρόεδρος της ΕΠΟ Σοφοκλής Πιλάβιος, ο οποίος στηρίχθηκε στην εισήγηση συνεργατών του, όπως ο τότε τιμ μάνατζερ – τεχνικός διευθυντής Τάκης Φύσσας. Την επιλογή του Κλαούντιο Ρανιέρι είχε κάνει ο τότε πρόεδρος της ΕΠΟ Γιώργος Σαρρής στηριζόμενος στο ένστικτό του, διότι προηγουμένως είχε ακυρώσει τον τεχνικό διευθυντή Τάκη Φύσσα. Την επιλογή του Μίκαελ Σκίμπε έκανε, μάλλον ενστικτωδώς, ο τότε πρόεδρος της ΕΠΟ Γιώργος Γκιρτζίκης, σε μια περίοδο που η Ομοσπονδία δεν είχε τεχνικό διευθυντή.

Τι συμβαίνει σήμερα; Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, ο τεχνικός διευθυντής Ζήσης Βρύζας εισηγείται υπέρ της παραμονής του Σκίμπε, βασιζόμενος τόσο στην δική του αντίληψη σχετικά με την αποτελεσματικότητα των μεθόδων του Γερμανού προπονητή όσο και στις απόψεις των ποδοσφαιριστών. Θεωρητικώς, ειδικά αν ο Βρύζας είχε ζήσει τον Σκίμπε από τον καιρό της πρόσληψής του, ή πολύ περισσότερο αν ζούσε ο ίδιος εντός Εθνικής από την προ Σκίμπε εποχή, ώστε να μπορεί να κάνει τις συγκρίσεις, η εισήγησή του θα έφτανε και θα περίσσευε. Στην περίπτωση που συζητάμε όμως ο Βρύζας μόλις που συμπλήρωσε μήνα ζωής στο νέο του πόστο, ως τεχνικός διευθυντής των εθνικών ομάδων. Και το ίδιο ισχύει για τα μέλη της Επιτροπής Εθνικών Ομάδων, στης οποίας τη σύσταση προχώρησε μόλις πριν από έναν μήνα, στις 13 Οκτωβρίου η ΕΠΟ. Δηλαδή οι κύριοι Παναγιώτης Παπαχρήστος, Κωνσταντίνος Βρακάς, Άγγελος Δανιήλ, Αθανάσιος Τρομπούκης, Γεώργιος Πανίδης, Γεώργιος Χατζησαρόγλου, Γεώργιος Παπαντζίμας, Πέτρος Κυρζόπουλος, που είναι τα μέλη αυτής της Επιτροπής το πιθανότερο είναι ότι δεν έχουν ιδιαίτερη εμπειρία της Εθνικής Σκίμπε, διότι δεν τη ζούσαν στο παρελθόν.

Συνοψίζοντας: μια τόσο καθοριστική απόφαση για το αύριο του εθνικού ποδοσφαίρου, διότι η θέση του ομοσπονδιακού προπονητή είναι κανονικά κάτι πολύ παραπάνω από τις προσκλήσεις και την διαχείριση των αγώνων της Εθνικής Ανδρών, θα ληφθεί από έναν πρόεδρο 3μήνου, τον Βαγγέλη Γραμμένο, μια εκτελεστική επιτροπή ακόμη μικρότερης ηλικίας, μια επιτροπή εθνικών ομάδων που μόλις συμπλήρωσε μήνα ζωής, και, τελικά, με μόνο ένα στέλεχος με προηγούμενη ουσιαστική και αρκετή εμπειρία: τον Ζήση Βρύζα, ο οποίος όμως ουσιαστικά έζησε ελάχιστα αυτή την Εθνική και μάλιστα σε μια περίοδο που δεν μπορούσε να αφοσιωθεί σε αυτή την μελέτη, της επόμενης ημέρας.

Ολο αυτό το σκηνικό ανάγκασε τη μνήμη μου να ανασύρει μια παλαιότερη συζήτηση που είχα κάνει με τον Φερνάντο Σάντος τον καιρό που εργαζόταν στην Εθνική Ομάδα και εξηγούσε στην τότε διοίκηση της ΕΠΟ την ανάγκη να πάρουν επιτέλους την Εθνική Ομάδα στα σοβαρά και να ορίσουν μια θέση αντιπροέδρου, ο οποίος δεν θα αλλάζει κάθε φορά που η Ομοσπονδία έχει εκλογές, με μόνη αρμοδιότητα την διοίκηση των εθνικών ομάδων. Δεν επρόκειτο για παρθενογένεση ή μια ανεφάρμοστη ιδέα που είχε καθίσει στο κεφάλι του Πορτογάλου προπονητή. Ηταν η μεταφορά της εμπειρίας που είχε από τον τόπο του, εκεί όπου η Ομοσπονδία λειτουργούσε με αυτό το καθεστώς, με έναν αντιπρόεδρο που ήταν ο διοικητής των εθνικών ομάδων. Μου προκαλεί θλίψη η σκέψη ότι για μια 14ετία ζούσαμε με τον Οτο Ρεχάγκελ και τον Φερνάντο Σάντος, δηλαδή με έναν προπονητή – πρόεδρο της Εθνικής ομάδας και έναν προπονητή – διευθυντή εθνικού ποδοσφαίρου και καταφέραμε να μην κρατήσουμε τίποτα, να μην κρατήσουμε τις προδιαγραφές που είχαν βάλει οι δύο πιο επιτυχημένοι προπονητές στην ιστορία του εθνικού ποδοσφαίρου στην λειτουργία της ομοσπονδίας σε σχέση με τις εθνικές ομάδες, να μην υιοθετήσουμε ούτε το ένα μοντέλο ούτε το άλλο.

Σήμερα η Ομοσπονδία σκέφτεται να κρατήσει τον Σκίμπε επειδή “τον θέλουν οι παίκτες”, δίχως να ξέρει να εξηγήσει πειστικά το “γιατί να ακούσουμε τους παίκτες”. Σκέφτεται να κρατήσει τον Σκίμπε επειδή “εισηγείται υπέρ της παραμονής του ο Βρύζας” δίχως να ξέρει αν ο σημερινός τεχνικός διευθυντής κατέχει όση πληροφορία του χρειαζόταν για να φτάσει σε μια ασφαλή εκτίμηση για το μέλλον. Σκέφτεται να κρατήσει τον Σκίμπε επειδή “μάλλον θα δεχθεί να μείνει με λιγότερα από τα 560.000 ευρώ που εισέπραττε ετησίως βάσει του προηγούμενου συμβολαίου του” και επειδή “με λιγότερα μάλλον θα δυσκολευτούμε να βρούμε καλύτερο”. Και την ίδια ώρα τα ρεπορτάζ καταγράφουν ότι “εντός ομοσπονδίας υπάρχουν και φωνές που υποστηρίζουν την άποψη ότι πρέπει να αλλάξουμε προπονητή, αφού αυτό έκαναν όλες οι καινούργιες διοικήσεις, άλλαζαν προπονητή όταν αναλάμβαναν”. Οσο περισσότερα ακούω και διαβάζω, τόσο περισσότερο τρομάζω.

Είναι ολοφάνερο ότι θα γίνει ακόμη μια επιλογή “στο πόδι” και περίπου “στην τύχη”. Διότι ούτε χρόνο είχαν, όσοι είναι επιφορτισμένοι με την ευθύνη προκειμένου να κάνουν μια ακριβή περίληψη πεπραγμένων του Σκίμπε και να ψάξουν να αναγνωρίσουν τις άλλες επιλογές για αυτή τη θέση, ούτε έχουν, οι περισσότεροι, την τεχνογνωσία για να λαμβάνουν τέτοιες αποφάσεις. Και το χειρότερο, ή το πιο ανησυχητικό είναι ότι μέσα σε αυτές τις κινήσεις, που καταγράφονται αυτές τις ημέρες στα ρεπορτάζ, φαίνονται και οι αντιλήψεις. Η εντύπωση που θα δώσει η νέα ΕΠΟ, στην περίπτωση που φτάσει σε απόφαση για αυτό το καυτό θέμα τόσο σύντομα, δηλαδή την Δευτέρα, είναι ότι θα λειτουργεί όσο πρόχειρα λειτουργούσε η προηγούμενη.

Είναι πάρα πολύ νωρίς για να μπορεί κανείς να απαντήσει με σιγουριά στο ερώτημα “Σκίμπε ή άλλος;” για την θέση του ομοσπονδιακού προπονητή, διότι δεν υπάρχουν στο τραπέζι τα βασικά δεδομένα. Ξέρεις αν η ΕΠΟ ψάχνει για προπονητή εθνικής ομάδας ή για ομοσπονδιακό προπονητή που θα εκπονήσει και θα εκτελέσει ένα project ανασύστασης του εθνικού ποδοσφαίρου στα πρότυπα αυτού που είχε εκπονήσει και λειτουργήσει ο Σάντος; Ξέρεις ποιες είναι οι διαθέσιμες επιλογές για κάθε έναν εκ των δύο διαφορετικών δρόμων; Ξέρεις πόση συμμετοχή και επιρροή είχε ο Σκίμπε στην αναμόρφωση της Εθνικής, η οποία έφυγε από την “καφενείο” εποχή και ξαναπήγε προς την “ομάδα” εποχή; Αν δεν έχεις εμπεριστατωμένη και επιστημονικά τεκμηριωμένη άποψη για όλα αυτά, πώς να αποφασίσεις; Πώς αποφασίζεις; Πώς είναι δυνατόν να αποφασίσεις σε τόσο μικρό διάστημα χρόνου για κάτι τόσο σοβαρό; Αυτή είναι η νέα εποχή; Και σε τι διαφέρει από την προηγούμενη;