Όταν ο Γιακουμάκης κι ο Γρομητσάρης γίνονται Μπας Ντοστ…

Ανταγωνιστικές αποδόσεις στο Εβερτον – Γουέστ Χαμ με 0% Γκανιότα* στη Novibet. *Το 0% γκανιότα αφορά την επιλογή ''Νικητής αγώνα'' πριν την έναρξη σε επιλεγμένα παιχνίδια. (21+)!

Εδώ και πολλά χρόνια, οι λεγόμενες στημένες φάσεις είναι για κάθε ομάδα μεγάλο όπλο η, μεγάλος μπελάς. Όπλο για τις ομάδες που τις «διαχειρίζονται» σωστά, αμυντικά κι επιθετικά. Μπελάς για τις ομάδες που δεν μπορούν να τις «διαχειριστούν» κατάλληλα.

Σε ποια θέση βρίσκεται ο φετινός Ολυμπιακός σε αυτό το ευαίσθητο κομμάτι; Στο πρώτο δίμηνο της σεζόν, επί Χάσι, ήταν μία μάλλον αδούλευτη ομάδα, όπως και σε όλους τους άλλους τομείς του παιχνιδιού Έτσι, σε 11 παιχνίδια είχε ένα γκολ από στατική φάση, του Ένγκελς στην Ξάνθη. Στο επόμενο δίμηνο, επί Λεμονή, έχει παρουσιάσει και σε αυτό τον τομέα βελτίωση, ιδιαίτερα στο επιθετικό κομμάτι. Έτσι, σε 12 παιχνίδια έχει βάλει εφτά γκολ μέσα από τη διαδικασία των κόρνερ και των φάουλ. Γνώμη μου είναι ότι επειδή κερδίζει πολλά κόρνερ ο Ολυμπιακός κι έχει στόπερ με ικανότητα στον αέρα (Σισέ, Ένγκελς, Μποτία, Νικολάου), υπάρχουν περιθώρια αρκετά μεγαλύτερης βελτίωσης.

Το ανησυχητικό είναι ότι ενώ κι αμυντικά ο Ολυμπιακός στέκονταν αρκετά καλά στις στατικές φάσεις, εσχάτως υστερεί πάρα πολύ. Μιλάμε για τρία συνεχόμενα παιχνίδια μέσα σε μία εβδομάδα, με Λεβαδειακό εντός έδρας, Σπόρτινγκ και Κέρκυρα εκτός έδρας, στα οποία ο Ολυμπιακός έπαθε μεγάλες νίλες ακριβώς από τέτοιες φάσεις. Ο απολογισμός ήταν απογοητευτικός και στη θέση του Λεμονή θα ήταν το πρώτο που θα έσπευδα να διορθώσω αυτή την στιγμή.

Ο Ολυμπιακός σε αυτά τα τρία ματς έφαγε από τα στημένα των αντιπάλων του τρία γκολ (από Γιακουμάκη, Ντοστ, Γρομητσάρη) κι ήταν πολύ τυχερός που δεν δέχθηκε κι άλλα, αφού υπήρχαν άλλες έξι φάσεις για γκολ! Τις δύο τις είχε ο στόπερ της Σπόρτινγκ, ο Πίντο (η μία δοκάρι), τις άλλες δύο ο Γεωργίου της Κέρκυρας και τις άλλες δύο οι στόπερ του Λεβαδειακού (Λεονάρντο και Φαβάρο)! Κι είχε πραγματικά μεγάλη τύχη ο Ολυμπιακός, γιατί σε όλες τις περιπτώσεις αστόχησαν οι αντίπαλοι του, με εξαίρεση τη φάση του δοκαριού, όπου ο Προτό έδιωξε πρώτα αυτός την μπάλα.

Κι όλο αυτό που συνέβη στα τρία τελευταία παιχνίδια δεν…βγάζει νόημα. Να τρώει δηλαδή εννιά φάσεις από κόρνερ και φάουλ ο Ολυμπιακός, τρεις ανά ματς! Και χωρίς να βάλω μέσα και κάποιες άλλες στιγμές, στις οποίες δεν βγήκε καθαρή φάση από τον αντίπαλο, αλλά κι εκεί η «ερυθρόλευκη» άμυνα μόνο καλά δεν λειτούργησε. Κι εδώ έχουμε να κάνουμε τη μία φορά με πολύ δύσκολο εκτός έδρας παιχνίδι για το Τσάμπιονς Λιγκ, την δεύτερη φορά με θεωρητικά εύκολο εκτός έδρας παιχνίδι ελληνικού πρωταθλήματος και την τρίτη φορά για θεωρητικά εύκολο εντός έδρας παιχνίδι ελληνικού πρωταθλήματος! Με το ίδιο όμως κακό αποτέλεσμα στο αμυντικό κομμάτι των στημένων φάσεων για τον Ολυμπιακό, είτε με αντίπαλο τον Μπας Ντοστ, είτε τον Γιακουμάκη. Κι αυτό ακριβώς είναι που επιτείνει το πρόβλημα.

Σίγουρα όταν δέχεσαι τόσες φάσεις σε τρία ματς μέσα σε μία εβδομάδα, χρειάζεσαι καλύτερη οργάνωση στην αντιμετώπιση των κόρνερ και των φάουλ. Χρειάζεται να είσαι πιο έτοιμος. Για παράδειγμα, η άμυνα του Ολυμπιακού πιάστηκε στον ύπνο στη φάση του δοκαριού της Σπόρτινγκ, με την κομπίνα των Πορτογάλων να παίξουν την μπάλα συρτά κι αριστερά από το «ερυθρόλευκο» τείχος-ο Ταχτσίδης αρχικά δεν πήρε χαμπάρι τι έγινε κι ο Φιγκέϊρας στη συνέχεια μάρκαρε τον Πίντο από τα…πέντε μέτρα!-να θυμίσω ότι κάπως έτσι είχε ανοίξει το σκορ πέρσι η ΑΕΚ στο Καραϊσκάκη με τον Αραούχο κι ουσιαστικά με εκεινο το γκολ είχε πάρει την πρόκριση στον τελικό…Δείτε εδώ στο 0.15 (https://www.youtube.com/watch?v=m744zHkUPOA) και εδώ στο 1.38 (https://www.youtube.com/watch?v=okguLOvQN6E).

Πάνω απ΄ όλα, όμως, χρειάζεται οι παίκτες του Ολυμπιακού να βγάλουν μεγαλύτερη αποφασιστικότητα στις μονομαχίες και να καταθέσουν πολύ περισσότερη αυτοσυγκέντρωση. Αν κάποιος μελετήσει λίγο τις φάσεις, θα δει τον Ταχτσίδη να μην μαρκάρει σωστά ούτε τον Πίντο της Σπόρτινγκ, ούτε τον Ιωάννου της Κέρκυρας. Θα δει τον Μποτία να χάνει κατά κράτος από τον Ντοστ, αλλά και να αφήνει αμαρκάριστο τον Γρομητσάρη. Θα δει τον Ομάρ να «κολλάει» στο έδαφος προ του Γιακουμάκη και να «ξεχνάει» εντελώς τον Γεωργίου (παίκτες στο ύψος του κι όχι πιο ψηλούς του). Θα δει τον Ρομαό να «παρατάει» μόνο του τον Γεωργίου. Θα δει τον Σισέ και τον Ένγκελς και τον Ζιλέ και τον Οτζίτζα επίσης με λάθος κινήσεις στα μαρκαρίσματα στα στημένα. Και είμαι σίγουρος ότι όλο και κάτι θα έχω ξεχάσει η, δεν θα έχω προσέξει.

Αν λοιπόν οι στόπερ του Ολυμπιακού κι ο Ταχτσίδης, που είναι δύο μέτρα ο καθένας, δεν μπορούν να καθαρίζουν τις φάσεις στον αέρα και οι Ομάρ, Ρομαό, Φιγκέϊρας χάνουν τους αντιπάλους τους κάθε «τρεις και λίγο», συγνώμη αλλά εδώ υπάρχει τεράστιο θέμα. Πρωτίστως θέμα νοοτροπίας και συγκέντρωσης.

Οι ίδιοι παίκτες που έχουν βάλει εφτά γκολ από στημένες φάσεις, πώς γίνεται και τρώνε τόσες φάσεις; Κάνοντας Μπας Ντοστ και τον Γιακουμάκη και τον Γρομητσάρη και και…