Δύο σωστές αποφάσεις και ένα μεγάλο ρίσκο

Οπως συχνά λέει και ο Γιάννης Αλαφούζος, «υπάρχουν πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται και πράγματα που λέγονται και δεν γίνονται». Από την Πέμπτη, λοιπόν, είχε ληφθεί η απόφαση για αλλαγή προπονητή στον Παναθηναϊκό και είχε αρχίσει η εξέταση ονομάτων για τη διαδοχή του Ντάνι Πογιάτος. Από την Πέμπτη, την ίδια ημέρα που η ΠΑΕ είχε ενημερώσει – με αφορμή δημοσιεύματα περί 'τέλους του Τσάβι Ρόκα' ότι «δεν έχει ληφθεί απόφαση για τον προπονητή και τον τεχνικό διευθυντή της ομάδας». Η απόφαση είχε ληφθεί για αμφότερους! Προφανώς, ήταν πιο εύκολη η εύρεση νέου τεχνικού και η λύση συμβολαίου του Πογιάτος από την εύρεση νέου τεχνικού διευθυντή και το «διαζύγιο», μετ' αποζημιώσεως βεβαίως, για τον Τσάβι Ρόκα. Γι' αυτό και προς το παρόν... μένει μέχρι να φύγει ο Καταλανός τεχνικός διευθυντής... Αυτή τη φορά ο Παναθηναϊκός τα έκανε... ανάποδα. Αντί να προσλάβει τεχνικό διευθυντή ο οποίος θα αξιολογούσε τον Πογιάτος και θα επέλεγε τον καινούριο κόουτς, αλλάζει πρώτα τον προπονητή. Αλλά έτσι είναι ο Γιάννης Αλαφούζος. Οταν... γυρίσει το κουμπί, τα... σαρώνει.

Ο ΜΑΟΥΡΙΣΙΟ ΣΚΟΡΠΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ, ΑΛΛΑ ΘΑ ΚΡΙΘΕΙ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ

Πρώτη απόφαση, η μεταγραφή του Μαουρίσιο. Με συμβόλαιο ύψους 550.000 ευρώ ετησίως παρακαλώ! Σωστή; Εκ πρώτης όψεως ολόσωστη! Εδώ και τρία χρόνια ο Παναθηναϊκός υποφέρει από τους πόνους στη μέση του! Πόνοι και σε ποιότητα, αλλά κυρίως εφέτος και σε... ποσότητα. Ο παραμορφωτικός φακός των play offs στα οποία πήραν χρόνο συμμετοχής οι νεαροί Αλεξανδρόπουλος – Σερπέζης, δεν πρέπει να αλλοιώνει την πραγματικότητα: ο Παναθηναϊκός «έβγαλε» πρόπερσι και πέρυσι ολόκληρη τη regular season μόνο με τρεις μέσους στις θέσεις «6» και «8»: τον Κουρμπέλη, τον Δώνη και (εναλλάξ) τον Κάτσε πρόπερσι και τον Ανουάρ στον β' περυσινό γύρο. Ο Ζαχίντ βοήθησε αρκετά στην οργάνωση ως «αυθεντικό» δεκάρι, αλλά δεν είχε ούτε τα φυσικά χαρίσματα ούτε τα τρεξίματα για να ανταποκριθεί ως «οκτάρι», ο Αγιούμπ που είχε αποκτηθεί τον Ιανουάριο δεν βοήθησε και ο 32χρονος Βραζιλιάνος πάει στον Παναθηναϊκό ως μια μεταγραφή εκ των προτέρων χρήσιμη και επιτυχημένη.

Προσοχή όμως! Ολα και όλοι κρίνονται εντός γηπέδου. Διότι και ο Κολοβός πέρυσι είχε όλες τις προϋποθέσεις για να διαγράψει θετική πορεία στο Τριφύλλι, ήταν η μοναδική μεταγραφή για την οποία συμφωνούσαν όλοι (Δώνης, Νταμπίζας, media, οπαδοί, οι πάντες!), κι όμως δεν «έπιασε»! Ο αγαπημένος των οπαδών του ΠΑΟΚ, Μαουρίσιο, «κουμπώνει» σε όλες τις διατάξεις, είναι έμπειρος, έχει παραστάσεις και προσωπικότητα, μπορεί να παίξει και στο «6» και στο «8», πληροί όλες τις προδιαγραφές όχι για να... απογειώσει τον Παναθηναϊκό, αλλά για να τον βοηθήσει ουσιαστικά, και επιθετικά και ανασταλτικά. Δεν ήταν επιλογή προπονητή. Δεν ήταν επιλογή τεχνικού διευθυντή. Ηταν επιλογή Αλαφούζου. Οπως και ο Μολέδο. Οπως και ο Οδυσσέας Βλαχοδήμος. Οπως και ο... Φώτης Ιωαννίδης. Τον παίκτη εξετάζουμε, όχι τίνος απόφαση ήταν η απόκτησή του.

ΤΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΤΩΝ «ΔΙΑΖΥΓΙΩΝ» ΜΕ ΡΟΚΑ - ΠΟΓΙΑΤΟΣ

Απόφαση Νο 2: «διαζύγιο» με κόουτς και τεχνικό διευθυντή. Σ' αυτές τις περιπτώσεις το βασικό θέμα είναι ΓΙΑΤΙ αποφασίζεις το διαζύγιο. Αν ο Παναθηναϊκός αποφάσισε να τους απολύσει επειδή είχε έναν βαθμό σε τρία παιχνίδια πρωταθλήματος, έκανε λάθος. Θα αναρωτηθεί κάποιος: «Αν είχε δύο νίκες – μία ισοπαλία θα τους απέλυε;». Μάλλον όχι λέμε εμείς, αλλά πρόκειται για υπόθεση. Η χειροπιαστή πραγματικότητα είναι ο ένας βαθμός. Εναν είχε πέρυσι και ο Γιώργος Δώνης που ήθελε να παραιτηθεί μετά την «τεσσάρα» από τον Αρη στο «Κλεάνθης Βικελίδης». Τότε, όμως, πρωτίστως ο τεχνικός διευθυντής και εν συνεχεία οι παίκτες τον στήριξαν. Στα λόγια και εμπράκτως. Ο Νταμπίζας απολύθηκε μετά από έναν μήνα, αλλά τα θεμέλια του πρότζεκτ (παίκτες+προπονητής) τα στήριξε, παρά τις δεδομένες αποτυχίες στις μεταγραφές. Τώρα, ο Ρόκα δεν στήριξε κανέναν. Ούτε καν τον εαυτό του. Γι' αυτό και ελήφθη η (ορθή) απόφαση για «διαζύγιο» όταν βρεθεί ο αντικαταστάτης του. Οχι τόσο διότι «χρεώνεται» την επιλογή ενός άπειρου προπονητή. Αλλά για όσα έκανε και δεν έκανε στις μεταγραφές, για τη χαοτική απόστασή του από τα αποδυτήρια (ουδέποτε «κατέκτησε» την ιδανική εικόνα του προϊσταμένου – συνεργάτη), για το τμήμα scouting (ελλιπέστατο ακόμα...), για τους Μολό – Μπεκ – Καμπετσή, για το ότι σε τελική ανάλυση ουδέποτε ανταποκρίθηκε στα καθήκοντα της διεύθυνσης του ποδοσφαιρικού τμήματος. Ο Ρόκα συμπεριφέρθηκε περισσότερο ως scout στον Παναθηναϊκό και η ιδιότητα του τεχνικού διευθυντή περιλαμβάνει πολύ περισσότερα απ' αυτό...

Οσο για τον κόουτς Πογιάτος; Η αλήθεια είναι ότι κρίθηκε πολύ αυστηρά – πολύ γρήγορα. Δυστυχώς για εκείνον, η εξέλιξη των τριών πρώτων αγώνων (και πολλές από τις επιλογές του σ' αυτούς) δεν τον βοήθησε για να σταθεί στα πόδια του, να κερδίσει πόντους στην εκτίμηση παικτών/διοίκησης/media/οπαδών, για να τονωθεί με αυτοπεποίθηση. Κάλλιστα μπορεί κάποιος να πει ότι δεν του άξιζε αυτό το τέλος (και ο Μπόλονι τρεις αγωνιστικές έμεινε στη Γάνδη!). Ομως, από την άλλη πλευρά, δεν μπορεί να βάλει κάποιος το χέρι του στη φωτιά και να πει με σχετική έστω βεβαιότητα ότι ο Παναθηναϊκός θα βελτιωνόταν με τον 42χρονο κόουτς στον πάγκο. Μπερδεύτηκε πολύ με το δίδυμο Καρλίτος – Μακέντα, πιέστηκε και αγχώθηκε στον πάγκο κατά τη διάρκεια των αγώνων, έκανε ανεξήγητες κινήσεις (αλλαγή Κουρμπέλη στην Τρίπολη, αλλαγή θέσης Μακέντα στο ημίχρονο του αγώνα με την ΑΕΛ), κολύμπησε σε θολά νερά και σωσίβιο δεν βρήκε ούτε στο ματς με τον Αρη, στο οποίο παρουσίασε μια «εξορθολογισμένη» ενδεκάδα, η οποία μόνο από ατυχία/αστοχία δεν πήρε έστω έναν βαθμό στο β΄ μέρος. Σωστή κι αυτή η απόφαση της διοίκησης, με μεγάλο ρίσκο όμως η... επόμενη.

Η ΠΕΙΡΑ ΤΟΥ ΜΠΟΛΟΝΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ISO ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ

Τον 67χρονο Λάζλο Μπόλονι που προέρχεται από δύο «διαζύγια» σε έξι μήνες με Αντβέρπ και Γάνδη θα τον σέβονται όλοι στα αποδυτήρια, αυτό είναι δεδομένο. Και με τη βοήθεια του Σωτήρη Συλαϊδόπουλου που αναβαθμίζεται σε βοηθός του από προπονητής της πράσινης Κ-19, θα προσαρμοστεί πιο ομαλά στο άγνωστο (αυτό θα έπρεπε να είχε γίνει και με δίδυμο Πογιάτος – Συλαϊδόπουλου). Ο Ρουμάνος τεχνικός, όμως, δεν αποτελεί εχέγγυο επιτυχίας. Δεν κουβαλάει μαζί του κάποιο ISO αξιοπιστίας. Μοιάζει μη συμβατός με τα παναθηναϊκά δρώμενα αυτής της περιόδου, αυτό στο οποίο βασίζεται τα τελευταία χρόνια ως φιλοσοφία δεν συμβαδίζει μ' αυτό στο οποίο είναι μαθημένοι οι παίκτες του Παναθηναϊκού με Δώνη και Πογιάτος (ποδόσφαιρο «κατοχής/κυκλοφορίας» με πολλές δυσκολίες στη δημιουργία ευκαιριών και στο σκοράρισμα), αλλά σε κάθε περίπτωση, αν έχει και Μαουρίτσιο και Βιγιαφάνιες, κάτι καλύτερο μπορεί να παρουσιάσει. Ας μην θεωρούμε εκ των προτέρων ότι θα πετύχει επειδή είναι... έμπειρος. Κι ας μην προτρέχουμε για την αποτυχία του επειδή έρχεται ξένων μεταξύ ξένων για πρώτη φορά μετά από δέκα χρόνια στη χώρα μας.

Και ο Γιάννης Αναστασίου, άλλωστε, όταν είχε αναλάβει τον Παναθηναϊκό το 2013, πρωτόπειρος ήταν. Στα 40 του. Εχοντας θητεύσει μόνο ως βοηθός (του Χενκ τεν Κάτε) στο Τριφύλλι και στην αγγλική Ρέντινγκ. Αλλά τα κατάφερε, εν αντιθέσει με τον επίσης άπειρο κόουτς Πογιάτος. Γι' αυτό, ας κάνουμε υπομονή. Ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να επιλέξει τον Αναστασίου, τον Δέλλα, κάποιον άλλο 45-50άρη ξένο προπονητή, αλλά αποφάσισε «Μπόλονι». Και το γήπεδο θα είναι ο μοναδικός καθρέφτης, μετά από ακόμα μία αλλαγή των πάντων με ευθύνη του μεγαλομετόχου.