Το εμβόλιο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου για τον κορονοϊό

bwin - Live Casino γεμάτο εκπλήξεις* όλο τον Απρίλιο! |21+ * Ισχύουν όροι και προϋποθέσεις

Το σημερινό πρωτοσέλιδο της “AS”, το οποίο κατέγραψε όλα τα “προϊόντα” που έχουν βγει το τελευταίο διάστημα από το “Εργοστάσιο” της Ρεάλ Μαδρίτης, απαριθμώντας τους 83 ποδοσφαιριστές που έχουν βγει από την ακαδημία της και σήμερα παίζουν ποδόσφαιρο επαγγελματικά και σε κορυφαίο επίπεδο έρχεται σε μια πολύ επίκαιρη στιγμή για το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, και κατ’ επέκταση το ελληνικό. Έρχεται σε μια στιγμή που η ποδοσφαιρική βιομηχανία προσπαθεί να αναλύσει τη νέα κατάσταση που διαμορφώνεται στην οικονομία της, καταγράφοντας τις συνέπειες της πανδημίας και επιχειρώντας να εκτιμήσει, μέσα από την ανάλυση, τι πρέπει να κάνει προκειμένου να αντιμετωπίσει δημιουργικά τις προκλήσεις.

Ένα μέρος αυτής της διαδικασίας είναι η καταγραφή των δεδομένων που σχετίζονται με τους εξωγενείς παράγοντες που επηρεάζουν μια εταιρεία. Δηλαδή κοιτάζεις να δεις τις ευκαιρίες και τις απειλές, αφού προηγουμένως έχεις καταγράψει τα δυνατά σου σημεία και αυτά που χρειάζονται αλλαγές και βελτιώσεις.

Τούτες τις μέρες, όσο προετοιμάζεται για την τηλεσυνεδρίαση της Τετάρτης, η Superleague αρχίζει να τροφοδοτείται με στοιχεία που αφορούν την νέα πραγματικότητα στην οποία θα κληθεί να λειτουργήσει. Εχει παραγγείλει σε μια εταιρεία ελεγκτών μια έκθεση που θα της αποτυπώνει την σημερινή και την αυριανή πραγματικότητα, προκειμένου - θεωρητικά - μέσα από την έκθεση να γίνει σοφότερη σε σχέση με το πώς πρέπει να κινηθεί για την ολοκλήρωση της σεζόν και να προσχεδιάσει την επόμενη. Με άλλα λόγια, πέρα από όλα τα άλλα αυτή η έκθεση θα βοηθήσει τους ιδιοκτήτες των ΠΑΕ να αντιληφθούν τι έσοδα θα έχουν - εμπορικά & χορηγικά, τηλεοπτικά, εισιτηρίων, με βάση της προεκτίμησης την παραδοχή ότι τα ματς μέχρι το τέλος του 2020 θα επιτρέπεται να διεξάγονται μόνο με κλειστές πόρτες.

Οι πρώτες αναλύσεις της δεδομένης στιγμής οδηγούν τις ποδοσφαιρικές εταιρείες σε μια σειρά από εκτιμήσεις σχετικά με τις αλλαγές που πρέπει να κάνουν στο επιχειρηματικό σχέδιό τους προκειμένου αρχικώς να επιβιώσουν και εν συνεχεία να ορθοποδήσουν και να αναπτυχθούν. Τα εμπορικά έσοδα θα είναι λιγότερα κατά περίπου 40%, τα τηλεοπτικά έσοδα θα είναι μάλλον μικρότερα, και φυσικά τα έσοδα από τα εισιτήρια της σεζόν 2020-’21 θα είναι αισθητά μειωμένα όσο καλό και αν είναι το σενάριο σχετικά με το εμβόλιο του κορονοϊού.

Τι κάνουν οι ποδοσφαιρικές εταιρείες ανά την Ευρώπη προκειμένου να προετοιμαστούν για να ζήσουν με λιγότερα χρήματα; Εκτός των άλλων, κοιτάζουν να λύσουν την άσκηση της δημιουργίας ενός μεγάλου ρόστερ (όλο αυτό που συμβαίνει στη διάρκεια του τελευταίου διμήνου και όλο αυτό που έχουμε μπροστά τις αναγκάζει να φτιάξουν ρόστερ με όσο το δυνατόν περισσότερους διαθέσιμους ποδοσφαιριστές), το οποίο θα κοστίζει αισθητά λιγότερο συγκριτικά με το φετινό ρόστερ τους. Η κουβέντα λοιπόν στρέφεται προς τα τμήματα ανάπτυξης, δηλαδή τα “φθηνά εργατικά πόδια”.

Ας υποθέσουμε ότι είσαι ο ιδιοκτήτης μιας ελληνικής ΠΑΕ. Μαθαίνεις ότι η “La Fabrica”, δηλαδή η ακαδημία της Ρεάλ βρίσκεται σήμερα στην πρώτη θέση της λίστας των ακαδημιών με τους περισσότερους ποδοσφαιριστές (17) που παίζουν στα 5 μεγαλύτερα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Περισσότερους από την Ρεάλ έχουν “βγάλει” μόνο οι Άγιαξ (22), Μπενφίκα (21), Ζάλτσμπουργκ (20), δηλαδή τρία από τα μεγαλύτερα εργοστάσια παραγωγής ποδοσφαιριστών στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο αυτή την εποχή. Η Ρεάλ, που “ισοβαθμεί” σε αυτή τη λίστα με ένα άλλο μεγάλο εργοστάσιο, την Σπόρτινγκ Λισαβόνας, είναι ο μόνος σύλλογος από τα 5 μεγάλα πρωταθλήματα που βρίσκεται ψηλά. Για να βρεις επόμενη ομάδα που κατάγεται από αυτά τα πρωταθλήματα στη λίστα πρέπει να φτάσεις στην 11η θέση της γενικής λίστας και να συναντήσεις την Μπαρτσελόνα Β, που έχει δώσει 11 ποδοσφαιριστές στα μεγάλα πρωταθλήματα. Στην πρώτη 20αδα αυτής της λίστας βρίσκεται και ο Ολυμπιακός, που έχει βγάλει 8 ποδοσφαιριστές που παίζουν σήμερα σε κάποιο από τα 5 μεγάλα πρωταθλήματα. Σε προβληματίζει όλο αυτό, εσένα τον ιδιοκτήτη μιας ελληνικής ΠΑΕ; Σε προβληματίζει ότι μια τόσο μεγάλη εταιρεία, η οποία ζούσε τον παλιό καιρό μόνο με galacticos, έχει σήμερα φτάσει να έχει τροφοδοτήσει την αγορά με 83 ποδοσφαιριστές, εκ των οποίων οι 17 παίζουν στο κορυφαίο επίπεδο; Αν το είχε μέχρι σήμερα ανάγκη αυτό η Ρεάλ, προκειμένου να αντλεί έσοδα, εσύ πώς γίνεται να μη το έχεις; Κι αν νόμιζες ότι μέχρι σήμερα δεν το είχες ανάγκη επειδή τα βόλευες, νομίζεις ότι στο εξής θα υπάρχει άλλη επιλογή για καθαρά έσοδα εκτός από αυτή;

Προκειμένου να χρησιμοποιήσω ως παράδειγμα μια υπόθεση που πλησιάζει περισσότερο στα χαρακτηριστικά και τα μεγέθη της ελληνικής αγοράς, θα χρησιμοποιήσω το παράδειγμα για το οποίο μου μίλησε ένας εξαιρετικός ερευνητής του ποδοσφαίρου στο επίπεδο του διδακτορικού, που είναι προπονητής φυσικής κατάστασης με γνώσεις και πιστοποιήσεις προπονητικής. Το παράδειγμα της γαλλικής Λοριάν, όπως μου το ανέλυσε ένας προπονητής που υπηρέτησε για έναν χρόνο αυτό το project, ο Μανώλης Βασιλειάδης.

Εδώ και τουλάχιστον μια 8ετία, η Λοριάν, που σήμερα βρίσκεται στη 2η κατηγορία της Γαλλίας, βάζει ως πρώτο της στόχο την εκπαίδευση, ανατροφή, προώθηση και ανάδειξη ποδοσφαιριστών, με “επιχειρηματικό” όραμα να δημιουργεί ή να μεγαλώνει υπεραξίες και να πωλεί τους ποδοσφαιριστές για να ζει. Το κάνει φτάνοντας τους ποδοσφαιριστές που παράγει τόσο στην πρώτη ομάδα όσο και στην δεύτερη ομάδα, η οποία συμμετέχει σε εθνική κατηγορία (την 4η της Γαλλίας, που είναι ημιεπαγγελματική, δίχως δικαίωμα ανόδου) και λειτουργεί ως βιτρίνα. Η Λοριάν δεν είναι η μόνη γαλλική ομάδα που λειτουργεί με αυτό το επιχειρηματικό όραμα. Και δεν θα μπορούσε να το κάνει δίχως την υποστήριξη που της παρέχει το πλαίσιο, δηλαδή η γαλλική ποδοσφαιρική ομοσπονδία. Το κάνει φροντίζοντας να κερδίζει την εμπιστοσύνη των γονιών σε σχέση με την φροντίδα για την ακαδημαϊκή πορεία των παιδιών (τα ποσοστά των μαθητών στις εισαγωγικές εξετάσεις είναι του επιπέδου του 90%). Και το κάνει μέσα από μια δομημένη φιλοσοφία σχετικά με το είδος των ποδοσφαιριστών που θέλει να παράγει.

Η κεντρική ιδέα της φιλοσοφίας της Λοριάν, που βρίσκεται πολύ κοντά στην κεντρική ιδέα της φιλοσοφίας της Μπαρτσελόνα, είναι ότι πρέπει να δημιουργεί ποδοσφαιριστές με την ικανότητα να αποφασίζουν κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Κι αυτό το κάνει δίνοντας τους την μπάλα στα πόδια και δημιουργώντας τους περιβάλλοντα που λειτουργούν ως εξομοιωτές συνθηκών πραγματικού παιχνιδιού. Η προσέγγιση είναι ολιστική, δηλαδή ο σύλλογος νοιάζεται για την καλλιέργεια πνεύματος και σώματος και όχι μόνο για τις ποδοσφαιρικές επιδόσεις. Και η ρουτίνα του εκκολαπτόμενου ποδοσφαιριστή είναι γεμάτη από επαφές με την μπάλα, και όχι τρεξίματα χωρίς την μπάλα, ασκήσεις σε σκάλες και με εμπόδια. Η φιλοσοφία και η μεθοδολογία της προπόνησης φτάνει κοντά σε αυτές τις Μπάρτσα· ο στόχος είναι να φτάνουν στο επίπεδο της 95% συμμετοχής της μπάλας στην προπόνηση. Ο όρος “γυμναστής” δεν υπάρχει με την έννοια των τρεξιμάτων. Υπάρχει ο συνεργάτης του προπονητή, που ασχολείται με αγωνιστικά παιχνίδια τεχνικής - τακτικής και φυσικής κατάστασης, κάτι που στην Ελλάδα παραμένει δυσνόητο.

Προκειμένου να φτιάξει ποδοσφαιριστές, η Λοριάν βάζει αυτόν τον στόχο σε προτεραιότητα - όχι τις ανόδους κατηγορίας, που μετατρέπουν την νίκη σε αυτοσκοπό. Δεν λειτουργεί σε κλινικές συνθήκες, αλλά δεν κρίνει τους προπονητές της ακαδημίας της από τα αποτελέσματα των αγώνων· τους κρίνει από τον έλεγχο της προόδου των ποδοσφαιριστών. Και προκειμένου να τον κάνει αυτόν τον έλεγχο και αυτός να είναι αξιόπιστος, δίνει σε όλους χρόνο παιχνιδιού - όχι μόνο στους στιγμιαία καλύτερους μιας δεδομένης στιγμής. Το πρόγραμμά της δηλαδή διέπεται από τις βασικές αρχές που βάζουν αυτοί που έχουν εξελίξει σε επιστήμη την ανάπτυξη του ποδοσφαιριστή, όπως μου εξηγούσε σχετικά πρόσφατα ο δημιουργός του συστήματος των ακαδημιών ποδοσφαίρου στην Αγγλία, Robin Russel.

Όπως μου εξηγούσε ο Μανώλης Βασιλειάδης, “ο κύριος στόχος που έχει η ομάδα είναι να εκπαιδεύει ποδοσφαιριστές υψηλού επιπέδου και να τους πουλάει πολύ ακριβά. Την περίοδο που εργαζόμουν εκεί δεν τους ενδιέφερε να πέσει η ομάδα κατηγορία ή να μείνουν στην 2η κατηγορία, όπως συμβαίνει εδώ και κάποια χρόνια. Τους ενδιέφερε να παίζουν παίκτες από την ακαδημία κατευθείαν στην 1η ομάδα και να παίρνουν εμπειρίες. Αλλά και στο επίπεδο U19 - U17 - U15 το λένε ξεκάθαρα: “δεν μας ενδιαφέρει το πρωτάθλημα, αλλά η εξέλιξη του παίκτη””. Με άλλα λόγια, η Λοριάν σήμερα βρίσκεται στην 2η κατηγορία, αλλά με όρους επιχειρηματικούς το project επιτυγχάνει τους στόχους του.

Στο μυαλό του Μανώλη Βασιλειάδη όλο αυτό που κάνει η Λοριάν έχει την εξήγηση του· κρύβεται στην γαλλική κουλτούρα για το επιχειρηματικό μέρος του ποδοσφαίρου: “ανέκαθεν υπήρχε αυτή η προτεραιότητα και σε πολλά club στην Γαλλία προσπαθούν να εφαρμόσουν αυτή την λογική. Τους βοηθάει όλο το σύστημα μέσω της ομοσπονδίας και της γαλλικής κυβέρνησης. Το προϊόν το προστατεύουν πολύ καλά! Η αγορά της Γαλλίας είναι τεράστια όσον αφορά τους παίκτες, στην πλειοψηφία τους έρχονται απο την Αφρική και κυριολεκτικά παρακαλάνε να μπουν σε ακαδημίες οργανωμένες. Οι περισσότερες ακαδημίες είναι σαν στρατιωτικές σχολές στην οργάνωση. Σε αυτό το σύστημα υπάρχουν και αρκετές αποτυχίες όσον αφορά την υπεραξία των παικτών, αλλά μία πώληση τύπου Γκεντουζί στην Αρσεναλ με 9 εκατ. ευρώ δίνει ελπίδα για το μέλλον και μεγάλη πίστωση χρόνου. Γενικότερα υπάρχει υπομονή και πίστη σε τέτοιου είδους project, τουλάχιστον για 5 χρόνια. Τα προηγούμενα χρόνια υπήρχαν σύλλογοι που κέρδιζαν τα πρωταθλήματα σε επίπεδο ακαδημιών αλλά δεν έβγαζαν παίκτες. Διδάχθηκε από αυτό το γαλλικό ποδόσφαιρο”.

Για τη Λοριάν η προτεραιότητα είναι να βγάζει παίκτες, όχι να ανεβαίνει κατηγορίες. Μια ελληνική έκδοση της Λοριάν όμως θα μπορούσε να βάζει στόχο να ζει στην Superleague και συγχρόνως να αναδεικνύει ποδοσφαιριστές. Οταν γίνεται με σχέδιο και μέθοδο, είναι δυνατόν να επιτυγχάνονται και οι δύο στόχοι. Όμως όταν οι προπονητές των ακαδημιών απολύονται επειδή δεν κατακτούν το πρωτάθλημα της ηλικιακής κατηγορίας τους, δεν γίνεται να φτιάξουν ποδοσφαιριστές σαν αυτούς που παράγει η Λοριάν. Διότι η πίεση για το αποτέλεσμα σε έναν αγώνα και την κατάκτηση ενός τίτλου χωρίς αντίκρισμα αναγκάζει τον προπονητή να χρησιμοποιεί τους πιο έτοιμους, τους πιο προχωρημένους, τους πιο ανεπτυγμένους και όχι αυτούς που έχουν τις προοπτικές να γίνουν καλοί ποδοσφαιριστές επιπέδου Superleague. Κι όσο δεν υπάρχουν φίλτρα για την αντικειμενική αξιολόγηση της προόδου των νεαρών ποδοσφαιριστών μέσα από την επεξεργασία, την κατανόηση και την ερμηνεία των δεδομένων που μπορεί σήμερα μια ΠΑΕ να συλλέγει χάρη στην τεχνολογία, ο μπαμπάς θα αναγκάζεται να δίνει το χιλιάρικο στο φάκελο προκειμένου να παίζει το παιδί του, κι όποιος δεν έχει το χιλιάρικο δεν θα παίρνει τις ευκαιρίες και τον χρόνο που του αναλογεί.

Για μια ΠΑΕ που προσεγγίζει την κρίση δημιουργικά, σήμερα η ευκαιρία είναι μεγαλύτερη από ποτέ. Διότι σήμερα ο μεγαλομέτοχος μπορεί να αδιαφορήσει για τη στάση του “υπέροχου κόσμου” περισσότερο από ποτέ. Εκείνος πληρώνει, όχι ο “υπέροχος κόσμος”. Για να την δει όμως την ευκαιρία, ένας επιχειρηματίας χρειάζεται να μπορεί να δει - δηλαδή να την αντιληφθεί. Η ελληνική αγορά δεν έχει τη νοοτροπία της Λοριάν. Εξακολουθεί να μετρά την επιτυχία με μέτρα τις νίκες και τις ανόδους ή τις παραμονές στην κατηγορία - κι ας μη φέρνουν όσα λεφτά έχει ανάγκη μια ΠΑΕ προκειμένου να ζει από τα νόμιμα έσοδά της.

Τα μυαλά που αποφασίζουν είναι παρωχημένα. Και επειδή ένας πάρα πολύ αξιόλογος προπονητής φυσικής κατάστασης παρεξήγησε τα λόγια μου στο προηγούμενο σημείωμά μου, το διευκρινίζω, προκειμένου να είμαι απολύτως κατανοητός: της Ελλάδας δεν της λείπουν οι επιστήμονες. Έχει πάρα πολλούς αξιόλογους προπονητές όλων των ειδικοτήτων, που έχουν την εμπειρία και την τεχνογνωσία, εκτός από το ταλέντο και την ικανότητα, για να υπηρετήσουν projects σαν αυτό της Λοριάν και να αλλάξουν την προοπτική της ελληνικής αγοράς. Το πρόβλημα του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι το μυαλό που κουβαλούν αυτοί που το διοικούν - δηλαδή οι ιδιοκτήτες και αυτοί που αποφασίζουν. Εκτός από παρωχημένοι είναι και φοβικοί, φοβούνται τους νέους, λες και αυτοί τους απειλούν ότι θα τους “φάνε” τη δουλειά.

Τον Μανώλη Βασιλειάδη τον καλούν να παρουσιάσει το project της Λοριάν σε αρκετές σχολές προπονητών της UEFA, και σε πανεπιστήμια σαν το Πανεπιστήμιο Αθηνών. Τον καλούν δηλαδή για να τον ακούσουν και να προβληματιστούν πάνω στην οπτική του όλοι αυτοί που σπουδάζουν και μελετούν το ποδόσφαιρο. Πόσοι από αυτούς που το διοικούν το ποδόσφαιρο τον έχουν καλέσει να τους το παρουσιάσει; Πόσοι επενδυτές του ποδοσφαίρου;

Το σημερινό, για το ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο, μοιάζει με “σημείο μηδέν”. Και περιμένω να δω αν αυτή η απότομη προσγείωση των λοιπών εμπορικών εσόδων θα αλλάξει την νοοτροπία μας και θα ευνοήσει, έστω από ανάγκη, την παραγωγή ποδοσφαιριστών, ή αν τελικά θα συμβεί αυτό που όλοι προβλέπουμε, το απευκταίο: εξάπλωση του φαινομένου “1 ημίχρονο, 2 τελικό”, τόσο που να εξελιχθεί σε πανδημία.