Η νοοτροπία της ΑΕΚ είναι το μεγαλύτερο κληροδότημα του Χιμένεθ

Ηταν μια επικράτηση – επιβεβαίωση της φύσης και της λογικής του ποδοσφαίρου: μια δουλεμένη ομάδα, της οποίας το ρόστερ έχει σχηματιστεί από τον ίδιο άνθρωπο που εκπονεί το αγωνιστικό σχέδιο και διαχειρίζεται τους αγώνες επικράτησε με άνεση επί μιας ομάδας που συνηθίζει τελευταία να αλλάζει ανά τρίμηνο τον προπονητή και ανά εξάμηνο το ρόστερ της. Αν μάλιστα οι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ παρέμεναν συγκεντρωμένοι μετά το 73'ο λεπτό, που ο Αραούχο έκανε το 2-0, θα μπορούσαν αφενός να φτάσουν σε ένα ιστορικό σκορ νίκης και αφετέρου να μην ανησυχήσουν, όσο ανησύχησαν, στο τελευταίο 10'λεπτο του παιχνιδιού, μετά την μείωση του σκορ από τον Ταχτσίδη.

Αυτό το ματς ήταν ουσιαστικά μια επιβεβαίωση της δουλειάς που γίνεται στην ΑΕΚ υπό τον Μανόλο Χιμένεθ στην διάρκεια του τελευταίου έτους. Η ΑΕΚ είχε επιλογές για να κάνει rotation, και είχε επιλογές για να ανταποκριθεί και στην “αναποδιά” του τραυματισμού του Λόπες. Κι έκανε ένα πολύ καλό 35'λεπτο (45'-80'), το οποίο αποδείχθηκε αρκετό για την πρόκριση. Η ΑΕΚ διαχειρίστηκε πολύ καλά ψυχικά και πνευματικά αυτό που της συνέβη την περασμένη Κυριακή. Δεν “χόρτασε” με το καθοριστικό “διπλό” στο Καραϊσκάκη, δεν χόρτασε ούτε με την ιδέα ότι έβαλε από κάτω τον Ολυμπιακό και διεκδικεί τον τίτλο που της λείπει εδώ και 24 χρόνια, δεν “άδειασε” με αυτή την επιτυχία, δεν έκανε την επιλογή να κάνει skip στο Κύπελλο και να αφοσιωθεί στο πρωτάθλημα και στο Europa League. Στάθηκε, συμπεριφέρθηκε ως αντάξια του ιστορικού της μεγέθους και αποφάσισε να τα διεκδικήσει όλα, να τα δώσει όλα για να μείνει μέσα και στις τρεις διοργανώσεις. Ο Ισπανός προπονητής έκανε μια επιλογή που ενέχει κινδύνους, διότι, εκτός των άλλων, η πλειονότητα των ποδοσφαιριστών του δεν είναι μαθημένη σε “Κυριακή – Τετάρτη – Κυριακή” mode αγωνιστικής λειτουργίας. Μόνο έτσι όμως σφυρηλατείται η νοοτροπία μιας ομάδας πρωταγωνίστριας. Κι αυτό, η αγωνιστική νοοτροπία της ΑΕΚ είναι, το έχω σημειώσει πολλές φορές, ίσως το μεγαλύτερο όφελος που έχει ο σύλλογος από τη δεύτερη συνεργασία του με τον Χιμένεθ.

Η ΑΕΚ δεν “χόρτασε” ούτε μετά το 57', μετά το 1-0 από τον Χριστοδουλόπουλο. Δεν φρέναρε. Εμεινε ψηλά στο τερέν, ζητώντας με τη στάση της και δεύτερο γκολ. Και δεν φρέναρε ούτε μετά το γκολ του Αραούχο. Ο προπονητής ζητούσε από την ομάδα του να μείνει ψηλά στον αγωνιστικό χώρο, να πιέζει μέχρι την αντίπαλη άμυνα στις στιγμές που ο Ολυμπιακός ξεκινούσε το χτίσιμο των επιθέσεών του, να ζητήσει κι άλλο γκολ. Και οι ποδοσφαιριστές υπάκουσαν, μέχρι το 83', όταν επηρεάστηκαν ψυχολογικά από το ένα γκολ που δέχθηκαν στην πρώτη επίθεση του Ολυμπιακού στο β' ημίχρονο και οπισθοχώρησαν. Ομως και αυτό, δηλαδή η κατάσταση παιχνιδιού που διαμορφώθηκε στο τελευταίο 10'λεπτο είναι ένα πολύ καλό μάθημα για την ΑΕΚ ενόψει των επόμενων “νοκ άουτ” αγώνων που θα βρει μπροστά της, και μάλιστα ένα μάθημα που πήρε δίχως κόστος.

Για τον Ολυμπιακό δεν χρειάζεται να σχολιάσει κανείς πολλά. Χτυπημένος ακόμη και από την ατυχία του Οσκαρ Γκαρθία και το πρόβλημα υγείας που του προέκυψε, πήγε στο ΟΑΚΑ χωρίς προπονητή. Και με τον Γκαρθία στο ΟΑΚΑ όμως ο Ολυμπιακός δεν θα μπορούσε να έχει διαφορετική τύχη. Διότι έχει προπονητή μηνός και δεν είχε ψυχολογία μετά την ήττα της Κυριακής και την συρρίκνωση των πιθανοτήτων του για τον τίτλο. Η ιστορία αυτού του ματς δείχνει ότι ο Ολυμπιακός έχασε τις πιθανότητές του για την πρόκριση στο α' ημίχρονο, δηλαδή όσο το παιχνίδι ήταν μοιρασμένο. Η κατάρρευσή του στο 25'λεπτο από το 57', που δέχθηκε το πρώτο γκολ, μέχρι και το 83', που μείωσε με τον Ταχτσίδη, μοιάζει φυσιολογική για μια ομάδα με τόσο κακή ψυχολογία. Κι όσα ακολούθησαν, δηλαδή το τελευταίο δεκάλεπτο, ήταν ίσως το πιο ικανοποιητικό διάστημα για τον Ολυμπιακό, διότι έβγαλε, στο μέτρο των σημερινών δυνατοτήτων του, αντίδραση.